Semua Bab MR.CEO and ME: Bab 1 - Bab 6

THIRD PERSON: Mabilis ang lakad ni Mira habang tinatahak ang kalsada, halos nagmamadali sa bawat hakbang. Ramdam niya ang init ng sikat ng araw na dumidikit sa kanyang balat, dahilan para unti-unting bumakat ang pawis sa kanyang sentido. Sandali siyang napahinto nang sumalubong sa kanya ang amoy ng bagong lutong pandesal mula sa maliit na bakery sa kanto—mainit-init pa at nakakaakit, tila ba pilit siyang hinihila papasok. Pumasok siya at bumili ng ilang piraso, iyon na ang magiging baon niya sa maghapon. Madalas, tinapay na lamang ang kanyang pananghalian upang makatipid, at pag-uwi na lang siya bumabawi sa mga simpleng luto ng kanyang inay. Paglabas ng bakery, mahigpit niyang hinawakan ang plastik ng pandesal, parang ayaw niyang mabitiwan ang tanging kasiguraduhan niyang pagkain sa araw na iyon. Muli siyang naglakad-takbo patungo sa sakayan. Habang tinatahak ang maingay na kalsada, ramdam niya ang halo-halong amoy ng usok ng jeep, prito ng mga kakanin sa bangketa, at pawis ng mga t

THIRD PERSON:Pagkalabas ni Mira sa Room 305, dali-dali siyang nagtungo sa staff room para mailagay muna ang mga chocolate sa locker niya. Habang inaayos ang mga ito at tiniyak na maayos ang pagkakatabi, narinig niya ang tinig ng kanyang tita na sumisigaw mula sa labas ng pinto.“Mira… anak, bakit?” tanong ni Tita Marlyn, halatang nagtataka sa pagmamadali ng pamangkin.“Tita… mabait po yung client sa Room 305!” sagot niya, sabay kuha ng isa sa mga chocolate at ipinakita. “Tingnan niyo po! Binigyan pa niya ako ng mga ito, at isa… ito para naman po sa inyo.”Napangiti si Tita Marlyn, at bahagyang napatingin sa paligid bago tumungo sa locker ni Mira. “Wow, ang sweet naman niya. Thank you anak.""Halos ka edaran niyo po ni Inay, akala ko nga Tita papagalitan niya ako kanina kasi diko namalayan na nailagay ko pala sa basket yong pandesal na baon ko.""Oh di anong sabi sayo?"“Hindi siya masungit at parang hindi din siya maarte, kagaya ng inaasahan ko kanina. Humingi pa nga po siya ng pande

THIRD PERSON:Pagdating ni Mira sa staff room, agad niyang inilapag ang eco bag sa lamesa at sinimulang ilagay isa-isa ang mga tsokolate sa loob. Mabilis ang kilos ng kanyang mga kamay, halatang gustong matapos agad, ngunit sa sobrang pag-aapura ay hindi na niya namalayan ang pagdating ng kanyang supervisor.'Ay hala!"“Aba’t—ano ka ba naman, Mira! Sadyang magugulatin ka ba talagang bata ka?!” biglang sigaw ni Sir Julius, dahilan para mapatalon si Mira at muntik nang mahulog ang hawak na tsokolate.Napahawak pa ito sa dibdib na para bang siya rin ay nabigla sa sariling sigaw. “Ay, Diyos ko! Huwag kang ganyan, baka inatake na ako sa puso, ikaw pa man din ang dahilan!” dagdag pa nito, dramatiko ang pagkumpas ng kamay sa hangin na wari’y nasa entablado ng teatro.“Su-sorry po, Sir…” mahina at nahihiyang sabi ni Mira, nakayuko at pilit na itinatago ang pamumula ng kanyang pisngi.Humalukipkip si Sir Julius, taas ang isang kilay at naka-pamewang na parang mahistrado sa korte na naghihintay