Semua Bab พระรามหวงรัก: Bab 31 - Bab 40

"ฮึก! ฮื่อ~"เสียงหวานร้องไห้ออกมาอย่างรู้สึกสมเพชตัวเองเป็นอย่างมาก ยิ่งมองไปตามตัวที่ตอนนี้เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์อย่างที่ควรจะเป็นอลิสาก็ยิ่งรู้สึกโกรธและรังเกียจพระรามมากขึ้นไปอีกไหนจะร่องรอยสีกุหลาบตามเนื้อตัวของเธออีก ไม่มีส่วนไหนบนร่างกายของเธอเลยที่ไม่ถูกพระรามตีราจองไว้ ไม่เว้นแม้แต่บนเนินเนื้ออวบนูนของเธอทุกอย่างบนร่างกายของเะอมันถูกคู่หมั้นใจร้ายและโรคจิตคนนั้นกระทำย่ำยีไปหมดแล้ว แล้วแบบนี้เะอจะเอาหน้าที่ไหนไปหาพี่สาวของเธอพี่สาวที่เป็นคนรักตัวจริงของพระราม.."..เลิกร้องไห้เหมือนกำลังจะเป็นจะตายสักที เป็นเมียฉันเธอจะได้ทุกอย่าง ฉันให้เธอได้หมดขอแค่เธอไม่นอกใจกันไม่ทิ้งฉันไปเหมือนพี่สาวของเธอ""ฮึก! มะไม่ฉันไม่ได้อยากเป็นเมียคุณ" อลิสาบอกกับคนตัวสูงที่นอนมองเธอด้วยสายตาน่าขนลุกด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น ก่อนจะดิ้นไปมาอีกครั้งเมื่อถุกอีกฝ่ายกัดที่หัวนมและยังดูดเล่นไปมาเหมือนเด็กทารก"แต่เธอต้องเป็น..แล้วอีกอย่างเธอเป็นของฉัน ของฉันคนเดียวอลิสา" พระรามพุดประโยคที่ตอนที่เงยหน้าขึ้นมาสบตากลมโตราวกับลุกกวางนั้นด้วยความพอใจพลันนั้นเขาก็เฝ้ามองผลลงานของตัวเองไปด้วย มองไปยังเน

เกือบสองชั่วโมงก่อนหน้านี้ ในระหว่างที่สุภิชญากำลังกระหน่ำโทร.หาอลิสาอยู่นั้น ก็มีเสียงออดดังขึ้นหน้าห้องพักของเธอ สาวประเภทสองจึงเร่งเดินไปส่องตาแมวที่ประตูก่อนจะเปิดออกไปเร็วพลันเมื่อเห็นว่าเป็นคนที่เธอติดต่อไปก่อนหน้านี้"..ว่าไงบ้างเจ๊ติดต่อยัยเฟรชชี่ได้ไหม?" หวานแหลมของอาทิตย์เพื่อนชายแต่ใจเป็นหญิงสาวเอ่ยถามขึ้นมาหลังจากที่อีกฝ่ายเปิดประตูห้อง"ยังไม่ได้เลยเราจะทำไงดีล่ะ ก่อนหน้านี้เจ๊ก็โทร.ไปหาฟิล์มมันดูแล้วนะแต่มันบอกว่าน้องเฟรชอยู่กับคุณพระราม""อ้าว! ถ้างั้นทำไมเจ๊ไม่โทร.ไปหาเขาอ่ะ เนี่ยอีกสองอาทิตย์มันจะสอบปลายภาคแล้วนะ ยังไม่ได้เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบกันเลย" อาทิตย์ที่ได้ยินสิ่งที่ผู้จัดการเพื่อนบอกก็ถึงกับทำหน้าฉงนอย่างไม่เข้าใจ"..เจ๊ไม่กล้าอ่ะ เจ๊ว่าคุณรามเขาแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ เธอลองคิดดูนะลูกหมีเวลาคุณรามไปไหนมาไหนมักจะมีลูกน้องตามติดไปด้วยเสมอเลย เธอว่าเขาใช่อย่างที่เจ๊คิดไหมอ่ะ?""ห๊า? เป็นอะไรอ่ะ..มาเฟียน่ะเหรอ?""อืม ใช่ใช่ไหม?" เสียงหวานแหลมเอ่ยถามเพื่อนสนิทของเด็กเธออีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"อืม ไม่นะเท่าที่ฉันหาข้อมูลมาไม่เคยมีสำนักข่าวไหนบอกว่าคุณรามเป็นมาเฟียนะ ม

บทที่ 16พี่สาวของอลิสา!แอ๊ด~เสียงประตูห้องน้ำดังขึ้นมากลางความเงียบภายในห้องนอนก่อนที่ร่างเล็กในชุดคุมอาบน้ำจะเดินออกมาพร้อมกับใช้ผ้าขนหนูซับผมที่เปียกของตัวเองไปด้วย เพราะเอาแต่เดินก้มหน้าซับผมที่เปียกอยู่นักแสดงสาวจึงไม่เห็นว่ามีใครบางคนอยู่ในห้องด้วยและกว่าจะรู้ตัวเธอก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงทุ้มนุ่มเจ้าของห้องนี้ซะแล้ว"อาบน้ำทำไมไม่สบายอยู่นี่!" อลิสารู้สึกตกใจจนสะดุ้งก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงที่นั่งอยู่ปลายเตียงนั้นด้วยใบหน้านิ้วคิ้วขมวด"คะ คุณราม! ฉันตกใจหมดเลย" ในขณะที่บอกอลิสาก็เอาชุดคลุมอาบน้ำปิดหน้าอกไปด้วยด้วย ใบหน้าหวานตอนนี้ฉายแววไม่สบายใจออกมาอย่างชัดเจนแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก"ไม่สบายอยู่นี่?""เอ่อ ฉันเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ แค่ปวดหัวนิดหน่อย""เหรอ.. แล้วกินข้าวเย็นหรือยัง? เธอต้องกินยาด้วยใช่ไหม?" ใบหน้าหล่อฉายแววครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมา"ค่ะ ยังมีอาหารที่ลูกหมีซื้อมาแช่อยู่ในตู้เย็น" อลิสาบอกในขณะกลับมาซับผมที่เปียกอีกครั้ง "คุณพระรามคะ..""เฮีย! เธอควรจะเรียกฉันว่าเฮียได้แล้วนะเฟรช""..." ได้ยินแบบนั้นอลิสาที่ยังรู้สึกกรุ่นโกรธอีกฝ่ายอยู่ก็ถึง

ภายในร้านกาแฟที่จัดแต่งไปทางน่ารักมากกว่าสวยหรูนั้น มีลูกค้าทั้งชายและหญิงมาใช้บริการกันอย่างมากมายและส่วนมากจะเป็นกลุ่มลูกค้าวัยรุ่นไปจนถึงวัยทำงานเสียส่วนใหญ่และลูกค้าที่มาใช้บริการร้านกาแฟแห่งนี้ก็ร่วมไปถึงอรอุมาและเพื่อนสนิทของเธอด้วย สองสาวเพื่อนสนิทที่ไม่เจอกันหลายปีพูดคุยกันอย่างสนุกสนานก่อนหัวเรื่องสนทนาจะเปลี่ยนไปเป็นเรื่องน้องสาวกับคู่หมั้นอีกฝ่ายในเวลาต่อมา"..ถ้าให้ฉันเดานะเธอคงจะได้ยินข่าวเปิดตัวของคุณรามสินะถึงได้รีบกลับมาไทยแบบนี้" เสียงพริ้มนภาเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าเพื่อนสนิทสมัยเรียนด้วยตาเรียบเฉย"นั้นก็ใช่ ..แต่ฉันว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่ฉันจะกลับมา 'ทวง' ของของฉันคืน" ก่อนที่อรอุมาจะบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง"โอ้ จริงเหรอแก แต่แกแน่ใจนะว่าจะเอาคุณรามเขาอยู่นะ ก่อนหน้าที่เขาจะประกาศว่ายัยน้องสาวแกเป็นคู่หมั้นน่ะเขาก็เล่นควงดารานางแบบและคนดังมาเยอะเหมือนนะ แบบนี้มันเพลย์บอยตัวพ่อชัดๆ""อยู่สิในเมื่อฉันมีน้องสาวสุดที่รักของฉันอยู่ด้วยทั้งคน ทำไมจะไม่ได้ล่ะจริงไหม" อรอุมาบอกกับเพื่อนสาวของเธอก่อนจะเกี่ยวหูแก้วกาแฟร้อนขึ้นมาชิมรสชาติบาง พร้อมกันนั้นปรากฏรอยยิ้มร้ายในวิน

สองชั่วโมงต่อมาหลังจากที่อลิสากลับเข้าห้องนอนไป ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมก็เดินเข้ามาในห้องนอนของเขาหลังจากที่อยู่เคลียร์งานในห้องทำงานสายตาคมกวาดมองทั่วห้องนอนก็เห็นว่าภายในห้องตอนนี้นั้นมืดหมดแล้ว นั้นจึงทำให้พระรามรู้ได้ทันทีเลยว่ายัยตัวเล็กหลับไปแล้วเขาจึงเดินไปกระตุกโคมไฟข้างหัวเตียงข้างที่อลิสาใช้นอนเป็นประจำก็เห็นร่างบางนอนหลับไปแล้วจริงๆ ก่อนเขาจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นเหมือนคราบน้ำตาบนใบหน้าหวานนั้นเมื่อเห็นแบบนั้นพระรามจึงใช้มือเรียวใหญ่ของตัวเองไปเช็ดคราบนั้นด้วยความแผ่วเบาและทะถุถนอม"เธอนี่มันขี้แงไม่เปลี่ยนจริงๆเลย""...""..ขี้แงไม่พอยังชอบดื้อกับฉันแบบนี้ฉันควรทำยังไงกับคนดื้อแบบเธอดี" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบด้วยน้ำเสียงที่ไม่จริงจังนักก่อนเขาจะก้มลงจูบที่ขมับเล็กนั้นด้วยความอ่อนโยนในเวลาต่อมา แล้วไม่นานหลังจากนั้นจึงผละห่างจากร่างเล็กที่นอนอยู่เพื่อเดินเข้าห้องน้ำและกว่าจะจัดการชำระล้างคราบความเหนื่อยล้าออกไปนั้นก็ปาไปแล้วกว่าครึ่งชั่วโมง ก่อนร่างสูงจะออกจากห้องน้ำด้วยกางเกงนอนเพียงตัวเดียวเท่านั้นพระรามเช็ดผมแค่พอหมาดๆ ก็จัดการโยนผ้าขนหนูผืนเ