Semua Bab ยอดชายาจอมจักรพรรดิ: Bab 21 - Bab 30

"ที่ข้ามาในวันนี้เพียงมาเยี่ยมเยียนท่านน้าและอยากพบปะน้อง เยว่เอ๋อเท่านั้นหาได้มีเจตนาอื่น ถ้าหากทำให้ท่านน้าไม่สบายใจข้าต้องขออภัย เช่นนั้นวันนี้ข้าขอตัวก่อนวันหน้าหากมีโอกาสข้าจะมาคารวะท่านอีกครั้ง"ฉิงอิงหลางไม่ดึงดันที่จะอยู่ต่อถึงอย่างไรเขาก็รู้แล้วว่านางอยู่ที่นี่วันหน้ายังมีเวลาอีกมาก พูดจบก็ทำท่าจะเดินออกไปแต่มีเสียงเรียกมาจากทางด้านหลัง"เดี๋ยวก่อน พวกท่านไม่ต้องกลับมาที่นี่อีกแล้วข้าไม่มีธุระอันใดจะคุยกับพวกท่าน ข้าคิดว่าข้าบอกท่านไปแล้วตั้งแต่ที่เมืองเยว่กว่างว่าข้าได้ตัดขาดจากตระกูลหยาง เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาพวกท่านอย่าได้มาที่นี่อีกเลย"ซินเยว่เดินเข้ามาในโถงรับแขกช้าๆ ด้วยท่วงท่าสบายๆ ไม่มีท่าทางเกรงกลัวทั้งสองคนเลยสักนิดเดียว"หวังว่าพวกท่านจะเข้าใจที่ข้าพูด เชิญ"พูดจบนางก็ออกปากไล่พวกเขาทันที"เยว่เอ๋อนี่เจ้า.......ข้าเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของเจ้าถึงอย่างไรในกายเจ้าก็มีเลือดเนื้อของตระกูลหยางครึ่งหนึ่งเจ้าพูดเช่นนี้ไม่กลัวว่าจะโดนสวรรค์ลงโทษเอาหรือ"ซินเยว่แค่นเสียงหึ ออกมาหนึ่งทีแล้วไม่ปรายตามองหยางจิ่งเทียนอีกเลย หยางจิ่งเทียนได้แต่กำหมัดแน่นอยู่เช่นนั้นแต่เขาไม่สามาร

ซินเยว่กลอกตาให้กับความหลงตัวเองของฉิงอิงหลาง"ท่านคิดมากเกิดไปแล้ว พวกเรากำลังจะออกเดินทางไปทำธุระที่เมืองอื่นไม่ได้มายืนรอพวกท่าน"ซินเยว่โกหกหน้าตายเพราะนางดูจากความหลงตัวเองของฉิงอิงหลางแล้วเขาอาจขอตามไปด้วย"ธุระ......ธุระอันใดหรือให้ข้าติดตามไปด้วยได้หรือไม่"นั่นไงทำไมนางไม่ไปเป็นหมอดูนะทายแม่นขนาดนี้"ไม่จำเป็น "เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นข้างกายซินเยว่ ฉิงอิงหลางหันไปมองเจ้าของเสียงด้วยความสงสัยเมื่อเขาเห็นไป๋เยี่ยนหลงก็จำได้ทันทีว่าเขาเคยพบบุรุษผู้นี้ที่หอประมูลจันทรา"เราเดินทางเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นไม่สะดวกให้ผู้อื่นติดตามไปด้วย"ไป๋เยี่ยนหลงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียว เพราะไม่คิดว่าเขาจะปฏิเสธออกมาตรงๆ และยังเป็นครั้งแรกที่เขากล่าวประโยคที่ยืดยาวเช่นนี้ ฉิงอิงหลางขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจที่ไป๋เยี่ยนหลงกล่าวแทรกขึ้นมาอย่างไม่ได้รับอนุญาตทั้งยังกล้าปฏิเสธความต้องการของเขาอีก"เจ้าเป็นใครถึงได้กล้าแทรกขึ้นมาตอนที่ข้ากำลังพูดอยู่ นี่หาใช่เรื่องของเจ้าที่ควรสอดปากตอนที่ข้ากำลังคุยกับน้องเยว่เอ๋อ"ซินเยว่ได้ยินสรรพนามที่เขาเรียกนาง ถึงกับสำลักน้ำลายตนเองนางรีบปรับส

หม่าชิวหนิงหน้าดำคร่ำเครียดกวาดตามองไปรอบๆ ทุกคนต่างมีสีหน้าประหลาดใจไม่แพ้กัน นางปลดปล่อยพลังสีเหลืองออกมากางเป็นม่านพลังแต่ใครจะรู้ พลังอันไร้ตัวตนฝ่าทะลวงม่านพลังของหม่าชิว หนิงเข้ามาแล้วลงมือตบอีกสองฉาดเพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!ร่างของหม่าชิวหนิงโงนเงนเสียหลักลงไปกองกับพื้นนางกระอักเลือดออกมาคำโต ในนั้นมีฟันสีขาวสองซี่หลุดปนออกมาด้วย นางกรีดร้องเสียงดังถูกตบไปหลายทีแต่ไม่สามารถมองเห็นว่าผู้ใดทำร้ายนาง"ใครมันกล้าทำร้ายข้า"หม่าชิวหนิงตะโกนอย่างกราดเกรี้ยว"ต้องเป็นเจ้าแน่นางเด็กปีศาจเจ้าต้องใช้วิชามารบางอย่างทำร้ายข้า"หม่าชิวหนิงชี้หน้าซินเยว่ชาวบ้านต่างหันมามองนางเป็นตาเดียว"อ้าวๆ ท่านป้าเหตุใดใส่ร้ายข้าเช่นนี้ ชาวบ้านทุกคนก็เห็นว่าข้ายืนอยู่กับที่ตลอดเวลามิได้ขยับไปที่ใด ข้าว่าอาจเป็นเพราะปากท่านเหม็นก็เป็นได้สวรรค์จึงได้ลงโทษ พวกเจ้าก็ระวังตัวเอาไว้ด้วยเล่าพูดเรื่องที่ไม่เป็นความจริงระวังสวรรค์จะลงโทษเหมือนนาง"ซินเยว่หัวเราะออกมาท่าทางสบายๆ ไม่ทุกข์ร้อนกับท่าทางเกรี้ยวกราดของหม่าชิวหนิงและนางยังทำเหมือนเรื่องที่ชาวบ้านมาชุมนุมที่หน้าเรือนของนางไม่ใช่เรื่องของนาง"นี่แล้วพวกเจ้าทุกค

ซินเยว่เอ่ยเย้ามารดาเล็กน้อยแล้ว หันมาสั่งเจ้าก้อนขนให้ไปกับนาง เซวี่ยฟังเฟยไม่รู้ว่าซินเยว่จะทำอะไรนางได้แต่มองตามไปด้วยความสงสัยหลายวันแล้วที่ซินเยว่ไม่เห็นหน้าของไป๋เยี่ยนหลงเขาหายไปโดยไม่ได้บอกว่าจะไปที่ใด เพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องงานแต่งงานของมารดาจึงลืมนึกถึงเขาไป ตอนนี้นางคิดเพียงว่าเขาอาจจะออกไปทำธุระเช่นครั้งก่อนๆ ที่ผ่านมาจึงมิได้สนใจซินเยว่พาเสี่ยวเป่าทะยานออกจากเรือนริมเขาด้วยวิชาทะยานเมฆาที่นางชำนาญ วันนี้นางจะจัดการเรื่องของหม่าชิวหนิงให้เรียบร้อยแล้วไปรับชุดเจ้าสาวและเครื่องประดับที่ร้านขายผ้าในเมืองเยว่กว่างซินเยว่แต่งตัวด้วยชุดสีขาวปักลายดอกโบตั๋นสีชมพูใช้ผ้าโปร่งสีขาวปิดหน้าครึ่งล่างเอาไว้ นางแต่งตัวคล้ายคุณหนูในจวนสกุลใหญ่ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆ มานางมักแต่งตัวด้วยชุดคล่องตัวและจะรวบผมขึ้นเฉกเช่นบุรุษเมื่อถึงหน้าประตูเมืองเยว่กว่าง ซินเยว่ก็สังเกตเห็นรถม้าที่คุ้นเคยวิ่งไปทางหอประมูลจันทราด้วยความสงสัยนางจึงตามไปดู ซินเยว่ยืนอยู่หน้าร้านขายเครื่องประดับที่สั่งทำให้เซวี่ยฟังเฟย แต่อยู่ห่างจากหอประมูลจันทราไม่มาก รถม้าจอดลงด้านหน้าหอประมูลบุรุษที่นางคุ้นตาลงมาจากรถม้าด้

"ซ่งเว่ยหลงข้าขอถาม ท่านจะรับเซวี่ยฟังเฟยเป็นฮูหยินไม่ว่าจะยามสุขหรือยามทุกข์ มั่งมีหรือยากจนท่านยังจะกุมมือเซวี่ยฟังเฟยไม่ทอดทิ้ง จะซื่อสัตย์ต่อนาง จะรักและดูแลนางตลอดไปจนชั่วชีวิตหรือไม่ ""ข้ายอมรับ"ซ่งเว่ยหลงเอ่ยเสียงทุ้มกังวานหนักแน่น เสียงของเขาดังสะท้อนอยู่ในใจของเซวี่ยฟังเฟยซ้ำๆ"เซวี่ยฟังเฟย ท่านจะรับซ่งเว่ยหลง เป็นสามีไม่ว่าจะยามสุขหรือยามทุกข์ มั่งมีหรือยากจนท่านยังจะกุมมือซ่งเว่ยหลงไม่ทอดทิ้ง จะซื่อสัตย์ต่อกัน จะรักและดูแลกันตลอดไปชั่วชีวิตหรือไม่ ""ข้ายอมรับ"เซวี่ยฟังเฟยเอ่ยเสียงใสกังวาน เมื่อกล่าวจบทั้งสองก็กุมมือของกันและกันแน่น บนแท่นพิธีซินเยว่เมื่อได้ยินคำตอบรับของคนทั้งสองบนใบหน้างามก็ผุดรอยยิ้มขึ้นจางๆ"ถ้าเช่นนั้นข้าขอประกาศให้ทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้"จบคำของซินเยว่ คนในงานส่งเสียงฮือฮากันใหญ่"อะเเฮ่ม เอ่อ อันหลังสุดเอาไว้ทำกันสองคนก็ได้"ซินเยว่เอ่ยขึ้นเบาๆ ให้ได้ยินเพียงเเค่สามคนซ่งเว่ยหลง กระตุกยิ้มร้ายที่มุมปากก้มลงอุ้มเซวี่ยฟังเฟยทะยานหายออกจากงานไปทันทีซินเยว่ได้แต่ยิ้มให้คนสำคัญทั้งสองที่เล่นใหญ่กว่าที่นางวางแผนเอาไว