All Chapters of รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ: Chapter 71 - Chapter 80

หลังจากที่สารภาพรักกันทั้งคู่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันอย่างเปิดเผย เพราะปรเมศยืนยันกับเธออย่างหนักแน่นแล้วว่าต่อให้เอาปืนมาจ่อหัวเขาก็จะไม่มีวันหมั้นหรือแต่งงานกับกีรติ ด้วยคิดกับอีกฝ่ายแค่น้องสาว บางทีธารธาราก็กลัวคนอื่นจะเอาไปนินทาว่าเธอแย่งเขามาจากกีรติ ทว่าปรเมศกลับทำให้เรื่องของเธอและเขามีคนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ โดยบอกเหตุผลว่าถ้าเขาจะคบกับเธอเขาก็ต้องเปิดเผยด้วยความจริงใจไม่ใช่หลบๆ ซ่อนๆ สุดสัปดาห์ทั้งคู่ว่างตรงกันพอดีเลยถือโอกาสมาพักผ่อนที่บ้านพักตากอากาศของครอบครัวจิรกุลที่ชะอำ ทันทีที่มาถึงปรเมศก็ลากเธอขึ้นเตียง แล้วตักตวงความสุขจากกายสาวอย่างตะกละตะกลามจนเธอแทบไม่ได้หายใจหายคอ มารู้สึกตัวอีกทีก็ช่วงสายๆ ของวันถัดมา ปรเมศรู้สึกตัวตื่นเพราะแสงตะวันแยงตา ครั้นควานมือไปหาคนที่นอนกอดมาทั้งคืนกลับว่างเปล่า ร่างสูงใหญ่ทว่าเปลือยเปล่าดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง แล้วรีบไปหาเสื้อผ้ามาใส่ จากนั้นคนกลัวเมียหายก็ลนลานจะวิ่งออกจากห้องนอน ทว่าครั้นเหลือบไปเห็นโทรศัพท์และกระเป๋าสตางค์ของธารธาราที่ยังวางอยู่ตรงหัวเตียงเคียงคู่กับข้าวของสำคัญของเขา ก็เป่าลมออกมาจากปากด้วยความโล่งอก จากที่ตั้ง

“เมื่อวานนี้หมอน้ำไปไหนกับพี่เมศมาคะ” ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งสติได้กีรติก็ยิงคำถามใส่ พร้อมจ้องหน้าอย่างไม่เป็นมิตร ท่าทางน่ารัก อ่อนหวาน เรียบร้อย และยิ้มง่าย มาบัดนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง แถมแววตาอาฆาตแค้นคู่นั้นยังทำให้ธารธาราขนลุกอย่างช่วยไม่ได้ พอรู้จากการสังเกตมาบ้างว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ได้มีนิสัยเหมือนอย่างที่แสดงออกให้ใครต่อใครต่างรักและเอ็นดู แต่ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะแข็งกร้าวได้มากขนาดนี้ “ฉันจำเป็นต้องบอกหมอกี้ด้วยเหรอคะ” ธารธาราเชิดหน้าสวนกลับอย่างฉะฉาน เธอไม่ใช่คนหงอที่จะยอมให้ใครมาข่มได้ง่ายๆ ถึงแม้จะไม่ชอบมีเรื่องกับใคร แต่ถ้ามีคนมาระรานมันก็ต้องตอบโต้กันบ้าง “จำเป็นสิคะ เพราะคนที่หมอน้ำดอดไปลักกินขโมยกินคือผัวของกี้” เจ้าของใบหน้าสวยหวานสวนกลับด้วยน้ำเสียงขุ่นคลั่กเพราะเดือดจัด มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันจนหลังมือขาวๆ เห็นเป็นรอยเส้นเลือดโปนขึ้นมา และวาจาที่แสดงความเป็นเจ้าของปรเมศอย่างออกนอกหน้าก็ทำให้ธารธาราอ้าปากค้าง ‘ผัว’ เลยเหรอ แหม…แม่คุณ จะกล้าเกินไปแล้ว! “ไม่ยักรู้ว่าหมอกี้มีผัวแล้ว” นอกจากจะทำท่าไม่สะทกสะท้านกับน้ำคำประกาศกร้าว ธารธาร

วันอาทิตย์ธารธาราตั้งใจว่าจะขลุกอยู่ห้องกับปรเมศ ด้วยคิดถึงและโหยหาอีกฝ่ายจับใจ เพราะไม่ได้เจอหน้ากันมาเป็นอาทิตย์ ได้แค่คุยโทรศัพท์กันวันละไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เนื่องจากเขายุ่งเรื่องการโปรโมตโรงพยาบาลแห่งใหม่ และมีเคสผ่าตัดใหญ่ติดๆ กัน ส่วนเธอก็ยุ่งกับการขึ้นเวรและดูแลคนไข้ วิ่งเข้าๆ ออกๆ ห้องคลอด ห้องผ่าตัด ขึ้นตึกผู้ป่วย และห้องฉุกเฉิน ทั้งเหนื่อยและเพลียสุดๆ ทั้งคู่ต่างมีเวลาว่างไม่ตรงกัน พอวันนี้ว่างเหมือนกันเธอก็เลยคิดว่าจะพาเจ้าตัวเล็กในท้องขลุกอยู่ห้องคลอเคลีย ออดอ้อน และลวนลามผู้เป็นพ่อเสียให้หนำใจ หลังจากที่คันไม้คันมือมาหลายวัน จากนั้นถึงจะชวนเขาออกไปดินเนอร์ ตบท้ายด้วยการบอกข่าวดีเรื่องที่ทั้งคู่กำลังจะมีโซ่ทองคล้องใจ แต่แผนที่วางไว้ซะสวยหรูกลับล้มไม่เป็นท่า เพราะปรเมศดันติดประชุมด่วนเรื่องการขยายโรงพยาบาลในเครือไปยังประเทศเพื่อนบ้าน ฉะนั้นว่าที่คุณแม่ขี้เซาจึงว่าจะถือโอกาสอยู่ห้องพักผ่อนนอนหลับให้เต็มตา หากแต่กลับถูกโทรตามเพราะมีเคสเร่งด่วน เนื่องจากว่าหมอเวรอาหารเป็นพิษอย่างกะทันหัน และหมอที่จะสามารถมารักษาคนไข้ได้ทันเวลาจึงตกเป็นเธอ เพราะคอนโดของเธออยู่ไม

ทำไมนะ…ทำไมเธอถึงไม่รักผู้ชายแสนดีที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทำไมเธอต้องไปรักคนที่ไม่เห็นค่าในความรักของเธออย่างปรเมศด้วย ทำไมกัน! “ขอบใจมากนะพงษ์ ที่พงษ์ไม่เคยทิ้งน้ำ ในเวลาที่น้ำไม่เหลือใคร” คุณหมอสาวเอ่ยทั้งน้ำตา ก่อนจะโผเข้ากอดอีกฝ่าย แล้วร่ำไห้ปานปิ่มจะขาดใจ “ถึงน้ำจะไม่เหลือใคร โปรดจงรู้ไว้ว่าน้ำยังมีเพื่อนอย่างพงษ์ พงษ์จะอยู่เคียงข้างน้ำเสมอในเวลาที่น้ำต้องการ” พงษ์สวัสดิ์เอ่ยอย่างหนักแน่นมั่นคง ไม่นานลิฟต์ก็เคลื่อนมาหยุดลงตรงชั้นที่เธออาศัยอยู่ พงษ์สวัสดิ์ประคองร่างอ่อนระโหยโรยแรงเข้าไปในห้อง หลังจากที่เธอไขกุญแจให้ประตูเปิดออก แล้วพาอีกฝ่ายไปนั่งลงตรงโซฟาหน้าโทรทัศน์ จากนั้นก็นั่งเป็นเพื่อนข้างๆ ฟังเสียงร้องไห้อยู่เงียบๆ มีหันไปปลอบประโลมบ้างในจังหวะที่เธอร้องไห้ฟูมฟายอย่างน่าเวทนาเป็นที่สุด ครั้นเห็นว่าหญิงสาวหยุดร้องไห้ และเหมือนจะควบคุมตัวเองได้แล้ว คุณหมอหนุ่มก็ลุกขึ้น แล้วถือวิสาสะเดินไปเปิดตู้เย็น ก่อนจะรินน้ำเย็นๆ มาส่งให้เธอ “เอ้า…นี่น้ำ ดื่มซะเผื่อจะได้ใจเย็นลงบ้าง พงษ์เป็นห่วงนะรู้ไหม”“ขอบใจนะพงษ์” ธารธารายื่นมือมารับแก้วน้ำพร้อมเอ่ยขอบคุณ จากนั้นก็ย

“ตอนแรกเขาก็คุมตัวกูไปสอบปากคำ แต่เกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ อยู่ๆ เมื่อวานนี้ตำรวจก็โทรมาแจ้งว่าพ่อกับแม่ของเด็กกลับคำไม่เอาความ ทั้งที่วันเกิดเหตุแทบอยากจะฆ่ากูให้ตายตกไปตามกัน มึงว่ามันแปลกไหมล่ะ” คนที่รอดพ้นจากการถูกดำเนินคดีเล่าถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น ซึ่งธารธารามั่นใจว่ามันต้องเป็นฝีมือของใครสักคนที่มีอิทธิพลและอำนาจสามารถชี้สั่งตำรวจได้ หรือไม่ก็คงเงินหนาน่าดู ตำรวจถึงได้ปิดคดีไปแบบง่ายๆ งงๆ ซึ่งถ้าจะให้เดาก็คงเป็นนายเกียรติชัย โตสกุล พ่อของกีรติ “แปลกมากๆ กูว่าพ่อกับแม่ของเด็กคงได้เงินค่าทำขวัญจากคนเลวพวกนั้นเยอะมั้งถึงได้กลับคำเสียดื้อๆ ไม่งั้นก็คงมีคนไปข่มขู่ แต่ก็ดีแล้วล่ะมึง จะได้ไม่ต้องเทียวไปขึ้นโรงขึ้นศาลให้ปวดหัว”คุณหมอสาวแมนเกินหญิงเอ่ยสันนิษฐาน แต่ถึงแม้จะรู้สึกไม่ต่างจากธารธาราว่าเรื่องนี้มันดูไม่ชอบมาพากลเป็นอย่างมาก แต่ปิยฉัตรก็ไม่อยากเก็บมาเป็นอารมณ์ ด้วยรู้ดีว่าหมอตัวเล็กๆ อย่างพวกเธอคงไม่มีความสามารถอะไรที่จะไปงัดข้อกับพวกอิทธิพลมืดที่คิดอยากจะเล่นงานใครก็ได้ “อือ…กูก็ว่างั้น คนมีเงินทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด จะเอาเงินฟาดหัวใครก็ได้ เมื่อไหร่คนพวกนี้มันจะไ