Lahat ng Kabanata ng My Possessive Zillionaire Ninong (SPG): Kabanata 11 - Kabanata 20

"Ha?!" halos mapasigaw ako pero agad kong tinakpan ang bibig ko nang mapansin kong may ilang napatingin sa amin. Radleigh leaned closer, his elbows resting on the table, eyes never leaving mine. "Bea, answer me. Is he hitting on you?" Nanlamig ako, napalunok, nangangapa ng isasagot. "Sir, hindi naman po. Madaldal lang po talaga si Levi. Saka bago pa lang siya dito, normal lang siguro na makipagkaibigan." "Friends, huh?" He scoffed, making me gulped even harder. Mali yata na sagutin ko siya. Dapat nanahimik na lang ako. "I don’t like the way he looks at you. It’s... irritating." Humugot ako ng malalim na paghinga. "Eh baka naman kasi masyado ka lang nag-o-overthink, Sir," biro ko pa pero mas lalo lang nanlisik ang mga mata niya sa akin. "F-Friendly lang po talaga siya. Besides, sino ba naman ako para ligawan, ‘di ba?" Nagbaba ako ng tingin, pilit sinisiksik sa utak ko na ninong ko siya and at the same time boss ko. I should respect him. Walang personalan. Pero bakit parang namemers

Para akong estatwa, hindi makagalaw habang hawak niya pa rin ang kamay ko sa ibabaw ng keyboard. Ramdam ko ang hininga niya sa gilid ng tenga ko, at sa bawat segundo na lumilipas, lalong bumibigat ang paghinga ko, ganun din ang pag-iinit ng katawan ko sa 'di malamang dahilan. I could clearly imagine how that night... sa probinsya, kung paano niya ako inangkin ng buong-buo, walang pagdadalawang isip. "Bea…" mababa niyang tawag, halos bulong pero malinaw na malinaw sa pandinig ko. Tumingala ako, at saka ko lang napansin kung gaano siya kalapit. Sobrang lapit na wala nang pagitan sa amin kundi hininga. At bago pa ako makaiwas, hinawakan niya ang panga ko gamit ang dalawa niyang daliri. "Look me in the eyes," he commanded. "Do you know what you’re doing to me?" Bumuka ang bibig ko pero walang salitang nabuo. "S-Sir… I…" Hindi ko alam ang isasagot. He leaned closer. Hindi ko na halos maramdaman ang distansya sa pagitan naming dalawa. His breath lingered against my lips, and with one

Hindi ako umimik. I don't feel like calling him ninong. Mas komportable pa ako sa Radleigh, Rad o 'di kaya Sir. Siguro gusto na naman niya akong asarin. “Don’t just stand there,” sabi niya nang maupo sa maliit na hagdan ng 7/11 at tinapik ang tabi niya. “Maupo ka.” “H-Ha?” Takang humarap ako sa kanya. “B-Bakit naman? Hindi ka pa ba uuwi?" He smiled. “I don’t feel like going home yet. And you don’t, either. Am I wrong?” Sandali akong napatitig sa kanya nang tingalain niya ako. Ang totoo, tama siya. Ayoko mo nang umuwi muna. Masarap ang hangin kapag ganitong oras. Kaya dahan-dahan akong lumapit at tumabi sa kanya. Tahimik lang kami pareho, hanggang sa bigla siyang nagsalita. “Wait here,” sabi niya, sabay tayo. “Sir—este, Radleigh? Ano gagawin mo?” “You’ll see.” Walang lingon na pumasok siya sa 7/11. After a few minutes, bumalik siya dala ang isang maliit na paper bag. At nang ilabas niya ang laman no'n, napamulagat ako. “Soju?!” “Yes,” kalmado niyang sagot. “You sai

"I want you too, Rad," halos paanas kong tugon dahilan upang mapangiti siya. My heart was racing, my skin burning under his touch. His eyes searched mine, desperate, hungry, pero may halong lambing na parang gusto niyang siguraduhin na hindi ko ito pagsisisihan. He leaned down, his lips brushing my ear. “I want you. All of you.” Napapikit ako, nakangiti at napakapit sa balikat niya. “Then… take me, ninong.” At iyon ang naging hudyat para halikan niya ulit ako, walang tigil, walang pahinga, halos mawalan ako ng hininga. His tongue tangled with mine, hot, urgent, making me moan into his mouth. Ang mga kamay niya, parang apoy na gumapang sa katawan ko, mula bewang, paakyat sa gilid ng dibdib ko. Napasinghap ako nang dumausdos ang labi niya pababa sa leeg ko, humihigop, humahalik, minsan marahang kinakagàt na alam kong mag-iiwan ng marka. “Rad…” mahinang ungól ko, hindi na alam kung saan kakapit. He smiled against my skin as he looked up at me. “God, you sound so good.” Hinila niy

The other side of the bed was still warm when I woke up. Napangiti ako, kahit ramdam ko pa rin ang pagod. I smiled, even though I still felt the exhaustion. Pero hindi lang pagod iyon kundi may kasamang kilig at init na naiwan mula kagabi. It wasn't just tiredness, it was mixed with giddiness and the heat left over from last night. Unti-unti kong naalala kung paano niya ako hinaplos, hinalikan nang paulit-ulit, at inangkin nang buo kagabi. I couldn't stop myself from biting my lip, almost laughing to myself as I lay there. Pero isang amoy ang nagpagising sa akin nang tuluyan, hindi sikat ng araw mula sa bintana, kundi mula sa kusina. It smelled like sizzling garlic, butter, and eggs cooking. Napahinga ako nang malalim. Napahawak ako sa tiyan nang kumalam ang sikmura ko. “I’m starving.” Pero imbes na magsuot pa ako ng kahit na ano, tumayo ako mula sa kama, walang saplot, walang pakialam. I pulled the thin blanket around me, but before I reached the door, I let it fall to the sofa