All Chapters of The Billionaire’s Rebound: Chapter 71 - Chapter 80

Nyx's point of view HINDI agad ako nakapagsalita. Umupo siya sa harapan ko, walang sinabi, walang kahit anong ekspresyon. Ngumiwi ako, pinagcross ang aking kamay sa aking dibdib habang matalim ang tingin sa kanya. Ang kanyang madilim na tingin kanina ay napalitan ng malambot…halos mapanlinlang."Why are you here?" tanong ko, hindi na mapigilan ang aking bibig na magsalita. "I am their nephew, that's why I'm here." Sagot niya na puno ng pagmamalaki, nakataas ang isa kong kilay at tuluyan nang maintindihan ang kanina ko pa iniisip.I wasn't imagining things. Maverick brought me here. Pero ibang-iba pa kasi ang mukha ni Mr. Gil noon kaya hindi ko agad siya nakilala. I didn't ask for his name before dahil nakatutok lang ako kay Maverick. "So? Bakit diyan ka nakaupo sa harapan ko?" Nilibot ko ang tingin sa paligid. Nagsimulang gumapang ang kaba sa aking dibdib. The Don Dela Vega would be here…wala akong takas sa kanilang

Nyx's Point of View"NYX!"Isang pamilyar na boses ang tumawag sa akin. Nilingon ko iyon, at saka lang ako nakahinga nang maluwag nang makita kong si Liam pala.Malalaki ang mga hakbang niyang lumapit sa akin, kaya agad din akong naglakad patungo sa kanya. Hindi alintana na nandoon pala si Maverick. Nang magtagpo kami ay bigla niya akong niyakap nang mahigpit. "I thought something happened," aniya habang minamasahe ang likod ko. Pero agad siyang natigilan, halatang nakita niya kung sino ang kasama ko.Dahil hinigpitan iya lalo ang pagyakap sa akin, parang may kung anong kumislot sa loob niya nang makita si Maverick. Halos hindi na ako makahinga sa kanyang ginawa."L-Liam, I can't breathe," mahina kong sabi, pilit hinahabol ang hangin.Agad niyang niluwagan ang yakap. "I'm sorry," masuyo niyang sambit, saka ako tinapunan ng nag-aalalang tingin. Ngumiti lang ako, pilit, para gumaan ang tensyon.Pag-ayos

Nyx's Point of viewPANAY pa rin ang pagiging clingy ni Nathaniel kay Liam kinabukasan sa hapag-kainan. Tahimik lang ang lahat habang pinagmamasdan siya. Walang nagsalita, pero ramdam ko ang mga matang nakatuon sa amin."I want to go to school," Nathaniel uttered perfectly, his small voice steady and sure.Napatingin ako sa kanya, tinimbang ang emosyon sa kanyang mukha. Masyado na siyang matured kung umasta na parang big boy na talaga.At nagsimula na ang kaba na nararamdaman ko habang iniisip iyon. Pero pinilit ko pa rin na magpakatatag.Bumaba ang tingin ko sa aking kutsara bago ko iyon dahan-dahang inilapag sa plato. "Why, baby?""I'm a big boy already, Mom." He said it so casually, as if it wasn't a big deal... yet for me, it was everything.Ramdam ko ang tingin ni Liam sa akin. Kagabi lang namin ito napag-usapan. Ngayon ay eto na siya. Nilunok ko ang sarili kong laway at tumango, pilit pinapakalma ang sari

Nyx's Point of ViewNAKATINGIN lang siya sa akin habang nagbubuhos ng alak sa baso niya. Tahimik. Mabigat. Tila anumang oras ay may gusto siyang sabihin, pero walang nagtangkang magsalita sa aming dalawa.Tumayo siya. Ngayon ko lang napansin na white loose t-shirt lang ang suot niya, pero kahit gano'n ay bumabakat pa rin ang kanyang mga muscles. Tila hindi maalis ang tingin ko ro'n, pero kinurot ko ang sarili ko para matauhan.Damn it, Nyx. Stop looking around and focus on your drink!"You drink na pala?" casual niyang tanong. Tumungga lang ako ulit bago siya sinagot."Kapag mabigat na ang utak ko," I replied, trying to play it cool. Na para bang hindi ako apektado sa presensya niya. Uminom muli ako; mapait, pero sakto lang para mapamanhid itong nararamdaman ko."Bakit? Ano bang iniisip mo?" tanong niya, nakasandal habang pinaglalaruan ang baso.Diretso lang ang tingin ko sa kanya, muling lumagok. "A lot of things."

Nyx's Point of ViewHINDI ko siya pinansin sa buong lakad namin. Kasi napapansin kong may kung ano pa ring epekto siya sa akin sa tuwing magkalapit kami.Kahit simpleng paglapit lang niya, parang may kumikirot, may kumakalabit sa nakaraan. At hindi ko iyon nagugustuhan. Dinala niya ako sa isang malayong lugar, somewhere quiet. Hindi ko sigurado kung tama ba itong ginagawa namin. Pero... nagtitiwala pa rin ako sa kanya kahit hindi ako sigurado kung dapat pa nga ba.Bahala na nga.Pumasok kami sa isang maliit na café sa Italy, malapit lang sa Verona — the city of Romeo and Juliet. Hindi ko alam, pero under the Verona sky, love always felt like a promise and a curse. Gaya ng dalawang taong nagmamahalan ngunit sa huli ay nabigo pa rin. Umuulan nang marahan. Pagpasok ko pa lang, agad na sumalubong sa akin ang halimuyak ng kape, ‘yung halong aroma ng espresso beans at ulan sa labas. May kung anong lungkot at init na sabay sumagi sa dibdib