All Chapters of ยอดชายาจอมจักรพรรดิ: Chapter 31 - Chapter 40

พูดจบนางก็คุกเข่าลงพร้อมกับสตรีที่มาด้วย สร้างความตกตะลึงให้เเก่ซินเยว่และฮุ่ยหลิงยิ่งนัก ที่อยู่ๆ ก็มีคนมาคุกเข่าให้เช่นนี้"ลุกขึ้นก่อนแม่นางจิ่งข้ายังมิทันรู้ว่าจะช่วยเจ้าได้หรือไม่ เจ้ามาคุกเข่าให้ข้าเช่นนี้ทำให้ข้าลำบากใจนะ เราเข้าไปคุยด้านในก่อนดีหรือไม่"ซินเยว่พยุงจิ่งซูเมิ่งลุกขึ้นแล้วเดินนำพวกเขาไปที่ห้องส่วนตัวที่อยู่ด้านข้างทันที ซินเยว่และจิ่งซูเมิ่งจิบชาที่ฮุ่ยหลิงรินให้ช้าๆ จิ่งซูเมิ่งอึกอักมองซินเยว่ด้วยสายตาที่บอกนางว่านี่เป็นความลับนางต้องการคุยกับซินเยว่เพียงลำพัง"นางเปรียบเสมือนน้องสาวของข้า ข้ามิมีความลับอันใดกับนาง"ซินเยว่เอ่ยกับจิ่งซูเมิ่งด้วยใบหน้าเรียบเฉย จิ่งซูเมิ่งชั่งใจครู่หนึ่งนางจึงปลดผ้าโปร่งบางที่ปิดหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าเนียนรูปไข่คิ้วโก่งรับดวงตากลมโตจมูกโด่งเล็กปากบางอวบอิ่มนับว่าเป็นสาวงามที่หาได้ยาก แต่ใบหน้าอีกด้านกลับมีรอยแผลเป็นคล้ายตะขาบไฟสีน้ำตาลไหม้ตรงข้างแก้ม ทำให้ใบหน้าอีกด้านหนึ่งงดงามแต่อีกด้านดูน่ากลัว ซินเยว่มองนางอย่างสงสัยแต่มิได้แสดงท่าทีรังเกียจแต่อย่างใด เพราะโลกเดิมที่นางจากมา หญิงสาวที่มีแผลเป็นบนใบหน้าสามารถศัลยกรรมให้หายไปไ

ฮุ่ยหลิงยังคงเกลี้ยกล่อมสาวใช้ของจิ่งซูเมิ่งด้วยท่าทีเรียบเฉยไม่หวั่นเกรง"ถ้าเช่นนั้นข้าคงไม่เกรงใจ ล่วงเกินแล้ว"สาวใช้ของจิ่งซูเมิ่งวาดมือไปด้านหน้าฟาดพลังปราณสีส้มใส่ฮุ่ยหลิงเต็มเเรงอย่างไม่ออมมือ แต่ฮุ่ยหลิงที่ตอนนี้มีพลังปราณสีเขียวขั้นต้นแล้วสะบัดมือเพียงเบาๆ พลังปราณของสาวใช้นางนั้นก็สลายไปนั่นสร้างความตกตะลึงแก่สาวใช้ของจิ่งซูเมิ่งและองครักษ์เงาที่ซุ่มสังเกตการณ์อยู่ด้านนอกเรือนยิ่งนัก"พลังปราณสีเขียว นี่นางมีพลังปราณสีเขียวเชียวหรือเทียบเท่า องครักษ์ในวังหลวงเลยนะ "องครักษ์เงาของจิ่งซูเมิ่งเอ่ยออกมาอย่างตกใจ แต่สาวใช้ของจิ่งซูเมิ่งหายอมแพ้ไม่ นางยังคงดื้อดึงที่จะเปิดประตูทั้งสองจึงต่อสู้กันอยู่ด้านนอกเสียงดัง สาวใช้ของจิ่งซูเมิ่งเมื่เห็นว่าตนสู้ฮุ่ยหลิงไม่ได้จึงเรียกองครักษ์เงาให้ออกมาช่วยซินเยว่ที่ได้ยินเสียงดังด้านนอก ก็ได้แต่ทอดถอนใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนที่องครักษ์เงาของจิ่งซูเมิ่งในคราบคนงานจะทันได้แตะโดนตัวของฮุ่ยหลิง ลูกเพลิงสีแดงเท่าลูกฟุตบอลห้าลูกก็ลอยออกมาจากภายในห้อง ซัดเข้าใส่องครักษ์เงาทั้งห้าของจิ่งซูเมิ่งอย่างแรงทำให้พวกเขากระเด็นออกนอกเรือนไปทันทีซินเยว่เด

ซินเยว่หันมามองซ่งเว่ยหลงกับเซวี่ยฟังเฟยอย่างสงสัย ทั้งสองคนยิ้มออกมาเต็มใบหน้าโดยเฉพาะซ่งเว่ยหลง ตอนนี้หน้าบานกว่าใครเซวี่ยฟังเฟยเป็นผู้เอ่ยบอกซินเยว่ด้วยตัวเอง"เเม่ตั้งครรภ์น้องของเจ้าได้เดือนกว่าแล้ว ช่วงที่ตั้งครรภ์อ่อนๆ ท่านหมอห้ามทำงานหนักหรือเดินทางไกลอาจทำให้ร่างกายเหน็ดเหนื่อยจะเป็นอันตรายต่อทารกในครรภ์ได้จ้ะ "ซินเยว่หูดับไปเรียบร้อย นางได้ยินเพียงมารดาของนางเอ่ยบอกว่ากำลังตั้งครรภ์นอกจากนั้นนางไม่ได้ยินสิ่งใดอีก อาการของซินเยว่ตอนนี้คล้ายกับซ่งเว่ยหลงเมื่อเช้าที่ได้ยินท่านหมอบอกว่าเซวี่ยฟังเฟยกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาหรืออาการของซินเยว่อาจจะมากกว่าซ่งเว่ยหลงด้วยซ้ำ น้ำตาแห่งความปีติปลาบปลื้มดีใจไหลออกมาจากดวงตาสวยสีรัตติกาล'ตั้งครรภ์ ครอบครัว น้องสาวน้องชายตัวน้อยๆ'เสียงในใจของซินเยว่ ดังขึ้น หัวใจของนางตอนนี้เต้นรัวเป็นกลองศึกจนนางกลัวว่ามันจะกระเด็นออกมานอกอก นั่นคือสิ่งที่นางเฝ้ารอมาตลอดซินเยว่เดินเข้าไปกอดมารดาอย่างแสนดีใจ บุคคลทั้งสามที่เป็นแขกของเรือนริมเขามีอาการแตกต่างกันไปจิ่งซูเมิ่งที่รู้จักกับเซวี่ยฟังเฟยอยู่บ้างนั้นยินดีกับครอบครัวนางที่กำลังจะมีสมาชิกใหม่ตัวน

ไป๋เยี่ยนหลงยืนหันหลังรับฟังรายงานที่ได้รับจากเงาของเขาที่ส่งมาจากบ้านริมเขาของซินเยว่ก็รู้สึกกระวนกระวายยิ่งนัก เรื่องเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ก็ยังไม่ได้สะสาง ตอนนี้ยังมีเจ้าหนุ่มหน้าเหม็นเข้ามาพัวพันกับนางถึงสองคนเขาอยากออกไปพบนางเสียเดี๋ยวนี้ แต่ไม่สามารถทำได้ เพราะตอนนี้มีหลายฝ่ายกำลังจับจ้องเขาอยู่ ทั้งพวกที่อยู่ในแสงสว่างและพวกที่อยู่ในความมืด เขาจะต้องรู้ว่าใครคือคนที่ฆ่านางเมื่อสามร้อยปีก่อนให้ได้เสียก่อน ก่อนที่พวกมันจะรับรู้การมีอยู่ของนางอีกครั้งไป๋เยี่ยนหลง รู้สึกหงุดหงิดอย่างที่สุดแต่ทว่า นี่ก็อาจเป็นเรื่องของโชคชะตาที่เขามิอาจฝืน หลังจบรายงานไป๋เยี่ยนหลงหมุนตัวเดินออกไปจากจุดนั้นอย่างรวดเร็วแผ่นดินไป๋หลง เป็นดินแดนที่แตกต่างจากแผ่นดิน ชิวหลิงอย่างสิ้นเชิง แผ่นดินด้านบนผู้คนส่วนมากพลังปราณอยู่ในระดับขั้นสร้างฐานราก ยิ่งมีพลังปราณที่มีระดับขั้นสูงมากเท่าใด อายุขัยที่มีอยู่ก็จะยืดออกไปมากเท่านั้นดังนั้นผู้ที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรด้านบน จึงถูกผู้คนที่แผ่นดินด้านล่างมองคล้ายเป็นเทพเซียน พวกเขาทั้งสองดินเเดนจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน หากต้องเดินทางไปอาณาจักรด้านบนจะต้องได้รับอนุญาตจากเจ

อสรพิษดำตัวจ้อยเตือนซินเยว่ด้วยความเป็นห่วงถึงแม้ตัวมันจะเป็นอสรพิษขั้นเเปดแล้วก็ตาม แต่ในส่วนลึกของป่าก็ยังมีสัตว์อสูรตัวอื่นๆ ที่มีลำดับขั้นสูงกว่ามันอาศัยอยู่ หากต่อสู้กันมันเกรงว่านายหญิงอาจได้รับบาดเจ็บ"ถ้าอย่างนั้นช่วยนำทางข้าได้หรือไม่เจ้าอสรพิษดำ อย่างน้อยการอยู่ในป่านี้ข้าอาจได้เรียนรู้สิ่งใดบ้างก็ได้ เจ้าไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยของข้า หากครั้งหน้าต้องต่อสู้กับสัตว์อสูรที่มีพลังปราณลำดับขั้นสูงกว่าเจ้าทั้งสอง ถ้าจะหนีเข้าไปอยู่ในมิติดีหรือไม่ซินเยว่เอ่ยอย่างทีเล่นทีจริง เพราะนางรู้ดีว่าเสี่ยวเป่าไม่มีทางปล่อยให้นางมีอันตรายอย่างเด็ดขาด เสี่ยวเป่าแค่นเสียง หึ ออกมาหนึ่งที'สัตว์อสูรในดินแดนนี้หาได้อยู่ในสายตาข้าไม่'เจ้าก้อนขนตัวน้อยที่ตอนนี้ยืนอยู่บนหัวของเจ้าอสรพิษดำยืดคอตั้งตรงกล่าวออกมาอย่างเย่อหยิ่ง ดวงตากลมโตของมันยิ่งเบิกกว้างขึ้นมากกว่าเดิม ซินเยว่ได้แต่ส่ายหัวให้กับความขี้โอ่ของมัน"ไปเถอะข้าอยากรู้แล้วสิว่าป่าด้านในที่ลึกที่สุดของป่ามืดสายหมอกจะเป็นป่าแบบไหนกัน"ยอดเขาที่ซินเยว่ยืนอยู่ตอนนี้อยู่ทางทิศตะวันออก ห่างจากจุดที่พวกนางพักในตอนแรกหลายร้อยลี้ เจ้าอสรพิษ