Semua Bab บ้านไร่สายสวาท: Bab 31 - Bab 40

เมื่อเข้าไปอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว ชาร์มมิ่งก็รีบหยิบโทรศัพท์โทรกลับไปหาเพื่อนรักทันที ยังไม่ทันได้ยินเสียงสัญญาณรอสายก็ได้ยินเสียงตอบกลับมา          “มีเรื่องอะไรเหรอวิเวียน คงร้อนใจมากสินะถึงได้รับสายเร็วแบบนี้”          (วิจะทำยังไงดีชาร์มมิ่ง วิจะอกแตกตายเพราะผู้หญิงคนนั้นแล้วนะ)          ที่แท้เธอก็กลุ้มใจกับเรื่องเดิมที่โทรมาคุยด้วยบ่อย ๆ นั่นเอง แต่เธอจะไปช่วยอะไรเพื่อนได้ล่ะ นอกจากคอยปลอบใจและคอยรับฟังเท่านั้น แต่ลึก ๆ ในใจแล้วก็อยากรู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาคนนั้น          “คราวนี้เธอทำอะไรให้เห็นอีกล่ะ”            (หล่อนให้ลูกชายมาชวนพี่โมกไปโรงเรียนในวันพ่อ ไปเป็นพ่อของลูกเธอ แล้วเธอก็ไปเสนอหน้าคอยติดตามทำตัวเหมือนเป็นเมียของพี่โมก ทีนี้หนังสือพิมพ์ในจังหวัดก็ดันไปตีข่าวหาว่าพี่โมกแ

ตกดึกคืนนั้น หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วชาร์มมิ่งก็เดินไปที่ห้องนอนของบุพการี เธอเคาะประตูห้องให้สัญญาณ          “ว่าไงลูกรัก” วิลาลีถามลูกสาว          เธอเดินเข้าไปกอดเอวมารดาที่เป็นคนมาเปิดประตูให้ “ชาร์มมารบกวนเวลาจู๋จี๋ของหมี่มี้กับป๊ะป๋าหรือเปล่าคะ”          “ไม่หรอกลูก ดีใจซะอีกที่ลูกมากวนใจแบบนี้” วิลาลีจูบหน้าผากกลมกลึงของลูกสาวด้วยความรัก แล้วพากันเดินเข้าไปยังมุมนั่งเล่นภายในห้องนอน          “แวะมาหาถึงห้องแบบนี้ อยากจะขออะไรจากป๊ะป๋ากับหมี่มี้เป็นพิเศษอีกใช่ไหม คราวนี้อยากได้อะไรล่ะ บอกมาเลยลูกรัก ป๊ะป๋าจะได้จัดการให้” เจ็ทกางแขนรับลูกสาวคนสวยที่เดินเข้ามาหา          “จะมีผู้ชายคนไหนรักชาร์มเท่าป๊ะป๋าอีกไหมนะ” เธอกอดบิดาเอาไว้แน่นขณะถาม &nbs

บารมีหันไปมองทางด้านหลังเมื่อถูกสะกิดที่บ่า “อ้าว! มึงเช็กอินแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมยังไม่โหลดกระเป๋าอีก” เขาถามด้วยความแปลกใจที่กลายเป็นเพื่อนรัก“กูแค่บอกว่าให้มึงรีบมาเช็กอิน ยังไม่ได้บอกเลยว่ากูเช็กอินแล้ว”“แล้วมึงไปอยู่ที่ไหนมา”“แถว ๆ นี้แหละ”“ไอ้โมก เมื่อกี้กูเดินชนกับสาวฝอคนหนึ่งเว้ย”“แล้วไง”“แหม่เห้ยแหม สวยหนัดหลาวสาวเอ๊ย โซบิวตี้ฟูล เวรี่เวรี่เลยมึงเอ๊ย พูดไทยชัดเปรี๊ยะ เสียดายที่มึงไม่เห็น” บารมีเดินไปเล่าไป“ถ้าเห็นแล้วจะทำไม”บารมีนึกถึงความแตกต่างระหว่างมีนากับสาวฝอคนนั้น “เห็นก็เท่านั้นแหละ เพราะมึงไม่ชอบสไตล์นี้หรอก”“มึงเชื่อข่าวลือนั้นด้วยเหรอไอ้ทศ” วิโมกข์ชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ เมื่อรู้ความหมายของเพื่อน“กูยังไม่ได้บอกว่าเชื่อข่าวลือนั่นเลยนะ แต่กูเห็นว่ามึงชอบผู้หญิงตัวเล็ก ผิวสีน้ำผึ้ง สวยคมแบบสาวใต้ ซึ่งผิดกับฝรั่งคนนั้นที่ทั้งขาวทั้งสูง รูปร่างหน้าตาคือหลุดจากเวทีนา

“ถ้ากลัวนัก คืนนี้ก่อนนอนก็ไปจุดธูปไหว้พระภูมิเจ้าที่ บอกกล่าวกับท่านสักหน่อยนะคะ บอกท่านว่าเรามาเที่ยวและขออาศัยหลับนอนอยู่ที่นี่ ช่วยปกป้องคุ้มครองเราด้วย” เจ๊หวังบอกให้หญิงสาวทำแบบเดียวกับที่วิเวียนเคยทำ“ไหนป้าบอกว่าที่นี่ไม่มีผีไงคะ”“พระภูมิเจ้าที่ไม่ใช่ผีนะคะคุณหนูชาร์มมิ่ง ท่านเป็นเทพที่คอยปกป้องคุ้มครองให้เราอยู่ร่มเย็นเป็นสุขต่างหากค่ะ สิ่งพวกนี้ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ คุณหนูของหวังบวงสรวงพระภูมิเจ้าที่ปีละสองครั้งเชียวนะคะ ธุรกิจของท่านถึงเจริญรุ่งเรืองแบบนี้ไง”“แล้วป้าหวังเคยเห็นพวกท่านไหมคะ” ชาร์มมิ่งเริ่มสนใจกับคำบอกเล่าของคุณแม่บ้าน“หวังไม่เคยเห็นเป็นตัวเป็นตนหรอกค่ะ แต่เคยเห็นในฝันเท่านั้น”“เห็นยังไงเหรอคะป้า” วิเวียนเองก็ให้ความสนใจเหมือนกัน เพราะเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้พวกนี้เลย“ในฝันนั้นท่านมายืนเรียกหวังอยู่ที่หน้าประตูบ้านค่ะ เป็นผู้ชายแก่ใส่ชุดขาวหน้าตาดุมาก ท่านบอกว่าช่วยบอกคุณหนูด้วยว่าซ่อมบ้านให้ท่านที ท่านอยู่ไม่ได้เพราะบ้านท่านเอียงไปข้างหน

ชาร์มมิ่งรักษาท่าทีดุจนางพญาและคลี่ยิ้มกว้างกว่าเดิม ผิดกับในใจที่รู้สึกสับสน ว่ามีนาหรือเพื่อนรักกันแน่ที่พูดความจริง.. แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอจะถอยหลังกลับเพียงเพราะคำว่าใช่คำเดียวไม่ได้เด็ดขาด เธอจะลงสนามแข่งเพื่อแย่งวิโมกข์กับผู้หญิงคนนี้ ถ้าจะแพ้ก็ขอให้แพ้หลังจากได้แข่งกันแล้วดีกว่า“รู้แบบนี้แล้วก็ตัดใจซะเถอะ คุณเข้ามาแทรกระหว่างฉันกับโมกไม่ได้หรอก นอกจากฉันแล้วเขาก็ยังรักอีริคมากด้วย เมื่อตอนวันพ่อเขาก็ยังไปเป็นพ่อให้อีริคที่โรงเรียนด้วยความเต็มใจ ทางที่ดีคุณรีบกลับไปตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า เพราะฉันไม่อยากให้คุณต้องมาเห็นภาพบาดตาบาดใจ ในตอนที่เขากลับมาอยู่กับฉันกับลูก”“ทำไมชาร์มต้องทำแบบนั้นล่ะคะ ในเมื่อคุณก็ยังไม่ได้แต่งงานกับพี่โมกซะหน่อย แบบนี้ก็แสดงว่าชาร์มกับคุณมีสิทธิ์เท่า ๆ กัน”มีนาอยากจะร้องกรี๊ดออกมาดัง ๆ เมื่อถูกเธอย้อน “แต่เรากำลังคบกันอยู่นะ”“คบได้ก็เลิกได้ค่ะคุณมีน ขนาดคุณเคยคบกับเขาตั้งห้าปี คุณยังเลิกกับเขาแล้วไปแต่งงานกับเพื่อนสนิทของเขาเลย แบบนี้เขาเรียกว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนแปลงกันไ