All Chapters of BAD DEPTH พันธะหมอมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

@บ้านไลลาสองเท้าบางเดินตรงเข้าไปยังภายในบ้านหลังใหญ่ที่ดูเงียบกว่าปกติ"หายไปไหนกันหมดนะ..." เรียวปากบางอมชมพูเอ่ยด้วยสีหน้าสงสัยสอดส่องสายตามองไปยังบริเวณรอบๆบ้าน"คุณหนู" เสียงฤดีแม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยทักทายหญิงสาวตัวเล็กที่เธอช่วยเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กขึ้นขณะที่กำลังตรวจความเรียบร้อยจะกลับไปยังบ้านเล็กที่อยู่ไม่ไกลจากตัวบ้านขนาดใหญ่"ทำไมวันนี้กลับบ้านล่ะคะ" ฤดีมองหน้าถามไลลาขึ้นน้ำเสียงเอ็นดู"พอดีว่าวันนี้เบลบอกว่าจะมาหาที่บ้าน ไลลาเลยคิดว่าจะกลับมานอนที่บ้านค่ะ แต่ทำไม...บ้านเงียบจังเลยล่ะคะป้าฤดี" ดวงตากลมโตมองหน้าถามหัวหน้าแม่บ้านแววตาสงสัย"อ่อ เพราะคุณธามกับน้องวาวาออกไปคุยเรื่องงานกันข้างนอกค่ะ เห็นว่าจะแอบไปดินเนอร์กันสองคนด้วย น่าจะกลับดึก ๆ ป้าคิดว่าน่าจะเพราะไม่รู้ว่าคุณหนูกลับบ้าน""แอบจู๋จี๋กันอีกแล้ว" ไลลายิ้มเอ่ยออกมาหลังจากที่ได้ยินคำตอบจากแม่บ้านวัยกลางคน"ฮ่า ๆ เผลอไม่ได้จริง ๆ ค่ะคู่นี้ คุณธามพาแม่ลูกหนูออกเดตตลอดเลย""ฮ่า ๆ น่าอิจฉาจัง..." เจ้าของใบหน้าใสตอบกลับโดยน้ำเสียงเบาลงในประโยคหลังกับสีหน้าที่เปลี่ยนไป ทำให้ฤดีที่เห็นแบบนั้นก็เอื้อมมือไปแตะเข้าที่แก้มใสขอ

"ผมไม่เห็นด้วย" เสียงทุ้มของแทนไทเอ่ยบอกผู้เป็นย่าขึ้นหลังจากที่ทุกคนกลับมายังบ้านหลังใหญ่"แทนไท ไม่เอาน่า""ย่าก็เห็นว่ามันไม่อยากจะหมั้น จะไปบังคับมันทำไม""ย่าก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่จิตใจของน้องเราล่ะ...""...แทนไททนได้เหรอถ้าน้องต้องทนโดนคำพูดไม่ดีถาโถมใส่ แทนไททนได้ไหม" หญิงสูงวัยมองหน้าถามหลานชายคนโตด้วยแววตาใจเย็นใช้เหตุผลในการพูดคุย โดยทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ร่างสูงพี่ชายคนตัวเล็กก็เริ่มเย็นลง แม้ว่าใจเขามันยังคงอยากจะฆ่าใครอีกคนที่มาทำร้ายน้องสาวตัวเองให้ตาย ดวงตาคมหันไปจ้องมองยังไลลาที่กำลังยืนเล่นแมวน้อยมีบุญอยู่กับแฟนสาวของเขาด้วยสีหน้ารู้สึกเจ็บปวดที่ไม่สามารถที่จะทำอะไร และในตอนนั้นเอง...ตึกตึกเสียงเท้าของเจ้าของบ้านทั้งสองเดินเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าท่าทีดูแปลกไปกว่าทุกครั้ง วาวาไม่มีรอยยิ้มสดใส เช่นเดียวกับธามที่รู้เรื่องทุกอย่างแล้วจึงทำให้สภาพจิตใจภายในของเขาเปลี่ยนไป"..." ใบหน้าหล่อของชายวัยกลางคนหันมองลูกสาวตัวเล็กของตัวเองด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด"ปะป๊า..." ขณะที่ไลลากำลังจะเดินเข้าไปเพื่อพูดคุยกับคนเป็นพ่อ สองเท้าหนักของธามก็รีบสาวเดินขึ้นไปยังบนห้องน

หลังจากที่จับร่างเล็กพลิกหันหลังให้ สะโพกหนักก็ยังคงตอกอัดเข้าใส่กลีบกุหลาบสวยอย่างหนักหน่วง ความรุนแรงจากการเสียดสีทำเอาเรียวปากเล็กสะอื้นร้องไห้ด้วยสีหน้าเจ็บปวดอยู่หลายครั้ง มือเล็กได้แต่ยกขึ้นเกาะผนังห้องคอนโดราคาแพงแน่นเพื่อระบายความจุกเสียดบริเวณท้องน้อยกับความดุเดือดที่กระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยั้งแรงจนเกือบสุดตัวตนขนาดใหญ่ ความใหญ่โตที่ใหญ่เกินกว่าที่คนตัวเล็กอย่างไลลาจะสามารถรับไว้ได้ปึก! ปึก! ปึก!"อื้ม~" ร่างสูงกระตุกเกร็งถี่พร้อมกับปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าใส่ยังกลีบกุหลาบสวยทันทีหลังจากที่ได้สำเร็จความใคร่ โดยทันทีที่อีกคนปล่อยน้ำเชื้อเสร็จ มือหนาดึงแก่นกายยักษ์ออกจากร่องสาวขาวเนียนที่เต็มไปด้วยน้ำรักของเขา ไลลาที่ได้เป็นอิสระจากการร่วมรักที่แสนหนักหน่วงดุเดือดก็ทรุดตัวนั่งลงบนพื้นพรมห้องคอนโดตัวเองด้วยความหมดแรงจนเผยให้เห็นน้ำสีขาวขุ่นที่ไหลทะลักออกมาจากเรียวขาสวยคามิลก็ยืนนิ่งมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาเรียบนิ่งเย็นชาไร้ความรู้สึก มือหนาค่อย ๆ เลื่อนลงไปกระชากกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำที่ตัวเองสวมใส่อยู่ออกจนสามารถเห็นได้ถึงหน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยความมัดกล้าม หากเลื่อนสายตาลงไปอีกน

"เอาชุดนี้ก็ได้ค่ะ" เสียงเรียวปากเล็กเอ่ยพร้อมกับชี้ไปยังชุดสวยที่ตรงหน้า"ได้ค่ะ คุณไลลาจะลองสวมดูเลยไหมคะ""เอ่อ...""เผื่อชุดไม่พอดีหรือมีปัญหา ทางร้านจะได้รีบดำเนินการแก้ไขให้เลย" พนักงานสาวยิ้มบอก"อ่อ งั้นลองก็ได้ค่ะ" ร่างบางพยักหน้ายิ้มหวานตอบกลับก่อนจะถูกพนักงานสาวพาเดินไปยังด้านหลังที่เป็นห้องสำหรับการลองชุด โดยไลลาก็จัดการเปลี่ยนชุดลองสวมใส่ชุดสวยที่ตัวเองเลือกด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตื่นเต้น"ว้าว เหมือนตุ๊กตาเลยค่ะ" เสียงพนักงานเอ่ยบอกตามความจริงที่เห็น ใบหน้าใสดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตาที่กำลังสวมใส่ชุดว่าที่เจ้าสาวอยู่ ช่างเป็นอะไรที่สวยงามลงตัวเป็นอย่างมาก"ลองส่องกระจกดูนะคะ" ว่าแล้ว พนักงานก็ช่วยจับชุดราคาแพงให้ร่างเล็กที่สวมใส่อยู่ได้มองภาพตัวเองเต็มตัวในกระจกใหญ่"..." รอยยิ้มหวานตกตะลึงค่อย ๆ ฉายออกมาบนใบหน้าดูดีของหญิงสาว ดวงตากลมจ้องมองภาพตัวเองผ่านกระจกหรูอย่างรู้สึกพอใจเป็นที่สุดกับชุดที่สวมใส่อยู่"ลองไปให้ว่าที่เจ้าบ่าวดูดีไหมคะ" พนักงานเสนอถามคนตัวเล็ก ไลลาก็ชะงักนิ่งหมายจะปฏิเสธ แต่แล้ว..."ดิฉันว่าชุดของว่าที่เจ้าสาวก็น่าจะให้ว่าที่เจ้าบ่าวช่วยดูนะคะ" เมื่อได้ยินคำแ

@คอนโดคามิล"ห้องยังดูเงียบเหมือนเดิมเลยนะ" เสียงมาร์พูดขึ้น ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเดินตรงเข้าไปนั่งยังโซฟาตัวสีเทาดำที่วางอยู่กลางห้องรับแขกขนาดใหญ่ของคอนโดที่ตัวผมเองเป็นเจ้าของ โดยมาร์ก็เดินตรงเข้าไปยังภายในห้องนอนเพื่อหยิบหาเอกสารที่เธอลืมไว้"..." ผมก็นั่งนิ่งจัดการเทไวน์ราคาแพงลงใส่แก้วเปล่าที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง วันนี้ผมต้องไปเจอกับความกวนประสาทของไอ้เด็กเวรเจไดมา ทำเอาอดที่จะมานั่งดื่มเพื่อระงับอารมณ์โกรธที่เกิดขึ้นภายในใจของตัวเองไม่ได้พึบเสียงร่างใครบางคนเดินเข้ามาล้มตัวลงนั่งข้างผมพร้อมกับซองเอกสารที่วางอยู่บริเวณตักสวย"ให้มาร์ดื่มเป็นเพื่อนไหม" ใบหน้าเรียวดูดีเอ่ยถามผมขึ้น"..." ผมก็ส่ายหน้าตอบกลับด้วยสีหน้าเฉยชาไร้ความรู้สึกเหมือนปกติ"ทำไมวันนี้ถึงดูอารมณ์ไม่ดีนักล่ะ?""ไปบ้านใหญ่มา" ผมตอบกลับไปเสียงเรียบ โดยทันทีที่ผมพูดจบ มาร์ก็ชะงักนิ่งไปอย่างพอจะรู้อะไรหลายอย่างได้ เพราะทุกครั้งที่ไปบ้านนั้น มาร์เองก็เจอเหตุการณ์อะไรอยู่หลายครั้ง"ไปกับน้องน่ะเหรอ""อือ" ผมขานตอบกลับอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรพร้อมกับยกแก้วไวน์ในมือกระดกดื่ม"มาร์รู้เรื่องงานหมั้นของคามิลกับน้