Lahat ng Kabanata ng ยามความรักมอดไหม้เหลือเพียงเถ้าธุลี: Kabanata 1 - Kabanata 10

“น่าเสียดายนะ เพราะมาส่งโรงพยาบาลช้าเกินไป ถึงการผ่าตัดคนไข้จะประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่กลับรักษาชีวิตเด็กเอาไว้ไม่ได้”“แล้วญาติของคนไข้ล่ะ?”“ญาติคนไข้ไม่อยู่ ผู้หญิงคนนั้นเซ็นยินยอมผ่าตัดด้วยตัวเอง”หลังฟื้นจากการดมยาสลบผ่าตัดแล้ว เสิ่นฝานซิงก็ยังรู้สึกหวาดกลัวไม่หาย เพราะเธอเพิ่งจะเฉียดตายมาก่อนหน้านี้ไม่นาน ยิ่งได้ยินเสียงพูดคุยของหมอและพยาบาลที่อยู่ข้างๆนิ้วมือของเธอก็ลูบไล้บริเวณท้องน้อยแบบไม่รู้ตัวเป็นอย่างที่หมอคนนั้นบอกจริงๆ ลูกของเธอถูกทำแท้งไปแล้วท้องน้อยที่เคยนูนเล็กน้อยบัดนี้แบนราบเธอไม่สามารถสัมผัสถึงชีวิตน้อยๆ ที่เคยเคลื่อนไหวอยู่ในนั้นได้แล้วเธอรู้ว่าตัวเองในยามนี้สมควรจะปล่อยโฮร้องไห้อย่างแตกสลาย แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงไม่รินไหลออกมาแม้แต่หยดเดียวบางทีอาจเป็นเพราะเธอร้องไห้มามากพอแล้วมั้งพอเห็นว่าเธอฟื้นแล้ว หมอก็สอบถามอาการว่าเธอรู้สึกเป็นยังไงบ้าง ก่อนจะไปยังช่วยปลอบใจเธออีกว่าให้ดูแลรักษาตัวเองดีๆ อีกไม่นานก็จะมีลูกได้อีกเสิ่นฝานซิงพยักหน้ารับเล็กน้อยเธอไม่ได้พูดออกไปว่าคงไม่มีโอกาสได้มีลูกอีกแล้ว เพราะเด็กคนนี้เธอได้มาเพราะการขโมย ก็เหมือนกับกา

“ว่าไงนะ?”ตอนแรกที่ได้ยิน ฟู่อวี้หานคิดว่าตัวเองน่าจะหูฝาดไปเสิ่นฝานซิงทวนคำพูดเมื่อกี๊ให้ฟังอีกรอบ ฟู่อวี้หานก็ยังไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง “เสิ่นฝานซิง เธอคิดจะใช้ลูกไม้อะไรอีก?”“ฉันพูดจริง”“ฟู่อวี้หาน ฉันจะช่วยให้นายกับเยี่ยจิงสมหวังเอง ฉันติดต่อทนายไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องผู้ป่วยชั้นบน ถ้านายว่างก็แวะมาหน่อยเถอะ พวกเรามาคุยรายละเอียดเรื่องการหย่า...”เสิ่นฝานซิงยังพูดไม่ทันจบ ฟู่อวี้หานก็ราวกับเข้าใจบางอย่างกระจ่างแจ้งเขาหัวเราะในลำคอแล้วตัดบทเธอว่า “ฉันไม่ว่าง”พูดจบ ฟู่อวี้หานก็กดตัดสายทิ้งทันทีเขาโกรธจนหลุดหัวเราะออกมาช่วงนี้เธอทำตัวผิดไปจากปกติเพราะต้องการเรียกร้องความสนใจจริงๆ ด้วยเมื่อกี๊อ้างเหตุผลมาตั้งมากมาย สุดท้ายแล้วเป้าหมายของเธอก็คืออยากให้เขาไปหาถึงกับเอาเรื่องหย่ามาล่อเขาเฮอะ เขาเกือบจะเชื่ออยู่แล้วเชียวหลายปีมานี้ ใช่ว่าเขาจะไม่เคยกดดันให้เธอหย่าด้วยเขาเคยสัญญาว่าจะยกทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เธอ สัญญาว่าจะยกทุกอย่างที่สามารถมอบได้ให้กับเธอ เธอยังไม่ยอมเลยจากนั้นเขาเลยเปลี่ยนแผนเป็นการยั่วยุเธอให้ขอหย่าแทน จงใจพาผู้หญิงคนอื่นมาโอบกอ

เสิ่นฝานซิงรู้ว่าการออกไปตามเขากลับมาจะทำให้ฟู่อวี้หานรังเกียจเธอยิ่งกว่าเดิม แต่ก็ต้องยอมทำตามที่กู้เสียนเยว่สั่งเพราะฐานะของอีกฝ่ายเพราะอย่างนี้แหละ เธอถึงได้อยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่บ่อยๆ“เสิ่นฝานซิง ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเมื่อก่อนเธอจะเป็นใคร แล้วก็ไม่สนใจด้วยว่าเธอจะใช้วิธีการแบบไหนแต่งงานเข้ามาในตระกูลฟู่ แต่ในเมื่อเธอแต่งงานเข้ามาแล้วก็ต้องทำหน้าที่ให้สมกับฐานะของตัวเอง”“เธอยอมปล่อยให้สามีออกไปเที่ยวนอกบ้านสามวันสามคืนไม่กลับก็แล้วไปเถอะ แต่นี่เธอกลับออกไปเตร็ดเตร่อยู่ข้างนอกสามวันมันใช้ได้ที่ไหน เธอลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองเป็นภรรยาของอวี้หาน...”กู้เสียนเยว่พูดน้ำไหลไฟดับถึงอย่างไรเธอกับฟู่อวี้หานก็จะหย่ากันอยู่แล้ว เสิ่นฝานซิงจึงไม่ยอมอดทนอดกลั้นอยู่ฝ่ายเดียวเหมือนเมื่อก่อน ไม่ยอมให้แม่สามีโขกสับอีกต่อไปเธอตัดบทอีกฝ่ายแบบที่เห็นได้น้อยครั้ง “แม่คะ แม่ก็พูดเองนี่คะว่าฉันเป็นภรรยาของเขา ไม่ใช่แม่ของเขา”“เขาเป็นลูกของคุณแม่ค่ะ ไม่ใช่ลูกชายของฉัน ฉันไม่ได้มีหน้าที่อบรมสั่งสอนเขา”“เธอว่ายังไงนะ?” กู้เสียนเยว่โกรธจนทำอะไรไม่ถูก “เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอถึงได้กล้ายอกย้

“เสิ่นฝานซิง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”เสิ่นฝานซิงกำลังคิดถึงแผนการหลังจากหย่าร้างอยู่พอดี ตอนที่ได้ยินเสียงเดือดดาลของฟู่อวี้หาน เธอจึงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเธอกำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่ยังไม่ทันจะได้ขยับตัว ประตูห้องก็ถูกถีบให้เปิดออกก่อน“เสิ่นฝานซิง เรื่องที่จิงจิงกลับประเทศ เธอเป็นคนเอาไปฟ้องแม่ฉันใช่ไหม?”ฟู่อวี้หานย่างสามขุมเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าบึ้งตึงราวกับกำลังสอบสวนนักโทษเสิ่นฝานซิงชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะเจื่อนๆ ออกมา แต่ไม่คิดจะแก้ตัวแต่อย่างใดอธิบายไปก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดีนี่นา?เมื่อก่อนเธอก็มักจะโดนกล่าวหาแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งเธอพยายามจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง ตอนที่ไม่มีหลักฐานฟู่อวี้หานไม่ยอมเชื่อ ต่อมามีอยู่ครั้งหนึ่งที่เสิ่นฝานซิงหาหลักฐานมาได้เธอรีบเอาหลักฐานพวกนั้นไปให้เขาดู มองเขาด้วยสายตาคาดหวัง “ดูสิ ฉันไม่ใช่คนทำจริงๆ นะ”แต่ตอนนั้นฟู่อวี้หานทำอย่างไรรู้ไหม?เขาแค่นเสียงเย้ยหยัน “ไม่ใช่ฝีมือของเธอแล้วยังไงล่ะ? เสิ่นฝานซิง เธอไม่ลองเก็บไปคิดดูบ้างล่ะ ว่าทำไมฉันถึงได้สงสัยเธอเป็นคนแรก?”จวบจนถึงทุกวันนี้ เสิ่นฝานซิงยังจำความรู้สึกตอนที่ได้

เพิ่งจะมีความคิดเช่นนี้ผุดขึ้นมาในหัว เสิ่นฝานซิงก็ปัดตกมันไปในทันทีเป็นไปไม่ได้หรอกเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่ฟู่อวี้หานรู้ว่าเยี่ยจิงป่วย เขายังจองเที่ยวบินที่เร็วที่สุดแล้วเดินทางออกนอกประเทศกลางดึก เฝ้าดูแลอยู่ข้างกายเยี่ยจิงไม่ห่างไปไหนตั้งสามวันเต็มๆ เพื่อทำให้เยี่ยจิงมีความสุข เขาถึงกับประมูลสร้อยคอราคาหลายล้านเพื่อมอบให้เธอหลังจากกลับมา ขนาดหลับฝันเขายังนอนละเมอเรียกชื่อของเยี่ยจิงเลยเขารักเยี่ยจิงมากถึงขนาดนี้ จะไม่อยากอย่ากับตนเองได้ยังไงล่ะ?ฟู่อวี้หานคิดว่าเธอกำลังผิดหวังที่ไม่ได้เงินจากเขาสักบาท จึงรู้สึกดูถูกดูแคลนเธออยู่ในใจ อดที่จะหัวเราะเยาะไม่ได้ “ตระกูลฟู่ไม่ใช่ที่ที่เธออยากมาก็มา อยากจะไปก็ไปง่ายๆ ตอนนั้นเธอดื้อด้านไม่ยอมทำลายสัญญาหมั้นหมาย ตอนนี้กลับคิดจะกอบโกยเงินแล้วจากไปแบบง่ายๆ ไม่มีทางเสียหรอก”เสิ่นฝานซิงไม่เข้าใจ “เงินพวกนี้ แลกกับการที่นายและเยี่ยจิงได้อยู่ด้วยกัน มันไม่คุ้มเหรอ?”ฟู่อวี้หานชะงักไปเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลกอยู่นิดหน่อยเยี่ยจิง?เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเยี่ยจิงด้วยล่ะ?ไม่นานนัก ฟู่อวี้หานก็เข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ในคำ