All Chapters of ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันต่อมาเมื่อคืนคีรติแทบไม่ได้นอน เพราะเอาแต่ห่วงผู้ชายที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่ในบาร์ของเธอ!เช้านี้เธอเลยรีบออกจากบ้านตั้งแต่แปดโมง หลีกเลี่ยงเวลาอาหารเช้าของคนที่บ้าน เพื่อจะได้ไม่ต้องคอยตอบคำถามจากฐานทัต เดิมทีคิดว่ามาถึงบาร์ตัวต้นเรื่องน่าจะฟื้นแล้ว แต่เปล่าเลย...คีตะยังคงหลับอุตุ ดูเหมือนว่าจะฝันดีไม่เลิกด้วย เพราะเวลานี้เจ้าตัวยังคงอมยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากเพิ่งเคยเห็นคนนอนแล้วยิ้มก็ครั้งนี้...หญิงสาวเผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะนั่งลงแล้วก้มมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาใกล้ ๆ เวลาที่ชายหนุ่มยังไม่ตื่นเช่นนี้ช่างดูไร้พิษสงและใสซื่อกว่าตอนที่เจ้าตัวตื่นอยู่หลายเท่า การแสดงออกเช่นนั้นคงเป็นเพราะชายหนุ่มต้องการปกปิดความเจ็บปวดเมื่อครั้งสมัยเด็ก รวมถึงความร้าวรานที่ต้องสูญเสียพ่อไปโดยยังไม่ทันได้มีความทรงจำดี ๆ ร่วมกันจะว่าไปเขาก็เป็นผู้ชายน่าสงสารคนหนึ่ง การที่คีตะเลือกมาใช้บริการบาร์ของเธอตลอดหนึ่งเดือน เขาคงพยายามหาวิถีทางเยียวยาตัวเอง เพื่อจะลืมเลือนความเจ็บปวดสินะ?คิดมาถึงตรงนี้คีรติก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ ก่อนหน้านี้เธอเอาแต่แสดงท่าทีไม่เป็นมิตรกับเขาเท่าไรนัก“อืม...” เสียงงัวเงีย

สามเดือนก่อนหน้าหลายสิบปีแล้วที่คีตะไม่ได้กลับมาเหยียบประเทศไทย เขาแทบกลายเป็นคนที่ครอบครัวไม่อยากเอ่ยถึง เพียงเพราะพฤติกรรมในวัยเด็กที่อาจส่งผลเสียต่อชื่อเสียงที่พ่อสั่งสมมา คีตะถูกส่งไปเรียนอเมริกาตั้งแต่ชั้นมัธยม วันนั้นเขาเอาแต่เฝ้าคิดว่าพ่อกับแม่คงโกรธตนไม่นานนัก เดี๋ยวเดียวก็คงมารับตัวเขากลับไปอยู่ด้วยกันเป็นแน่ทว่าเขาคิดผิดมหันต์...ยิ่งเวลาผ่านไป คีตะผู้เคยปรารถนาความรักจากพ่อแม่ก็ยิ่งรับรู้ความเป็นจริง จะความรักเอย ความใส่ใจเอย ความสนใจเอย เขาไม่ต้องการมันจากพ่อแม่อีกแล้ว!แม่ที่เอาแต่พร่ำบอกว่าพ่อต้องทำแบบนี้ก็เพื่ออนาคตของเขา แล้วยังไงล่ะ...มาเยี่ยมก็ไม่เคยมาสักครั้ง ครั้นเขาขอกลับไทย พ่อก็ดูจะไม่อยากต้อนรับเขาสักเท่าไร ท่านเป็นถึงนักการเมืองชื่อดัง มีผู้คนมากหน้าหลายตาให้ความเคารพ เด็กเกเรอย่างเขาคงเป็นตราบาปที่ทำให้พ่อกับคนในสังคมรับไม่ได้ละมั้งต่อให้ตอนนี้คีตะจะโตพอจนรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควรแล้วก็ตาม แต่สำหรับพ่อเขา อะไรที่เป็นเขาดูจะผิดไปเสียทุกเรื่อง โน้นก็ไม่ดี นั่นก็ผิดพลาด ไม่มีอะไรถูกต้องเลยสักอย่าง สุดท้ายคีตะจึงตัดสินใจสมัครเข้าทำงานที่บริษัทเทคโนโลยีแห่งหนึ่งใ

ไม่น่าเลย! เธอไม่น่าถามเรื่องนี้เลยจริง ๆ เพราะมันไม่ได้จบแค่เท่าที่คีตะบอกเล่า เธอดันเก็บเอาฉากนั้นมาจินตนาการภาพตามไปด้วยหมายความว่าคีตะกับผู้หญิงคนนั้นกำลัง...“ตาผมแล้ว” คีตะเรียกสติหญิงสาว คว้าขวดไวน์มาหมุนอย่างไม่รอช้าและครั้งนี้ ปากขวดชี้ไปทางคีรติจนได้!“ท้ามาเลยค่ะ หรือจะถามอะไรก็ตามสบาย” ปากแม้จะพูดแบบนั้น ใจหญิงสาวกลับอดกลัวไม่ได้ เธอเล่นถามเรื่องน่าอายกับเขาไปแล้ว ไม่รู้ว่าคีตะจะเอาคืนเธอด้วยคำถามแนวไหน“คุณมีแฟนหรือยัง”“คะ?”ถามแค่นี้เนี่ยนะ!“ผมอยากรู้ว่าคุณมีแฟนหรือยัง ถ้าให้เดาจากที่เพื่อนคุณเข้าใจผิดเรื่องเราเมื่อเช้า ผมเดาว่าคุณคงโสดอยู่ แต่ถึงยังไงก็อยากได้ยินจากปากคุณมากกว่า” คีตะจ้องเธอด้วยสายตาจริงจัง“ฉันยังโสดค่ะ” คีรติตอบ ก็ไม่ใช่ความลับอะไรอยู่แล้วนี่? เธอสามารถตอบคำถามได้อย่างง่ายดาย ในใจก็นึกหมั่นไส้รอยยิ้มของคนตั้งคำถามไปด้วย“เหรอครับ ไม่อยากเชื่อเลยว่ามีคนปล่อยคุณหลุดมือมาได้”หึ หรือต่อให้เธอมีคนรักก็ไม่ใช่ปัญหา ถ้าคีตะอยากได้ เขาก็ต้องได้!“เรียกว่าฉันไม่ยอมอยู่ในกำมือผู้ชายคนไหนง่าย ๆ จะดีกว่าค่ะ” คีรติเท้าคางสบตาชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว เธอรู้ว่าค

“ผมพูดจริงนะ ถ้าคุณคิดว่าผมแค่เมาละก็ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้เมา มีสติรู้ตัวทุกอย่างเลยละ ผมจำได้ทุกการกระทำ ทุกคำพูดของตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องที่ผมจูบคุณ”“ไม่ต้องพูดมันออกมาก็ได้นะคะ!” คีรติสวนกลับทันควัน สีหน้าเธอแลดูอับอายเหลือจะเอ่ย นี่เขากล้าพูดเรื่องแบบนั้นตรง ๆ ได้อย่างไรกัน โชคดีนะที่น้ำผึ้งยังไม่กลับมา ไม่เช่นนั้นเธอคงขายหน้ามากกว่านี้แน่“ก็มันเรื่องจริงนี่ ผมจำได้ว่าผมจูบคุณ” ยิ่งเห็นคีรติเขินเขาก็ยิ่งอยากแกล้ง เธอคงไม่รู้ตัวว่าเวลาทำสายตาดุ ๆ ใส่กลบเกลื่อนทั้งที่หน้าแดงก่ำ มันยิ่งทำให้เธอดูน่าแกล้งขึ้นเป็นเท่าตัว“ค่ะ! คุณลืมมันไปดีกว่านะคะ มันอาจจะเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ เพราะทั้งคุณและฉันเราต่างดื่มแอลกอฮอล์ด้วยกันทั้งคู่”“นี่อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนคุณขอเวลานอก เพื่อจะสรรหาคำมาปฏิเสธผม ในขณะที่ผมนอนไม่หลับ คอยแต่คิดว่าจะทำยังไงให้คุณเชื่อใจและยอมรับรักผมสักที” สีหน้าคีตะแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด“คือฉันแค่คิดว่าบรรยากาศมันอาจพาไป คุณเลยเผลอทำเรื่องแบบนั้นไปโดยไม่ได้ตั้งใจ” น้ำเสียงของคีรติขาดห้วง ยังคงสับสนอยู่มากว่าควรเชื่อในสิ่งที่คีตะพูดออกมาหรือไม่“คีรติ…ผ

“ฮ่า ๆ โอเค ๆ ผมไม่แกล้งคุณแล้ว ว่าแต่คุณออกมากับผมแบบนี้ทางบ้านว่าอะไรไหม” คีตะเริ่มเข้าเรื่องสำคัญ เขารู้ว่าคีรติเป็นลูกนอกทะเบียนสมรสของฐานทัตกับภรรยาน้อย แต่ที่เขาไม่แน่ใจนักคือความสัมพันธ์ของเธอกับผู้เป็นพ่อ ในข่าวต่างตีแผ่มากมายว่าเธอเป็น ‘ลูกนอกคอก’ ที่พ่อไม่รัก แต่พอได้รู้จักกับหญิงสาวจริง ๆ คีตะไม่อยากจะเชื่อว่าฐานทัตจะใจจืดใจดำจนไม่นึกรักลูกสาวคนนี้ในเมื่อคีรติทั้งน่ารักและอ่อนหวานเสียปานนี้“อ่อ เค้กไม่ได้บอกอะไรค่ะ” สีหน้าหญิงสาวหม่นลง หากบอกพ่อว่าออกไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน มีหวังทั้งเธอและคีตะคงไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนคู่รักทั่วไปแน่“ทำไมล่ะ...เอ่อ ขอโทษถ้าผมเสียมารยาท คุณไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมเข้าใจ”“คุณไปอยู่เมืองนอกมานาน เค้กไม่แน่ใจว่าคุณจะรู้จักพรรคการเมืองในไทยบ้างหรือเปล่า”“ทำไมเหรอครับ” คีตะกระตุกยิ้มซ่อนแววตาลึกล้ำทำไมจะไม่รู้ เขารู้เสียยิ่งกว่ารู้เลยละ!“พ่อของเค้กท่านเป็นหัวหน้าพรรคไทยยั่งยืนค่ะ” เธอเดาไม่ออกเลยว่าคีตะจะรู้สึกอย่างไร บางคนอาจจะดีใจที่ได้คบหากับผู้หญิงจากครอบครัวมีอำนาจ แต่บางคนอาจจะมองว่าการคบหากับเธอจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากเสียมากกว