All Chapters of Punish me, Sir! (SPG): Chapter 1 - Chapter 10

Tahimik ang buong classroom ng 5:30 PM Literature and Power class, maliban sa tunog ng chalk na sinusulat ni Professor Leandro Salazar sa board. Ang mga ilaw sa silid ay bahagyang madilim, salamat sa paparating na dapithapon na unti-unting bumabalot sa kampus. Naka-lean forward ang halos lahat ng estudyante sa kani-kanilang desk, nakikinig, nagsusulat, habang ang boses ng guro ay dahan-dahang pumupuno sa hangin.Pero hindi nakikinig si Isobel Ramos. Hindi buo ang atensyon niya sa lecture tungkol sa the psychology of submission in literature. Hindi dahil boring ito—kundi dahil ang bawat salitang lumalabas sa bibig ni Professor Leandro ay tila pumupunit sa kanyang focus. Iba ang dating nito. Matalas ang bawat salita, pero parang hinahaplos ang balat niya. Parang boses pa lang ng lalaki, may ginagawa nang masama sa kanya.Naka-cross legs siya sa kanyang upuan sa dulong row, nakatago sa likod ng notebook, pero hindi siya nagsusulat. Tinitingnan niya ito. Si Sir Leandro. Suot ang signature

Mainit ang hininga ni Isobel habang dahan-dahang dumudulas pababa sa kanyang balikat ang manipis na tela ng kanyang summer dress. Malamig ang hangin mula sa bintana pero tila ba walang saysay ang lamig na iyon sa init ng titig ni Leandro habang pinapanood siyang isa-isang inaalis ang hadlang sa pagitan nila.Humakbang si Leandro palapit. Wala siyang suot kundi ang puting cotton shirt na may ilang butones na bukas at navy blue na pantalon. Ang simpleng ayos na iyon ay tila mas nakakapagpasabik kaysa sa pormal na suot nito sa unibersidad. Wala na ang guro. Wala na ang tungkulin. Ang natira na lang ay isang lalaking sabik na damhin ang babaeng nasa harap niya—buo, totoo, walang lihim.Hinawakan niya ang bewang ni Isobel, saka marahang hinila papalapit. Wala sa kanilang dalawa ang nagmamadali. Walang salita, pero malinaw ang sinasabi ng kanilang bawat kilos: Pipiliin kitang muli, dito at ngayon.Hinagod ng palad ni Leandro ang likod ni Isobel, mula batok pababa sa baywang, at saka hinaplos

LEANDRO leaned closer and kissed her forehead. “Alam mo bang tuwing nandiyan ka, tahimik ang mundo ko? You’re my peace, Isobel.”She blinked rapidly, trying to fight off the warmth blooming in her chest. “Ang drama mo na naman,” she teased, but her voice was soft. Weak, even. Because he was slowly melting her again.“Hindi ako nagdadrama. I’m being real with you,” he murmured, brushing his knuckles along her cheek. “You ground me. You remind me that I’m not just some cold professor with a twisted reputation. Sa’yo, I feel… human.”Isobel bit her lower lip, the vulnerability in his voice catching her off guard. “You’re more than human to me,” she whispered. “You’re… everything.”A slow smile curved on Leandro’s lips, and he pressed a soft kiss to her nose. “Then let me prove it.”He reached for her hand and gently guided her to sit on the edge of the bed. She followed, watching him in silence as he knelt in front of her, his strong hands resting on her thighs.“W-What are you doing?” s

MAINIT ang araw nang bumaba si Isobel mula sa kwarto. Naka-white sundress siya, handa na para sa isa pang araw sa probinsya. Paglabas niya sa sala, naroon si Leandro, may kausap sa telepono.“Yes, cousin… yes, just come over. You’re family,” sabi nito, sabay lingon kay Isobel at ngiti.“Who’s that?” tanong ni Isobel.“My cousin from the US. Just arrived sa Manila yesterday. Nag-text siya na dadaan daw siya dito for a few days.”“Oh, nice. First time mo siyang makita ulit?”“Yeah. It’s been… what, eight years? Last time, nasa college pa siya,” sagot ni Leandro habang binabalik ang phone sa bulsa.Bandang tanghali, isang itim na SUV ang pumarada sa harap ng bahay. Mula rito bumaba ang isang matangkad na lalaki, moreno, naka-sunglasses, at halatang sanay sa city life.“Hey, bro!” malakas na bati ni Brandon sabay yakap kay Leandro. “Man, you got bigger!”“You too,” sagot ni Leandro, medyo tawa pero may halong gulat sa laki ng pagbabago ng pinsan.“This must be… Isobel?” sabi ni Brandon, ng

Mainit ang hininga ni Leandro habang nakayuko siya sa ibabaw ni Isobel, hawak pa rin ang pulang posas na kanina pa niya nilalaro-laro sa pagitan ng mga daliri. Ang mga mata niya’y nagliliyab sa pagnanasa, pero may halong ngiting parang nanunukso lang talaga."Leandro…" mahina ngunit nanginginig na tawag ni Isobel, halos pabulong na parang ayaw marinig ng buong mundo ang pangalan niya sa ganoong tono.He smirked, and leaning closer, hanggang maramdaman ni Isobel ang init ng hininga niya sa mismong gilid ng tenga niya."Hmm? Yes, sweetheart?" bulong ni Leandro, mababa at mabigat ang boses.“Stop teasing me…” Napakagat si Isobel sa labi, kita sa mga mata niya ang halo ng excitement at kaba.“Teasing? Oh, baby…” bahagya siyang natawa at dinilaan ang labi, “I’m just getting started.”Marahan niyang itinaas ang mga kamay ni Isobel at ipinatong sa headboard ng kama, hawak nang mahigpit ngunit hindi masakit. Pinagmasdan muna niya ang mukha nito—ang mapupungay na mata, ang mapulang labi na kani