All Chapters of หลังจักรพรรดินีขึ้นครองบัลลังก์ นางกลับคิดเอาชีวิตข้า: Chapter 1 - Chapter 10

ทุกคนต่างมองหน้ากัน ตึง!ในทันใดนั้น ก็พร้อมใจกันคุกเข่าลงบนพื้น แสดงท่าทีอันน่าเศร้าและกล้าหาญ ตะโกนเสียงดังว่า: "ขอฝ่าบาทมีราชโองการ ลงโทษประหารคนชั่วอย่างลู่เฉินด้วยการฉีกร่างด้วยม้าห้าตัวอย่างโหดเหี้ยม คืนความสงบสุขให้แก่ระเบียบราชสำนักต้าถังของเรา!""คนชั่วผู้นี้หากยังไม่กำจัด ต้าถังของเราก็ยากจะสงบสุขได้""..."เสียงกึกก้องกังวานไปทั่วหุบเขา จักรพรรดินีทอดมองลู่เฉินที่หยิ่งทะนงเบื้องล่าง ลังเลในใจอยู่เล็กน้อยตั้งแต่อายุแปดขวบ ลู่เฉินก็เป็นผู้ที่อยู่เคียงข้างนางมาตลอด และเป็นคนที่นางไว้ใจที่สุดเพราะลู่เฉิน ที่ช่วยนางปราบปรามบรรดาอ๋อง ลู่เฉิน ที่ไม่สนชื่อเสียง นำเรื่องสกปรกทั้งหมดมาแบกรับไว้แต่เพียงผู้เดียว จึงทำให้นางสามารถรวบอำนาจราชบัลลังก์ได้อย่างราบรื่น และกลายเป็นจักรพรรดินีผู้ทรงอำนาจดังเช่นทุกวันนี้พูดได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างของนาง ล้วนมาจากลู่เฉินทั้งสิ้นแต่ทว่า...นางจะเมตตาไม่ได้ลู่เฉินรู้มากเกินไปแล้วทั่วหล้ามิใช่แผ่นดินของกษัตริย์หรือ ขุนนางก็เป็นเพียงหมากในมือของจักรพรรดิเท่านั้นเมื่อเป็นเพียงหมาก และกระดานหมากก็จบลงแล้ว ก็ไร้ประโยชน์ตอนนี้ ราชอำนาจ

ลู่เฉินกุมความลับมากมายของนางไว้ หากถูกเปิดเผยออกไป ภาพลักษณ์จักรพรรดินีที่เพิ่งสร้างขึ้นมาของนางก็จะพังทลายลงโดยสิ้นเชิงและอีกฝ่ายยังเฉลียวฉลาดราวปีศาจ เชี่ยวชาญกลยุทธ์ หากไม่กำจัดเสีย เกรงว่าจะเป็นภัยแฝงในต้าถังของนางแม้ว่ากลุ่มปู้เหลียงเหรินจะถูกนางสลายไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว ลู่เฉินที่โดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง ยากที่จะสร้างอะไรยิ่งใหญ่ได้ในชั่วพริบตา แต่ระมัดระวังไว้ก่อนดีกว่า นางจะไม่ยอมปล่อยให้ภัยคุกคามเติบโตต่อไปอย่างแน่นอนยิ่งไปกว่านั้น นางยังได้ยินมาว่าจักรพรรดินีต้าฉินนั้นงดงามไม่มีใครเทียบได้ รูปร่างราวกับนางฟ้า เป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของจิ่วโจว พอคิดว่าสุนัขที่ตนทิ้งกลับไปจงรักภักดีกับนายใหม่อีกคนหนึ่ง แถมยังเป็นหญิงงามเสียด้วย นางก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง"หากไม่ตกลง เช่นนั้นก็จะประกาศสงคราม!"เกามู่ยืนตัวตรง สง่างาม ดูแข็งแกร่งขึ้นในทันทีเผยแผ่ออร่าแห่งการบัญชาการทัพเพื่อสังหารศัตรูในสนามรบออกมาอย่างเต็มที่ในตอนนี้ ต่างเงียบสงัดไปทั่ว เหล่าขุนนางต่างอ้าปากค้างในใจรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่งแคว้นฉินอ่อนแอ นี่คือความจริงแต่แคว้นฉินเชี่ยวชาญกลยุทธ์ เก่งในการคำนวณ สาม

ในท้องพระโรงแห่งราชวงศ์ถังอันยิ่งใหญ่ จักรพรรดินีนั่งอยู่เบื้องบน เหล่าขุนนางทั้งหลายแบ่งเป็นสองข้าง คุกเข่าลงกราบบังคมทูลด้วยความเคารพ แต่ละคนต่างตะโกนก้องว่า "ฝ่าบาททรงพระเจริญยิ่งยืนนาน! ฝ่าบาททรงพระปรีชาสามารถ! ฝ่าบาทคือมหาราชินีแห่งแผ่นดิน!" และถ้อยคำสรรเสริญอีกมากมายในเวลาเดียวกัน เป็นที่ประจักษ์ว่าราชสำนักที่ปราศจากขุนนางชั่วร้ายนั้นดูผ่อนคลายเพียงใด"ขอถวายพรแด่ฝ่าบาทที่ทรงได้รับตำราพิชัยยุทธ์อันดับหนึ่งแห่งเก้าแคว้นนี้ บัดนี้ต้าถังของเราเจริญรุ่งเรือง ประชาชนอยู่เย็นเป็นสุข กองทัพมีขวัญกำลังใจเปี่ยมล้น จึงควรใช้โอกาสนี้แผ่ขยายอาณาเขต ยึดครองดินแดน!""ด้วยแผนที่หมื่นทัพนี้ การทำเช่นนั้นย่อมเป็นเรื่องง่ายดาย ไม่นานเกินรอ เก้าแคว้นนี้จะกลายเป็นแผ่นดินของต้าถังของเรา"กัวเทียนอี เสนาบดีกรมต้าหลี่ก้าวออกมาถวายคำแนะนำตั้งแต่โบราณกาล การแผ่ขยายอาณาเขตถือเป็นคุณงามความดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจักรพรรดิและสำหรับเหล่าขุนนางด้วยกัน หากได้เป็นพยานในการที่พระจักรพรรดินีแผ่ขยายดินแดนในรัชสมัยนี้ พวกเขาก็จะได้ส่วนแบ่งในความดีความชอบด้วยเช่นกันบนบัลลังก์ ใบหน้าอันงดงามของจักรพรรดินี ด

จักรพรรดินีทอดสายตามองลู่เฉินอย่างลึกซึ้ง จึงค้นพบว่า ในดวงตาที่สงบนิ่งราวเหวน้ำแข็งของเขา ย้อมไปด้วยสีดำมืดลึกอันยากจะอธิบายสำหรับความเด็ดเดี่ยวของลู่เฉิน จักรพรรดินีดูเหมือนจะไม่แปลกใจนางมีสีหน้าสงบราบเรียบ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสนใจว่า: "เจ้าไม่เชื่อใจข้าหรือ? กลัวจะเดินซ้ำรอยเดิมอีกหรือ?"ได้ยินดังนั้น ลู่เฉินก็ก้มหน้าเล็กน้อย ตกอยู่ในความเงียบงัน ไม่พูดอะไรอีกน้ำใจคนราวกับกระดาษแต่ละแผ่นที่บางเบา เรื่องราวทางโลกราวกับกระดานหมากรุกที่เปลี่ยนแปลงใหม่ทุกตาจักรพรรดินั้นไร้เมตตาและเย็นชามาตั้งแต่โบราณ นี่คือสัจธรรมที่ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดกาลเขาเคยจงรักภักดีต่อผู้อื่น แต่กลับกล่าวหาว่าเขาไม่ซื่อสัตย์และไม่ชอบธรรมรสชาติของการถูกหักหลังเช่นนี้ แค่ได้ลิ้มลองครั้งเดียวก็พอแล้ว"เตรียมประกาศราชโองการ!"พระนางกวาดสายตามองเหล่าขุนนางทั้งฝ่ายพลเรือนและฝ่ายทหาร บนใบหน้าอันงดงามเย็นชาและเฉียบคม เผยให้เห็นถึงความเคร่งขรึม"ข้าขอประกาศ แต่งตั้งลู่เฉินเป็นอ๋องเคียงบ่าเคียงไหล่ มีสถานะเท่าเทียมกับข้า และพระราชทานตำหนักเว่ยหยาง พร้อมกับศาลาฉีหลิน!"ทันใดนั้น ก็เกิดผลกระทบใหญ่หลวงทำ

ในเวลาเดียวกัน ภายในพระราชวังต้าถังแผนที่หมื่นทัพก็ถูกวางไว้กลางท้องพระโรงเหล่าขุนนางทั้งฝ่ายพลเรือนและฝ่ายทหารในราชสำนักต่างนั่งล้อมรอบอยู่ปากก็เปล่งเสียงชื่นชมออกมาเป็นระยะ ๆ"บรรดาขุนนาง พวกเจ้าศึกษาได้บ้างแล้วหรือยัง?"จักรพรรดินีผู้สง่างามและสูงศักดิ์นั่งลงบนบัลลังก์ เอ่ยถามอย่างสง่างามจากที่สูงครู่หนึ่ง ที่ปรึกษาผู้หนึ่งก็ยืนขึ้น เห็นได้ว่าเขามีใบหน้าแดงก่ำ มือสั่นเทา และตะโกนด้วยความตื่นเต้นว่า: "ฝ่าบาท เหตุการณ์นี้ลึกล้ำไร้ที่สิ้นสุด หากผนวกกับกองทัพอันเกรียงไกรของต้าถังของเรา ไม่เกินครึ่งเดือนก็สามารถแก้ไขสงครามทางตะวันตกได้แล้ว การบุกทะลวงสิบประเทศเล็ก ๆ ในดินแดนทางตะวันตกก็อยู่แค่เอื้อม!"กัวเทียนอีเจ้ากรมตุลาการ ใช้โอกาสนี้ประจบประแจงว่า: "ฝ่าบาททรงมีบุญคุณสืบทอดวิชาที่ขาดหายไปจากอดีตนักปราชญ์ พระองค์ทรงคู่ควรกับตำแหน่งจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในรอบพันปี""การมีฝ่าบาทอยู่ ณ ที่นี้ นับเป็นบุญวาสนาอันประเสริฐของราชสำนักต้าถัง และเป็นความโชคดีของประชาชนต้าถัง! ไฉนเลยต้าถังของเราจะเจริญรุ่งเรืองไม่ได้?"เมื่อคำพูดนี้ออกมา เหล่าขุนนางคนอื่นก็อดไม่ได้ที่จะแอบเบะปาก ในใจต่