All Chapters of ขังรักน้องสาวในนาม: Chapter 61 - Chapter 70

วันต่อมาหลังจากไปรับเอกสารที่โรงพยาบาลแล้วศรัณย์ก็มาหาบุตรสาวตามที่บอกไว้เมื่อวานพร้อมด้วยไอศกรีมรสสตรอว์เบอร์รี่ที่เธอชอบทาน"คุณพ่อ.." เด็กน้อยคาริสายิ้มแป้นทันทีที่เห็นพ่อในนาม วิ่งเข้าสวมกอดด้วยความดีใจศรัณย์ยิ้มแป้นไม่ต่างกันพลางยกถุงไอศกรีมขนาดใหญ่โชว์ "ดูสิพ่อมีอะไรมาฝากหนูด้วยนะ""ไอศกรีมสตรอเบอร์รี่" เด็กน้อยคาริสาตาลุกวาว "คุณพ่อใจดีที่สุดเลย"ได้ฟังคำชมจากปากบุตรสาวศรัณย์ก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะจูงมือเธอเดินไปนั่งที่ศาลาใต้ต้นไม้ "กินไอสกรีมกันดีกว่าครับ ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวมันจะละลายหมด""ค่ะ"สองคนพ่อลูกนั่งสลับกันป้อนไอศกรีมให้กันพลางพูดคุยอย่างมีความสุข บริเวณนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสียงหัวเราะ เป็นอีกหนึ่งวันที่เขามีความสุขมากหลังจากทานไอศกรีมกันเสร็จเขาก็ปล่อยให้บุตรสาวได้กลับเข้าห้องเรียนเพราะไม่อยากรบกวนเวลาในการเรียนรู้ของบุตรสาวมากไป ส่วนเขายังคงนั่งอยู่ที่ศาลาทอดสายตามองห้องเรียนของบุตรสาวเป็นระยะผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงจึงเดินไปขึ้นรถขับตรงกลับบ้าน และมาที่โรงเรียนอีกครั้งครั้นใกล้เวลาเลิกเรียนขับรถมาจอดหน้ารั้วเพื่อดักรอแม่ของลูกรอราวยี่สิบนาที

หนึ่งเดือนต่อมา"คุณพ่อคะหนูอยากไปเที่ยวสวนสัตว์ค่ะ หนูอยากไปดูหมูหวาน" เสียงบุตรสาวดังขึ้นทำให้ศรัณย์ที่นั่งเช็คข้อความในไลน์ละสายตาจากหน้าจอมือถือ เงยขึ้นมองบุตรสาวที่นั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามหมูหวานที่บุตรสาวหมายถึงคือฮิปโปโปเตมัสแคระที่กำลังโด่งดังอยู่ตอนนี้ แน่นอนว่าบุตรสาวร้องขอเขาไม่ปฏิเสธ"ได้สิคะ งั้นพรุ่งนี้พ่อพาไปดู แต่เราต้องไปกันแต่เช้าจะได้กลับมาทันก่อนโรงเรียนเลิก ไม่อย่างนั้นโดนคุณแม่จับได้แน่""โอเคค่ะ" เด็กน้อยคาริสายกมือทำท่าโอเคให้พ่อในนาม ก่อนจะกระโดดลงจากเก้าอี้เดินเข้าไปสวมกอดเอวสอบ ตั้งคางบนหน้าขา เงยหน้าขึ้นมองหน้าพ่อในนามตาปริบ ๆ "หนูรักคุณพ่อนะคะ คุณพ่ออย่าทิ้งหนูนะคะ""ไม่ต้องกลัวนะ พ่อไม่มีวันทิ้งลูกแน่นอน"เขาระบายยิ้มอ่อนโยนให้บุตรสาวพร้อมกับสวมกอดแนบแน่นตอนนี้ดูเหมือนบุตรสาวจะรัก และมีความผูกพันกับเขาบ้างแล้วตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาแอบมาหาบุตรสาวที่โรงเรียนทุกวันต้องการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเขากับบุตรสาวให้แน่นแฟ้น เพราะบุตรสาวเป็นกำลังสำคัญที่จะทำให้เข้ามีโอกาสเข้าหาคนเป็นแม่โดยที่ไม่ต้องถูกไล่ออกมายิ่งบุตรสาวรัก และผูกพันกับเขามากเท่าไรก็ยิ่ง

ต่อให้เมื่อวานจะปะทะกับแม่ของลูกวันนี้ศรัณย์ยังคงมาที่โรงเรียนแม้ไม่รู้ว่าจะได้พบกับบุตรสาวไหม หรือต้องเจอกับอะไร เขาตัดสินใจแล้วว่าจะเดินหน้าง้อแม่ของลูกไม่ทำตัวเป็นคนขี้ขลาดอีกต่อไปมาถึงห้องเรียนของบุตรสาวไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรครูประจำชั้นก็เดินออกมาบอกกล่าว "น้องริสาไม่ได้มาเรียนค่ะ""อ๋อ..ขอบคุณครับ" เขาพยักหน้ารับ แล้วเดินกลับไปขึ้นรถขับตรงไปยังบ้านเกียรติกมล ขับมาจอดรถแอบริมรั้วเหมือนเช่นเคย เฝ้ามองว่าสองคนแม่ลูกจะออกไปไหนบ้างเขาจะได้หาโอกาสเข้าไปคุยกับเธอทว่าผ่านไปชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่าจนตะวันเริ่มคล้อยก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ สรุปวันนี้เขากลับมาบ้านโดยที่ไม่ได้เห็นหน้าลูกเมียเลย ทว่าวันนี้ไม่เจอพรุ่งนี้อาจจะเจอก็ได้เขาไม่ยอมแพ้วันต่อมาก็ไปหาบุตรสาวที่โรงเรียนอีกครั้ง และได้รับคำตอบจากครูประจำชั้นแบบเดิม ความรู้สึกบอกเขาว่ามันไม่ปกติแล้ว ถ้าไม่มีอะไรบุตรสาวคงไม่ขาดเรียนติดต่อกันในช่วงที่กำลังใกล้ปิดเทอมเขาขับรถไปยังบ้านเกียรติกมล แต่ครั้งนี้ไม่ได้จอดแอบนอกรั้วเหมือนที่ผ่านมา เขาขับรถมาจอดหน้าประตูรั้วแล้วลงจากรถเดินไปกดกริ่งยืนรอราวห้านาทีก็มีหญิงวัยยี่สิบปลายเดินกึ

เหมือนดาริกาจะดูถูกชายหนุ่มเกินไปเพราะผ่านไปสี่ชั่วโมงแล้วเขายังนั่งคุกเข่าอยู่ที่เดิมทั้งที่ตะวันเริ่มลับขอบฟ้า เมฆฝนตั้งเค้า ลมพัดกระโชกเหมือนพายุจะเข้า"หนูสงสารคุณพ่อจังเลยค่ะ คุณแม่หายโกรธคุณพ่อ แล้วให้คุณพ่อเข้ามาในบ้านนะคะ" เด็กน้อยคาริสาที่ยืนมองพ่อจากหน้าต่างเงยหน้าขึ้นเอ่ยกับผู้เป็นแม่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เสียงเศร้าดาริกาละสายตาจากคนที่นั่งคุกเข่าอยู่กลางสนามหญ้า หันกลับมามองหน้าบุตรสาวพร้อมกับย่อตัวลงนั่งย่อง ๆ ตรงหน้าพลางคว้ามือเล็กมากอบกุมไว้"ดูลูกรักและเป็นห่วงคุณพ่อมากเลยนะคะทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่นานเอง" เอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล"ใช่ค่ะ หนูรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากเลยค่ะเวลาได้อยู่กับคุณพ่อ คุณพ่อใจดีที่สุดเลยค่ะคุณพ่อมาหาหนูที่โรงเรียนทุกวัน ซื้อไอศกรีมกับขนมที่หนูชอบมาฝากด้วยนะคะ พอหนูบอกว่าอยากไปดูหมูหวานคุณพ่อก็จะพาไป หนูอยากทำอะไรคุณพ่อก็ตามใจค่ะ""...""รู้ไหมคะคุณแม่เพื่อน ๆ ที่โรงเรียนต่างอิจฉาหนูที่มีคุณพ่อหล่อและใจดีมาก"เสียงและสีหน้าบุตรสาวเวลาพูดถึงผู้เป็นพ่อเต็มไปด้วยความสุข แววตาทอประกายสดใสแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน บุตรสาวคงรักและภูมิใจในตัวผู้เป็นพ

ดาริกานั่งดูละครกับบุตรสาวในห้องนั่งเล่นทำเหมือนไม่สนใจชายหนุ่ม แต่สายตาแอบชำเลืองมองผ่านกระจกไปที่ประตูห้องครัว ผ่านไปราวสิบนาทีก็เห็นเขาเดินถือผ้าพร้อมกับไม้กวาด และที่โกยขยะออกมาเขาลงมือใช้ผ้าเช็ดบนโต๊ะอาหาร จากนั้นก็กวาดพื้นต่อ เธอหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อสมองฉายภาพในอดีตซ้อนขึ้นมาเมื่อก่อนตอนที่รักกันชายหนุ่มมักช่วยเธอทำนู่นทำนี่เสมอไม่ว่าจะช่วยล้างจาน เวลาเธอกวาดบ้านเขาก็จะอาสาถูกพื้นให้ ทุกสิ่งที่เธอทำเขาจะคอยช่วยเสมอหากว่าง ไม่สนว่าตัวเองเป็นลูกเจ้าของบ้าน และเธอเป็นเพียงลูกแม่บ้านเขาให้เกียรติทุกคน และไม่แสดงพฤติกรรมไม่ดีต่อคนที่ฐานะด้อยกว่าไม่ว่าจะเป็นเธอหรือแม่บ้านคนอื่น ๆ กล้าพูดได้เต็มปากว่าเนื้อแท้ของเขาเป็นคนดี ที่เขาเปลี่ยนเป็นคนร้ายกาจก็เพราะเรื่องแม่เลี้ยงของเธอเป็นต้นเหตุ และเธอเองก็มีส่วนผิดที่เลือกจะช่วยปกปิดแทนที่จะบอกเขาตรง ๆ แล้วช่วยกันแก้ไขปัญหาทั้งที่เขารักและไว้ใจเธอมากหากเป็นเธอก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเขา อาจจะทำเหมือนเขาด้วยก็ได้ เธอเข้าใจดีถึงความรู้สึกเขาจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอเกลียดเขาไม่ลงสักทีทั้งที่โดนทำร้ายสารพัดนอกจากเจ็บปวด เสียใจ และผิดหวั