All Chapters of ยอดชายาจอมจักรพรรดิ: Chapter 51 - Chapter 60

สิ้นสุดการประลองในรอบแรกหลายคนต้องพบกับความพ่ายแพ้ไป เป็นไปดั่งที่คาดผู้ที่ชนะในรอบคัดเลือกส่วนมากจะมาจากสำนักหรือขุมกำลังที่มีอำนาจในแผ่นดินชิวหลิง ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างก็ยังดูเชิงกันไปยังมิได้แสดงฝีมือออกมาอย่างเต็มที่ซินเยว่และไป๋เยี่ยนหลงที่อยู่ในโลกส่วนตัวของพวกเขาทั้งสองก็ต้องกลับออกมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง เพราะเสียงของใครบางคนดังขัดจังหวะขึ้นมา"ข้าไม่คิดว่าจะได้พบกับพี่ใหญ่ที่นี่"ซินเยว่ปรายตามองสตรีผู้มาใหม่ด้วยสายตาเรียบเฉย นางลืมไปได้อย่างไรนะว่าแคว้นฉิงก็ต้องส่งผู้มีฝีมือมาร่วมงานประลองยุทธด้วยเช่นกัน ตัวเหลือบไรไปที่ไหนก็หนีไม่พ้นสักทีซินเยว่คิดในใจ"เจ้าไม่ควรเรียกข้าว่าพี่ใหญ่เพราะข้าไม่ใช่พี่สาวของเจ้าข้าและตระกูลหยางได้ตัดขาดจากกันไปแล้ว เผื่อเจ้าจะลืม"ซินเยว่เอ่ยย้ำประโยคสุดท้ายเสียงดัง นางหันไปคุยกับฮุ่ยหลิงและจิ่งเม่ยเรื่องเที่ยวงานเทศกาลในคืนนี้โดยไม่สนใจว่า หยางหลันฮวายังคงยืนอยู่ตรงนั้น ซินเยว่าทำเหมือนกับนางเป็นเพียงฝุ่นผงในอากาศ"พี่ใหญ่ท่านช่างเป็นคนที่ใจดำยิ่งนักถึงแม้ว่าท่านจะตัดขาดจากตระกูลหยางไปแล้วแต่ท่านก็ยังคงเป็นบุตรสาวของท่านพ่อไม่สามารถเปลี่ยนเเ

ไป๋เยี่ยนหลงหยุดกลั่นแกล้งนางเพราะเขาเริ่มจับกระแสเสียงที่เข้มขึ้นของนางได้ จึงได้ปล่อยซินเยว่ออกจากอ้อมแขนอย่างแสนเสียดาย"เจ้าออกไปรอข้าที่ห้องรับรองด้านนอกข้าจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า คืนนี้เราจะออกไปเที่ยวกัน"ซินเยว่พูดอย่างตื่นเต้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตนเองจะกระทำในคืนนี้ นี่เป็นการเที่ยวอย่างเป็นทางการครั้งแรกของนางหลังจากที่นางหลุดเข้ามาอยู่ในโลกใบนี้ ไป๋เยี่ยนหลงมิได้ตอบรับหรือปฏิเสธเขาลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยของตนเองให้เรียบร้อย จากนั้นจึงเดินออกจากห้องไปเพียงไม่นานเขากลับมาพร้อมนางกำนัลที่ในมือมีถังน้ำและเครื่องแต่งกายของสตรีกลับมาด้วย หลังจากที่นางกำนัลทั้งหมดสี่คนช่วยซินเยว่เเต่งตัวจนเรียบร้อย พวกนางจึงขอตัวออกไปรอด้านนอกไป๋เยี่ยนหลงที่นั่งจิบชาอยู่เงียบๆ เงยหน้าขึ้นมองซินเยว่ที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้านหลังฉาก เขาพยักหน้าน้อยๆ อย่างพึงพอใจ"สีฟ้าช่างเหมาะกับเจ้ายิ่งนักจะตัวโง่งมของข้า..... มานี่สิ"ไป๋เยี่ยนหลงกวักมือเรียกให้ซินเยว่เดินเข้ามาหาตน ซินเยว่ไม่ได้ปฏิเสธเขานางเดินไปที่ไป๋เยี่ยนหลงอย่างเชื่องช้า นั่งลงข้างๆ เขาแล้วเงยหน้าขึ้นมองบุรุษผมสีเงิน ส่งสายตาเป็น

เสียงของเจ้าหน้าที่พิธีการประกาศรายชื่อของคู่ต่อสู้ที่กำลังจะขึ้นเวทีเรียกความสนใจของผู้คนรอบข้างให้กลับมามองที่กลางเวทีอีกครั้ง"องค์รัชทายาทจิ่งเหลยแห่งแคว้นจิ่งและองค์ชายสามแห่งแคว้นฉิง ฉิงอิงหลาง"บุรุษหนุ่มเชื้อพระวงศ์ของทั้งสองแคว้นก้าวขึ้นเวทีด้วยท่วงท่าสง่างาม เรียกเสียงฮือฮาของสตรีที่ยังมิได้ออกเรือนเพราะความหล่อเหลาสง่างามและดูสูงส่งของพวกเขา เหล่าสตรีที่อยู่ด้านล่างเวทีประลองต่างโยนผ้าเช็ดหน้าขึ้นไปบนเวทีเพื่อเรียกความสนใจจากเชื้อพระวงศ์หนุ่มทั้งสองแคว้น ซินเยว่ไม่ได้สนใจในตัวของฉิงอิงหลางถึงแม้นางจะเป็นคนแคว้นฉิงแต่ก็ไม่ได้รู้สึกถูกชะตากับเชื้อพระวงศ์หนุ่มจากแคว้นฉิงผู้นี้เลย นางเพียงส่งเสียงให้กำลังใจสหายหนุ่มของนางเท่านั้น"คุณหนูเจ้าคะวันนี้บ่าวไม่เห็นคุณหนูหยางหลันฮวาเลยเจ้าค่ะท่านว่าวันนี้นางจะมาหรือไม่"ฮุ่ยหลิงมองไปที่จุดพักของผู้เข้าร่วมชุมนุมประลองยุทธจากแคว้นฉิงด้วยสายตาที่ไม่สบายใจ ที่นั่นไม่ปรากฏร่างของ หยางหลันฮวาแม้เเต่น้อย"ยังไม่ตายหรอกน่า แต่ถึงนางตายใครเล่าจะกล้ามาเอาผิดกับท่านจ้าวผู้ครองนครเทียนจิ่งผู้ยิ่งใหญ่.......เทียมฟ้าได้"ซินเยว่พูดกับฮุ่ยหลิงและย

หลังจากที่ไป๋เยี่ยนหลงและซินเยว่ได้หายตัวไปจากงานชุมนุมประลองยุทธ จิ่งเหลยที่เป็นองค์รัชทายาทของแคว้นจิ่งก็เข้ามาควบคุมความวุ่นวายให้สงบลง เขาสั่งให้คนพาตัวของหยาง หลันฮวาไปรักษาและคุมตัวเอาไว้ก่อน ถึงอย่างไรนางก็เป็นน้องสาวต่างมารดาของสหายเขาจิ่งเฟิงทำหน้าที่พาจิ่งเม่ยและฮุ่ยหลิงกลับไปที่วังหลวงเพราะเขารู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัยของน้องสาวและสหายน้อยอีกคน ฮุ่ยหลิงเป็นห่วงและพะวงเรื่องของคุณหนูของตนที่หายตัวออกไปแต่จิ่งเม่ยก็ได้แต่พูดปลอบว่าไม่ต้องเป็นห่วงเพราะตอนนี้ซินเยว่อยู่กับไป๋เยี่ยนหลงนางต้องปลอดภัยอย่างแน่นอนหลังจากความวุ่นวายทั้งหลายสงบลงจิ่งเหลยก็เข้าปรึกษากับองค์ฮ่องเต้จิ่งเซี่ยและขุนนางในราชสำนักเกี่ยวกับงานชุมนุมประลองยุทธว่าจะจัดต่อหรือจะยุติเพราะบริเวณโดยรอบของสถานที่จัดงานได้พังราพณาสูรเพราะฝีมือของหยางหลันฮวา ไปหมดแล้วฉิงอิงหลางหลังจากพ่ายแพ้ให้กับจิ่งเหลยเขาก็ถูกพาตัวออกไปรักษาจึงไม่ได้รู้เรื่องที่หยางหลันฮวาพังงานชุมนุมประลองยุทธในครั้งนี้การประชุมเรื่องที่จะยุติการชุมนุมประลองยุทธยังไม่ได้ข้อสรุปแต่องค์รัชทายาทจิ่งเหลยเสนอให้มีการจัดงานเลี้ยงขึ้นในวังหลวงเพื่อปลอ

เพราะความแตกต่างจึงทำให้ทั้งสองเข้ากันได้อย่างดี จากนั้นจึงบังเกิดเป็นความรักไป๋เยี่ยนหลงได้มอบลูกสัตว์อสูรสีดำแก่ไซซีเป็นของแทนใจและตั้งชื่อให้มันว่าเจ้าดำตามสีขนของมัน เวลาผ่านไปห้าสิบปีท่านจ้าวผู้ครองนครเทียนจิ่งได้คิดสละราชบัลลังก์เพื่อออกไปใช้ชีวิตอิสระ แต่เนื่องด้วยไม่มีบุตรและธิดาจึงได้แต่งตั้งให้ไป๋เยี่ยนหลงเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์ ตระกูลใหญ่และผู้มีอำนาจแห่งนครเทียนจิ่งต่างคัดค้านแต่ท่านจ้าวผู้ครองนครเทียนจิ่งได้ตัดสินใจแล้วพวกเขาจึงไม่สามารถทำสิ่งใดได้ ทำได้เพียงคอยหาทางเล่นงานไป๋เยี่ยนหลงอยู่ในเงามืดไป๋เยี่ยนหลงหลังจากขึ้นครองบัลลังก์เขาก็ได้แต่งงานกับไซซีครองคู่กันอย่างมีความสุขเรื่อยมา จนกระทั่งเมื่อองครักษ์มารายงานว่าทางทิศเหนือถูกโจมตีด้วยสัตว์อสูรดึกดำบรรพ์ไป๋เยี่ยนหลงจึงต้องรีบออกไปเพื่อกำราบมัน หลังจากที่เขากลับมากลับพบว่าไซซีได้ถูกสังหารที่ผาจันทราแล้ว เรื่องราวทั้งหมดถูกเล่าผ่านท่านจ้าวผู้ครองนครเทียนจิ่งมาที่ไป๋เยี่ยนหลงและเขานำมาเล่าให้ซินเยว่ฟังอีกทีตลอดเวลาของการเล่าเรื่องราวซินเยว่นั่งเงียบและฟังอย่างเดียวโดยไม่ออกความเห็นใดๆ แต่ในใจของนางลึกๆ กลับรู้สึกเจ็บ