Semua Bab แม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า : Bab 51 - Bab 60

บทที่ 52ตงตงถูกศาลต้าหลี่จับตัวไป (1) กินแล้วก็ต้องจ่ายเงินนั่นเป็นกฎของการค้าขาย สีหน้าของจางไคเฮ่อบอกเช่นนั้น เหล่าเจ้าทุกข์จอมปลอมมองจางไคเฮ่อที่ยืนแผ่รังสีอำมหิตด้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ท้ายที่สุด พวกเขาก็ควักเงินวางบนโต๊ะอย่างเร่งรีบ ก่อนจะก้าวฉับๆ ออกจากร้าน เมื่อทุกอย่างสงบลง ทุกคนเดินเข้ามาล้อมรอบตัวตงตง ถามเด็กสาวด้วยความเป็นห่วง “ตกใจมากหรือไม่ เมื่อกี้ข้าน่าจะสั่งสอนพวกมันให้เข็ดหลาบ” “ช่างเป็นคนน่าไม่อาย มารังแกแม่ครัวน้อยของพวกเราซะได้” “นึกแล้วก็โมโห รอประเดี๋ยวนะ ข้าจะส่งพวกมันไปคุยกับรากมะม่วงเดี๋ยวนี้!” “ใจเย็นก่อน จ่าวเต๋อ เจ้าคิดจะก็ทำให้แม่ครัวน้อยของพวกเราเดือดร้อนหรือ” “พี่เฉินพูดถูก ขืนส่งคนพวกนั้นไปคุยกับรากมะม่วงตอนนี้ คนที่เดือดร้อนจะเป็นแม่ครัวน้อยของเรานะ” “เอ๊ะ จริงหรือ?” ทุกคนประสานเสียตอบ “ก็จริงน่ะสิ!!!” เห็นเหล่าพี่ชายเป็นห่วงเป็นใย ตงตงยิ้มด้วยความซาบซึ้ง รีบประสานมือก้มศีรษะแล้วกล่าวขอบคุณ

บทที่ 54เว่ยจ้งมาเยี่ยม ณ โรงเตี๊ยมชื่อดังกลางเมืองหลวง ภายในห้องพัก เฟยอวี่ยิ้มชั่วร้ายหลังจากหลงจู๊เหอนำความมาบอก “ทุกอย่างเป็นตามแผนขอรับ ตอนนี้นางเด็กแสบตงตงถูกศาลต้าหลี่จับตัวไปแล้ว” “หึ!” ฉินเฟยอวี่แค่นเสียงขึ้นจมูกด้วยความสะใจ สักครู่หนึ่ง ราวกับนึกขึ้นมาได้ เขาจึงบอกหลงจู๊เหอว่า “ไม่สิ แบบนี้ยังน้อยเกินไป…หลงจู๊เหอ เจ้าจะติดสินบนเจ้าหน้าที่หรือจะทำยังไงก็ได้ พาคนไปสั่งสอนนางเด็กตัวแสบนั่น ให้สาสมกับที่นางทำกับข้า” “แบบนั้นเกรงว่า…” หลงจู๊เหอส่งเสียงลังเล “ทำไม? เจ้าไม่กล้าหรือ” “ไม่ใช่ขอรับ เพียงแต่…ถ้าทำแบบนั้น ฝ่ายที่เสียเปรียบคดีจะกลายเป็นทางนี้ขอรับ อีกอย่าง หลินซืออิงกลับมาแล้ว เกรงว่าจะเข้าไปในคุกง่ายๆ ไม่ได้ง่ายๆ ขอรับ” หลินซืออิงเป็นหัวหน้าของศาลต้าหลี่ ส่วนใหญ่ทำงานภาคสนาม ตลอดมาผู้ทำงานเบื้องหน้าจึงเป็นรองหัวหน้า หลินซืออิงค่อนข้างเข้มงวด ในเมื่อหลินซืออิงอยู่ที่เมืองหลวง คนนอกก็ไม่สิทธิ์ก้าวก่ายศาลต้าหลี่ เรื่องติดสินบนยิ่งไม่ต้องไปคิด เวลาแบบนี้ก

บทที่ 56เริ่มการทดสอบ ในขณะที่คนแซ่เว่ยกำลังนึกวิธีทำไก่หม้อดิน หลินซืออิงก็เปลี่ยนมานั่งหลังคร่อม ยกมือขึ้นเท้าคางด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ไม่มีมาดอันสง่างามเหมือนก่อนหน้านี้แม้แต่น้อย “ใต้เท้าโปรดสำรวมด้วย” รองหัวหน้าศาลที่อายุมากกว่าเข้ามากระซิบเตือน ชายหนุ่มเปลี่ยนมานั่งหลังตรงแน่ว ก่อนจะสั่งให้คนแซ่เว่ยรีบบอกวิธีทำไก่หม้อดินสักที ด้วยความตกใจ คนแซ่เว่ยโพล่งตอบทันควัน “ไก่หม้อดินคือการเอาไก่มาเคี่ยวกับน้ำแกงในหม้อดินขอรับ!” หลินซืออิงกวาดตามองบนกระดาษแล้วถามต่อ “สูตรน้ำแกงของร้านเจ้าเป็นแบบขุ่นข้นหรือใส” “น้ำแกงขุ่นข้นขอรับ” “น้ำแกงขุ่นสินะ” หลินซืออิงถามซ้ำ พอเห็นใต้เท้าหลินทำสีหน้าสงสัย คนแซ่เว่ยเริ่มไม่แน่ใจว่าคำตอบนั้นถูกต้องหรือไม่ เขารีบแก้ไขอย่างร้อนรน “เอ่อ…ไม่ใช่ขอรับ เป็นน้ำแกงใสขอรับ” “อ้อ น้ำใสนี่เอง” หลินซืออิงกล่าวย้ำ สีหน้าแฝงความกังขาขณะที่สายตาเหลือบมองตำราอาหาร “ไม่สิ ต้องน้ำข้น” คนแซ่เว่ยแก้คำใหม่อีกครั้ง เหงื่อ

บทที่ 58แม่ครัวน้อยที่มากพรสวรรค์ เห็นแบบบนี้ หลินซืออิงส่งแป้งทอดรูปสามเหลี่ยมเข้าปากบ้าง กร๊วบ! ทันใดนั้นเอง ดวงตาของชายหนุ่พลันเบิกโพลง อาหารจานนี้รสชาติแปลกใหม่ มีความเผ็ดร้อน กรอบนอกนุ่มใน เครื่องเทศที่ผสมกับถู่โต้วเข้ากันอย่างดี สรุปว่า…อร่อยมาก! กรรมการทั้งสามกัดกินแป้งทอดคำแล้วคำเล่า ในตอนที่ทั้งจานเหลือซาโมซ่าชิ้นสุดท้าย เว่ยจ้งกับหลินซืออิงใช้ตะเกียบแย่งชิงกัน ท้ายที่สุด เว่ยจ้งเป็นฝ่ายชนะ ได้ซาโมซ่าชิ้นสุดท้ายไปกิน รู้สึกตัวอีกที แป้งทอดในจานก็หมดเกลี้ยง หลังจากทั้งสามคนเช็ดปากด้วยสีหน้าเสียดาย พวกเขาก็หันหน้ามาปรึกษากัน สักครู่หนึ่ง หลินซืออิงหันกลับมามอง ดวงตาคมเข้มกวาดมองพ่อครัวทั้งสาม รวมทั้งเด็กสาว ก่อนประกาศเสียงดัง “จางตงตงเป็นฝ่ายชนะ!” “เย้!!” “ชนะแล้ว ตงตงพ้นความผิดแล้ว!!!” “พ้นผิดแล้ว…” เหล่าผู้คนที่ตามมาให้กำลังใจตงตงได้ยินคำประกาศนั้น ต่างก็กระโดดด้วยความดีใจ พร้อมกับส่งเส

บทที่ 60อาหารกับมิตรภาพ ในที่สุดก็มาถึงวันจัดเลี้ยงหม้อไฟเพื่อแสดงความขอบคุณ ตงตงวานให้อาฉีกับจิ่งฝางมาเชิญเว่ยจ้ง หลินซืออิงและเถ้าแก่ซวีล่วงหน้าหนึ่งวัน โดยฝากถามว่าพวกเขาจะพาครอบครัวมาด้วยหรือไม่ เว่ยจ้งบอกว่าจะพาบุตรชายกับบุตรสาวมาด้วย ส่วนภรรยาติดธุระต้องกลับบ้านเกิด หลินซืออิงมาพร้อมกับรองหัวหน้าศาลต้าหลี่ เถ้าแก่ซวีมาแค่คนเดียว แขกที่มาทั้งหมดรวมแล้วจะเป็น 6 คน ตงตงจึงเตรียมโต๊ะสำหรับกินหม้อไฟไว้ 1 โต๊ะ วัตถุดิบก็เตรียมไว้หลายอย่าง แถมยังมีของกินเล่นและของหวานปิดท้าย เมื่อทุกคนมากันพร้อมหน้า เห็นโต๊ะกลมที่เจาะรูตรงกลาง กลางโต๊ะยังมีหม้อทรงกลมที่แบ่งออกเป็นช่องคล้ายรูปหยินหยางวางอยู่บนเตา ช่องหนึ่งคือน้ำแกงขาวข้น อีกช่องหนึ่งคือน้ำแกงสีส้มๆ แดงๆ น้ำมันพริกลอยบนผิวน้ำแกงที่เดือด แววตาของทุกคนที่มองโต๊ะหม้อไฟเต็มไปด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก เว่ยจ้งที่รู้เรื่องทั้งหมดจากตงตง พอมาเห็นหม้อไฟหมาล่าของจริง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมโรงเตี๊ยมฉินถึงแค้นเคืองตงตงถ