All Chapters of ดิบ เถื่อน รัก: Chapter 11 - Chapter 20

“ถ้าผมไม่ถูกวางยานรกนั่น ทุกอย่างมันจะไม่เกิดขึ้น ผมไม่ได้อยากเอากับยัยนี่ แต่ป๊าก็ยังหาทางยัดเยียดให้”หลังจากหันไปมองหน้าผู้เป็นพ่อ จอมพลก็เอ่ยเสียงกระด้างออกมา และวาจาไม่น่าฟังนั้นก็ทำให้คนแก่ชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ อีกทั้งเป็นห่วงความรู้สึกของลูกสะใภ้ที่เอาแต่ยืนเม้มปากกำหมัดแน่นคงไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเธอว่าปิยฉัตรรู้สึกสะอึก อับอาย และเจ็บปวดมากแค่ไหน คำพูดร้ายกาจบาดหัวใจของผู้ชายใจทมิฬมันไม่ต่างอะไรจากการถูกตบหน้าฉาดใหญ่ และต่อให้แกร่งแค่ไหนหัวใจของเธอก็ไม่ใช่หินผา ถึงแม้จะมีบุคลิกห้าวๆ แต่เธอก็มีความรู้สึกไม่ต่างจากใครเขา เจ็บได้ร้องไห้เป็น “ก็ป๊าอยากได้หลานสาว แต่แกมันขี้ขลาดตาขาวไม่กล้าเข้าหาเมีย ป๊าก็เลยต้องตัดสินใจใช้วิธีนี้”เจ้าสัวทรงพลยักไหล่เบาๆ พลางเอ่ยอย่างสุขุม ไม่ได้สะทกสะท้านกับแววโกรธขึ้งของบุตรชายแต่อย่างใด ถึงแม้จะอยากได้หลานสาวมากก็จริง แต่จุดประสงค์หลักคืออยากให้ทั้งคู่ได้มีเวลาร่วมกันมากขึ้น และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าสุดท้ายแล้วความสัมพันธ์ที่เปรียบเสมือนพันธนาการบังคับจะทำให้ทั้งสองพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น จนสามารถใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาเช่นคู่อื่นได้ ด้วยอ

ตั้งแต่กลับจากทริปเลี้ยงรุ่นเมื่อสามอาทิตย์ก่อนปิยฉัตรก็ทำเรื่องขอย้ายลงมากรุงเทพ อันที่จริงเธอไม่ได้อยากย้ายจากเชียงใหม่มาเจอความวุ่นวายในเมืองหลวงเลยสักนิด หากว่าจิตแพทย์ที่เธอรับการบำบัดอยู่จะไม่ลาออก และท่านก็แนะนำให้เธอมารักษาต่อกับคุณหมออีกท่านหนึ่งที่ประจำอยู่สาขากรุงเทพ หลังจากตรวจคนไข้เด็กเคสฉุกเฉินวิกฤตในช่วงหัวค่ำเสร็จ กุมารแพทย์สาวก็หมกตัวอยู่ในห้องพักเบรกแพทย์ที่ทางโรงพยาบาลจัดเอาไว้อย่างเป็นสัดเป็นส่วน ช่วงนี้เธอนอนไม่หลับติดๆ กันหลายคืน ทั้งที่เป็นคนคลั่งไคล้การนอนมากเป็นพิเศษ นั่นก็เพราะว่าฝันร้ายถึงเหตุการณ์สะเทือนขวัญในอดีตซ้ำๆ ทั้งที่คิดว่าทุกอย่างจะค่อยๆ เลือนหายไปตามกาลเวลา แต่การที่ได้พบปะกับจอมพล การถูกเขาตราหน้าด้วยวาจาโหดร้ายมันทำให้เธอกลับไปจมปลักอยู่กับห้วงความเจ็บปวดอีกครั้ง มันทรมานเหมือนจะขาดใจ จนสุดท้ายจำต้องพึ่งยานอนหลับ “ไอ้ปี่…ไอ้ปี่…”เสียงเอ่ยเรียกไม่อาจทำให้คนที่ถูกฤทธิ์ยานอนหลับเล่นงานแบบผิดที่ผิดเวลาตื่นแต่อย่างใด จนผู้ที่เพิ่งก้าวล่วงเข้ามาในห้องพักเบรกแพทย์ต้องเอ่ยเรียกซ้ำ พร้อมเขย่าตัวอีกฝ่ายแรงๆ “ไอ้ปี่ มึงได้ยินกูไหม ตื่นสิ

หลังจากถอนหายใจหลายต่อหลายครั้ง ที่สุดปิยฉัตรก็ต้องกลั้นใจเดินออกมาจากลิฟต์ซึ่งโดยสารมาจากชั้นสามของโรงพยาบาลรักษ์ สาขากรุงเทพ เธอสอดส่ายสายตาหาคนที่ปรเมศบอกว่ามารอเธอ ทันใดนั้นก็ต้องชะงักกึก หัวใจกระตุกวาบ เมื่อเห็นจอมพลกำลังนั่งเคียงข้างอยู่กับสาวสวยเซ็กซี่นางหนึ่ง ทั้งคู่ดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก และไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนที่นั่งข้างเขาคือนางแบบสาวดาวรุ่ง พ่วงด้วยตำแหน่งลูกสาวท่านรัฐมนตรีกระทรวงการคลังที่กำลังเป็นข่าวตามที่ธารธาราได้เล่าให้เธอฟังในก่อนหน้านี้ เขามากับหญิงอื่นแล้วยังไง ทำไมใจเธอถึงร้อนรุ่มกระวนกระวาย เจ็บปวด และอยากปราดเข้าไปกระชากผู้หญิงที่มองมุมไหนก็ดูดีไปหมดออกไปไกลๆ เขาเธอมีสิทธิ์อย่างนั้นหรือ?เสียงหนึ่งถามตัวเองในใจ แล้วก็ได้คำตอบว่าไม่! เธอไม่มีสิทธิ์ ถึงเธอจะได้ชื่อว่าเป็นเมียของจอมพลตามทะเบียนสมรส แต่นั่นมันเกิดจากความไม่เต็มใจ และทั้งคู่ก็ไม่เคยเปิดเผยสัมพันธ์ทางกฎหมายในจุดนี้ให้ใครได้รู้ เธอก็แค่มีชื่อในทะเบียนสมรส มีชื่อติดหราในใบเกิดของลูกชายเขา แต่ไม่ได้เปลี่ยนไปใช้นามสกุลเขา และไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว หรือแพร่งพรายเรื่องการมีสถานะเป็นเ

“เดี๋ยวนะ…ไอ้เด็กนั่นไม่ธรรมดายังไง”เสียงแข็งๆ ไม่ทำให้คนที่ยังมองไปยังทิศทางที่เพื่อนรักหายตัวไปกับหนุ่มรุ่นน้องนึกเอะใจ แถมยังขยับปากเอ่ยตอบโต้ออกไปอย่างใจคิด ทำเอาสามีแทบเต้นผาง“ก็หล่อ ขาว ใส สไตล์โอปป้าเกาหลีไงคะ”“ธารธารา!”เสียงแข็งๆ ของพ่อจอมหึงทำให้คุณแม่ของแฝดสามสะดุ้งน้อยๆ รีบทำหน้าออดอ้อนสามี ก่อนจะส่งเสียงหวานหยดขานรับเจ้าของใบหน้าบึ้งตึง“ขา…ที่รัก”“เมื่อกี้ว่าไงนะ”“เอ่อ…ก็บอกว่าเด็กนั่นหล่อ แต่หล่อน้อยกว่าเมศของน้ำไงคะ” เจ้าของสีหน้าออดอ้อนพร้อมสายตาปริบๆ เอ่ยอ้อมแอ้มเอาตัวรอดได้ชวนน่ารักน่าหยิก “แล้วไป”คนถูกเมียประจบเอาใจเอ่ยเหมือนให้มันจบๆ ทว่ายังไม่วายส่งสายตาคาดโทษ จนธารธาราต้องทำปากยื่นใส่ ก่อนจะถูกสามีเดินโอบพาขึ้นไปเก็บของบนห้องทำงานก่อนกลับบ้าน และในระหว่างทางเสียงซุบซิบของพยาบาลที่อยู่เวรก็ทำให้ธารธาราอดหัวเราะคิกออกมาไม่ได้ “หูยยยยย…ไม่รู้ชาติที่แล้วหมอปี่กู้ชาติด้วยอะไร เด็กหมอปี่ถึงได้งานดีเกรดพรีเมี่ยมขนาดนั้น”“เด็กไม่เท่าไหร่หรอกย่ะ แต่นายหัวจอมพลน่ะ หล่อ รวย หุ่นล่ำน่าปล้ำทำหลัวสุด”“นั่นสิ ผู้ชายอะไรดิบเถื่อนชวนใจสะท้าน”สามสาวพยาบาลต่างพากันทำหน้

“นั่นเป็นคำขู่ป่ะ แล้วผมจำเป็นต้องกลัวไหม แต่จะบอกอะไรให้นะ ผมน่ะโตแล้ว ไม่ใช่เด็กเหมือนตอนนั้น และผมก็รู้ว่าพี่ปี่ควรค่าแก่การดูแลมากแค่ไหน ฉะนั้นต่อให้พี่นึกเสียดายเมียขึ้นมาผมก็ไม่ยอมถอยง่ายๆ หรอกจะบอกให้”“มึงอยากตายเหรอไอ้ก้อง!”“แล้วพี่อยากตายไหมล่ะ แต่จะว่าไปแล้วถ้าก่อนตายผมได้เป็นแฟนพี่ปี่ก็โอเคนะ”นอกจากจะไม่สะทกสะท้านกับสายตาแผดเผาที่สาดใส่หน้า คนที่กู้อารมณ์ดำดิ่งจากดราม่าขึ้นมาได้อย่างทันท่วงทียังจงใจเอ่ยรวนพร้อมยิ้มยียวน ทันใดนั้นก็วาดมือไปกุมมือปิยฉัตรอย่างหน้าตาเฉย “ถ้ามึงยังไม่อยากไปนอนคุยกับดินในหลุม…ก็อยู่ให้ห่างๆ เมียกู” “ดินน่ะ…เอาไว้กลบหน้าพวกอันธพาลหัวรุนแรงอย่างพี่ดีกว่ามั้ง แก่แล้วนี่…อีกไม่กี่ปีก็คงลงหลุม”วาจากวนประสาทแกมท้าทายอำนาจแบบถึงแก่นทำให้ความอดทนของมาเฟียหนุ่มขาดสะบั้น หากแต่ก่อนที่ร่างทรงพลังจะกระโจนเข้าเล่นงานคู่อรินั้นเสียงของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน “เฮียจอม…นั่นเฮียจอมช่ายป่ะ” เสียงติดจะห้าวๆ ของผู้มาใหม่ทำให้จอมพลหยุดเคลื่อนไหวไม่ต่างจากกองทัพ ส่วนปิยฉัตรนั้นทำเพียงขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่ทั้งสามจะหันไปมองยังเบื้องหลัง ทันใดนั้นปิยฉัต