บททั้งหมดของ Flash Marriage with the Mad Genius Doctor: บทที่ 1 - บทที่ 10

Abril 9, 20XXIto ang araw na hinding-hindi makakalimutan ni Caitlyn.Galing na sila ng kapatid niya sa birthday party ng isang kaibigan at pauwi na ng gabing iyon nang masiraan ang sasakyan.Na-flat ang gulong kaya kinailangan palitan ng driver nilang si Lito.Naghintay lang sa loob ng kotse sina Caitlyn at Fiona, pasilip-silip sa ginagawa ng driver. Ngunit nang makitang tila nahihirapan ito lalo na at hawak nito sa isang kamay ang flashlight ay napagpasiyahan na ni Caitlyn na tumulong.“Wait, sa’n ka pupunta, Ate?” pigil agad ni Fiona habang hawak ang braso ng kapatid.“Tutulungan ko lang siya para makaalis na tayo rito.”“Ehh! Natatakot ako, Ate!”Napangiti si Caitlyn sabay hawak sa pisngi nito. “‘Wag kang matakot, kasama mo naman ako.”“Kahit na, nakakatako pa rin. Don’t leave me, sasama ako!”Nagpakawala ng hangin si Caitlyn saka lumabas, na agad sinundan ng kapatid.Mabilis naman niyakap ni Fiona na braso nito. “Ba’t ba kasi tayo dumaan dito? Ang dilim-dilim tapos wala pang ilaw

DAHIL sa biglaang pagbabalik ni Caitlyn ay hindi na naipagpatuloy ang engagement celebration sa pagitan ni Fiona at Jude.Ang mga bisita ay napilitan na lamang umalis at makalipas ang ilang minuto ay sila na lamang pamilya ang naroon, maging ang magulang ni Jude ay umalis na ngunit nagpaiwan ang binata.Nasa labas pa rin sila, nakasilong sa canopy tent ngunit si Caitlyn at ang pulis lang ang magkatabi habang nasa kabilang dako naman ang pamilya ng dalaga.Sa totoo lang, dapat ay kanina pa nakaalis ang pulis pero dahil sa nangyari ay pinili niyang manatili muna para samahan saglit si Caitlyn.“Ahm… ako nga ho pala si PO2 Bautista,” pakilala niya sa sarili. “Hinatid ko lamang si Miss Salvante rito dahil walang kumukuha sa kanya–” Bigla niyang naitikom ang bibig matapos mapagtanto ang sinabi.Umismid si Caitlyn, hindi maiwasang makaramdam ng inis. “Kaya naman pala, kasi busy sila engagement party ng ampon nila sa boyfriend ko.”“Caitlyn!” sita ni Sandro. “Hindi tamang pagsalitaan mo nang

PALABAS na ng bahay si Caitlyn nang sumalubong sina Sandro at Jude.“Sa’n ka pupunta?” tanong ng huli.Ngunit hindi ito pinansin ni Caitlyn na tuloy-tuloy lang palabas hanggang sa mahawakan ni Sandro sa jacket. “Hindi mo ba siya narinig?”“Leave me alone!” Saka siya nagpumiglas.Eksakto naman na humabol ang boses ni Alejandro mula sa taas, “Hayaan mo siya kung gusto niyang umalis!”Napalingon si Caitlyn, may namumuong luha sa mga mata.Si Meriam naman ay nakababa na ng hagdan at nilapitan ang anak. Gusto niya itong hawakan pero nag-aalinlangan pa rin siya kaya binaba na lamang niya ang kamay. “Huminahon ka muna, anak. Alam mo naman ang ugali ng ama mo, kasing tigas ng ulo niyong magkakapatid. ‘Wag ka nang umalis, hmm? Kababalik mo pa lang sa’min,” naluluha niyang saad.Masama pa rin ang loob ni Caitlyn, ngunit naging mahinahon na siya. Nang muli niyang ibalik ang tingin sa itaas ay nahagip ng paningin niya si Fiona na nagtatago sa pader, may kakaibang ngiti sa labi.Kumuyom ang kamay

NAPAKUNOT-NOO si Ezekiel, nawi-weird-uhan sa inakto ng dalaga. “Tingin mo ba’y may gagawin akong masama sa’yo? Pinapahubad ko lang ang suot mo dahil sigurado akong hindi lang braso mo ang may skin infection,” aniyang napapailing-iling. “Doctor ako, hindi kung sinong many*k.”Mariin naman naglapat ang labi ni Caitlyn, bigla siyang nakaramdam ng hiya sa ginawa saka umayos ng upo. “S-Sorry.”“Then, gawin mo na ang inuutos ko para hindi tayo nagsasayang ng oras dito.”Pinanliitan ito ng tingin ni Caitlyn, hindi nagustuhan ang tono ng boses. “Ganito ka ba sa mga pasiyente mo?”“Nope, kasi mababait sila,” ani Ezekiel.Na-offend naman si Caitlyn pero hindi na nagkomento at sinunod na lamang ang utos nitong maghubad siya.Tumayo mula sa swivel chair si Ezekiel habang nagsusuot ng gloves. Pagkatapos ay nilapitan ang dalaga, una niyang tiningnan ang likod nito. “Hahawak ako sandali para malinaw kong masuri ang kondisyon ng balat mo.”Huminga lang si Caitlyn at hinayaan ito sa ginagawa. Dumaan a

SA KABILANG DAKO, nasa ospital si Ezekiel. Katatapos lang niyang magpalit matapos ang mahabang operasyon sa pasyenteng biglang nag-collapse. Pagod siya at gusto na sanang magpahinga, pero kailangan pa niyang manatili para obserbahan ang pasyente nang ilang oras, upang matiyak na ligtas ito at walang komplikasyong mangyayari.Halos hatinggabi na siya nakalabas. Naghihintay sa labas ang kaibigang si Matthew na agad bumusina nang makita siya.Lumingon si Ezekiel pero hindi agad lumapit. Kilala niya ang kotse, ngunit hindi niya tiyak kung siya ba ang hinihintay hanggang sa ibaba ni Matthew ang bintana at sumigaw, “Sakay na, oy!”Doon lang siya tuluyang kumilos at naglakad palapit. “Ang bagal mo naman,” ani Matthew.Sumakay si Ezekiel sa passenger seat at nag-seatbelt. “Malay ko bang ako pala ang hinihintay mo.”“Umuwi na si Dad,” tugon ni Matthew, tinutukoy ang ama na professor din niya. “Alam mong nandito siya kanina?”“Oo, nagkita kami. Akala ko nasa loob pa siya at may ginagawa pang lib