All Chapters of CLAIMED BY THE HOT GOVERNOR: Chapter 31 - Chapter 40

Nangangati akong hawakan ang kahali-halinang mukha ng lalaking katabi ko ngayon. Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatitig sa kan'ya buhat nang magising ako na nakaunan ang ulo ko sa braso n'ya habang ang kamay n'ya ay nakayakap sa akin.Kahit magdamag ko s'yang titigan ay hindi ako magsasawa sa guwapo n'yang mukha.Totoong napakarami ko nang hinangaan na lalaki, celebrity man o sa personal ngunit ngayon lang ako humanga ng ganito sa hitsura ng isang lalaki. Maaaring dahil iyon sa lagi ko s'yang nakikita at wala na akong oras para tumingin-tingin sa iba. Kaya siguro lumalalim at ngayo'y parang sumisibol pa ang noong katiting kong paghanga sa kan'ya.Pero duda akong tatagal 'to dahil sa pagkakaalam ko tulad pa rin naman ako ng dati na mapusok kapag may bagong guwapong makita pero ilang araw o linggo lang ay magsasawa rin at maghahanap na naman ng bagong hahangaan o magugustuhan.Mula sa mga mata nitong parang nangbibighani pa rin kahit nakapikit, I also studied his bristly eye

Alas-siyete ng umaga nang nagdesisyon kaming umalis ng Santayana papuntang Manila. Ayusin ko na rin ang mga school papers ko para sa Oplan Balik-Iskuwela.At tulad ng ipinangako ni Cassian, sinamahan niya talaga ako papunta sa Saint Laurent University.Kasama rin namin si Bong at Andrew pero hiwalay ang sasakyan nila. Mukhang trip lang ni Cassian na mag-drive ngayon, at kitang-kita sa mukha niya ang aliwalas na bihira kong makita—hindi halata ang aura ng gobernador. Parang hot bachelor lang na pupunta sa fashion show. Freshly shaved pa ang mukha niya, kaya mas lalo siyang mukhang bata at kaakit-akit.Pagdating namin sa school grounds, agad na sumabog ang excitement ko. Finally, maipagpapatuloy ko na rin ang naudlot kong pangarap. Kahit naligaw ako ng landas noon, ngayon ay titiyakin kong magiging karapat-dapat ako.“Shall we?”Napalingon ako sa lalaking hawak ang likod ko. Hindi ko sinasadya, medyo iritable ang tingin ko. “Di ba sabi ko sa’yo, sa kotse ka na lang maghintay?” ang halo

Kanina ko pa kinukulit si Cassian kung saan ba kami papunta dahil patakip-silim na pero nandito pa rin kami sa gitna ng kalsada. Akala ko kanina ay ihahatid niya lang ako rito dahil start na ng klase ko this coming Monday at nakapagpaalam naman ako sa kanya na sa dating apartment na lang ako manunuluyan kapag weekdays at uuwi akong Santayana kapag weekend.Pero ngayon ewan ko ba sa kanya kung bakit hindi daan papunta sa apartment ang tinatahak namin ngayon.“Sa’n ba kasi tayo pupunta? Hindi naman 'to papunta sa apartment namin.” I pouted.Inilagak ko na nang husto ang likod ko sa backrest ng passenger seat kung saan ako nakaupo next to Cassian. Napagod kasi ako sa ilang araw na bonding namin ni Lorraine. Buhat no'ng nalaman niya na balik-iskwela na ako ay inaraw-araw na namin ang pamamasyal, tila sinusulit na namin ang araw na magkasama kami kasi paniguradong madalang na lamang kaming magkikita simula ngayon.“Malalaman mo rin naman mamaya. Just sit back and hang loose!” Ngumiti ito.

Kinabukasan ay sinadya kong late bumangon. Hindi sa tinatamad ako o ano pa man, kundi dahil nakakaramdam ako ng pag-aalinlangan at kaumiran.Nasa kabilang kuwarto lang si Cassian dahil hindi na siya nakauwi kagabi. Nag-aatubili akong lumabas ng kuwarto dahil wala akong ideya kung paano siya papakitunguhan pagkatapos ng mga sinabi niya kahapon.Hindi ko alam hanggang ngayon kung paano ko ipapaalam sa kanya ang nararamdaman ko. Hindi ko alam dahil maging ako’y hindi rin sigurado sa mga sinasabi ng puso’t utak ko.Maling-mali naman na magpatangay lang ako basta-basta at sundin ang sinisigaw ng kalandian ko gayung seryoso si Cassian sa bagay na ito.I still need an extra time to… think.Ayoko rin naman na madaliin ang sarili ko kahit pa uhaw ako sa atensyon ng lalaki. Kaya hindi ako nagkakaroon ng seryosong relasyon noon sa ibang lalaki kasi ayoko sa commitment.Natatakot akong sumugal at pumasok sa isang bagay na walang siyento porsyentong kasiguraduhan. Mapaglaro ang buhay kaya hindi pu

To hell! I can't take it anymore. Nabaliw na ako sa kinatatayuan ko! Jusko po! Baka ma-paralyzed na utak ko sa sobrang kilig. Sisisihin ko talaga ang lalaking iyon. Makikita niya!Inayos ko ang sarili ko bago lumabas ng unit. Napagdesisyunan ko na sa school na lang kumain mamaya—ma-li-late na kasi ako kung ipagluluto ko pa ang sarili ko.“Magandang umaga sa future first lady ng Santayana!” Muntik ko nang masapak ang lalaking bumungad sa akin paglabas ko pa lamang ng pinto. Mabuti na lang at mas mabilis ang kamay niya at na-corner niya ang kamao ko.“Letse ka, Andrew! Huwag kang manggugulat!” singhal ko, at ibinaba ko na ang kamao ko.“Puwedeng mag-sorry? Bilis rin pala ng kamao mo, Cordie. Alam mo, puwede kang pumasa sa security team ni Gov.” Natatawa siya, at napakawag-kawag pa ang kilay.Tinaasan ko ang kilay. “Puwede rin, eh. Ako na ang papalit sa puwesto mo.”“Naku! Wala namang ganyanan, Cordie. Mahal ko kaya ang trabaho ko.”“O siya, anong ginagawa mo dito?” Pagtataray ko pa.“In