“You’re still shaking,” he whispers. “Hindi ako—” bigla akong napatigil. “You are,” he cuts in softly, leaning closer. “You’re trembling.” He presses his forehead against mine. And God… that’s when everything spins. Wala pang nangyayari pero parang nawawala na ang tuhod ko. Hindi ko maramdaman ang mga paa ko sa sobrang panghihina ko. He studies my face as if I’m something fragile… na baka mabasag kapag nagkamali siya ng galaw. Hindi ako makapagsalita. Hindi ko kayang sabihin na huminto siya. Because my entire body is leaning toward him. And again, bumibigay na naman ako. “Liana…” his voice breaks a little, “sabihin mo kung ayaw mo.” Hindi ako makapagsalita. Hindi dahil natatakot ako— kundi dahil… hindi ko gustong tumigil siya. So instead…I exhale his name. Damian’s hand slides to my waist. It's as if he is claiming me. He pulls me gently, guiding me closer until the thin fabric of my night gown brushes against his shirt. His breath hits my lips. A single, slow ki
Terakhir Diperbarui : 2025-12-12 Baca selengkapnya