Semua Bab กลรักคุณหมอแสนร้าย: Bab 121 - Bab 130

ขณะที่ไร่ปุ่นเกษแก้วมีการจัดงานแต่งงาน ที่บ้านของ ส.ส.สุรเดช ก็ได้จัดงานเลี้ยงในโอกาสที่ภาณุชนะการเลือกตั้งนายกเทศบาลเมือง บรรดาญาติสนิทและคนใกล้ชิดมาร่วมแสดงความยินดี ทว่าภาณุกลับนั่งเงียบ สีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าการจัดงานขึ้นในวันเดียวกับพิธีแต่งงานของอิงลดาทำให้เขาหงุดหงิดใจ เขารู้ดีว่าบิดาทำไปเพื่อรั้งเขาไว้ ไม่อยากให้ลูกชายคนโตหันเหความสนใจไปหาที่อื่น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ก้มหน้ารับตามน้ำสินีรัตน์นั่งเคียงข้างพยายามยิ้มให้แขกในงาน แม้สีหน้าของเขาจะดูเคร่งเครียด ก่อนที่เธอจะนิ่วหน้าเล็กน้อย“ภาณุ… ฉันปวดท้อง” สินีรัตน์กุมหน้าท้อง นัยน์ตาเริ่มสั่นคลอนด้วยความเจ็บภาณุสะดุ้ง รีบโอบประคอง “เป็นอะไรไป เจ็บมากไหม”เสียงเอะอะทำให้ ส.ส.สุรเดช และนงนาถหันมาทันที ใบหน้าของทั้งคู่เปลี่ยนจากความยินดีเป็นความกังวล“สินีเป็นอะไรลูก” นงนาถรีบเข้ามากุมมือสะใภ้ สีหน้าซีดเผือด“เหมือนจะเจ็บท้องค่ะ” สินีรัตน์พยายามฝืนตอบเสียงสั่นภาณุไม่รอช้า เงยหน้าขึ้นพูดเสียงจ

เมื่อกลับถึงบ้าน ภาณุยังเต็มไปด้วยความหงุดหงิด พอเปิดประตูเข้ามา กลับพบเพียงความเงียบงัน และงานเลี้ยงก็เลิกราไปแล้ว“ไปไหนกันหมด” เขาตะโกนเรียก คนใช้รีบเดินเข้ามาโค้งศีรษะ“คุณท่านทั้งสองออกไปโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อบ่ายค่ะ”ภาณุหันขวับ “โรงพยาบาล… ไปทำไม”คนใช้เม้มปากไม่กล้าพูดแต่สุดท้ายก็เอ่ยออกมา “ไปเยี่ยมคุณสินีรัตน์ค่ะ”ทันทีที่ได้ยินชื่อภรรยา สีหน้าภาณุก็เปลี่ยนจากโมโหเป็นซีดเผือด เขานิ่งงันไปอึดใจใหญ่ก่อนสบถเสียงต่ำ “โธ่เว้ย!” เขารีบวิ่งออกไปขึ้นรถอีกครั้งเมื่อถึงโรงพยาบาล ภาณุถามจากประชาสัมพันธ์จนรู้หมายเลขห้องพักของภรรยา เขาวิ่งพรวดเข้ามาหน้าห้องผู้ป่วย สีหน้าตื่นรนจนคนเดินผ่านไปมาเหลียวมอง เมื่อไปถึก็เจอร่างสูงใหญ่ของสุรเดชที่ยืนกอดอก สีหน้าเข้มดุดัน“คุณพ่อ สินีเป็นยังไงบ้างครับ” ภาณุถามเสียงสั่น หวังจะได้รับคำตอบบรรเทาความหวาดกลัวในใจ แต่แทนที่จะได้คำตอบ กลับได้ยินเสียงตวาดดังลั่น“ห

ทันทีที่รถตู้แล่นเข้าสู่กรุงเทพฯ และแวะพักที่บ้านเพียงไม่นาน ดาริกาก็จะออกไปตรวจดูสถานที่จัดงานฉลองแต่งงานในวันพรุ่งนี้ทันที“แม่จะไปดูห้องจัดเลี้ยง แม่อยากให้แน่ใจว่างานทุกอย่างพร้อม” ดาริกาพูดขณะก้าวลงจากรถ สีหน้ามีร่องรอยความกังวลชัดเจนภีมวัชเดินเคียงข้างภรรยา เอื้อมมือกุมมืออิงลดาเบาๆ พลางเหลือบตามองมารดา“นี่ก็เย็นมากแล้วนะครับ แม่ก็อย่ากังวลเกินไปเลยครับ ออแกไนเซอร์มืออาชีพทั้งนั้น เขาคงไม่พลาดเรื่องใหญ่แบบนี้หรอก”“แม่ไม่ไว้ใจใครง่ายๆ หรอกลูก” ดาริกาส่ายหน้าอย่างเคร่งเครียด งานที่เชียงใหม่จัดอลังการเกินคาด งานที่กรุงเทพเธอจะไม่ให้ลูกสะใภ้น้อยหน้า“งานใหญ่ทั้งที แขกผู้ใหญ่ในวงสังคมจะมาร่วมเยอะมาก ถ้ามีอะไรผิดพลาดนิดเดียว คนเขาก็จะเอาไปพูดต่อกัน อีกอย่างแม่อยากให้อิงมีความสุขที่สุด”“เพิ่งมาถึง พักก่อนเถอะครับ” พิทักษ์กล่าวด้วยความกังวล อารีย์เองก็มองด้วยแววตาที่ร้องขอ แต่ดาริกาก็กังวลใจ เพราะเธอเป็นแม่งานในครั้งนี้“ถ้าคุณแม่ไม่สบายใจ งั้นเราก็ไปดูด้วยกันเถอะค่ะ” อิงลดาหันมามองสามีแล้วอมยิ้ม ก่อนจะหันไปบอกบุพการีของตน“คุณพ่อคุณแม่ก็พักก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวอิงกับพี่ภีมไปดูห้องจัดง

สินีรัตน์ไม่พูดอะไรทันที แต่หยิบซองสีน้ำตาลจากมือ เดินเข้าไปหาเขา ก่อนจะโยนใส่หน้าเขาเต็มแรงจนเอกสารข้างในกระจายเกลื่อนพื้น“นี่คือสิ่งที่คุณอยากได้ไม่ใช่เหรอ เอกสารฟ้องหย่า” น้ำเสียงเธอเย็นชา จ้องมองเขาอย่างไม่เหลือเศษเสี้ยวความรักในแววตา “แล้วคุณเคยบอกเองว่าไม่อยากมีลูก ไล่ให้ฉันไปทำแท้ง วันนี้คุณคงสมใจแล้ว เด็กไม่อยู่แล้ว ชีวิตคู่ก็ไม่มีเหลืออีกต่อไป”ภาณุยกมือสั่นๆ จะเอื้อมไปหาเธอ “สินี ผม…”เขายังพูดไม่จบ สายตาเย็นเฉียบของเธอตัดคำพูดเขาทันที ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความรักกลับกลายเป็นเย็นชาและเกลียดชัง“อย่าเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงแบบนั้นอีก ตั้งแต่วันนี้ไป เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว” เธอกล่าวชัดถ้อยชัดคำ เธอหันหลังกลับ เดินเข้าบ้านโดยไม่หันกลับมามองแม้เพียงเสี้ยววินาที ทิ้งเขาไว้กับกองเอกสารบนพื้น และแก้มที่ยังแสบร้อนจากรอยตบประตูบ้านปิดลง เหมือนตอกย้ำความจริงว่าเขาได้สูญเสียเธอไปตลอดกาลแล้วเขายืนนิ่งอยู่หน้าบ้านราวกับถูกถอนวิญญาณออกไปทั้งร่าง สายตายังคงจับจ้องไปที่ประตูซึ่งไม่มีทางเปิดออกมาให้เขาได้เห็นใบหน้าของเธออีกคนขับรถที่ยืนรออยู่ใกล้ๆ มองนายหนุ่มด้วยความลังเล ก่อ

เช้าวันใหม่ อิงลดาค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธออยู่ในอ้อมกอดอุ่นของสามีที่ยังคงหลับสนิท แขนแข็งแรงของเขาโอบรอบเอวเธอไว้แน่น ราวกับกลัวว่าจะสูญเสียเธอไปอิงลดายิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน พลางมองใบหน้าหล่อเหลาในระยะใกล้ ใต้แววตาปิดสนิทนั้นคือความอ่อนล้า เธอรู้ดีว่าเมื่อคืนเขาอดกลั้นเพียงใด เพื่อให้เธอได้พักผ่อนอย่างเต็มที่“น่าเอ็นดูจัง” เธอพึมพำเบาๆ ราวกับบ่น แต่แฝงไว้ด้วยความรักเธอไม่อยากให้เขาทรมานอีกต่อไป จึงขยับตัวเข้าไปใกล้มากขึ้น ปลายจมูกแตะเบาๆ ที่แก้มเขา ก่อนจะกดจูบอุ่นไล้ไปตามกรอบหน้า จากนั้นริมฝีปากอ่อนหวานก็จรดลงที่ริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบาภีมวัชขยับตัวเล็กน้อย ลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ ก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆ เปิดขึ้นเผยให้เห็นดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจและร้อนแรง“ลักหลับพี่เหรอ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยออกมา พลางยกมือมาประคองใบหน้าเธอไว้ อิงลดายิ้มเขิน ใบหน้าขึ้นสีจัดแต่ก็ไม่ปฏิเสธ เธอก้มลงจูบเขาอีกครั้ง คราวนี้ยาวนานกว่าเดิม คล้ายเป็นการยอมรับอย่างเงียบๆภีมวัชถอนหายใจแผ่วๆ ดวงตาทอแววปรารถนา แต่ก็มีความกังวลอยู่ในใจว่าภรรยาจะเป้นอันตราย“หมอไม่ได้บอกว่าห้ามนี่คะ อีกอย่างพี่ภีมก็เป็นหมอ