บททั้งหมดของ Troublemaker Meets The Four Hottie Professors (SPG): บทที่ 1 - บทที่ 9

CheskaNapahawak ako sa ulo ko habang unti-unti nang umiikot ang paligid. Pangatlong beses na ring sa akin tumapat ang bote ng beer. Akala mo mga baliw ang buong cheerdance squad habang nagtatatalunan at nagsisigawan, tila bang aliw na aliw sa kalokohan nila. Yung iba pa, walang habas na pinapalo ang braso ko.Ito na naman kami. Gimmick night. Walang tigil na alak, tawanan, at dare. At heto ako, ang laging talo sa spin-the-bottle. At gaya ng dati, lasing na naman.“Kainis! Okay, truth!” reklamo ko, nakapamewang pa na para bang kaya ko pang lumaban sa kanila.Pero agad akong pinutol ni Jules, ang pinaka-maloko sa grupo. “Hep-hep-hep! Ang dami mo nang truth, Cheska. Dare ka naman ngayon.” Nakasimangot ako pero nang sundan ko ang direksyon ng kanyang daliri, muntik na akong mabilaukan. “Ayun oh, yung guy na mag-isa sa VIP table. I dare you to kiss him… and then sabihin mo sa kanya na hindi siya marunong humalik.”Nalaglag ang panga ko. “What?! Hell no!” sigaw ko.Pero bago pa ako makapal

CheskaBuong araw, hindi ako lumabas ng kwarto. Nakahiga lang ako sa kama, nakatitig sa kisame, at paulit-ulit na sinusubukang kalimutan ang mga nangyari kagabi. Pero kahit anong pilit kong itapon sa isip ko, bumabalik pa rin… ’yong mukha ni Damian, ‘yong mainit nyang labi, ‘yong amoy ng hininga nya, ’yong pagkabigla ko nang marinig kong Dad ang tawag sa kanya ni Kier, at ’yong di ko maipaliwanag na hiya at kaba na bumabalot sa buong pagkatao ko.Mas lalo lang akong nataranta sa tuwing naiisip kong magkalapit lang ang bahay namin. Ilang kanto lang ang pagitan. Ibig sabihin, magtatagpo at magtatagpo pa rin ang mga landas namin, lalo pa’t boyfriend ko si Kier. Minsan gusto ko na lang maglaho o magpakalayo. Pero saan? Paano?Halos walang tulog ang nangyari sa akin. Nag-uumaga na, pero gising pa rin ang diwa ko. Naisip ko pa ngang umabsent nalang, pero naalala ko ang text kagabi ni Coach, sinabi niyang safe na raw ang spot ko sa varsity team kahit na kailangan kong umulit ng isang taon da

CheskaFriday na. At grabe, parang isang buwan na ang lumipas sa bagal ng linggong ‘to.“Ms. Vega!”Napalingon ako kay Mr. Serrano, halatang inis na inis na naman. “Nabasa mo na ba ‘yung librong pinagbilinan ko sa’yo?”Libro? Anong libro? Wala akong matandaan na may pinabasa siya.“Uh, hindi po. Wala po akong idea na may babasahin pala—”Biglang natahimik ang buong klase. Lahat nakatingin sa’kin. Sakto namang pumasok si Kai, late as usual, pero hindi siya pinansin ni sir.“You mean to tell me,” madiin niyang sambit, “na hindi mo kinuha ‘yung Noli Me Tángere sa library nung Wednesday after class?”Napailing lang ako. “Hindi ko po alam na kailangan pala ‘yun, sir. Akala ko po ibang libro ‘yung ifo-focus natin this year.” Hinugot ko pa ‘yung maling libro sa bag ko, para may pruweba.“So you thought I’d let you off easy?” tanong niya, may halong inis at sarcasm.“Hindi po, sir. Ang ibig ko lang pong sabihin—”“Enough. Kumuha ka ng pass sa desk ko, pumunta ka sa library, at kunin mo ‘yung

CheskaPapalabas pa lang ako ng kwarto ay sumalubong na agad sa akin ang mabangong amoy ng tuyo, mukhang masarap ang agahan namin ngayong araw kaya dali-dali akong tumakbo papasok ng kusina. Nadatnan kong nagluluto si Calix at Kai, habang si papa naman ay naka-upo na sa hapag."Good morning, anak. Dadating nga pala mamaya ang tutor mo, si Mr. Velasco. Siguraduhin mong makikinig ka ng maayos sa mga ituturo n’ya sayo," sabi niya na may seryosong mukha. Tumango lang ako."Opo, Papa," sabi ko, sabay ngiti at upo sa mesa.“He’s a good guy,” sabi niya, may bahagyang ngiti. “At oo nga pala, nakakagulat ‘yung tungkol kay Damian, ha? Professor na siya sa San Elíseo? Alam mo ba anak matagal ko na yang kilala si Damian at hindi ko naman din inaakalang stepdad pala s’ya ni Kier.”“Last time ko lang din s’ya nakilala in person nung bumisita ako sa bahay nila Kier,” sagot ko habang naglalagay ng sinangag na kanin sa plato ko. “Paano po pala kayo nagkakilala?”Binuklat ni Papa ‘yung diyaryo niya. “N

Mateo“Cheska,” tawag ko, pero dumiretso lang siya, nakayuko, abala sa cellphone niya.“Cheska,” ulit ko, mas malakas na ngayon. Doon lang siya tumigil at lumingon sa’kin.“Oh, good morning, Mr. Serrano,” bati niya, puno ng sigla. Tinanggal niya ang isang earbud, sabay ngiti. ’Yung tipong masyadong maaliwalas para sa ganitong oras ng umaga.“Morning. Aga mo ngayon,” sambit ko habang pilit ikinakalma ang sarili ko. Kahit may bahid ng inis sa loob, pinilit kong magmukhang composed.“Naalala ko kasi ‘yung sinabi n’yo last Friday. Sabi ko, siguro nga dapat magbago na ‘ko,” tugon niya, may kumpiyansa sa boses. Tumuwid pa siya ng tayo, parang proud na proud sa sarili.She’s cute.“Good,” maikli kong sagot, sabay tango. Hindi ko mapigilang mapangiti nang bahagya.Maglalakad na sana siya paakyat ng hagdan, pero muli ko siyang tinawag.“Uhm... how are you?” tanong ko, habang idinantay ang kamay sa railing, bahagyang humarang sa daraanan niya.“Okay naman po, especially for a Tuesday,” sagot ni