All Chapters of Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+): Chapter 51 - Chapter 60

โพรเดียมเขยื้อนราวกับถูกโถมด้วยคลื่นสึนามิ หน้าอกของมิวท์แบนอัดกับแท่นด้านบนจนช้ำขึ้นเป็นปื้นและเปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่อ หัวถันสีชมพูอ่อนบดคาอยู่กับแท่นไม้ แต่ครานั้นมิวท์ก็มิปริปากด่าเปรมสักคำ กลับกลายเป็นเธอซะอีกที่ยังคงใช้ฝ่ามือเกาะขอบโพรเดียมเอาไว้แน่น พลันกระแอมบอกเขาไปว่าให้เอาอีกและเอาอีก.“ซีดดด~!”“ขอแรง ๆ เลยค่ะพี่เปรม , เอาแรง ๆ , เอาแรง ๆ กว่านี้อีกค่ะ!""อ่าาา~! , อ่าาา~! , อ่ะ! , อ่าาา~!”.“ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ!”.ทำทรงขอไปงั้น ๆ ทั้งที่ในหูได้ยินแต่เสียงของเปรมที่ครางเรียกชื่อผู้หญิงอีกคนอยู่ตลอดเวลา.“แพรว , แพรวจ๋า , โอ๊ยยยแพรว! , แพรวว! , ซีดดดด! , แพรววว!!!”.ตอกย้ำว่าเปรมคงยังลืมแพรวไม่ได้ และบางทีทั้งเขาและเธอก็อาจจะยังไม่เคยได้กันเลยสักครั้ง เพราะหลังจากที่มิวท์เอ่ยคำอนุญาตไปแต่ละดอกที่เปรมจัดให็ก็มีแต่ลูกหนัก ๆ แทบทั้งสิ้น แกนแข็งของเขากัดกินกลีบผกาเธอจนสะดุ้งหวิวไปถึงหน้าท้อง การเสียบเข้าเสียบออกกัดเซาะซอกร่อง ช่องคลอดเสียดสีเกร็งจนมิวท์ต้องจิกปลายเท้าเขย่งช่วย.“ซีดดด! , เสียวววอ่ะพี่~”“อร๊อยยย! รู้งี้ให้ครางชื่อแพรวไปนานแล้ว.. ว.. ว

ชั้นในตัวบางลายเรียบร้อยถูกสวมใส่คืนเข้าที่ ย่างกายไปอีกฝั่งมีบลาสีเข้ากันวางกองอยู่บนพื้น มิวท์บรรจงสวมทุกอย่างคืนสู่ร่างเปลือยตนเองด้วยความเคอะเขิน ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เธอก็ยังไม่ชินกับพฤติกรรมเสื่อมทรามคาวโลกีย์นี้เสียที กิจกามเริงสวาทของเธอและเปรมจบลงไปแล้ว โพรเดียมเต็มไปด้วยคราบเหงื่อ ส่วนโต๊ะเมนตรงกลางก็เกรอะกรังไปด้วยสารคัดหลั่งจำพวกน้ำหล่อลื่นและซากอสุจิ.บางทีพวกเขาอาจจะเร่งเกินไป ความรุนแรงเกินห้ามใจทำให้อะไร ๆ จบลงเร็วกว่าที่คิด จึงไม่เป็นผลดีต่อความรู้สึกลึก ๆ ภายในใจสักเท่าไหร่ มิวท์ยังไม่เสร็จนั่นคือความจริง เธอค้างเติ่งกลางอากาศดูจากรอยย่นบนใบหน้าก็รู้ว่าเธอไม่สบอารมณ์นัก . “คลิ๊ก”สะบัดบลาติดตะขอคืนด้วยตนเอง นวลนมดีดเด้งเข้าที่ตามติดมาด้วยการก้มลงคว้าเอาชุดเดรสกับเสื้อสูทอันแสนภูมิฐาน ขึ้นมากลัดกระดุมคืนตำแหน่งเดิม .“บ้าบอชะมัด! ใครกันที่โทรมาขัดอารมณ์ตอนนี้ , หึ๊ยยย! , น่าโมโหจัง!”สะบัดผมมุ่ยหน้ามองบน มิวท์เดินย้อนกลับมายังโต๊ะเมนตรงกลาง ที่ซึ่งมีเปรมกับร่างเปลือยของเขากำลังนอนคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่.“ให้ตายเถอะ! ก็จริงอยู่ว่าฉันอาจจะปลอดภัยจากการติดเช

“Now loading”.ขึ้นข้อความเช่นนี้จริงแต่ก็แค่เสี้ยววินาทีสั้น ๆ เท่านั้น มิวท์ไม่อาจดึงกลับได้อีกต่อไป ความเป็นห่วงเป็นใยของเธอถูกส่งให้เพื่อนเป็นรอบที่แปดแสน พร้อม ๆ กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีด้านศิลธรรมที่ตลบอบอวลอยู่ในกมลสันดานแห่งความเป็นมิตร มันง่อนแง่นเกินทน มันจวนเจียนจะขาดสะบั้น มิวท์ยังถือโทรศัพท์เอาไว้เช่นนั้น กระทั่งเข้านาทีที่สี่แพรวก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะตอบกลับมา.“เราจะทำยังไงดี แพรวคงเกลียดเราแล้วจริง ๆ สินะ”.สาวเจ้าพะว้าพะวังกับตัวเองผ่านบานกระจกใสที่สะท้อนเงาคนเป็นเจ้าของ มรดกตกทอดกับสมบัติกองพะเนินก็มิช่วยอะไร ในเมื่อตัวเธอนั้นแสนจะทุกข์ พ่อแม่ตายเพื่อนก็หายหัว พอลองคิดทบทวนดูเจ้าหล่อนถึงเริ่มเห็นความเชื่อมโยงของเหตุปัจจัยต่าง ๆ ที่เป็นเหตุเป็นผลกันอยู่.กล่าวคือสมมุติถ้าเอาตัวเองมาสลับฝั่งกลายเป็นแพรว แล้วต้องมาเห็นผู้ชายที่ตัวเองรักมายืนแถลงข่าวถ่ายทอดสดกับเพื่อนสนิท เป็นใครมันจะรับได้ ใครบ้างจะไม่โกรธ ขนาดมิวท์เองยังรับไม่ไหวเลยเธอคงจะปล่อยโฮออกมาแบบไม่อายดินอายฟ้าเป็นแน่ . “นี่เราทำอะไรลงไป?” “แพรวคงเห็นถ่ายทอดสดเมื่อกี้หมดแล้วสินะ ถึงได้ปฏิเสธเราขนาดน

สะบัดบ็อบส่ายศีรษะพรึบพรับพลันคิดขึ้นได้ว่านี่ไม่ใช่เวลาจะมาเถลไถล เป้าประสงค์ของการมาโรงพยาบาลคืออะไร มาตามหาเพื่อนที่ไม่ได้พบหน้ากันนานมิใช่เหรอ ว่าแล้วมิวท์จึงละทิ้งทุกสิ่งที่หาสาระไม่ได้เหล่านั้นไป พลันตรงไปที่เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ชะโงกหน้าเข้าไปถามคุณพยาบาลเอาความให้ได้.“ท่านประธานเปรมอยู่ที่ตึกด้านหลังค่ะ ที่นั่นเป็นศูนย์วิจัยและพัฒนาวัคซีน แต่เป็นสถานที่ ๆ ห้ามบุคคลภายนอกเข้าไปโดยเด็ดขาด ดิฉันคงบอกทางให้ไม่ได้ต้องขออภัยด้วยนะคะ”พยาบาลสาวตอบด้วยคีย์เสียงโมโนโทนกึ่งท่องสคริปต์.แต่ละวันเธอคงล้ากับการไล่ตอบคำถามจากผู้คนมากหน้าหลายตาซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้จบ ยิ่งเป็นพวกนักข่าวด้วยแล้วสถานการณ์บ้านเมืองแบบนี้กับโรงพยาบาลเอกชนที่เป็นดั่งความหวังเดียว เผิน ๆ การเปล่งวาจาของเธอแต่ละคำ จะมีน้ำหนักมากกว่าคำพูดของโฆษกของรัฐที่แถลงข่าวประจำวันซะอีก มิวท์เลยวัดใจด้วยการลองถามใหม่อีกที คราวนี้แฝงความอวดเบ่งเข้าไปด้วย.“ขอโทษนะคะ!”“คือ.. ไม่มีทางพอจะช่วยได้เลยเหรอ ดิฉันเองก็เป็นประธานบริษัทเหมือนกัน”“ไม่เชื่อคุณลองดูนี่สิ!”.จัดแจงดึงปกเสื้อที่มีสติกเกอร์คำว่า VIP แอ่นให้พยาบาลดู เล่นเอาฝั

วาดฝ่ามือขนาบนาบลงไปบนบานกระจก จากภายนอกมองเข้าไปจะเห็นชัด แต่ภายในจะไม่สามารถมองเห็นได้ว่าอีกฝั่งเกิดอะไรขึ้น เปรมเอาแต่ส่ายหัว เขากระซิบกระซาบในลำคอไม่เคยคาดคิดเลยสักนิด ว่าเหตุการณ์พรรณนี้จะเกิดขึ้น ถ้ารู้จากทีมงานก่อนว่าเป็นพีเขาจะไม่ทำเลย แต่นี่อะไร! มาถึงพีก็แน่นิ่งหมดลมหายใจไปแล้ว!.รอยเลือดยังคงเจิ่งนองพื้น รอยลากยังปรากฏให้เห็น กระบวนการของหมอช่างรุนแรงเหลือเกิน อุปกรณ์ของแกแต่ละอย่างเข้าขั้นวิปริตวิตถารจนมิอาจพรรณนาออกมาได้ เลือดคือสิ่งเดียวที่พวกเขาต้องการ มันคงจะถูกสูบออกจากร่างพีแบบทุกหยดหยาด ดูได้จากถังไม้ที่เรียงรายอยู่ในห้องถัดไป คล้ายกับโรงเก็บบรั่นดีที่มีเลือดอัดอยู่เต็มเปี่ยม ถังแต่ละใบเรียงรายซ้อนกันเป็นตับขาดก็แค่จุกก็อกสำหรับเปิดปิดเท่านั้น ไม่งั้นก็คงจะเอาแก้วมารองแล้วก็เปิดดื่มกินได้.“หมอเสียใจด้วยนะคุณเปรม แต่ก็อยากให้คุณรู้ไว้อย่างว่าเขาช่างเป็นคนที่พิเศษ ตัวอย่างคนนี้มีความแตกต่างจากตัวอย่างคนอื่น ๆ ในหลายมิติ นั่นย่อมเท่ากับว่าเราได้วัตถุดิบชั้นดีมาไว้ในการครอบครองแล้ว""เป็น LGBT คนอื่นลองโดนรีดเลือดอย่างมากก็แค่เสียสติ หรือไม่ก็วิกลจริตแบบที่ถูกขังไว้ด