All Chapters of เกมรักเกมลวง: Chapter 11 - Chapter 20

“ฉันไม่ใช่ที่รักของคุณ ไม่ต้องมาเรียก มันกระดากหู ไม่ต้องอ้างด้วย ฉันดูแล้ว สามคนนั้นไม่ได้อยู่แถวนี้แน่”เธอพูดฉะฉาน ไม่เกรงกลัว สู้สายตาเขาอย่างเปิดเผย“ส่วนเรื่องพี่เป๊ก กลับถึงเมืองไทยแล้ว ฉันจะหาทางออก หาทางเอาตัวรอดของฉันเอง คุณไม่ต้องเป็นห่วง”เขายกไหล่ “ผมไม่ได้เป็นห่วงคุณ ผมแค่เสียดายน่ะ”“เสียดายอะไร”“ถ้าคุณจำเป็นต้องเสียมันจริงๆ ในสักวัน”“หมายความว่ายังไง”“สักวันเมื่อคุณจนตรอก บางทีคุณอาจจำเป็นต้องใช้ของที่มีอยู่ดี” เขาใช้สายตาหยามมองตั้งแต่ดวงตาของเธอลงไปจนถึงส่วนล่างของเธอ หญิงสาวรู้สึกปากคอสั่นขึ้นมาเมื่อคิดได้ว่าเขากำลังดูถูกเธออยู่ “ศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้หรอกนะคุณ เงินกับความก้าวหน้าในอาชีพต่างหาก ที่ทำให้คุณไม่อด”หญิงสาวรู้สึกโกรธจนตัวสั่น “สรุปคือ ฉันควรจะขายตัวเพื่ออนาคตใช่ไหม”“เปล่าเลย คุณไม่ควรขาย ถ้าคุณฉลาด คุณควรจะให้ฟรีด้วยซ้ำไป แบบแฟร์ๆ น่ะ”ขวัญชนกทนไม่ไหว ห้ามฝ่ามือไม่อยู่ เงื้อมือขึ้นจะตบชายหนุ่มสักฉาดให้หายปากเสีย แต่เขารู้ทันจับแขนเธอไว้แล้วดึงร่างแบบบางเข้ามาแนบลำตัว จนใบหน้าเกือบชิดกัน ลมหายใจประสานกัน สายตาจับจ้องมองกันแทบจะทะลุเข้าไปถึงสมอง“ถ้าคุ

“ห๊า!!!” เธออ้าปากหวอ ถลึงตาโตเท่าไข่ห่าน ปากสั่นระริก กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ “เสร็จ...เสร็จยังไงคะ”“นี่คุณต้องให้ผมอธิบายคำนี้อีกเหรอ” เขาขึ้นเสียง เพราะชักจะเหนื่อยกับความไร้เดียงสาของเจ้าหล่อนแล้วจริงๆ“ก็...ก็...ฉันไม่แน่ใจนี่ คุณอาจจะฆ่าฉันก็ได้”“แล้วผมจะฆ่าคุณทำไมห๊า เสร็จก็คือ...ผมจะปล้ำคุณน่ะ ชัดรึยัง”“ห๊า!!!” เธอจ้องเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ชูกำหมัดขึ้นขู่ “ก็ลองดูสิคะ ว่าคุณจะเจออะไรบ้าง ““ผมไม่กลัวหรอกน่า หมัดนุ่มๆ ของคุณ จะทำอะไรผมได้”“คุณไม่ได้คิดจะทำจริงๆ ใช่ไหม คุณล้อฉันเล่น”“คนอย่างผม ไม่เคยเอาเรื่องใต้สะดือมาล้อเล่น” เขาเลื่อนมือลงแตะที่ต้นขาของเธอ เจ้าหล่อนขยับเลื่อน แล้วลุกจากเก้าอี้ ไปยืนตั้งการ์ดเหมือนเตรียมจะชกมวย ต่อหน้าเขา“ที่แท้คุณมันคนเลวระยำที่สุด”“ว๊าว” เขาหัวเราะลั่น แต่สายตาเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็ง “ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ ด่าผมซะ”“ยังไม่ได้ทำ แต่คุณคิดแล้ว แค่คิดคุณก็เลวแล้ว”“บอกแล้วไง ว่าผมเลวกว่าที่คุณคิดเสียอีก” ขาดคำนั้น เครื่องบินตกหลุมอากาศ ทำให้หญิงสาวเสียหลักล้มคว่ำลงมาหาชายหนุ่ม ในท่าที่เจ้าหล่อนนั่งคุกเข่า ใบหน้าซุกอยู่ตรงระหว่างขาข

“สิบอัน!”“สิบอันเลยเหรอวะ”“ใช่...ใช้ไปสิบอัน เหนื่อยสุดๆ!”จอมทัพที่ยืนอยู่ตรงประตูเลื่อนของระเบียงกว้าง บนห้องหรูหรา ชั้นสามสิบของคอนโดมิเนียมแพงระยับใจกลางเมือง เขายกแก้วไวน์ขึ้นจิบเล็กน้อย ก่อนหันกลับมาเผชิญหน้ากับเพื่อนแท้เพียงคนเดียวในชีวิต คนที่เขาสามารถคุยได้ทุกเรื่อง แม้เป็นเรื่องที่ระยำตำบอนที่สุด...จักรกฤษณ์หน้าเหวอ มองเพื่อนที่เป็นทั้งเจ้านายและไอ้คนลามกจกเปรตในคนเดียวกันด้วยความทึ่ง“ทำได้ไงวะ มีเซ็กซ์ข้ามมหาสมุทรเลยหรือวะ”“ใช่” เขาตอบเสียงฉะฉาน รอยยิ้มกรุ้มกริ่มเต็มใบหน้า “ฆ่าเวลาน่ะ อยู่บนเครื่องนานๆ มันเบื่อ”“ผู้หญิงคนนั้นคงสวยมากสินะ”“ก็...ฉันคิดตลอดเวลาว่ากำลังอึ๊บนางฟ้าอยู่” เขาพูดพลางนึกถึงใบหน้าของหญิงสาว เขายิ้มร้าย เมื่อจินตนาการไปถึงตอนที่เจ้าหล่อนตื่นขึ้นแล้วพบว่ามีถุงยางอนามัยวางเกลื่อนกลาดรอบตัว “สิบห้าชั่วโมง เร็วชะมัด”“ผู้หญิงคนนั้นคงขยาดแกไปเลยนะ ทำได้ไง ตั้งสิบครั้ง”“ขยาดรึเปล่า” ชายหนุ่มเดินกลับเข้ามาในห้องพักแสนหรูหรา อารมณ์ดีไม่เสื่อมคลาย “คงไม่หรอก เธอแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ นอนหลับเป็นตายตลอดทางเลย”“ห๊า!!!” จักรกฤษณ์อุทานลั่น ตาถลนเหมือนเห็นผีปรา

สิบนาทีต่อมา ขวัญชนกเดินออกจากบริษัทเพียงลำพัง เพราะธวัชชัยมีงานด่วนต้องจัดการซึ่งเป็นคำสั่งโดยตรงจากเจ้านาย หญิงสาวเกือบจะผ่านประตูด้านหน้าของอาคารแล้วเชียว แต่เธอต้องหยุด เพื่อหลีกทางให้กับนางแบบสาวชื่อดังสองคนที่เดินยิ้มแย้มหัวเราะกันมา แต่พอเห็นหน้าเธอ กลับทำหน้าบึ้งเหมือนคนขับถ่ายไม่ออกทั้งคู่พวกเธอหยุดตรงหน้าขวัญชนก“สวัสดีค่ะ พี่แพรว พี่ดาว” เธอยกมือไหว้ พร้อมทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส เป็นมิตร แต่สองสาว กลับไม่รับไหว้ แถมยังเชิดหน้า ส่งสายตาหยามหยันอีกต่างหาก“คนนี้เหรอ ที่จะได้เป็นแบรนแอมบาสเดอร์คนใหม่ของเจ้าสัว”แพรวพิศกำลังพูดถึงบริษัทเจ้าของแบรนด์ชุดชั้นในระดับโลกของเมืองไทย ตำแหน่งที่มีชื่อเธออยู่ในโผด้วยเช่นกัน หากแล้วข่าววงในรั่วไหลออกมาว่ามันกำลังจะตกเป็นของนางแบบหน้าใหม่ที่เพิ่งจะย่างเท้าเข้าวงการ และยังมีงานไม่มากมายอะไร“คงใช่” ดาวหรือดารกาจ้องมองขวัญชนกตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ด้วยสายตาเหยียดหยามดูถูก อย่างเปิดเผย “ไม่น่าเชื่อ เจ้าสัวจะเสี่ยงเอาเด็กบ้านนอกคอกตื้อไม่เป็นงานไปทำงานสำคัญของบริษัท แบรนด์ระดับโลกเชียวนะ สงสัยหุ้นจะตกก็คราวนี้แหละ”ขวัญชนกถามตัวเองว่าเธอควรจะต

เธอตะโกนพลางวิ่งจนหอบแฮ่ก ส่วนชายหนุ่มที่วิ่งตามติดคนร้าย กระชากคอเสื้อของโจรไว้ได้จนมันล้มตึง เขาเข้าล็อคตัวคนร้ายไว้แน่น ไม่ทันได้ทำอะไรต่อ หญิงสาวเจ้าของกระเป๋ากระโดดถีบโจรเต็มหน้าท้อง จนทำให้พลเมืองดีที่ล็อกตัวคนร้ายจากด้านหลังพลอยล้มหงายไปด้วย หญิงสาวตรงเข้าไปกระทืบโจรจนมันกระอักเลือด“โวววว...” เขาไม่อยากจะเชื่อกับภาพที่เห็น เจ้าหล่อนหิ้วปีกคนร้ายทุ่มให้ตำรวจสองนายที่เข้ามาห้ามปรามไม่ให้เจ้าหล่อนทำร้ายโจรตายก่อนขึ้นโรงพัก“ขอบคุณค่ะคุณตำรวจ” ตำรวจหิ้วร่างที่สะบักสะบอมของคนร้ายไป หญิงสาวปัดไม้ปัดมือ หันกลับมาหาคนที่ช่วยจับโจรให้เธอได้ “ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉัน...”เธอหยุดกึก เมื่อได้เห็นหน้าพลเมืองดี เธออึ้ง!“คุณ!”“โอ๊ย!” เขายังนั่งแช่อยู่บนพื้นสกปรก เพราะก้นกระแทกอย่างแรงจนช้ำ ตามเนื้อตัวของเขามอมแมมไปหมด เรียกว่าไม่เหลือคราบหนุ่มนักเรียนนอกเลยสักนิด “ช่วยหน่อยสิ”‘ไอ้ตัวแสบ’ หญิงสาวกัดฟันกรอด โกรธจนตัวสั่น แต่พยายามระงับใจไว้ ไม่ให้ระเบิดออกมา หลายคำถามผุดขึ้นในหัว และเธอต้องการคำตอบจากเขา“ไม่คิดเลยว่าเราจะได้เจอกันอีก” เธอแทบห้ามมือไม่ไหว อยากจะเข้าไปตบหน้าเขาสักร้อยครั้ง แต่ก็