All Chapters of ดรุณีกลางใจอ๋อง: Chapter 51 - Chapter 60

เซียนจื่อหลานถูกวางไว้กลางห้องบรรทม สมุนไพรนี้แม้เป็นเพียงพืชต้นหนึ่งในกระถางดินเผา กลับดูเย่อหยิ่งราวกับมีความรู้สึกนึกคิดเช่นคนทั่วไป หยางเฉิงดึงมีดสั้นข้างกายขึ้นมา เตรียมจรดลงบนหน้าอกของตน ทว่าประตูห้องบรรทมกลับเปิดออกอีกครั้ง พร้อมมีดสั้นอีกเล่มที่พุ่งเข้าหาเขา ด้วยวรยุทธ์ของหยางเฉิง เขาหลบเลี่ยงได้โดยไม่ยาก มีดสั้นเล่มนั้นจึงปักลงบนผนังห้องแทน สายตาคมมองไปยังที่มาของมีดสั้น ร่างชายชราปรากฏหน้าประตูห้องบรรทม เบื้องหลังมีบุรุษรูปงามสองคน รุ่นราวคราวเดียวกับหยางเฉิงปรากฏขึ้น ฉินอ๋องเมื่อเห็นผู้มาเยือนก็ไม่สบอารมณ์นัก เขาหยุดให้ความสนใจทันทีก่อนจะเตรียมมีดสั้นกรีดเลือดบนหน้าอกของตนเช่นเดิม “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เสียงชายแก่ดังขึ้น หยุดการกระทำของหยางเฉิงได้ทันที “ข้าสอนเจ้ามาเช่นนี้หรือ? พึ่งถอนพิษได้ก็จะยอมเจ็บตัวเพื่อสตรีนางหนึ่งอีกแล้ว” หยางเฉิงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวกับเสียงทรงอำนาจของผู้อาวุโสเบื้องหน้า “เช่นนั้นท่านก็เอายาถอนพิษมา” ฟู่ไป๋เฉินแค่นเสียงในลำคอ ก่อนจ้อง

ภายในห้องโถงเรือนรับรอง อวี้หนิงมองเห็นชายชราใบหน้าเปี่ยมด้วยเมตตานั่งอยู่กลางห้อง โดยมีบุรุษหน้าตาหล่อเหลาสองคนวัยไล่เลี่ยกับนางยืนอยู่ด้านหลัง ด้านขวาของผู้อาวุโส มีบุรุษคนหนึ่งที่อวี้หนิงคุ้นเคยยืนอยู่ด้วย ส่วนที่หน้าประตู เจียงเฟิงและจ้าวหานกำลังรอรับคำสั่งอยู่ ซูอวี้หนิงมองหน้าบุรุษข้างกายอย่างมีนัย ก่อนที่หยางเฉิงจะพยักหน้าให้นาง หญิงสาวจึงเดินไปหยุดอยู่หน้าชายชราที่จ้องมองนางด้วยแววตายากจะคาดเดา “คารวะผู้อาวุโสฟู่เจ้าค่ะ” อวี้หนิงยอบกายเคารพ ฟู่ไป๋เฉินพินิจพิจารณาเด็กสาวตรงหน้า เขาเคยได้ยินเรื่องของนางจากหานหลี่เจี๋ยที่ส่งรายงานกลับอู่ถงอยู่ไม่น้อย เนื้อหาส่วนใหญ่ล้วนกล่าวชื่นชมในความรู้ความเข้าใจของเด็กสาวผู้นี้ นางไม่เคยก้าวก่ายเรื่องของหลานชายตนแม้แต่น้อย ไม่เคยร้องขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับตระกูลเหรินสักครั้ง กลับกันนางยังคอยปกป้องหยางเฉิงหลายครา เดิมทีเขาคิดว่านางคงเห็นว่าหลานชายของตนเป็นคนเสียสติไร้อำนาจ จึงไม่คิดอยากเกี่ยวข้อง แต่การกระทำของนางเมื่อคืน ที่ยอมเสียสละชีวิตเพื่อฉินอ๋อง กลับทำให้เขาเริ่มมองนางในอีกแง่มุมอื่น

ซูอวี้หนิงคล้ายฝันไป นางไม่นึกฝันว่าบุรุษตรงหน้านี้จะมีใจให้นาง ชั่วขณะหนึ่งร่างกายของนางจึงแข็งทื่อ “แล้วเจ้าเล่า มีใจให้ข้าบ้างหรือไม่?” หลี่หยางเฉิงที่สัมผัสได้ว่าหญิงสาวในอ้อมกอดนิ่งงันไป จึงถามด้วยความไม่แน่ใจ อวี้หนิงไม่รู้จะตอบเขาเช่นไร นางห่วงใยเขาตั้งแต่ยังเป็นเพียงเด็กน้อย และจนถึงตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็ไม่เคยจางหาย นางปรารถนาให้เขามีความสุข แม้ต้องแลกด้วยชีวิตของตนก็มิใส่ใจ ทว่านางคิดว่านั่นคือความห่วงใยเช่นน้องสาวมีต่อพี่ชาย ทั้งความรู้สึกของนางที่มีต่อฉู่อ๋องก็แตกต่างจากที่มีให้ฉินอ๋อง ร่างบางจึงไม่ได้มั่นใจนัก หากแต่ในใจนางรู้ดีว่าหยางเฉิงสำคัญยิ่งกว่าผู้ใด และนั่นเป็นความจริง “หม่อมฉัน ยังไม่อาจตอบพระองค์ได้ ว่าความรู้สึกที่มีต่อท่านอ๋องตอนนี้คือความรักฉันชายหญิงหรือไม่ แต่หม่อมฉันยืนยันได้ว่าท่านอ๋องสำคัญกับหม่อมฉันยิ่งกว่าผู้ใด ท่านอ๋องจะให้เวลาหม่อมฉันได้หรือไม่เพคะ” นางเอ่ยเสียงเบา หยางเฉิงเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้ในใจจะผิดหวังอยู่บ้าง แต่เขาก็เข้าใจนางดี ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านม

หลังจากปล่อยให้คนตระกูลหลินกลัดกลุ้มมานาน กรมอาญาก็เปิดไต่สวนคดีของถูเอ้อกัง ขุนนางปลายแถวของสำนักศึกษาหลวง เนื่องจากคดีนี้เกี่ยวพันกับจวิ้นอ๋อง ขุนนางขั้นหนึ่งของราชสำนัก อีกทั้งยังเป็นผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการบุกเบิกราชวงศ์ร่วมกับอดีตฮ่องเต้ เป็นอาจารย์ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน และยังเป็นบิดาของพระชายาในยามที่ฮ่องเต้ยังดำรงตำแหน่งไท่จื่อ ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชาให้มีการไต่สวนขึ้นภายในท้องพระโรง โดยมีขุนนางใหญ่แห่งราชสำนักเข้าร่วมรับฟังคำตัดสิน ซูอวี้หนิงได้รับพระราชานุญาตให้เข้าร่วมรับฟังและเป็นพยานในคดีนี้ ส่วนหลี่หยางเฉิง ซึ่งตามปกติไม่มีเหตุผลจำเป็นต้องเข้าร่วม เนื่องจากเขาเป็นเพียงคนบ้านสติฟั่นเฟือน คำให้การจึงไร้น้ำหนัก ทว่าครั้งนี้เขากลับดื้อรั้นเข้าร่วม โดยอ้างว่าตนเคยถูกลอบสังหารขณะพักรักษาตัวอยู่ที่อำเภอไป่เหอ แท้จริงแล้วเขาเพียงต้องการมาอยู่เคียงข้างซูอวี้หนิงเท่านั้น ภายในท้องพระโรง ฮ่องเต้ประทับเหนือบัลลังก์มังกร เบื้องหน้าคือ หลางหลานจิ้น เจ้ากรมอาญาเป็นผู้ดำเนินการตัดสินคดี โดยมีขุนนางน้อยใหญ่ยืนเรียงรายสองฟาก เหล่าองค์ชายตั้งแต่อายุสิบชัน

ฮ่องเต้เทียนอี้เหลือบมองโอรสที่ยังนิ่งเฉย ทว่าความซุกซนในแววตากลับหายไป ในใจเขาก็รู้ทันทีว่าเรื่องนี้เป็นหลี่หยางเฉิง ที่วางหมากไว้แล้ว ครึ่งปีที่คิดว่าโอรสของเขายังคงนิ่งเฉยเรื่องมารดา ที่แท้โอรสคนรองของตนกลับเดินหมากอย่างเงียบ ๆ แม้แต่ตระกูลเหรินก็ยังตกเป็นหมากของฉินอ๋อง “ได้! หลางหลานจิ้นรับราชโองการ!” ฮ่องเต้นั่งตัวตรงพร้อมประกาศเสียงดัง หลางหลานจิ้น ไม่อาจรอช้า รีบออกมาหน้าบัลลังก์คุกเข่ารับราชโองการอีกครั้ง “ข้าฮ่องเต้หลี่เทียนอี้ สั่งให้เจ้ากรมอาญาหลางหลานจิ้น รื้อคดีกบฏหวงกุ้ยเฟยฟู่หรงเยว่ขึ้นมาใหม่ คืนความเป็นธรรมให้ผู้บริสุทธิ์!” สิ้นดำรัสของฮ่องเต้ ขุนนางเกือบครึ่งราชสำนักต่างมีทีท่ารนลาน ใบหน้าซีดเผือดจนเห็นได้ชัด เกือบครึ่งวันที่เหล่าขุนนางและผู้เกี่ยวข้องถูกกักตัวรอฟังการตัดสินคดีที่ท้องพระโรง เมื่อทุกอย่างจบลงทุกคนก็ทยอยออกจากวังหลวง กู้เผยอี้ ที่กำลังยืนรอพบฉินอ๋องอยู่หน้าวัง กลับต้องเผชิญหน้ากับซูจิ้งซวน เสียก่อน บุรุษหนุ่มเพียงทำเป็นมองไม่เห็น ใบหน้างามดั่งหยกนิ่งเฉยไร้อารมณ์