Semua Bab ย้อนเวลามาเป็นว่าที่พระชายาที่ถูกลืมของตัวร้าย: Bab 61 - Bab 70

บทที่ 60 ฝันที่ไม่คุ้นเคย “เฮือก” ลี่อิงสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่หลังจากทะลุม่านน้ำในทะเลสาบออกมาได้        นับว่าหนิงอ๋องยังชะตาไม่ถึงฆาต ลูกธนูทั้งสี่ดอกปักอยู่ด้านหลัง หากทั้งสองตกลงไปบนผืนดิน แรงปะทะย่อมทำให้ลูกธนูปักเข้าไปลึก และสร้างความเสียหายให้กับเขาจนอาจสิ้นใจได้ในทันที แต่ยามนี้เขาไม่หายใจเสียแล้ว        นางดึงร่างของหนิงอ๋องขึ้นฝั่งด้วยความทุลักทุเล ต้องระวังลูกธนูและยกเขาในท่าทางที่จะไม่เป็นการทำให้ตนเองบาดเจ็บ ลี่อิงหงุดหงิดนักที่ร่างกายนี้มีความแข็งแรงน้อยกว่าร่างกายเดิมจนน่าใจหาย มีข้อดีเพียงอย่างเดียวคือความเยาว์วัยจึงยังสามารถทนต่อสถานการณ์รอบด้านได้ แต่หนิงอ๋องที่ร่างลงมาปะทะน้ำก่อน และบาดแผลของเขาทำให้หมดสติเมื่อจมดิ่งลงไปในน้ำ 

บทที่ 62 การกลับมาของคุณหนูเสิ่น        รุ่งสางของวันที่สองในการล่าสัตว์ ไม่มีผู้ใดเตรียมตัวที่จะทำกิจกรรมอันใด ต่างคนต่างรอคอยด้วยความกระวนกระวายเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รอจนยามเฉินก็มีคำสั่งให้ผู้ร่วมงานทั้งหมดไปรวมตัวกันที่ลานทุ่งหญ้า “แล้วท่านอ๋องจะไปอย่างไรเพคะ ต่อให้มีไม้เท้าค้ำประคองไว้ก็ยังยากลำบากอยู่ดี” เสิ่นลี่อิงขมวดคิ้วไม่พอใจ  “ไม่เป็นอันใด เจ้าไปก่อนเถอะ เสด็จอาก็ทรงเป็นเช่นนี้” หนิงอ๋องส่ายหน้าอย่างไม่คิดมากที่ตนไม่ได้รับความใส่ใจ หรือยกเว้นไว้แม้จะบาดเจ็บ  “เพคะ” เสิ่นลี่อิงรับคำและเดินตามผู้คนออกไป        เม

บทที่ 64 ควรห่างเหิน “ไม่มีอันใด” ตู้หนิงหลงตอบก่อนจะอุ้มเปาหลงที่พึ่งวิ่งมาถึงขึ้นมาบนตัก        เมื่อมีผู้อื่นมาสมทบหนิงอ๋องจึงต้องเก็บคำพูดที่ต้องการอยากจะเอื้อนเอ่ยออกมากลับลงไปโดยไม่เต็มใจนัก “ท่านย่า” เมื่อลี่อิงเห็นว่าฮูหยินผู้เฒ่าและซีซีตามออกมาด้วยจึงลุกขึ้นเดินออกไปรับเพื่อไปประคองฮูหยินผู้เฒ่าให้มานั่งร่วมกัน “เป็นคำสั่งท่านอาของเจ้า” ฮูหยินผู้เฒ่าตบหลังมือของเสิ่นลี่อิงปลอบโยนเบาๆ “สั่งอะไรหรือเจ้าคะ” ลี่อิงเอียงหน้าถาม “ก็สั่งให้มาเป็นก้างขวางคออย่างไรเล่าเจ้าคะ” เสิ่นซีซีตอบ

บทที่ 66 ผลการทดสอบ        เมื่อเดินกลับมาจากเรือนนอนที่นางทิ้งคำถามไว้ให้ผู้เข้าทดสอบ ก็ใกล้จะหมดเวลาทำอาหารของผู้เข้าคัดเลือกสิบคนแรกแล้ว “เป็นอย่างไรบ้างซีซี” เสิ่นลี่อิงตรงเข้าไปถามซีซี “หลายคนทำอาหารหอมน่ากินทีเดียว แต่บ้างก็ทำอาหารที่ธรรมดาจนเกินไป” ซีซีตอบ “อืมคะแนนก็แบ่งเป็นสัดส่วนอยู่แล้ว เรามีหน้าที่เพียงรอชิมและให้คะแนน”        หลังเสิ่นลี่อิงกล่าวจบไม่นานฟางซินก็ให้สัญญาณทั้งสิบคนยกมือขึ้นและหยุดทำอาหาร “ลำดับที่หนึ่งนำอาหารมาด้านหน้าได้” ฟางซินประกาศ

บทที่ 68 กุนซือกังและใครอีกคน              การเรียนการสอนในช่วงบ่ายผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เสิ่นลี่อิงสลับจากการทำอาหารในช่วงเช้ามาสอนทำสบู่ก้อน น้ำมันใบกระวานสำหรับบำรุงผิวหน้าและผิวกาย และน้ำมันใส่ผมโรสแมรี่ที่ซื้อหาจากตลาดท่า คราแรกผู้เรียนที่เป็นบุรุษเกิดความรู้สึกต่อต้านเล็กน้อย แต่เมื่อได้รู้ว่าน้ำมันนี้จะช่วยให้ผมที่บางหนาขึ้น และสามารถใช้เรียกหนวดเคราได้ก็เกิดสนใจขึ้นมา พากันตั้งชื่อใหม่ให้โรสแมรี่ที่ออกเสียงยากเป็น ‘กุหลาบเรียกผม’  “โรสแมรี่ใช้ทำอาหารก็เพิ่มกลิ่นหอม ช่วยกำจัดพิษ รักษาแผลในกระเพาะถือเป็นสมุนไพรยาชนิดหนึ่งเช่นกัน พวกเจ้าตั้งชื่อเช่นนี้น่าสงสารยิ่งนัก” เสิ่นลี่อิงส่ายหัวยิ้มแย้มไปกับนักเรียน ทำให้ลืมเรื่องคนที่พบในโรงเตี๊ยมฝั่งตรงข้ามไปได้ชั่วครู่