Semua Bab ของเล่นที่เคยทิ้ง (20+): Bab 71 - Bab 80

“เอาเถอะ เชื่อฉัน เรื่องลูกก็เหมือนกัน ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกและเธอก็จะได้ทำงานอย่างสบายใจ” ที่สำคัญที่สุดคือนับดาวจะได้มีเวลาพักผ่อนมากขึ้นปริญต้องการพี่เลี้ยงที่โพรไฟล์ดี มีความรู้รอบด้าน ค่าตัวเท่าไหร่เขาสู้ตายเพราะต้องการปูพื้นฐานเพื่อจะให้ไอร่าได้เข้าเรียนอินเตอร์ที่เดียวกันกับลูกหลานโชติภิวรรธคนอื่น ๆ ด้วย“ไอร่าไม่ต้องไปเรียนที่ศูนย์เด็กเล็กอรุณโชติอีกแล้วนะ” ปริญสั่ง ส่วนนับดาวได้แต่ตอบรับอย่างขัดไม่ได้ รู้ดีว่าเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของไอร่าและรู้ว่าทุกอย่างที่เขาสรรหามาคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เธอเองก็เคยอยากทำให้ลูกได้มาตลอดเช่นกันนั่นแหละ“การ์ดล่ะ ได้ยัง” ปริญถามอิทธิที่เข้ามายื่นเอกสารของพี่เลี้ยงที่ปริญสั่งให้เลือก“กำลังสแกนครับ”“สแกนให้ดีนะ ขอคนที่ไว้ใจได้จริง ๆ” นอกจากพี่เลี้ยงแล้วปริญหาคนขับรถที่พ่วงตำแหน่งบอดีการ์ดให้ไอร่าอีกหนึ่งอัตรา จนกว่าลูกสาวจะโตพอ เขาต้องมั่นใจว่าลูกจะปลอดภัย“ต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะคุณปริ๊น” นับดาวอึ้งงัน รู้ว่าเขาเป็นห่วงแต่ก็รู้สึกว่ากำลังเล่นใหญ่เกินไปหรือเปล่านะ คนธรรมดาอย่างเธอปรับไม่ทันกับหลายสิ่งที่ก

“ไม่ผิดหรอก พอกลับมาเจอกัน ฉันก็ไม่ได้นอนกับใครเลย” เขาเฝ้าติดตามสองแม่ลูกเสมอเวลาไปออกงาน แสดงตัวบ้าง คอยดูแลอยู่ห่าง ๆ บ้าง ไม่เคยไปเกเรที่ไหน“แล้วคุณทนได้ยังไง”“ทนไม่ได้หรอก แต่ก็ต้องทน” เขาควบคุมไอ้น้องชายให้ไม่แข็งไม่ได้ ได้แต่ควบคุมไม่ให้ตัวเองออกไปเกเรที่ไหนกับใคร ตัดตัวเองออกจากโลกโสมมจนเพื่อนสายดื่มสายเที่ยวแทบจะติดต่อไม่ได้ หากไม่ใช่เรื่องงานหรือจำเป็นต้องสร้างคอนเน็กชันจริง ๆ เขาก็ไม่อยากจะไปดื่มไปเที่ยวกับใครทั้งนั้นอยากอยู่บ้านกับลูก... กับเธอ“พอคิดถึงหน้าไอร่า ฉันก็ทำไม่ลง” พอมีลูกสาวเขาก็ไม่มีใจไปคิดถึงเรื่องแบบนั้นอีก“ฉันดันคิดถึงแต่เธอ คิดถึงแต่กอดเธอ คิดถึงกลิ่นเธอ” ยิ่งกลับมาได้เสียกันเขายิ่งแล้วใหญ่ ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะเปลี่ยนไปได้มากมายเช่นนี้“อย่าเวอร์ คุณแค่ยังไม่มีโอกาสหรอกค่ะ” เพราะยังไม่มีโอกาสออกไปสังสรรค์ ยังไม่มีโอกาสนัดใคร“ก็ไม่ได้อยากเปิดโอกาสให้ตัวเองทำแบบนั้นอีกแล้ว”ในเมื่อไม่มั่นใจว่าตัวเองจะละกิเลสได้มากน้อยแค่ไหน เขาก็แค่จะไม่พาตัวเองไปในวงจรพวกนั้นอีก ไม่นัดสาว ไม่เที่ยว ไม่ดื่มเหล้า อย่างน้อยก็ปลอดภัยเขาจับไหล่บอบบางให้เธอนั่งหันหน้

เขายังให้ความร่วมมือคล้อยตามอย่างเป็นกันเองจนต่างก็พากันพูดถึงนับดาวและปริญว่าน่ารัก เป็นกันเองและเข้าถึงง่าย ต่างจากข่าวลือข่าวกอสซิปที่เคยได้ยินมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องปริญแบดบอย และเรื่องนับดาวฉาวโฉ่จนตอนนี้ทั้งคู่กลับกลายเป็นคู่รักแสนจะเพอร์เฟกต์ในวงการอย่างรวดเร็ว“สวัสดีค่ะ กลับมาพบกันอีกแล้วนะคะกับพวกเรา Club Sunday รายการที่เหมือนได้นั่งคุยกับคนในบ้าน ญาติพี่น้อง เพื่อนรัก หรือที่พักใจในวันหยุดสุดสัปดาห์” เมื่อเริ่มเข้ารายการเสียงพิธีกรก็ผลัดกันพูดผลัดกันถาม“แขกรับเชิญพิเศษวันนี้จะบอกว่าแม้จะเงียบหายไปจากหน้าสื่อโซเชียลหลายวันแต่ความฮอตยังไม่สร่างซา มาพบกับเขาและเธอกันเลยดีกว่าค่ะ”“ยินดีต้อนรับคุณปริญ โชติภิวรรธ และน้องนับดาว จงสัมฤทธิ์ค่า....” จากนั้นเสียงปรบมือและเสียงซาวนด์เอฟเฟกต์ดังขึ้น“บ้าเหรอ มาจงสัมฤทธิ์อะไรกันล่ะพี่อ้น”“อุ๊ยตาย ไม่ใช่แล้วสิเพราะตอนนี้ต้องเรียกว่า นับดาว โชติภิวรรธ”รายการเริ่มสัมภาษณ์นับดาวตั้งแต่เรื่องชีวิตวัยเด็ก เริ่มต้นเข้าวงการ และมาถึงเรื่องที่ได้รู้จักกับปริญได้อย่างไรทั้งสองคนตอบตรงกันตามสตอรี่ที่ต่างได้เขียนไว้ ถึงไม่ได้สวยหรูดูดีแต่ก็

“นั่นแหละแม่ถึงเจ็บใจมาก” เพราะเคยเจอกัน เพราะอยู่ใกล้จมูกแค่นั้นตนถึงเจ็บใจไม่หาย“ไอ้ปริ๊นนะไอ้ปริ๊น!”“อย่าโกรธเขาเลยค่ะคุณท่าน” นับดาวเลิ่กลั่ก เธอรีบทำให้ท่านสงบเพราะไม่อยากให้คนในครอบครัวโกรธกันโดยมีเธอเป็นต้นเหตุนั้น“ทำไมยังไม่เรียกแม่อีกล่ะนับ” เป็นปริญที่เดินเข้ามานั่งข้างหญิงสาวอีกฝั่งที่ยังว่าง“นั่นน่ะสิ” คุณปาริฉัตรมองค้อนลูกชายตัวดีแต่ก็ยังไม่อยากเปิดศึกด่าตอนนี้ เธอหันไปเห็นด้วยเรื่องที่นับดาวยังไม่ยอมเรียกตนว่าแม่เสียที“ขอโทษค่ะ นับยังไม่ชิน” หญิงสาวยิ้มแห้งใส่จำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที่เคยพูดคำว่า ‘แม่’ คือเมื่อไหร่“เดี๋ยวก็ชิน” ปริญกอดไหล่หญิงสาวแล้วรั้งมาชิดกายเขา ทำเอาคนเป็นแม่อย่างคุณปาริฉัตรต้องเบะปากใส่“นี่! ทำอะไรคะเนี่ย”“กอดเมีย” ชายหนุ่มตอบหน้าตาย“ปล่อยก่อนคุณปริ๊น อายคุณท่าน เอ๊ย... คุณแม่”“ผัวกอดเมียจะอายอะไร” ยิ่งพูดก็ยิ่งกอดแน่นขึ้นแถมยังหอมแก้มโชว์คนเป็นแม่อีกฟอดฟอด!“ว้าย!” นับดาวร้องตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำ เธอฟาดแขนแกร่งเข้าให้เพียะ!“เธอก็ควรเลิกเรียกฉันว่าคุณได้แล้วมั้ง”“แล้วจะให้นับเรียกว่ายังไงคะ”“ผัวไง”“บ้า”“ประสาท” คุณปา

“คนดี... แก้ได้สิ เดี๋ยวฉันจัดการเองนะ” ปริญกอดเธออีกครั้ง ลูบหัวเล็กแผ่วเบาแม้ตัวเองก็ไม่มั่นใจเช่นกันว่าจะแก้ได้มากน้อยแค่ไหน“คุณทำเหรอ” หญิงสาวแหงนหน้ามามองเขาผ่านม่านน้ำตาที่เต็มทั้งสองเบ้าจนแทบมองไม่เห็นอะไร“เปล่า...”“คุณปล่อยภาพเหรอ” ทั้งภาพทั้งคลิปนั้นมันเด่นชัดอยู่ในโสตประสาทของเธอแม้จะเห็นได้เพียงแวบเดียว“ฉันไม่ได้ปล่อยภาพ” ปริญปฏิเสธหากเสียงของเขาก็แอบไม่หนักแน่นเท่าไหร่“คุณทำแบบนั้นทำไมอะ” นับดาวลุกจากตักเขาในขณะที่ปริญพยายามจะรั้งไว้เพียะ!เธอตบเขาจนหน้าหันไปหนึ่งฉาด ปริญไม่สนแม้เธอจะตบอีกสักร้อยครั้ง เขาลุกขึ้นมากอดเธอใหม่เข้าใจดีว่าตอนนี้เธอเครียด กดดัน ดิ่งทุกอย่างและเพราะเรื่องโรคซึมเศร้าที่ยังรักษาไม่หายขาดเขาจึงเข้าใจมาก พยายามใจเย็นกับนับดาวแล้วยืนยัน“ฉันไม่ได้ทำ”“แล้วใครจะทำ!”ภาพนั้นเป็นตอนที่เขาและเธอกลับมามีสัมพันธ์กันครั้งแรก คืนนั้นเรานอนด้วยกันตรงโซฟากลางห้องโถงใหญ่ มุมชัดขนาดนั้น แล้วจะไม่ใช่เขาได้อย่างไร“จะฆ่านับให้ไม่ได้ผุดได้เกิดเลยเหรอ”“ฉันขอโทษ”“ไม่น่าเลย... นับไม่น่ากลับไปไว้ใจคุณอีกครั้งเลย”“ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ตั้งกล้อง และไม่ใช่คนปล่อย