All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์: Chapter 71 - Chapter 80

บทที่ 72หลางไป๋หาสามี(ปลอม)ให้ลู่ซินฟาง!? หลังจากถูกไล่ให้ออกมา เหอถิงหันกลับไปมองร้านค้าใหญ่ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น แต่ถึงอย่างนั้น สีหน้าและท่าทางของเขายังคงนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไร ตรงกันข้าม นางเหอกลับยืนตะโกนปาวๆ หน้าร้านซินหลินจนคอขึ้นเอ็น “คิดว่าตัวเองเป็นใคร หา! ใหญ่โตนักรึไง ถึงได้ทำตัวหยิ่งผยองแบบนี้ เฮอะ ก็แค่ได้สามีรวยเท่านั้นแหละ อาถิงลูกข้าเป็นถึงผู้ช่วยผู้ตรวจการ ถ้าพวกเราอยากเอาผิดเจ้าจริงๆ เจ้าไม่รอดหรอก รอวันล่มจมได้เลย นังตัวแสบ!” คนที่เดินผ่านไปมาบนถนนสายนั้น ต่างหันมามองหญิงกลางคนร่างท้วมด้วยความสงสัย เหอถิงแม้เป็นพวกหน้าด้าน แต่กลับไม่ชอบถูกมองว่าเป็นฝ่ายไม่ดี พอถูกมองมากเข้า เขาก็ขมวดคิ้วไม่พอใจ ก่อนจะเรียกมารดา “ท่านแม่ ออกไปจากตรงนี้กันก่อนเถอะ” นางเหอสูดหายใจลึกพยายามทำใจให้เย็น ก่อนพยักหน้าแล้วเดินตามลูกชายออกมาจากถนนสายนั้น ระหว่างที่สองแม่ลูกเดินกลับโรงเตี๊ยม จู่ๆ เหอถิงก็พูดขึ้นว่า “ข้าคิดว่าสามีใหม่ของนางคงไม่ได้แค่ร่ำรวยธรรมดา จะทำอะไร พ

บทที่ 74กงเยียนซูไม่รับข้อเสนอ (ครึ่งหลัง) หา!? ปฏิกิริยาตอบสนองแรกที่กงเยียนซูแสดงออกมาก็คือตกใจ ต่อมา ชายหนุ่มค่อยถามคู่สนทนาด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อปนงุนงง “...นี่ข้ามีภรรยากับลูกแล้วหรือ ตั้งแต่เมื่อไรกัน ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย” แน่นอน กงเยียนซูไม่รู้ว่าตนมีครอบครัวแล้ว เพราะเขาไม่เคยตบแต่งภรรยาหรือมีบุตร หลางไป๋พยักหน้า ยืนยันสิ่งที่พูด “ถูกต้องขอรับ ท่านมีภรรยากับลูกแล้ว” ชายหนุ่มเลิกคิ้วหน้านิ่ง “ขอฟังคำอธิบาย” “อย่างที่ท่านเห็น ตอนที่ท่านพาอาจารย์อิ้งเข้ามาที่ร้าน นายหญิงมีท่าทางแปลกๆ ใช่หรือไม่” เมื่อกงเยียนซูพยักหน้าแล้วตอบว่า “ใช่” หลางไป๋ก็เล่าต่อ หลังจากที่กงเยียนซูกลับไปได้ไม่นาน ก็มีคนมาหาลู่ซินฟาง คนสารเลวพวกนั้นมาเพื่อเอาเปรียบลู่ซินฟาง เพราะฉะนั้น เขากับสยงจวินจึงวางแผนหาสามีปลอมๆ ให้กับนาง แม้หลางไป๋ไม่ได้ลงรายละเอียดลึก แต่กงเยียนซูพอเดาต่อได้ “คนสารเลวพวกนั้นคงเป็นบ้านสามีเก่าของนาง?” “ใช่ขอรับ” “ที่บอกว่าพวกเขามาเพื่อเอาเปรีย

บทที่ 76ต้องมองกงเยียนซูใหม่ (ครึ่งหลัง) ตอนที่ตื่นขึ้นมาในร่างใหม่นี้ ลู่ซินฟางค้นหาความทรงจำของร่างเดิม นอกจากความโชคร้ายที่เจ้าของร่างต้องเผชิญ ยังพบว่ายุคนี้ไม่มีอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์ แต่เมื่อเป็นยุคโบราณ ก็ต้องมีสงครามเกิดขึ้นอยู่เนืองๆ ส่วนใหญ่เป็นสงคราแย่งชิงดินแดนและปราบปรามกลุ่มกบฏตามชายแดน อย่างไรก็ตาม กงเยียนซูแม้ตอนนี้เล่นบทเป็นพ่อค้า แต่เขาก็เป็นถึงองค์ชาย การจัดหาเสบียงส่งให้กับกองทัพเป็นหน้าที่ขององค์ชายที่ต้องทำเพื่อแผ่นดินและราษฎร ตอนที่กำลังคิดถึงความสำคัญของเสบียง หลางไป๋ก็ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาตรงหน้า ลู่ซินฟางมองรายการสินค้าพร้อมฟังหลางไป๋อธิบาย “ในกระดาษแผ่นนี้คือรายการสินค้าคร่าวๆ ที่ทางเราต้องจัดเตรียมขอรับ” “ด่วนหรือไม่” “เห็นว่าด่วน” ข้าวสาลี ธัญพืช เกลือ ของตากแห้ง เครื่องเทศ ของพวกนี้ไม่ได้เตรียมยากอะไร ที่ถามว่าด่วนหรือไม่นั้น จะได้ช่วยคำนวณระยะเวลาจัดส่งสินค้าและการเดินทางได้ถูก “ท่านกงบอกว่า จริงๆ แล้ว พ่อค้าที่เมืองโหยวเปยต้องเป็นคนจัดส่งเสบียงพ

บทที่ 78พวกเขาไม่จำเป็นต้องมีพ่อ เมื่อมองไปบนสีหน้าหวาดกลัวของลูกๆ ลู่ซินฟางก็รู้สึกหดหู่หัวใจ หญิงสาวกอดลูกแฝด มอบความรักและความเชื่อใจให้กับพวกเขา กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เฉิงเอ๋อร์ เป่าเอ๋อร์ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น แม่ไม่ได้อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้แม่ปกป้องพวกเจ้าได้ เล่าให้แม่ฟังทั้งหมด เกิดอะไรขึ้นตอนอยู่ที่บ้านเหอ” เด็กทั้งสองกัดปากเงียบๆสักพักหนึ่ง เฉิงเอ๋อร์ก็ขยับปากเล็กๆ ของเขาแล้วพูดขึ้นว่า “ท่านแม่ ผู้ชายคนนั้นน่ะ…มักจะทุบตีเป่าเอ๋อร์ แล้วบอกว่านางเสียงดัง ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือสอบ” “แต่ข้า…ข้าไม่ได้เข้าใกล้เขาเลยนะ” เป่าเอ๋อร์พูดเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ “แม่เชื่อ” ลู่ซินฟางลูบศีรษะของเป่าเอ๋อร์ เหอถิงคืออนาคตของบ้านเหอ พ่อแม่ของเขาจึงสร้างเรือนแยกเพื่อให้มีสถานเงียบๆ ไว้อ่านหนังสือเตรียมสอบจอหงวน หลายปีที่ต้องอยู่บ้านนั้น ลู่ซินฟางคอยอำนวยความสะดวกให้กับเหอถิงทุกอย่าง และยังสั่งให้เด็กๆ ห้ามเข้าใกล้เรือนแยกแห่งนั้น เด็กๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ที่นั่น หากไม่ได้รับอนุญาต “เขาเรียกข้าเข้

บทที่ 80เหอถิงเคลื่อนไหว (ครึ่งหลัง) เวลาไม่นาน แม่ลูกตระกูลเหอก็เดินมาหยุดที่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ พวกเขาแหงนหน้ามองประตูไม้ที่ทั้งหนาและหนักด้วยสีหน้าตะลึง “คฤหาสน์หลังนี้ คงเป็นของตาแก่กงคนนั้น” เหอถิงพึมพำด้วยน้ำเสียงดูแคลน “คาดไม่ถึง ว่าคนอย่างนางจะหาคนเลี้ยงดูที่ร่ำรวยเช่นนี้ได้” ลู่ซินฟางในสายตาของเหอถิงคือผู้หญิงหัวอ่อน รักและเชื่อฟังเหอถิงมาก ไม่ว่าเขาจะสั่งอะไร นางล้วนทำตามและไม่เคยบ่น สำคัญกว่านั้นคือ ตอนรู้จักกับลู่ซินฟางแรกๆ ยังเป็นผู้หญิงยากจน อยู่ตัวคนเดียว แต่ดูตอนนี้สิ ออกจากบ้านเหอไม่ถึงปี นางกลับได้คนเลี้ยงดูใหม่ อยู่บ้านหลังใหญ่โต และยังเป็น ‘นายหญิง’ ของร้านค้าขนาดใหญ่ พอคิดว่าลู่ซินฟางได้ดิบได้ดีขนาดนี้ หากบอกว่าไม่โกรธก็คงโกหก ความรู้สึกของเหอถิงยามนี้เหมือนถูกหักหลังก็ไม่ปาน “ท่านแม่” เหอถิงพยักเพยิดคางไปทางประตูใหญ่ จากนั้น นางเหอก็ก้าวเข้าไปเคาะประตูไม้รัวๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆ สักครู่ ประตูก็ถูกเปิดจากด้านใน คนที่ปรากฏตัวไม่ใช่พ่อบ้านหรื