All Chapters of ย้อนเวลากลับมาครั้งนี้ฉันไม่ขอกลับไปตระกูลเดิม!: Chapter 11 - Chapter 20

กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนผ่าน ฤดูเหมันต์อันหนาวเหน็บได้พัดผ่านไปพร้อมกับเทศกาลตรุษจีนที่นำพาความหวังและความชื่นมื่นมาสู่ทุกครัวเรือน และสำหรับครอบครัวหลินแล้ว ปีใหม่ปีนี้ช่างแตกต่างจากทุกปีที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิงแผงลอยใบไหวดีไซน์ได้กลายเป็นปรากฏการณ์เล็ก ๆ ในตลาดนัดอำเภอ ตลอดช่วงฤดูหนาวที่ผ่านมา เสื้อผ้าที่ดีไซน์เก๋ไก๋และตัดเย็บอย่างประณีตของพวกเขาขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ผู้คนต่างต้องการเสื้อผ้าชุดใหม่เพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลสำคัญ และร้านของเยว่ซินก็คือคำตอบที่สมบูรณ์แบบที่สุดจากแผงลอยที่เคยเงียบเหงา บัดนี้กลับคึกคักไปด้วยลูกค้าที่แวะเวียนมาไม่ขาดสาย ชื่อเสียงของหลินเยว่ซินไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในฐานะเด็กสาวอัจฉริยะอีกต่อไป แต่ยังพ่วงท้ายด้วยตำแหน่งเถ้าแก่เนี้ยน้อยผู้มีหัวคิดล้ำสมัยอีกด้วยในหีบไม้ใบเก่าที่เคยเก็บแต่หนังสือเรียนฝุ่นเขรอะ บัดนี้กลับอัดแน่นไปด้วยธนบัตรใบแล้วใบเล่า เป็นเงินเก็บก้อนแรกและก้อนใหญ่ที่สุดในชีวิตของครอบครัวหลิน มากเสียจนแม่หลินต้องคอยเปิดออกมานับแล้วนับอีกด้วยมือที่สั่นเทาและน้ำตาคลอหน่วยทุกค่ำคืนสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขาดีขึ้นอย่างก้าวกระโดด บนโต๊ะอาหารไม่ได้มีแค่ข้าวต้มก

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ร้านของเยว่ซินก็กลับมาเปิดให้บริการอีกครั้ง เหตุการณ์อันธพาลบุกร้านในวันนั้นไม่เพียงแต่ไม่ทำให้กิจการของพวกเขาต้องหยุดชะงัก แต่กลับกลายเป็นยาชูกำลังชั้นดีที่ทำให้ชื่อเสียงของร้านโด่งดังยิ่งขึ้นไปอีกชาวบ้านและลูกค้าต่างพากันแสดงความเห็นใจและชื่นชมในความกล้าหาญของครอบครัวหลิน หลายคนถึงกับอาสาเข้ามาช่วยซ่อมแซมร้านโดยไม่คิดค่าแรงด้วยซ้ำ ยอดขายหลังเปิดร้านใหม่พุ่งสูงขึ้นกว่าเดิมเสียอีก เพราะตอนนี้ผู้คนไม่ได้มาซื้อแค่เสื้อผ้า แต่ยังมาเพื่อสนับสนุนความถูกต้องที่ครอบครัวหลินเป็นตัวแทนบรรยากาศดูเหมือนจะกลับมาสดใส แต่หลินเยว่ซินกลับไม่เคยประมาทแม้แต่วินาทีเดียว เธอรู้ดีว่าการตีงูต้องตีให้ตาย หากปล่อยให้เลื้อยหนีไปได้ มันก็จะย้อนกลับมาฉกกัดเราในวันใดวันหนึ่งอย่างแน่นอน และอสรพิษที่ชื่อซูเหม่ยลี่ก็คงไม่ยอมสิ้นฤทธิ์ง่าย ๆ แค่นี้แน่ด้วยความคิดนี้เอง เยว่ซินจึงเริ่มเตรียมการรับมือกับพายุลูกต่อไปอย่างเงียบ ๆ เธอเริ่มรวบรวมและจัดเก็บเอกสารทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจอย่างเป็นระบบ ภาพร่างการออกแบบทุกชิ้นถูกลงวันที่และเก็บใส่แฟ้มอย่างดี ใบเสร็จค่าผ้าทุกใบถูกเก็บรวบรวมไว้พร้อมระบุ

กาลเวลาล่วงเลยเข้าสู่ช่วงปลายฤดูร้อนย่างเข้าสู่ต้นฤดูสารทของปี 1985 อากาศที่เคยร้อนระอุเริ่มเจือจางลงด้วยสายลมเย็นสบายในยามค่ำคืน ครอบครัวหลินในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว พวกเขาได้ใช้เงินก้อนใหญ่ที่ได้จากการลงทุนไปซื้อบ้านพร้อมที่ดินหลังเล็ก ๆ ในตัวอำเภอ แม้จะไม่ใหญ่โตหรูหรา แต่ก็สะอาดสะอ้านและกว้างขวางกว่ากระท่อมดินหลังเก่าราวฟ้ากับเหว พ่อหลินได้วางมือจากงานไร่นาอย่างสมบูรณ์และผันตัวมาเป็นผู้จัดการใหญ่ ช่วยดูแลเรื่องการจัดซื้อและขนส่งของร้านอย่างเต็มตัวชีวิตของทุกคนกำลังผลิบานราวกับดอกไม้ต้องแสงตะวันยามเช้า และในตอนนั้นเอง บุคคลที่เคยหายไปจากชีวิตของพวกเขาก็ได้กลับมาปรากฏตัวอีกครั้งบ่ายวันหนึ่ง ขณะที่หลินต้าเฉียงกำลังช่วยพ่อขนผ้าล็อตใหม่ลงจากรถสามล้อถีบ ชายหนุ่มร่างสูงสง่าในชุดลำลองก็เดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นมิตร“ต้องการให้ผมช่วยไหมครับคุณอา?”หลินเจี้ยนกั๋วหันไปมองแล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความยินดี “อ้าว! พ่อหนุ่มลู่นี่เอง กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”ลู่เฟิงนั่นเอง เขากลับมาเยี่ยมบ้านในช่วงพักร้อนประจำปีอีกครั้ง แต่ครั้งนี้การกลับมาของเขาดูเหมือนจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนยิ่งกว่าเดิมเขา

กาลเวลาล่วงเลยเข้าสู่ช่วงปลายฤดูสารท ย่างเข้าสู่ต้นฤดูเหมันต์ของปี 1985 สายลมเย็นที่พัดโชยมากับไอหมอกในยามเช้า เป็นดั่งสัญญาณบอกว่าอีกไม่นานหิมะแรกก็จะโปรยปรายลงมาร้านของเยว่ซินในตอนนี้ไม่ได้เป็นเพียงร้านค้าเล็ก ๆ อีกต่อไปแล้ว แต่ได้กลายเป็นวิสาหกิจขนาดย่อมที่สร้างงานและสร้างชื่อเสียงให้กับอำเภอ เยว่ซินได้ว่าจ้างแม่บ้านในหมู่บ้านสองสามคนมาช่วยในฝ่ายการผลิต ทำให้พวกเธอมีรายได้เสริมจุนเจือครอบครัวโดยไม่ต้องจากบ้านไปไกล ชื่อเสียงของครอบครัวหลินในตอนนี้ขาวสะอาดและเป็นที่นับหน้าถือตาของผู้คนโดยทั่วไป พวกเขาได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการจากดินสู่ดาวอย่างแท้จริงแต่ในขณะที่ฝ่ายหนึ่งกำลังรุ่งโรจน์ อีกฝ่ายหนึ่งกลับกำลังร่วงโรย...ข่าวความล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่าของซูเหม่ยลี่ได้กลายเป็นเรื่องตลกขบขันในแวดวงสังคมชั้นสูงของอำเภอ ภาพลักษณ์คุณหนูผู้เพียบพร้อมของเธอบัดนี้ได้ด่างพร้อยจนยากจะขัดถูให้กลับมางดงามดังเดิมได้อีก เธอกลายเป็นคนที่เพื่อนฝูงในกลุ่มแอบหัวเราะเยาะลับหลัง และที่เลวร้ายกว่านั้นคือธุรกิจของตระกูลซูเองก็เริ่มประสบปัญหาจากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจที่รวดเร็วเกินกว่าที่ซูเจิ้งกั๋วจะปรับตัวได

กาลเวลาล่วงเลยเข้าสู่ช่วงเทศกาลตรุษจีนของปี 1986 สายลมหนาวแห่งฤดูเหมันต์พัดพาเอาเกล็ดหิมะบางเบาโปรยปรายลงมาเป็นครั้งแรก ปกคลุมเมืองทั้งเมืองไว้ด้วยสีขาวโพลนสะอาดตา บรรยากาศเฉลิมฉลองแผ่ซ่านไปทั่วทุกหนแห่ง แต่สำหรับซูเหม่ยลี่แล้วความสุขของผู้คนรอบข้างยิ่งขับเน้นให้ความมืดมิดในใจของเธอดำดิ่งลงไปอีกในเมื่อการโจมตีซึ่ง ๆ หน้าไม่ได้ผล เธอจึงเปลี่ยนมาใช้กลยุทธ์ที่ร้ายกาจและสกปรกยิ่งกว่า นั่นคือการใช้ข่าวลือเธอรู้ดีว่าจุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของหลินเยว่ซินในตอนนี้ก็คือลู่เฟิงซูเหม่ยลี่เริ่มปล่อยข่าวลือระลอกใหม่ผ่านปากของเหล่าสตรีในแวดวงชั้นสูง ข่าวลือในครั้งนี้ไม่ได้โจมตีเรื่องธุรกิจหรือความกตัญญู แต่กลับเล็งเป้าไปที่เจตนาและศีลธรรมของเยว่ซินโดยตรง“เธอได้ยินเรื่องของนังเด็กสกุลหลินนั่นหรือยัง? ที่แท้ก็เป็นจิ้งจอกสาวจอมมารยาดี ๆ นี่เอง”“เธอจงใจสร้างเรื่องน่าสงสาร ตัดขาดกับครอบครัวตัวเองก็เพื่อจะสร้างภาพลักษณ์ให้ดูน่าเห็นใจ หวังตกเบ็ดคันใหญ่ยังไงล่ะ!”“ใช่แล้ว ตอนนี้เธอก็กำลังอ่อยเหยื่ออย่างคุณชายลู่เฟิงตระกูลลู่อยู่ยังไงล่ะ เขามาจากตระกูลใหญ่ในปักกิ่งเชียวนะ นังนั่นมันก็แค่อยากจะใช้เขาเป็นบ