All Chapters of ยอดชายาจอมจักรพรรดิ: Chapter 61 - Chapter 70

ไป๋เยี่ยนหลงก้มมองใบหน้างามที่ยังคงงอง้ำ คำว่าแปดร้อยปีหนึ่งพันปีมันช่างทิ่มแทงเข้าไปในจิตใจของเขายิ่งนักในตอนนี้ความรู้สึกของเขาเหมือนตนกำลังหลอกให้เด็กมาแต่งงานด้วยมองย้อนกลับมาที่ตนเองแล้ว เขาช่างดูเหมือนตาเฒ่าเจ้าเล่ห์เข้าไปทุกที"ถ้ารวมกับตอนนี้อายุของเจ้าก็เกือบๆ หกร้อยปี"ไป๋เยี่ยนหลงรีบเอ่ยแก้สถานการณ์ตรงหน้าก่อนที่เขาจะเป็นเฒ่าหลอกเด็กไปจริงๆ ซินเยว่ที่เสียความรู้สึกอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมองบุรุษผมสีเงินที่นั่งอยู่ข้างกาย"จริงหรือข้าอายุหกร้อยปีเชียวหรือ ว้าว!!อเมซิ่งจริงๆ เลย"ซินเยว่เผลอพูดภาษาของโลกเก่าออกมาไป๋เยี่ยนหลงได้แต่ส่ายหัวให้กับท่าทางจริงจังของนาง ซินเยว่หรี่ตามองเขาอย่างเจ้าเล่ห์"แต่ถึงอย่างไรพวกเจ้าก็ยังเป็นเฒ่าพันปีอยู่ดี"(╥﹏╥) !! สีหน้าของบุรุษทั้งสามคนพวกเขาทั้งสี่คุยกันเรื่องอายุจนลืมไปแล้วว่ายังมีผู้คนนับร้อยที่ยืนอยู่ด้านล่างรอให้ไป๋เยี่ยนหลงสั่งการ การเดินทางมาที่แผ่นดินไป๋หลงในครั้งนี้ก็ไม่ได้แย่นักในความรู้สึกของซินเยว่ เพราะตอนนี้มันทำให้นางรู้สึกสนุกจนบอกไม่ถูกหลังจากที่ไป๋เยี่ยนหลง 'สร้างทอล์คออฟเดอะทาวน์ 'ให้กับผู้คนที่แผ่นดินไป๋หลงได้มีเรื่องให้ซ

เมื่อไป๋เยี่ยนหลงได้สติกลับมาเขาหันมองสตรีที่เขารักจับมือของตนเขาก็วางมือของตัวเองไว้บนมือของนาง บุรุษทั้งสามที่คุกเข่าอยู่ต่างก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างโล่งอกภายในใจก็รู้สึกขอบคุณซินเยว่ที่ช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้"เอ่อ...คือ''จงหู่ลังเล่ที่จะรายงานเรื่องต่อไปแก่ไป๋เยี่ยนหลงเพราะเขากลัวว่าถ้าหากรายงานเรื่องนี้ไปนายท่านก็จะมีโทสะขึ้นมาอีกชีวิตนี้ของเขาคงต้องเอามาทิ้งไว้ที่นี่เสียแล้ว เขายังมิทันได้เเต่งงานเลยนะจงหู่โอดครวญในใจ ถ้าหากไป๋เยี่ยนหลงได้ยินความคิดของจงหู่เขาคงจะส่งราชเลขาคนนี้ไปสำนึกตนที่หุบเขาทมิฬเป็นแน่"รายงาน"ไป๋เยี่ยนหลงที่เห็นจงหู่ทำท่าลังเลจึงเอ่ยเตือนเขาเสียงเรียบแต่ใบหน้านั้นไม่เเสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา"จับตัวเซียนอักขระตี้ซางได้ที่แคว้นหานตานพ่ะย่ะค่ะ สามตระกูลใหญ่และขุมอำนาจแห่งไป๋หลงร่วมประชุมและลงมติว่าอีกห้าวันจะมีการจัดงานเลี้ยงฉลองการกลับมาของท่านจ้าวผู้ครองนครและเปิดตัวว่าที่พระชายาพ่ะย่ะค่ะ"ไป๋เยี่ยนหลงใช้นิ้วชี้เคาะไปที่โต๊ะช้าๆ เป็นจังหวะ หัวใจของบุรุษทั้งสามต่างก็เต้นเป็นจังหวะตามเสียงเคาะนิ้วของเขา ชีพจรของพวกเขาตอนนี้เต้นระรัวแทบจะทะลุผิวหนังออกมาแล้วถ้

ซินเยว่บ่นพึมพำออกมาคนเดียว ตอนนี้ทุกอย่างมันซับซ้อนจนยากจะเข้าใจ แทนที่นางจะได้แกะปมที่มีอยู่แล้วให้คลายออกเเต่ตอนนี้กลับมีเงื่อนผูกขึ้นมาเพิ่มให้แกะอีก ซินเยว่ อยากดึงทึ้งหัวตัวเองนัก ไหนชีวิตเงียบสงบ ไหนชีวิตอิสระเรียบง่ายนี่มันห่างไกลความจริงไปมากโขเลยนะไป๋เยี่ยนหลงมองซินเยว่ด้วยสายตาสงสัยก่อนที่เขาจะถามออกไปให้กระจ่างเจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างกายเขาก็ยกแขนขึ้นกอดตัวเองเเล้วห่อไหล่เข้าหากันใบหน้าของนางซีดเผือดไม่มีแม้สีเลือดปราศจากแววตาขี้เล่นดั่งเช่นที่ผ่านมา จนไป๋เยี่ยนหลงอดนึกเป็นห่วงมิได้ จึงเอื้อมมือเข้าหาโอบร่างของนางมาไว้ในอ้อมแขนมือเรียวก็ทำหน้าที่ลูบหลังลูบผมของนางอย่างปลอบโยน"ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้วอดีตก็เป็นเพียงอดีตมันเป็นเพียงสิ่งที่เคยเกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้วและมันจะไม่มีวันเกิดขึ้นซ้ำอีก"ซินเยว่เงยหน้าขึ้นมองไป๋เยี่ยนหลงด้วยดวงตาแดงก่ำหยาดน้ำใสแวววาวกลิ้งไปมาอยู่ในดวงตากลมโตของนางจวนเจียนจะหยดลงมา"มันเป็นความฝันที่น่ากลัวที่ข้าต้องประสบพบมันในทุกค่ำคืนคล้ายกับว่ามันพยายามจะตอกย้ำให้ข้ารู้ว่ามันกำลังจะกลับมาและเกิดขึ้นอีกครั้ง"ไป๋เยี่ยนหลงจูบลงบนหน้าผากมนอย่างเเผ

ไป๋เยี่ยนหลงเอ่ยคาดโทษคนตัวเล็ก ซินเยว่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น ก่อนถึงวันงานเลี้ยงฉลองต้อนรับพระชายาคนใหม่นางกำนัลในตำหนักต่างสังเกตเห็นว่าท่านจ้าวผู้ครองนครไม่ก้าวเข้ามาเหยียบที่ตำหนักกลางอีกเลยจึงทำให้พวกสตรีที่หมายปองตำแหน่งพระชายาอยู่ก่อนแล้วและอิจฉาซินเยว่ ได้กระพือข่าวออกไปว่าพระชายาคนใหม่ไม่เป็นที่โปรดปรานอีกต่อไปสตรีทั้งหลายต่างอยากจะมาดูสีหน้าของว่าที่พระชายาสักหน่อยว่าเป็นอย่างไรหลังจากที่นายท่านไม่สนใจทั้งที่ยังไม่ทันได้แต่งเข้ามาเป็นพระชายาก็ถูกหมางเมินพวกนางจึงมาขอเข้าเฝ้าว่าที่พระชายาที่ตำหนักกลาง และก็ได้รับการอนุญาตจากไป๋เยี่ยนหลงในทันทีสามบุตรสาวของสามตระกูลใหญ่ เจียวเมิ่งบุตรสาวคนเล็กของตระกูลเจียว ซูหลานหลานบุตรสาวคนโตของตระกูลซู และ จางอวี้หงหลานสาวนายท่านจาง พวกนางต่างเป็นสตรีอันดับต้นๆ ของนครเทียนจิ่งที่ทุกคนต่างรู้จักดีจากความงดงามและความสามารถอันโดดเด่นมากกว่าผู้ใด สาวงามทั้งสามถูกวางตัวให้เป็นว่าที่พระชายาในอนาคตแต่ไป๋เยี่ยนหลงกลับพาซินเยว่กลับมาและเปิดตัวเป็นว่าที่พระชายาคนใหม่ จึงทำให้พวกนางถูกสตรีที่ด้อยกว่าทั้งฐานะและความสามารถดูถู

ชายชุดดำอีกคนเอ่ยขึ้นเขาก้าวเข้าหาซินเยว่เพียงก้าวเดียวก็ถึงตัวของนางได้อย่างง่ายดาย ชายชุดดำใช้สันมือฟาดไปที่ต้นคอของซินเยว่อย่างไม่ออมมือนางสลบไปทันที แต่ก่อนที่ชายชุดดำทั้งสองจะทันได้เคลื่อนย้ายร่างของซินเยว่ที่สลบไม่ได้สติออกไปจากห้องนั้น ชายชุดดำผ้าปิดหน้าห้าคนกระโดดออกมาขวางเอาไว้ ผู้มาทีหลังไม่รั้งรอให้ชายชุดดำทั้งสองได้ตั้งตัวพวกเขาฟาดพลังปราณใส่ชายชุดดำทั้งสองทันทีชายชุดดำทั้งสองกระโดดหลบพลังที่ผู้มาทีหลังซัดมาที่พวกเขาได้อย่างหวุดหวิดแล้วภายในห้องก็เกิดการต่อสู้ขึ้น ชายชุดดำทั้งสองที่มาก่อนหน้าไม่มีโอกาสที่จะพาร่างของซินเยว่ออกไปจากห้องนั้น เพราะมัวแต่พัวพันอยู่กับการต่อสู้กับชายชุดดำที่มาทีหลังคนหนึ่งได้โอกาสจึงอุ้มร่างของซินเยว่แล้วกระโดดหายออกไปจากตรงนั้นทันที"พวกเจ้าเป็นใครเหตุใดจึงมาขัดขวางภารกิจของข้าเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วหรืออย่างไร"ชายชุดดำที่เหลืออยู่อีกสี่คนไม่มีใครตอบคำถามชายชุดดำทั้งสองที่มาก่อนเมื่อพวกเขาเห็นสหายอุ้มร่างของซินเยว่ออกไปแล้วพวกเขาทั้งสี่ก็แยกตัวกันหนีออกไปจากห้องนั้นทันทีชายชุดดำที่มาก่อนเมื่อเห็นว่าตนถูกชิงตัวเป้าหมายไปแล้วก็คิดจะติดตามไปเ