All Chapters of ดวงใจข้า: Chapter 11 - Chapter 20

61 Chapters

ตอนที่7 เดือดดาล 1

ร่างสูงใหญ่กร้าวแกร่งแฝงไปด้วยความเย็นชาตามธรรมชาติกำลังยืนรับลมกระแสเย็นบนเชิงเขาอยู่เงียบๆสายตาคมปลาบมองออกไปยังทิวทัศน์อันงดงามที่ลากยาวไปไกลโพ้นเบื้องหน้าเหอหย่งหมิงยังจำได้ดี ที่นี่คือสถานที่ที่เขาเจอกับเพ่ยจีจนกระทั่งถูกโจรป่าเข้ามาทำร้าย ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นทหารฝีมือดี หากแต่ยามที่มีศัตรูไม่รู้หน้าเกินคาดการณ์กรูเข้ามากันมากมายอย่างมิทันได้ตั้งตัว กอปรกับมีสตรีอ่อนแอไร้ซึ่งทางหนีทีไล่ก่อเกิดเป็นช่องโหว่ขนาดใหญ่ เขาจึงพลาดท่าอย่างไม่น่าให้อภัยแต่กระนั้นก็ยังได้เห็นน้ำใจนางที่เฝ้าดูแลกันไม่ห่างหายยามที่เขาถูกตีจนสลบไป ได้นางถอดเครื่องประดับและเงินทั้งหมดที่มีให้เจ้าโจรไปเพื่อช่วยชีวิตเขาเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ชายหนุ่มพลันถอนหายใจออกมาอย่างปลดปลงเหตุที่เหอหย่งหมิงมาตามนัดของเพ่ยจีในวันนี้ก็เพราะว่าเขาคิดมาแล้วเป็นอย่างดี ในการตัดขาดความสัมพันธ์กับนาง มิให้ค้างคาอันใดต่อกันด้วยเห็นว่าตนเองไม่อาจเป็นบุรุษที่รักษาคำมั่นได้ว่าจะมีนางเพียงผู้เดียวดั่งที่นางต้องการ และที่สำคัญเขาก็แต่งภรรยาพระราชทานซึ่งไม่มีวันเลิกราหรือหย่าขาดยิ่งกว่านั้น เขายังร่วมเรียงเคียงหมอนกับภรรยาพระราชทา
last updateLast Updated : 2025-10-12
Read more

ตอนที่7 เดือดดาล 2

ลี่เหยาถิงเห็นเหอหย่งหมิงท่าทางนิ่งเฉยเย็นชาใส่เช่นนั้นก็ยิ่งปวดหนึบในหัวใจ สายตาคู่คมที่เรียบเฉยไร้อารมณ์มองไม่เห็นก้นบึ้งเช่นนั้นที่มองมาทางนาง ยิ่งทำให้นางปวดแปลบไปทั่วโพรงอก นางค่อยๆ เอ่ยเสียงหนักข่มกลั้นไฟโทสะเอาไว้ยากเย็น“ท่านควรเชื่อข้า สตรีนางนี้มากมารยา เจ้าเล่ห์ร้ายกาจ นางกำลังหลอกลวงท่าน มีเพียงข้าที่ท่านควรเชื่อ”ม่านตาดำขลับของเหอหย่งหมิงยิ่งหรี่เล็กแคบมากกว่าเดิม ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึมเย็นชามากยิ่งขึ้นไม่ว่าเขาจักเชื่อใคร แต่สิ่งหนึ่งที่แน่ใจ คือเขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระพวกนี้ เพราะยังมีปัญหาผู้รุกรานต่างแคว้น ปัญหาของทหารในอาณัติ และยังปัญหาอีกมากมายที่รอให้ตัวเขาไปสะสางไหนเลยจักจำเป็นต้องสนใจกับเรื่องหยุมหยิมน่ารำคาญเสียงเย็นชาจึงดังขึ้นจากฝ่ายชายหนุ่ม“ข้ากับนางไม่มีสิ่งใดต่อกันแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเจ้ายังไม่พอใจให้เรื่องจบเพียงเท่านี้ เช่นนั้นข้าก็ไม่มีอันใดจะพูดให้มากความ ยังมีเรื่องอื่นอีกมากให้ข้าไปจัดการ หาใช่เรื่องไร้สาระเช่นเรื่องของเจ้าไม่”กล่าวจบก็สะบัดแขนเสื้อเสียงดังแล้วพาร่างสูงใหญ่เดินหันหลังจากไปทันที ไม่คิดเสวนากับสตรีนางใดทั้งสิ้น
last updateLast Updated : 2025-10-12
Read more

ตอนที่8 สูญสิ้น

“ออกไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับข้า”เสียงตวาดไล่สาวใช้ของลี่เหยาถิง ทำเอาไม่มีใครกล้าเข้าใกล้นายสาวที่กำลังอาละวาดผู้นี้เลยสักคนสาวใช้ทั้งสองที่ติดตามมาจากจวนแม่ทัพจึงได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าแม้แต่ขยับเท้าไปทางใด ทำได้เพียงมองเจ้านายทั้งสองฝ่ายอย่างงงงัน โดยฝ่ายสามีก็เดินประคองหญิงผู้หนึ่งจากไปจนไกลลิบ ส่วนฝ่ายภรรยาก็วิ่งหนีไปไม่เหลียวหลัง“ทำเช่นไรดี” สาวใช้คนแรกเอ่ยถามเสียงเบา“คงต้องปล่อยไปก่อนนั่นล่ะ เราผู้น้อยจักทำอันใดได้เล่า”“...”สาวใช้ทั้งสองเพียงนิ่งเงียบไป ปล่อยให้สายลมพัดผ่านอยู่ที่เดิมเนิ่นนาน ก่อนจะพากันเดินออกไปไกลๆ ให้นายสาวได้อยู่กับตนเองไปดั่งใจต้องการนั่นล่ะพวกนางเป็นสินเดิมเจ้าสาวมากับลี่เหยาถิงก็จริงอยู่ หากแต่ความสนิทสนมหาได้เทียบเท่ากับสาวใช้คนเก่าที่ตายไปด้วยโรคประจำตัวเมื่อหลายเดือนก่อนของลี่เหยาถิงไม่เห็นได้ชัดว่าลี่เหยาถิงเป็นสตรีอันตราย ที่ใครอยู่ใกล้เป็นต้องตาย ทั้งบิดามารดา ไทเฮา สาวใช้คนสนิทเรื่องราวเหล่านี้สาวใช้ทั้งสองได้ยินเป็นข่าวลือมาเข้าหูจากที่ใดมิอาจทราบได้ แต่พวกนางก็ปักใจเชื่อเช่นนั้นไปเสียแล้วความจริงที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ก็คือ ทุกข่าวลือย่ำแย่ที่ท
last updateLast Updated : 2025-10-13
Read more

ตอนที่9 สูญเสีย 1

ค่ายทหารหน้าด่านห่างออกมาจากประตูเมืองหลวงสิบลี้ราตรีผันผ่านจากรัตติกาลเป็นทิวากาล จวบจนค่ำคืนนี้ก็นับได้ว่าผ่านมาหลายราตรีแล้วที่เหอหย่งหมิงได้ตัดสัมพันธ์กับเพ่ยจี และกลับมาประจำที่ค่ายทหารโดยมิได้กลับเข้าจวน ปล่อยให้ภรรยาพระราชทานอยู่ไปตามใจนาง โดยที่เขาแยกออกมาเพื่อความสบายใจของตนเองกลางลานกว้างที่เหล่าทหารนั่งล้อมวงนั่งร่ำสุราหลังจากฝึกหนักในแต่ละวัน ตรงกลางของทุกคนมีเพียงกองไฟที่ใช้ไม้สุมคล้ายกระโจมเพื่อให้เพลิงโหมกระพือขึ้นที่สูง สร้างความอบอุ่นให้แก่พี่น้องที่นั่งเป็นวงกลมรอบทิศทางท่ามกลางความมืดสลัวเลือนราง มีเสียงพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติดังลั่น“เดิมทีข้าก็โปรดปรานฮูหยินเอกคนแรกไม่น้อย หากแต่เมื่อรับฮูหยินรองเข้ามา ความแปลกใหม่ก็บังเกิด ได้รู้ถึงความสำราญอย่างแท้จริง”เสียงหนึ่งดังขึ้นต่อจากปลายประโยคของนายทหารก่อนหน้าที่ขึ้นหัวข้อสนทนาเอาไว้ว่าเขาต้องรับภรรยาเพิ่มเพื่อทายาทที่ยังไม่ถือกำเนิดเสียที ทำให้บรรพชนต้องเป็นห่วงแล้ว แต่ติดตรงที่เกรงใจภรรยาเอกอีกเสียงหนึ่งจากรองแม่ทัพเอ่ยเสริม “ข้ามีอนุมากกว่าสามคน แต่ละคนข้าล้วนโปรดปราน เรื่องทายาทก็หายห่วง เต็มบ้านไปหมด”ชาย
last updateLast Updated : 2025-10-14
Read more

ตอนที่9 สูญเสีย 2

ดวงตาคมเข้มทอประกายเย็นเยียบวูบไหว ร่างแกร่งเพียงยืนตระหง่านนิ่งนานไม่ไหวติงใดๆ สมองพลันขาวโพลน สายตาพลันว่างเปล่า ทุกสรรพสิ่งคล้ายหยุดเคลื่อนขับไปชั่วขณะกระทั่งมีรับสั่งจากฮ่องเต้ให้เข้าเฝ้า ซึ่งคาดว่าพระองค์น่าจะทรงกลับจากแปรพระราชฐานยังทิศตะวันออกแล้ว และก็คงจะทรงรู้เรื่องลี่เหยาถิงแล้วเช่นกันชายหนุ่มจึงดึงสติของตนให้กลับมา แล้วสั่งให้บ่าวรับใช้ดูแลนำศพของลี่เหยาถิงกลับจวน กำชับให้ดูแลอย่างดี ก่อนจะเดินทางเข้าเฝ้าองค์เหนือหัวในทันทีเมื่อเดินมาถึงต่อหน้าพระพักตร์ จึงได้เห็นสายพระเนตรตำหนิชัดแจ้งจากเจี้ยนหยางฉีฮ่องเต้เจ้าแห่งแผ่นดินต้าเจี้ยนเพียงทอดพระเนตรเหอหย่งหมิงเงียบงัน ยังไม่อาจตรัสสิ่งใดทั้งสิ้น ด้วยพระองค์ทรงรู้ดี ว่าเรื่องนี้นับเป็นเรื่องหลังเรือนของผู้อื่นเมื่อสตรีแต่งงานออกไปแล้วก็คือคนของสามี และการฆ่าตัวตายก็คือการตายโดยสมัครใจ ไม่สามารถเอาผิดผู้ใดได้ทั้งนั้นต่อให้เป็นถึงโอรสสวรรค์ พระองค์ไม่อาจยุ่งย่ามได้ เพราะว่ามันอยู่นอกเหนือจากกฎมณเฑียรบาลโดยสิ้นเชิงทั้งนี้วังหลังของพระองค์เองก็ดุเดือดเลือดพล่านอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เกิดการปองร้ายบ้าง ฆ่ากันตายบ้าง ปลิดชีพ
last updateLast Updated : 2025-10-14
Read more

ตอนที่10 ภรรยาใหม่

หนึ่งปีต่อมา...ตลอดระยะเวลาที่ไว้ทุกข์ให้ลี่เหยาถิง เหอหย่งหมิงไม่อาจบอกได้ว่า ตัวเขารู้สึกเช่นไรไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ ว่าความอึดอัดในโพรงอกคืออะไรชายหนุ่มมีบุคลิกที่เงียบขรึมอยู่แล้วเป็นทุนเดิม กลับเคร่งขรึมเย็นชามากกว่าเดิมมากโข จนคนรอบข้างรู้สึกได้ หากแต่เจ้าตัวกลับไม่รู้สึกอันใดเขายังคงไม่รู้ตัวว่าตนเองเป็นอะไรไปไม่เข้าใจแม้แต่น้อย...เมื่อพ้นช่วงที่เหอหย่งหมิงต้องไว้ทุกข์ให้ลี่เหยาถิงครบหนึ่งปีแล้ว เขาจึงตบแต่งเพ่ยจีเข้าจวนมาเนื่องจากเจี้ยนหยางฉีฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้แต่งๆ กันไปเสีย คล้ายประชดประชันแทนหลานสาวที่ตายจาก โดยมิได้ออกราชโองการแต่อย่างใด พระองค์เพียงตรัสด้วยสุรเสียงเย็นชาว่า ‘ถิงเอ๋อร์อุตส่าห์ฆ่าตัวตายเพื่อเปิดทางให้ถึงเพียงนี้ หากพวกเจ้าไม่แต่ง เห็นทีการตายของนางคงเสียเปล่า’เหอหย่งหมิงได้ฟัง หัวคิ้วก็กระตุกไม่หยุด แม้เขาจะบอกว่าตัดสัมพันธ์กับเพ่ยจีไปแล้ว ก็หาได้เป็นผลไม่อีกทั้งเพ่ยจีเองก็นัดพบเขาเพื่อรบเร้าออดอ้อนและทวงสัญญาที่เคยให้ไว้เมื่อครั้งก่อนที่เขาจะแต่งลี่เหยาถิงเมื่อมีรับสั่งทางอ้อมจากองค์เหนือหัวและคำมั่นกับนางที่ต้องรักษา เหอหย่งหมิงจึงแต
last updateLast Updated : 2025-10-15
Read more

ตอนที่11 กลอนแทนใจ1

ย่างเข้าเดือนที่แปดให้หลังจากนั้น...เหอหย่งหมิงก็เดินทางกลับจวนของตน หลังจากไปประจำยังชายแดนอันทุรกันดารห่างไกลนานถึงครึ่งปี โดยครั้งนี้มิได้ให้ใครแจ้งเพ่ยจีล่วงหน้า ด้วยเพราะระยะทางช่างห่างไกลเหลือเกิน เดินทางแต่ละคราทั้งขาไปและขามา กินเวลาเกือบสองเดือน เขาจึงมิรู้ได้ว่าจะกลับถึงจวนวันใดเมื่อกลับเข้าจวนมาก็ต้องแปลกใจ เมื่อเพ่ยจีมิได้อยู่ภายในจวนอันที่จริงนางมิได้มารอรับหน้าประตูเหมือนเช่นทุกครั้งก็พอเข้าใจได้ เพราะเขามิได้ส่งคนมาแจ้งล่วงหน้าว่าจะกลับวันใด หากแต่ในเรือนส่วนตัวก็ไม่อยู่ ส่วนใดของจวนก็ไม่เห็นแม้เงา ถามบ่าวไพร่จึงรู้ว่านางมิได้กลับจวนมาหลายวันแล้วแม่ทัพหนุ่มนึกแปลกใจไม่เบา กับการที่สตรีออกเรือนแล้วแต่ยังกล้าไปนอนค้างแรมที่อื่น นับได้ว่าไม่เหมาะอย่างยิ่งชายหนุ่มจึงออกตามหาหญิงสาวผู้เป็นภรรยาด้วยตนเอง นึกกลัวเกรงว่าจะเป็นเหมือนลี่เหยาถิง ที่ทิ้งเขาไปไม่ไยดี ทั้งๆ ที่นางบอกว่ารักเขาเหอหย่งหมิงคิดถึงภรรยาคนแรกโดยไม่รู้ตัวเลยสักนิด ขณะที่ออกตามหาภรรยาคนปัจจุบันและแล้วเขาก็ได้ล่วงรู้ความจริงบางประการที่ทำให้เขาประหลาดใจมากโข ซึ่งไม่คาดฝันว่าสตรีเรียบร้อยอ่อนหวานจักคิดกร
last updateLast Updated : 2025-10-16
Read more

ตอนที่11 กลอนแทนใจ2

พลบค่ำผ่านพ้นช่วงอาหารค่ำไปแล้วราวสองเค่อเหอหย่งหมิงมิได้ถามหาเหตุผลแห่งการกระทำของภรรยาในช่วงเวลาที่เขาไม่อยู่แม้ครึ่งคำ แต่เขาเพียงนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้องเพื่อรอเวลาให้เพ่ยจีนำสิ่งของมามอบให้เขาเหมือนเช่นทุกครั้งที่เขากลับเข้าจวนมาก็เท่านั้น“ท่านพี่...” เสียงแว่วหวานอันคุ้นเคยดังมาจากทางห้องนอนด้านใน พร้อมร่างระหงเดินนวยนาดออกมาโดยมีสิ่งของในมือน้อยๆ เต็มไปหมดซึ่งเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้“น้องปักผ้า เย็บรองเท้าให้ท่านพี่เจ้าค่ะ” นางแย้มยิ้มพริ้มเพราพร้อมยื่นทุกสิ่งให้เขาตรงหน้า ท่าทางของนางอ่อนโยนเอาใจใส่เขาอย่างนุ่มนวลตลอดเวลา“ขอบใจเจ้ามาก ที่ใส่ใจข้า” ชายหนุ่มตอบรับเสียงทุ้มนุ่มเหมือนที่เคยเป็นมา พร้อมกับรับทุกอย่างมาไว้ในมือแล้วคลี่ออกดูอย่างพิจารณา สายตาคมเข้มทอประกายชื่นชมเหมือนเช่นทุกครั้งที่ภรรยามอบสิ่งของเหล่านี้ให้เขา“ยังมีภาพวาดพร้อมกลอนด้วยนะเจ้าคะ” เพ่ยจีกรีดยิ้มเอาอกเอาใจแล้วคลี่ภาพวาดให้เหอหย่งหมิงได้พินิจมอง“ท่านชอบหรือไม่?” นางส่งสายตาออดอ้อนน่าเอ็นดูชายหนุ่มหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอื้อมนิ้วแกร่งเชยคางมนแล้วเปรยคำหวานใส่หน้าหญิงสาว“ข้าชอบมาก ภาพง
last updateLast Updated : 2025-10-17
Read more

ตอนที่11 กลอนแทนใจ3

“ลายปักบนผ้าเหล่านี้” สาวใช้กล่าวพลางชี้นิ้วไปทางสิ่งของที่กล่าวถึง พลางกล่าวต่อว่า“อดีตฮูหยินวาดอยู่เป็นนานและอดทนนั่งปักอยู่หลายวัน กลอนบอกรักบทนี้นางยังนำมาให้บ่าวช่วยดูอย่างภาคภูมิใจ ถามย้ำๆ ว่าหากท่านแม่ทัพได้อ่านจะชอบหรือไม่ ท่านจะเชื่อนางหรือไม่ ว่านางรักท่านจากใจจริงเจ้าค่ะ” นางกล่าวเสียงเบาแต่ทว่าชัดเจนทุกถ้อยวาจา พลางชี้นิ้วไปที่สิ่งของทุกอย่างแต่ละชิ้นบนตู้ภายในห้อง ก่อนจะกลั้นใจบอกอีกประโยคที่เสียงเบามากกว่าเดิมว่า“เรียนท่านแม่ทัพ อย่าหาว่าบ่าวฟ้องท่านเลยนะเจ้าคะ ฮูหยินหานนำของพวกนี้ออกไปอย่างถือวิสาสะ บ่าวเกรงว่าวิญญาณของอดีตฮูหยินคงนอนตายตาไม่หลับแล้ว”กล่าวจบก็กัดปากแน่น ก้มหน้าหลุบตาลงต่ำ ด้วยกลัวเกรงโทษทัณฑ์อยู่บ้างแต่ว่า...ตั้งแต่ฮูหยินลี่เหยาถิงตายไป นางก็ถูกไล่ไปอยู่โรงซักล้าง ลำบากมิใช่น้อยก็เพราะนังฮูหยินหานเพ่ยจีจอมเสแสร้งนั่นล่ะ!สาวใช้นางนี้มีนามว่า ชิงจวี๋เดิมทีนางมิได้กล้าหาญอาจเอื้อมยุ่งเรื่องส่วนตัวของเจ้านายเลยแม้แต่น้อยหากแต่เมื่อเมื่อเปรียบเทียบกับเจ้านายเก่าที่ถึงแม้จะเกรี้ยวกราดเอาแต่ใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยทำโทษนางอย่างรุนแรงเกินกว่าเหตุเลยสักค
last updateLast Updated : 2025-10-17
Read more

ตอนที่12 เริ่มต้นใหม่ 1

บนชั้นสองของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวงต้าเจี้ยนมองจากหน้าต่างชั้นสองลงไปยังพื้นดินเบื้องล่าง ผู้คนยังคงสัญจรไปมาไม่ขาดสาย ให้รู้สึกคึกคักยิ่งนัก ถึงแม้ว่าเวลานี้จะล่วงเข้ายามซวีสองเค่อ[1]แล้วก็ตาม เห็นได้ชัดว่าในเมืองหลวงเช่นนี้น่ารื่นรมย์มากกว่าหมู่บ้านซื่อเจี้ยนจวง[2]เสียอีกเซียนเซียน จ้องมองไปรอบทิศทางอย่างตื่นตาตื่นใจ รู้สึกชื่นชอบเหลือเกินหญิงสาวร่างระหงท่าทางปราดเปรียวนามว่าเซียนเซียน มิได้เข้าเมืองบ่อยนักตั้งแต่จำความได้ก็ต้องฝึกเพลงกระบี่ทุกวัน เข้าเมืองนับครั้งได้เพียงสามครั้งกระมัง ยามนี้อายุย่างเข้าสิบเจ็ดหนาวแล้ว ถึงได้มาพร้อมสามีเป็นครั้งที่สี่นี่ล่ะเซียนเซียนผินใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปมอง เหวินเต๋อร์ ที่ยืนยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ข้างๆ แล้วเอ่ยปากว่า “นี่! สามีข้า!”“หืม...” เหวินเต๋อร์ขานรับเสียงทุ้มนุ่ม“ท่านแน่ใจนะ ว่าจะแก้แค้นให้พี่เหยาถิง” ประโยคนี้เซียนเซียนกระซิบถามเสียงเบายิ่ง ถึงแม้ว่าเจ้าของนามที่ถูกเอ่ยถึงจะมิได้นอนพักห้องเดียวกันยามนี้ก็ตาม“ข้าแน่ใจ” นัยน์ตาคู่คมของเหวินเต๋อร์ทอประกายอำมหิตแวบหนึ่งยามเอ่ยเสียงเย็น“เพ่ยจีต้องชดใช้ที่ทำกับเหยาถิงเช่นนี้”เซียนเ
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
PREV
1234567
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status