All Chapters of เมียหมิง: Chapter 51 - Chapter 60

“พี่ฮานคะ เพื่อนหน่อยชื่อเมนี่เรียนคณะเดียวกัน ส่วนเมนี่นี่พี่ฮานน่ะ” เกศราแนะนำให้อัศรากับเพื่อนใหม่รู้จักกันตามมารยาท จงใจไม่บอกว่าอัศราเป็นใครเพราะเธอไม่รู้ว่าควรจะแนะนำสถานะใดจึงข้ามไปเสีย“สวัสดีค่ะพี่ฮาน หน่อยให้เราลงข้างหน้านี่ก็ได้ห้องเราอยู่ฝั่งตรงข้ามเดี๋ยวเราเดินข้ามสะพานลอยไปเอง” “ไปเองได้แน่นะเมนี่” อัศราจอดรถที่หน้าสะพานลอยตามที่มาลีรินทร์บอก ชายหนุ่มรับไหว้เพื่อนของเกศราก่อนที่เธอจะลงจากรถไป “พี่ไก่ล่ะคะ” เกศราถามถึงพี่สาวทันที “ไก่ไปธุระ พี่ไปรอรับแม่มาเมื่อเช้าตอนนี้แม่มาอยู่ที่บ้านเราแล้ว ยายหนูเชอรี่ก็อยู่กับแม่ด้วย พี่เลยบอกว่าจะมารับหน่อยเอง” อัศราอธิบาย บ้านเราที่เขาพูดถึงคือบ้านหลังที่เขาซื้อต่อจากกฤติกาตั้งใจจะยกให้เกศราและลูกแต่เธอไม่ยอมรับมันสักที เกศรานั่งนิ่ง เธอไม่รู้จะพูดอะไรจะว่าเขามารับลูกไปโดยไม่บอกก็ไม่ได้เพราะเขาบอกไว้แล้วอัศราเลี้ยวรถไปทางบ้านที่เขาซื้อให้หญิงสาว ตอนนี้เขาทำห้องเด็กและตกแต่งห้องนอนข้างบนหมดแล้ว ด้านล่างเหลือส่วนในสวนและที่ต้องต่อเติมที่อยากรอถามเจ้าของบ้านก่อนเกศรามองบ้านที่ครอบครัวเธอย้ายออก

สีหน้าเกศราไม่ดีนักในตอนที่อัศรามารับตอนบ่าย แต่เธอยิ้มออกเมื่อเห็นแม่หนูเชอรี่นั่งอยู่ในคาร์ซีตด้วย“ไปรับเชอรี่มาด้วยเหรอคะพี่ฮาน จริงๆ ให้หน่อยกลับเองก็ได้นะคะ มาส่งตอนเช้าก็พอ” “ครับวันนี้แม่มีธุระช่วงเย็นพี่เลยไปรับลูกมาอยู่ที่ทำงานแล้วเลยมารับหน่อย” “อ่อ... ค่ะ จริงๆ ไม่น่าต้องลำบากเลย พี่เลี้ยงจากบ้านโน้นก็พอดูเชอรี่ให้ได้ค่ะถ้าไม่นานมาก” “ไม่เป็นไร พี่อยากเลี้ยงลูกเองบ้างเดี๋ยวห้องที่ทำไว้ที่ทำงานจะไม่ได้ใช้ ถ้าหน่อยไม่อยากให้พี่มารับก็เอารถไว้ขับเองไหมสักคัน เอาคันไหนก็ได้หรืออยากได้ใหม่ก็ได้พี่จะซื้อให้” ชายหนุ่มยังไม่ละความพยายาม“ไม่ต้องหรอกค่ะ เอามาหน่อยก็ขับไม่เป็น” เธอปฎิเสธเพราะไม่อยากรับอะไรจากอัศรามากเกินเส้นความเป็นพ่อแม่ของลูก“พี่สอนได้ เรื่องขับรถไม่มีปัญหาหรอก”“ไม่เอาค่ะพี่ฮาน มันมากไป” เกศราพูดจริงจัง“ไม่เอาก็ไม่เอา” เดี๋ยวถึงเวลาจะทำให้เอาเอง เขาคิดในใจ“แล้วเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าไม่ค่อยดี” ชายหนุ่มถามต่อ อัศราเป็นคนช่างสังเกตแม้ว่าใครจะผิดปกติไปเพียงนิดเดียวเขาก็รู้สึกได้ชัดเจน“เปล่าค่ะ” เธอตอบซึ่งไม่ได้อยู่นอกเหนือการคาดเดาของเ

เมื่ออัศรามารับเธอตอนเที่ยงหญิงสาวจึงบอกเรื่องนี้กับเขา ชายหนุ่มไม่ได้ว่าอะไรและยังสนับสนุนอีกด้วย“ดีแล้ว หน่อยทำกิจกรรมเยอะๆ เวลาจบโพรไฟล์จะได้สวยๆ ได้รู้จักคนเพิ่มมีสังคมใหม่ๆ พี่เห็นด้วย ถ้าวันไหนกลับเย็นกี่โมงก็บอกพี่จะมารับส่วนลูกพี่ดูแลได้” อัศราวางแผนคร่าวๆ ตารางงานเขาเริ่มลงตัวหลังจากที่เธอเปิดเทอมมาได้สักระยะหนึ่ง เขาเริ่มจัดการงานตัวเองให้สอดคล้องกับเวลาที่จะต้องมารับส่งเกศราและแบ่งเวลาสำหรับดูแลลูกได้อีกด้วยสามคนพ่อแม่ลูกรับประทานมื้อเที่ยงที่บริษัทอัศราดูโฮม นพกิจเตรียมจัดอาหารให้ไว้แล้วระหว่างที่เจ้านายออกมารับเกศรา เชอรี่ดูชอบที่จะอยู่ที่ทำงานของบิดา ชอบการที่ได้เจอคนเยอะเด็กหญิงมักจะหัวเราะและยิ้มเวลาพนักงานยิ้มให้ จนพนักงานของอัศราต่างเอ็นดูเด็กหญิงกันทั่วหน้า“พี่ฮานจะทำอะไรคะ ให้หน่อยช่วยไหม” เกศราถามหลังจากที่เชอรี่หลับแล้วในตอนบ่าย เธอจึงออกมาด้านนอกห้องเห็นว่าอัศรากำลังทำอะไรท่าทางเก้ๆ กังๆ ที่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะที่ต่อสายไว้กับเครื่องพรินเตอร์“พี่ต้องใช้จดหมายด่วนแต่นายกิจไม่อยู่ เลยว่าจะพิมพ์เองน่ะครับ” “ให้หน่อยช่วยพิมพ์ให้ไหมคะ”

เกศรานอนนิ่งเมื่อทุกอย่างสงบลง อัศราพลิกตัวลงไปนอนเคียงข้างก่อนที่แขนเขาจะดึงเธอไปกอดต่างคนต่างเงียบชั่วครู่ สักพักเขานอนตะแคงหันหน้ามาหาเธอพรมจูบไปทั่วดวงหน้าอย่างแสนรัก“ไปอาบน้ำกันถ้าหน่อยลุกไม่ไหวพี่จะอาบให้” “วะ...ไหวค่ะ” หญิงสาวรีบตอบ เธอหลบตาไม่กล้ามองหน้าพ่อของลูกที่ดวงตาพราวแพรวยิ่งขึ้นกว่าเดิม “โอเค” อัศรายอมตามใจ อย่างน้อยวันนี้เธอก็เป็นเด็กดีของเขามากแล้วเอาไว้อาบน้ำด้วยกันวันหลังก็ได้ ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินโทงๆ ไปหยิบเสื้อคลุมและผ้าขนหนูมาส่งให้เกศราที่หลับตาไม่ยอมมองเขาเธอรับผ้ามาพันตัวลวกๆ แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตูเล็กๆ ในห้องนอนที่เดาว่าน่าจะเป็นห้องน้ำและใช่ตามที่คิด ได้ยินเสียงชายหนุ่มหัวเราะตามหลังเธอรีบกดล็อกทันที อัศราเดินตามมาเคาะประตู“เสื้อผ้าหน่อยมีในตู้นะครับเลือกได้เลย เดี๋ยวพี่จะออกไปใช้ห้องน้ำข้างนอกแล้วไปอุ่นกับข้าวไว้ให้” ชายหนุ่มรวบชุดนักศึกษาของเกศราออกไปซักและอบแห้ง ไม่ลืมแกะกระดุมเหล็กและบรรดาเข็มออก จากนั้นจึงไปเข้าห้องน้ำอีกห้องหนึ่งใช้เวลาไม่นานก็แต่งตัวใหม่เรียบร้อยมาเตรียมจัดโต๊ะอาหารรอฝ่ายเกศรามองดูตัวเองในกระจก เธอโล่งใจที่อั

“อะไรนะจอย เธอเจอหน่อยเหรอ” รมณีย์นักศึกษาสาวต่างสถาบันกับจิตจุฑาถามขึ้น เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนเดียวกันกับเกศราและจิตจุฑามาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น ทั้งสองสาวพักอยู่ที่คอนโดฯ เดียวกันแต่คนละห้องเพราะว่าจิตจุฑามีคนเลี้ยงดู ส่วนรมณีย์พักกับแฟนหนุ่มที่เป็นนักศึกษาเหมือนกัน“จะว่าไปฉันก็ไม่เจอหน่อยนานเลยนะ ตั้งแต่จบมอสามไป” หลังจากเรียนจบชั้นมัธยมต้นรมณีย์เรียนต่อมัธยมปลายที่โรงเรียนเดิม ในขณะที่เกศราและจิตจุฑาเลือกเรียนต่อในสายอาชีพในระดับชั้นปวช.และปวส.“เหมือนกัน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน่อยเข้ากทม. เมื่อไหร่แต่แปลกนะนางมาสมัครเรียนปีหนึ่งใหม่ เทียบโอนแทบไม่ได้เลย” รมณีย์ทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะพูดอย่างไม่แน่ใจ“บ้านฉันอยู่ใกล้บ้านหน่อย จำได้แล้วว่าปีที่แล้วแม่โทรมาเล่าว่ามันท้องเลยต้องออกจากวิทยาลัย” จิตจุฑาตาลุกเมื่อได้ยินดังนั้น เธอสอบถามวันเวลาจนแน่ใจว่าเกศราตั้งครรภ์หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ในคืนนั้น'นังโง่ ไม่รู้จักป้องกัน' เธอคิดในใจด้วยความสมเพชปนสมน้ำหน้าไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่น้อยที่มีส่วนทำให้เพื่อนมีปัญหา แต่ปากกลับพูดไปอีกอย่าง“เหรอน่าสงสารเนอะ แล้วเด็กเป็นไงบ้างล