Semua Bab แม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า : Bab 61 - Bab 70

81 Bab

บทที่ 61 ขยายกิจการ

บทที่ 61ขยายกิจการ หลายวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว จางไคเฮ่อทำสัญญาซื้ออาคารทั้งสองแห่งสำเร็จลุล่วง โดยใช้เงินทั้งหมดไปแค่ 380 ตำลึงทอง ราคาบ้านเรือนในเมืองหลวง 1 หลังไม่ต่ำกว่า 300 ตำลึงทอง อาคารที่อยู่ติดกันนี้ เจ้าของเดิมย้ายไปอยู่เมืองข้างๆ ตั้งแต่ 4 กว่าปีก่อน ติดป้ายขายในราคา 300 ตำลึงทอง อันเป็นราคาต่ำสุดในตลาดอสังหาริมทรัพย์ แต่จางไคเฮ่อก็ใช้ความอดทน ต่อรองราคาให้เหลือน้อยที่สุด มิหนำซ้ำยังใช้วิธีเล่นตัวแบบที่ตงตงสอนจนเหลือเพียง 230 ตำลึงทองเท่านั้น ส่วนอาคารที่เปิดโรงเตี๊ยมในปัจจุบัน เจ้าของคือหานฮูหยิน ถือว่าเป็นคนรู้จักกัน หานฮูหยินขายให้ในราคา 150 ตำลึงทอง เนื่องจากนางตั้งใจจะปล่อยขายอยู่แล้ว เดิมที ตงตงตั้งงบไว้ประมาณ 500 ตำลึงทอง ในเมื่อใช้เงินทั้งหมดแค่ 380 ตำลึงทอง ก็นับว่าคุ้มค่า หลังจากได้อาคารมาแล้ว จางไคเฮ่อจ้างให้คนมาปรับปรุง ก่อนจะไปถนนที่ตั้งร้านซื้อขายทาส ใช้เงินอีก 80 ตำลึงทองในการซื้อทาสกลับมา 3 คน ทาสสองคนคือหนุ่มสาวอายุอยู่ในช่วง 17 - 20 ปี ทำง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทที่ 62 รถขนเสบียงที่ถูกปล้น

บทที่ 62รถขนเสบียงที่ถูกปล้น วันนี้ลูกค้าก็แน่นร้านเหมือนอย่างทุกที ฝั่งร้านค้าขายส่งก็มีออเดอร์เข้ามาเรื่อยๆ เรียกได้ว่าเป็นช่วงเฟื่องฟูของโรงเตี๊ยมตระกูลจางก็ว่าได้! ช่วงเย็นของวันหนึ่ง หลังจากลูกค้าคนสุดท้ายออกร้านแล้ว ทุกคนกำลังช่วยกันเก็บร้านและเช็ดโต๊ะ ตงตงดีดลูกคิดทำบัญชีรายวันที่โต๊ะคิดเงิน ประตูหน้าร้านยังไม่ทันจะปิด บนหน้าถนนก็เกิดเสียงเอะอะผสานกับเสียงฝีเท้าม้าควบผ่านหน้าร้านด้วยความเร็วรี่ “หลบไป หลบไป!” “หลีกทางหน่อย!!” ด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนวิ่งออกมายืนดูเหตุการณ์ที่หน้าร้าน จังหวะนั้นเอง ทหารของสำนักราชองครักษ์หลวงที่กำลังเดินออกตรวจตราในช่วงเย็น จับกลุ่มซุบซิบกันข้างถนน “รถขนเสบียงของพี่เหิงนี่น่า?” พี่เหิงในที่นี้ก็คือเหิงเจา ชายร่างใหญ่หน้าโฉดที่เป็นลูกค้าขาประจำของโรงเตี๊ยมตระกูลจาง ราวๆ สองเดือนก่อน เหิงเจาคนนี้ขอเหมาไข่เยี่ยวม้าและกุนเชียงก่อนออกเดินทางไปส่งเสบียงให้กับหมู่บ้านหลวงทางเหนือ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทเสริม

บทเสริม เมืองอู่เฉิง จวนของกู้เหว่ย กู้อวี้ชุน บุตรชายคนโตของกู้เหว่ยเดินกลับไปกลับมาอยู่ในเรือนด้วยสีหน้าร้อนใจ ราวสองเดือนก่อน กู้อวี้ชุนสั่งให้องครักษ์มากฝีมือออกจากเมืองอู่เฉิงไปทำงานบางอย่าง เป็นงานที่ออกตามหาคนและกำจัดให้สิ้นซาก คนดวงซวยที่ถูกหมายหัวคนนั้นคือเหยียนหลิ่ว ในเมืองอู่เฉิงแห่งนี้ นอกจากตระกูลจาง เหยียนหลิ่วก็ไม่รู้จักใครอื่น ดังนั้นเหยียนหลิ่วไม่มีทางได้หนีออกจากเมืองอู่เฉิงไปได้ไกล และไม่มีทางไปเมืองหลวงกับพวกตระกูลจาง เมื่อเป็นเช่นนี้ โดยปกติ องครักษ์ที่กู้อวี้ชุนส่งไปทำงานควรกลับมาถึงเมืองอู่เฉิงตั้งแต่หนึ่งเดือนที่แล้ว แต่ว่า ทำไม? “นายน้อย แม่ทัพกู้กลับมาแล้วขอรับ” กู้อวี้ชุนได้ยินคำพูดของบ่าวก็ทำยิ่งร้อนใจ บิดากลับมาแล้ว แต่องครักษ์พวกนั้นยังไม่กลับมา ขืนเป็นแบบนี้ บิดาต้องรู้แน่ๆ ว่าเขาโยกย้ายคนออกจากเมืองอู่เฉิง “เจ้าได้ข่าวขององครักษ์พวกนั้นหรือยัง” บ่าวติดตามรับใช้กู้อวี้ชุนส่า
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทที่ 63 โชคชะตา

บทที่ 63 โชคชะตา ช่วงหัวค่ำ ทุกคนแยกย้ายไปพักตามอัยาศัย ในตอนนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าบ้าน จางไคเฮ่อเดินออกมาดู เห็นนายทหารจากสำนักราชองครักษ์หนุ่มคนหนึ่งยืนรออยู่ บรรยากาศรอบๆ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เขาจึงถามอีกฝ่าย “มีธุระอะไรหรือ มาเสียค่ำเชียว” จางไคเฮ่อถาม “อ๋อ เรื่องเป็นเช่นนี้…” หลังจากพูดคุยกันจนเข้าใจเรื่องราว จางไคเฮ่อก็บอกให้นายทหารคนนั้นรอสักครู่ เขาต้องเข้าไปบอกบุตรสาวก่อน ประเดี๋ยวนางจะเป็นห่วง พูดจบก็เดินเข้ามาในบ้าน ผ่านไปไม่นาน จางไคเฮ่อถึงเดินออกมาอีกรอบ ก่อนจะตามทหารหนุ่มคนนั้นมายังสำนักราชองครักษ์หลวง ภายในสำนักราชองครักษ์หลวงค่อนข้างเงียบ ถึงอย่างนั้นก็มีทหารคอยเดินตรวจตราเป็นระยะ บรรยากาศก็ค่อนข้างเคร่งครึม แต่ไม่ได้อึดอัดหรือให้รู้สึกกดดันมากนัก จางไคเฮ่อเดินตามนายทหารหนุ่มหน้าใสจนมาถึงห้องโถงใหญ่ พลันเห็นเว่ยจ้งยืนรออยู่ก่อนแล้ว จางไคเฮ่อเดินเข้าไปหาเว่ยจ้ง ประสานมือแล้วก้มศีรษะลง “ท่านเว่ย?”
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทที่ 64 การตัดสินใจของเหยียนหลิ่ว (1)

บทที่ 64การตัดสินใจของเหยียนหลิ่ว (1) ในรายงานที่เว่ยจ้งเขียนถวายให้กับฮ่องเต้นั้น สาเหตุที่รถขนเสบียงถูกปล้นจนทำให้ทหารราชองครักษ์หลวงบาดเจ็บและล้มตายหลายนาย ระบุว่าเป็นฝีมือของทหารเผ่าหู่เยว่ หากพูดถึงเผ่าหู่เยว่ คือชนกลุ่มน้อยที่ตั้งรกรากอยู่ทางเหนือ เผ่าหู่เยว่มักก่อความวุ่นวาย ปล้นกองคาราวานของพ่อค้า ทั้งปลุกยังระดมชนกลุ่มน้อยอื่นๆ ให้มาเข้าร่วม เหตุผลเพราะต้องการยึดครองดินแดนทางเหนือมาเป็นของตัวเอง เผ่าหู่เยว่เดิมทีเป็นชนเผ่าเล็กๆ ทั้งชายและหญิงเกิดมาก็ถูกฝึกให้เป็นนักรบ แต่ถึงอย่างนั้น อาวุธที่ใช้กลับไม่ได้เพียบพร้อม แต่เมื่อ 2 ปีก่อน เผ่าหู่เยว่แข็งแกร่งขึ้นผิดหูผิดตา ยุทโธปกรณ์ก็เพียบพร้อม ลือกันว่าเผ่าหู่เยว่มีแคว้นซีเป่ยให้การสนับสนุน เว่ยจ้งจึงใช้เรื่องนี้นำมาเขียนรายงาน เป็นเช่นนี้ตัวตนของเหยียนหลิ่วจึงไม่ถูกเปิดเผย ย้อนกลับมาที่สำนักราชองครักษ์หลวง ณ หน่วยแพทย์ แม้ต้นเหตุที่แท้จริงของการปล้นรถขนเสบียงครั้งที่สองเกิดจากเด็กหนุ่มที่ชื่อเหย
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทที่ 65 การตัดสินใจของเหยียนหลิ่ว (2)

บทที่ 65การตัดสินใจของเหยียนหลิ่ว (2) “เฮ้อ!” จู่ๆ เหิงเจาก็ถอนหายใจเสียงดังออกมา ทำลายบรรยากาศอึดอัดปนเศร้า เว่ยจ้งเลิกคิ้วมองเหิงเจาด้วยสีหน้านิ่งๆ เหิงเจายิ้มเจื่อนให้กับใต้เท้าเสนาธิการผู้ยิ่งใหญ่ หากกระนั้น กลับไม่วายหันมาเตือนสติของเด็กหนุ่ม “เจ้าหนุ่ม ข้าขอถามเจ้าหน่อย อาจารย์ของเจ้าเคยพูดหรือว่า ‘ผิดหวัง’ ในตัวของเจ้าน่ะ?” เหยียนหลิ่วนิ่งคิดสักครู่ จากนั้นพลันส่ายหน้า “ไม่เคยขอรับ” นอกจากจะไม่เคยพูดคำว่าผิดหวัง พวกเขาก็ไม่เคยชักสีหน้าใส่ กลับกันแล้ว ทุกคนคอยให้กำลังใจเหยียนหลิ่วตลอดเวลา “ในเมื่ออาจารย์ของเจ้าไม่เคยพูดแบบนั้น แล้วเจ้าจะตีโพยตีพายคิดไปเองทำไม” คำพูดประโยคนี้ของเหิงเจา ทำให้เว่ยจ้งพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ตรงกันข้ามเลย เจ้าควรรีบไปอธิบายให้อาจารย์ของเจ้าเข้าใจ ไปให้เขาเห็นหน้า เขาจะได้หายห่วงที่รู้ว่าเจ้าปลอดภัย” คำสอนขอเหิงเจาทำเอาเหยียนหลิ่วถึงกับอึ้ง “คนของข้าพูดถูก เจ้าควรกลับหาจางไคเฮ่อเพ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทที่ 66 ครอบครัวเดียวกัน

บทที่ 66ครอบครัวเดียวกัน หลายวันต่อมา แผลตามร่างกายของเหยียนหลิ่วสมานตัวและไม่มีทีท่าว่าจะติดเชื้อ แพทย์ประจำสำนักราชองครักษ์หลวงเลยอนุญาตให้กลับบ้านได้ แต่เหยียนหลิ่วไม่มีบ้านให้กลับ สถานที่เดียวที่เขาไปได้มีแค่โรงเตี๊ยมตระกูลจาง พอสอบถามยามเฝ้าประตูหน้าสำนักราชองครักษ์หลวง ชายคนนั้นชี้ตรงไปที่ถนนแล้วบอก “เดินตรงไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เจอ โรงเตี๊ยมตระกูลจางตั้งอยู่กลางถนนสายนี้เอง” “ขอบคุณพี่ชายขอรับ” “เล็กน้อยน่ะ” ตั้งแต่ถูกลอบโจมตี เหยียนหลิ่วต้องหนีหัวซุกหัวซุน สิ่งของที่ตงตงให้มา เขาต้องจำใจทิ้งไประหว่างทางทั้งหมด ของที่พกติดตัวตอนนี้จึงเหลือแค่จดหมายกับถุงเงินเท่านั้น เด็กหนุ่มเดินไปบนท้องถนนอันกว้างขวาง สายตาคอยสังเกตหาโรงเตี๊ยมตระกูลจางไปด้วย ทันใดนั้น เสียงคุ้นเคยของใครบางคนก็ตะโกนขึ้น “น้องหลิ่ว ทางนี้ ทางนี้!” เหยียนหลิ่วจำเสียงนั้นได้ ชายที่กำลังกระโดดด้วยท่าทางดีใจ พร้อมกับตะโกนเรียกเหยียนหลิ่วก็คือจิ่งฝาง เสี่ยวเอ้อประจำ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทที่ 67 สอบคัดเลือก

บทที่ 67สอบคัดเลือก ขั้นตอนสอบคัดเลือกเข้าสำนักราชองครัษ์หลวงเข้มงวดมาก ผู้เข้าสอบต้องทำการทดสอบด้านอ่านเขียน ด้านปรัชญา และด้านวรยุทธ์ ใช้เวลาทั้งสิ้น ถึง 3 วัน และห้ามติดต่อกับคนนอก เมื่อมาถึงวันสอบ จางไคเฮ่อกับตงตงเดินมาส่งเหยียนหลิ่วหน้าสำนักราชองครักษ์หลวง จากตรงนี้ไป ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องไม่สามารถย่างเท้าเข้าไปได้ “พยายามเข้านะ พี่ชายหลิ่ว” ตงตงยกกำปั้นเพื่อให้กำลังใจ “ข้าจะทำให้ได้ ต่อจากนี้จะได้ปกป้องเจ้าตลอดไป” เหยียนหลิ่วพูดพลางยิ้มอย่างอบอุ่น ในแววตาให้ความรู้สึกอื่นซ่อนเร้น ตงตงนั้นไม่เข้าใจความแววตาที่เด็กหนุ่มสื่อออกมา ตรงข้ามกับจางไคเฮ่อที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ เพราะอย่างนั้น จางไคเฮ่อถึงถอนหายใจดังเฮ้อ! ก่อนจะผลักเหยียนหลิ่วให้เข้าไปในสนามสอบเสีย “รีบไปได้แล้ว อย่ามัวชักช้า” “ขอรับอาจารย์” เหยียนหลิ่วประสานมือโค้งศีรษะให้จางไคเฮ่อ จากนั้นหันมาลูบศีรษะของตงตงด้วยความเคยชิน “ข้าไปก่อนนะ ตงตง” “ไปดีมาดีนะ” พูดจบ เหยียนหลิ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทที่ 68 เติบโต

บทที่ 68เติบโต นับจากวันที่เหยียนหลิ่วสอบเข้าสำนักราชองครักษ์หลวง วันเวลาก็ล่วงเลยมา 6 ปีอย่างรวดเร็ว ช่วงเวลา 6 ปีมานี้ เกิดเรื่องมากมาย ทั้งความสุขและการสูญเสีย เรื่องแรก เหยียนหลิ่วใช้กำลังของตัวเองเลื่อนตำแหน่งจากทหารชั้นผู้น้อย กลายเป็นหัวหน้าหน่วยที่สามแห่งสำนักราชองครักษ์หลวง เรื่องที่สอง กิจการค้าส่งของโรงเตี๊ยมตระกูลจางเฟื่องฟูเป็นอย่างมาก ถึงขั้นต้องทำห้องใต้ดินเพิ่ม เป็นที่เก็บสต๊อกสินค้า เรื่องน่ายินดีสุดท้าย ถังเหวินกับหานเจียเอ๋อร์เข้าพิธีแต่งงานกันเมื่อต้นฤดูหนาวของปีที่แล้ว ต่อมา ลุงจิ่งที่อายุมากแล้ว และยังป่วยด้วยโรคชรา ได้จากไปอย่างสงบ แม้ทุกคนจะเศร้าเสียใจกับการสูญเสียครั้งนี้ โดยเฉพาะจิ่งฝางผู้เป็นบุตรชาย แต่เขาก็ไม่ได้ฟูมฟายจนเสียผู้เสียคน เพราะได้ทำหน้าที่ลูกชายได้อย่างสมบูรณ์แล้ว อย่างไรก็ตาม แม้ว่าฤดูกาลจะหมุนเวียนเปลี่ยนผลันสักกี่รอบ ทุกชีวิตก็ยังคงต้องดำเนินไปเหมือนเดิม ในฤดูใบไม้ผลิของคืนหนึ่ง ดึกแล้ว แต่ไฟในห้องใต้ดินกลับสว่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya

บทที่ 69 ทุกอย่างของข้าเป็นของเจ้า

บทที่ 69ทุกอย่างของข้าเป็นของเจ้า หัวใจของเหยียนหลิ่วเต้นแรงขึ้น ในขณะมองรอยยิ้มของหญิงสาวตรงหน้า ถึงอย่างนั้น ใบหน้าของเขายังคงนิ่งสงบเหมือนเดิม ตงตงกล่าวขอบคุณเหยียนหลิ่ว แล้วบอกให้ชายหนุ่มปล่อยตัวคนผู้นั้นไปเถอะ ห้าอีแปะก็ได้คืนมาแล้ว นางไม่อยากทำให้บรรยากาศในร้านต้องวุ่นวาย ไม่ว่าตงตงจะพูดอะไร เหยียนหลิ่วล้วนเชื่อฟัง เขาตอบรับคำพูดของหญิงสาวว่า “อืม” ก่อนจะตวัดสายตาใส่ชายที่กินแล้วหนี “หากกล้าทำเช่นนี้อีก ข้าจะตัดมือเจ้าทิ้ง…ไปซะ” “อึ๋ย…ใครจะกล้าอยู่กันเล่า!” ว่าแล้ว ชายคนนั้นก็รีบกุลีกุจอรีบจากไป เหยียนหลิ่วมุ่นหัวคิ้ว รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้สั่งสอนสักหมัดสองหมัด “เถ้าแก่เนี้ยของเราอุตส่าห์ใจดีไว้ชีวิต คำขอบคุณสักคำก็ไม่มี” จิ่งฝางบ่นหน้าตาบูดบึ้ง “ช่างเถอะๆ ลูกค้าเยอะ กลับไปทำงานกันได้แล้ว” ตงตงบอกอย่างไม่ใส่ใจ “อือ ก็ได้” หลังจากจิ่งฝางกลับไปต้อนรับลูกค้าโต๊ะอื่น ตงตงก็หันมาถามเหยียนหลิ่ว “พี่หลิ่ว ท่านเพิ่งกลับม
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-06-21
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
456789
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status