Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์: Bab 61 - Bab 70

บทที่ 61ความรู้สึกของกงเยียนซู (ครึ่งหลัง) ณ เวลาปัจจุบัน โรงเตี๊ยมตระกูลกง สาขาเมืองเล่ออัน “หรือว่านางพยายามหลบหน้าข้า” กงเยียนซูพึมพำ ขณะที่ดวงตาคมกริบทอดมองออกนอกหน้าต่าง บนท้องถนนของเมืองเล่ออัน ผู้คนเดินขวักไขว่เต็มท้องถนน แต่คนที่อยากพบที่สุดกลับไม่ได้พบ อุตส่าห์รีบเดินทางกลับมาจากเมืองหลวง เพื่อนำผลไม้ที่ยังสดอยู่ไปให้ลู่ซินฟาง เผื่อว่านางจะเห็นความจริงใจของเขาสักนิด แต่ท้ายที่สุดกลับไม่ได้เจอ ก๊อกๆๆ ระหว่างคิดเรื่อยเปื่อย เสียงเคาะประตูดังสองสามครั้ง เมื่อหลงจู๊ตู้เข้ามา ฝ่ายนั้นก็เอ่ยว่า “นายท่านขอรับ เถ้าแก่เนี้ยลู่มาขอพบ” กงเยียนซูเบิกตาโตอย่างตื่นเต้น แต่แล้วก็รีบเก็บอาการด้วยสีหน้านิ่งสงบที่สุด “นำทางนางไปรอที่เรือนรับรองด้านหลัง” “ขอรับ” หลงจู๊ตู้ตอบแล้วทำท่าจะออกไป กงเยียนซูเรียกรั้ง “ช้าก่อน” “ขอรับนายท่าน?” “เตรียมชาขาวที่ดีที่สุด แล้วก็ขนมหนวดมังกรมาด้วย” “ได้ขอรับ” เมื่อหลงจู

บทที่ 63คนบ้านเหอมาตามหาลู่ซินฟาง ย้อนกลับไปก่อนหน้านั้นเล็กน้อย หมู่บ้านกว่างซู นอกเมืองเล่ออัน รถเทียมวัวของลุงจ้าวค่อยๆ เคลื่อนตัวไปบนถนนสายเล็กของหมู่บ้าน พอรถเทียมวัวหยุดที่หน้าบ้านของลุงจ้าว ซึ่งอยู่ช่วงกลางของหมู่บ้าน ชาวบ้านที่โดยสารมาทั้งหมดห้าคนก็พากันลงจากเกวียน ทุกคนเป็นคนของหมู่บ้านกว่างซู แต่มีสองคนที่แต่งตัวด้วยผ้าเนื้อดี ราคาแพง ชายหนุ่มคนหนึ่งแต่งตัวภูมิฐานราวกับขุนนาง พยุงหญิงกลางคนร่างท้วมลงจากเกวียนช้าๆ จากนั้นพากันเดินไปยังท้ายหมู่บ้าน ระหว่างทางหญิงกลางคนร่างท้วมบ่นไม่หยุด “อาถิง เจ้าแน่ใจนะว่าที่นี่เป็นหมู่บ้านกว่างซูอะไรนั่น แม่คิดว่าเป็นบ้านป่าบ้านดอยที่ไหนเสียอีก ถึงแม่จะรู้เต็มอกว่าลู่ซินฟางยากจนมาก แต่ไม่นึกว่าจะอยู่ในหมู่บ้านที่กันดารขนาดนี้” “ท่านแม่ อดทนอีกหน่อยขอรับ” เหอถิงไม่เคยมาบ้านเกิดของลู่ซินฟาง หากก็ได้ยินจากปากนางบ่อยๆ ว่าบ้านของมารดานางยากจนมาก ถึงขั้นที่บ้านเซียวที่เป็นตระกูลฝั่งบิดานางไม่ยอมรับ แต่กระนั้น นางกลับพูดอย่างภูม

บทที่ 65ไม่มีใครอยากยุ่งเรื่องของลู่ซินฟางหรอก (ครึ่งหลัง) “นี่ป้า พูดถึงใคร ข้าไม่รู้จักหรอกคนชื่อนั้นน่ะ” เด็กชายตอบเสียงห้วน ทำเอาหน้าเหี่ยวๆ ของนางเหอบึ้งตึงทันที “ตายจริง ดูพูดเข้า! ช่างเป็นเด็กที่อวดดีอะไรแบบนี้ คนบ้านนอกเหมือนกันหมดทุกคนหรือยังไง ต่อให้หน้าตาดีแค่ไหนก็ไร้การศึกษา อาถิง แม่ว่าพวกเรารีบๆ ไปกันดีกว่า แม่ชักจะระคายเคืองสายตากับบ้านนอกแบบนี้แล้ว” “พูดมากมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว อะไรของป้าไม่ทราบ คนที่ระคายเคืองสายตาคือทางนี้ต่างหาก แล้วเสียงของป้าก็แหลมบาดหูมากด้วย น่ารำคาญ เจ้าก็อีกคน จ้องหน้าข้าอยู่ได้ ไม่มีที่ให้ไปแล้วกันแล้วหรือ” เด็กชายพูดหน้านิ่งๆ แต่ละคำทั้งตรงทั้งห้วน นางเหอรับไม่ได้ถึงกับยกมือขึ้นกุมอก “เกิดมาไม่เคยเจอเด็กนิสัยแย่ๆ แบบเจ้าเลย ถ้าไม่สั่งสอนให้ดี อนาคตคงโตขึ้นมาเป็นอันธพาล” “ข้าดีเฉพาะกับคนบางคนเท่านั้นแหละป้า แล้วข้าก็ไม่ได้อยากให้ป้ามาสอน” “เถียงคำไม่ตกฟากจริงๆ!” นางเหอแผดเสียงสูงกว่าเดิม พร้อมกับถลึงตาใส่เด็กชายอย่างดุดัน เหอถิงไม่

บทที่ 67อาจารย์อิ้งเหยียนไหวพริบไม่เลว (ครึ่งหลัง) “อ๊ะ!” ลู่ซินฟางร้องขึ้นมา พร้อมกับทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ “ข้าลืมไปว่าพวกท่านเป็นสหายกัน อาจารย์อิ้งพักที่คฤหาสน์ของสหายย่อมถูกต้องแล้ว” “ใช่ๆ ข้าพักที่บ้านของสหายเยียนซูน่ะ” อิ้งเหยียนกล่าวพร้อมมองกงเยียนซูด้วยสายตาเหมือนรู้ทันจริงอยู่ ลู่ซินฟางเสนอที่พักเพราะนางไม่ได้คิดอะไร แต่กงเยียนซูนั้นคิดอีกอย่าง อิ้งเหยียนยังหนุ่ม ไม่มีคู่หมั้น และยังไม่ได้แต่งภรรยาเข้าบ้าน อาศัยอยู่ร่วมบ้านกับลู่ซินฟางเกรงว่าจะไม่เหมาะสม ทว่า นั่นก็แค่ข้ออ้าง เพราะแค่คิดว่าอิ้งเหยียนอยู่ร่วมบ้านเดียวกับลู่ซินฟาง กงเยียนซูก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจแปลกๆ แล้ว ลู่ซินฟางยิ้มน้อยๆ จากนั้นก็ถามอิ้งเหยียนอย่างเป็นงานเป็นการ “ในสัญญาว่าจ้าง มีข้อไหนที่อาจารย์อิ้งไม่เห็นด้วยหรือเปล่าเจ้าคะ” อิ้งเหยียนร้อง อ้อ ก่อนจะบอกว่า “ในสัญญาว่าจ้างระบุข้อตกลงชัดเจน ไม่มีตรงไหนที่สงสัย ข้าเห็นด้วย” ลู่ซินฟางยิ้มด้วยความพึงใจ สัญญาจ้างงานนี้นางเรียบเรียงจากความรู้ตอนเป็นพน

บทที่ 69ลู่ซินฟางก็คือนายหญิง (ครึ่งแรก) อาคารไม้สองชั้นกลางเมืองเล่ออัน กว้างขวางและใหญ่โต ป้ายไม้หน้าร้านแกะสลักด้วยคำสองพยางค์ ‘ซินหลิน’ สภาพป้ายยังใหม่เอี่ยม แค่เห็นก็รู้ ร้านค้าแห่งนี้เพิ่งเปิดทำการได้ไม่นาน ข้าวของในร้านมีขายเยอะมาก คนเข้าออกร้านก็เยอะเช่นกัน แต่กลับไม่รู้สึกว่าเบียดเสียดเพราะทางเดินในร้านค่อนข้างกว้าง การแบ่งโซนสินค้าก็ทำออกมาได้ดี ทั้งยังจัดวางสินค้าออกมาอย่างเป็นระเบียบ พนักงานของร้านก็ไม่ได้เทียวไล่ถามลูกค้าจนทำให้รู้สึกรำคาญ ทั้งหมดทั้งมวลนี้ แสดงถึงความสามารถของเถ้าแก่เจ้าของร้าน เหอถิงคิดพลางเดินดูสินค้าในร้าน ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกโตเมื่อเห็นตะเกียงแก้วตั้งแสดงบนชั้นวางสินค้า ตะเกียงแก้วแบบนี้ ‘จี๋หลิน’ ภรรยาของเขาเพิ่งซื้อให้เมื่อเดือนที่แล้ว นางบอกว่าต้องสั่งจองล่วงหน้าถึงหนึ่งเดือนกว่าจะซื้อจากร้านไฉฟู่สาขาเมืองหลวงมาได้ ราคาของตะเกียงสูงถึง 2 ตำลึงเงินกับอีก 50 เหรียญ ส่วนตะเกียงที่แสดงในร้านซินหลิน ขายในราคา 2 ตำลึงเงินถ้วนๆ เดาว่าร้านไฉฟู่คงรับสินค้าจากร้านซินห