All Chapters of ทาสรักฉัตรทิชา (NC18+): Chapter 1 - Chapter 10

กลางดึกที่บ้านหลังใหญ่ในหมู่บ้านหรูใจกลางเมือง“โดนแค่นี้ทำเป็นสำออย อย่าคิดว่าฉันจะพิศวาสนายนะ นายก็แค่เครื่องบำบัดความใคร่ตอนที่ฉันเงี่ยนเท่านั้นแหละ แล้วก็อย่าคิดที่จะเอาไปพูดต่อล่ะ ไม่งั้นนายกับแม่นายไม่มีวันได้นั่งชูคอมีความสุขอย่างทุกวันนี้หรอก จำไว้”“อ้อ.. แล้วถ้าฉันอยากทำเมื่อไหร่ ตอนไหน ที่ไหน นายก็ต้องมา จดจำใส่สมองนายไว้ด้วยว่า ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันคือเจ้าชีวิตของนาย ช่วยทดแทนบุญคุณ ค่าข้าว ค่าที่พักให้สมกับที่พ่อฉันเลี้ยงดูนายกับแม่นายด้วย”เสียงประตูปิดดังปังพร้อมกับร่างลูกชายเจ้าของบ้านที่เดินจากไปโดยไม่หันมาเหลียวแล ปล่อยให้อีกคนนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นเนื้อตัวสั่นเทาจมกับกองน้ำตาบนเตียงที่ย่นยับ ท่ามกลางกลิ่นคาวและคราบขาวขุ่น ทั้งของฉัตรและของเขาที่ทิ้งร่องรอยไว้ จากการเสพสมกันมาเกือบครึ่งคืน“ทิชา” เจ็บทั้งกายและปวดทั้งใจหลังจากโดน “ฉัตร” ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของบ้าน ขืนใจเป็นเวลาหลายชั่วโมง ตอนนี้ร่างกายของเขามันบอบช้ำมาก และที่เจ็บไปกว่านั้นก็คือ ที่อกข้างซ้ายของเขาที่ทั้งถูกต่อว่า เหยียดหยาม และดูถูกตลอดเวลา เขาเคยคิดว่าฉัตรนั้นไม่ชอบขี้หน้าเขา แต่ก็ไม่คิดว่า ฉ

ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง“อาการเป็นอย่างไรบ้างหมอ”วิทวัสเดินเข้ามาหาคุณหมอเจ้าของไข้ที่เปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมา หลังจากที่เขาพึ่งจะไปให้ปากคำกับเจ้าหน้าทีตำรวจเสร็จ เขายอมรับกับตำรวจว่าเขาเป็นคนขับรถชนหญิงสาวคนนี้เอง และจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลจนกระทั่งหญิงสาวนี้หายดี และจะมีค่าทำขวัญให้ด้วย เขาลงบันทึกประจำวันไว้ตามนั้น“อาการหนักอยู่ หลังออกจากห้องฉุกเฉิน คงต้องพักในไอซียูอีกพักใหญ่ แล้วเป็นไงมาไง นายถึงขับรถไปชนเขาได้หล่ะ”คุณหมอหนุ่มเอ่ยปากถาม “วิทวัส” นักธุรกิจหนุ่มเพื่อนรักของเขาที่ตอนนี้สภาพดูแทบไม่ได้เลย เสื้อผ้าเปอะเปื้อนเลอะไปด้วยคราบเลือด“ก็มีมอเตอร์ไซค์มาตัดหน้า เราเลยหักหลบแล้วเสียหลักไปชนเขานะสิ เฮ้อ..ขอให้เขาไม่เป็นอะไรมากและหายเร็วๆ ด้วยนะ ฝากนายด้วยแล้วกันหมอ”“อือ.. นายลืมอะไรไปอีกอย่างหรือเปล่า” หมอหนุ่มถาม“เรื่องเด็กคนนั้นนะหรือ ทางตำรวจเขากำลังตามหาญาติอยู่ ดูเหมือนว่าจะมีกันแค่สองคนแม่ลูก”วิทวัสพูดแล้วส่ายหัวเบาๆ สีหน้าบ่งบอกถึงความเครียดแล้วพูดต่อว่า“ถ้าเขามีกันแค่สองแม่ลูกจริงๆ ฉันจะเอาเขาไปเลี้ยงก่อน จะปล่อยให้เด็กตัวนิดเดียวที่กำลังเสียข

ป้าอุ่นเดินจูงมือเด็กชายสองคนมาที่ห้อง ระหว่างทางก็เจอกับสายรุ้งหลานสาวตัวป่วนของตนเองที่พาอยู่ด้วย แล้วคุณวิทวัสเจ้าของบ้านก็ใจดีส่งให้เรียนจนจบมัธยมต้น“นี่ป้าจะพาคุณหนูไปไหนอ่ะ แล้วแม่หนูน้อยคนนี้คือใครหรือจ๊ะ”ทิชารีบยกมือไหว้“สวัสดีครับ ผมชื่อทิชาครับ”“โอ๊ย.. น่ารักจัง หน้าตาเหมือนเด็กผู้หญิงเลย พี่ชื่อพี่รุ้งนะจ๊ะ”สายรุ้งเอื้อมมือไปจับแก้มเด็กน้อย แล้วก็มีมือเล็กอีกมือมาปัดออก ป้าอุ่นได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหัวเบาๆ กับอาการคุณหนูนายน้อยของบ้าน“คุณหนูไม่อยากให้พี่รุ้งจับแก้มน้องทิชาหรือคะ งั้นพี่รุ้งขอจับแก้มคุณหนูแทนนะคะ”สายรุ้งแกล้งเอื้อมมือจะไปจับแก้มคุณหนูของบ้าน ฉัตรรีบเอียงหน้าหลบหนี“ป้ายังไม่บอกเลยว่าป้าจะพาสองหนุ่มไปไหน”“พาไปอาบน้ำน่ะ เจอเอ็งก็ดีแล้ว รุ้งเอ็งพาหนูทิชาไปอาบน้ำที เดี๋ยวข้าจะพาคุณหนูไปอาบน้ำข้างบน”“ได้จ้ะป้า”สายรุ้งไปจูงมือทิชาตามที่ป้าอุ่นบอก แต่แล้วนายน้อยของบ้านก็พูดโพล่งขึ้นมา“ไม่ พี่รุ้งไม่ต้องอาบให้มัน”ป้าอุ่นทำเสียงดุใส่นายน้อยของตนเบาๆ“คุณหนูขา คุณหนูไม่ดื้อสิคะ”“ก็ฉัตรไม่อยากให้ใครไปยุ่งกับมันนี่ครับ ฉัตรอาบน้ำที่ห้องป้าอุ่นได้นะครับ”ป้าอุ่นพ

ที่โรงพยาบาล‘เราอยู่ที่ไหนกันนะ’ทัดดาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วรำพึงขึ้นในใจ เธอหันหน้ามองผนังห้องสีขาวที่ไม่คุ้นตาแต่พอเดาออกว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของเธอ มันคือที่ไหนกันนะ อ้อ.. มันคือโรงพยาบาลนั่นเอง‘ใช่เราถูกรถชน เอ่อ.. แล้วทิชาล่ะ’“ทิชา ทิชาลูกแม่อยู่ไหน โอ๊ย..”เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาในลำคอ แต่ก็พอทำให้คุณพยาบาลที่เฝ้าไข้อยู่ไม่ไกลได้ยิน และเสียงตะโกนเรียกกันด้วยความตื่นเต้นก็ดังขึ้น เพราะหลังจากที่คนไข้เข้ารับการรักษามาเกือบสัปดาห์ นี่เป็นครั้งแรกที่คนไข้รู้สึกตัว“คนไข้ฟื้นแล้ว ตามคุณหมอหน่อยเร็ว”“เอ่อ... คุณพยาบาลคะ ลูกชายดิฉันละคะ”ทัดดาวพยายามจะฝืนตัวลุกแต่ถูกพยาบาลห้ามเอาไว้เสียก่อน“คนไข้ขา ใจเย็นค่ะ ลูกชายของคุณปลอดภัยดี น้องมาเยี่ยมคุณทุกวันเลยค่ะ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมาค่ะ”เสียงนุ่มหวานทำให้ทัดดาวใจเย็นลง แต่ก็ยังคงมีสีหน้าที่กังวลอยู่“คุณพยาบาลคะ ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลนานแค่ไหนแล้วคะ แล้วทิชา เอ่อ.. ลูกชายฉันเขาอยู่ยังไง เพราะเราไม่มีญาติที่ไหนเลย” “คนไข้อยู่โรงพยาบาลมาประมาณสัปดาห์นึงแล้วค่ะ สำหรับลูกชายของคนไข้ทางเจ้าของไข้เขารับไปดูแลให้ค่ะ”“เจ้าของไข้หรือ

“นั่นไงคุณหนูมาแล้วค่ะ”เสียงป้าอุ่นดังขึ้น เรียกความสนใจจากผู้เป็นเจ้าของบ้านและแขกได้เป็นอย่างดี สายตาอีกสามคู่หันมองไปที่ประตูบ้าน คุณฉัตรนายน้อยของบ้านเดินเข้ามาพร้อมกับเมฆพ่อบ้านที่ช่วยถือกระเป๋ามาให้เด็กชายในชุดนักเรียนยกมือไหว้พ่อของตนแล้วปรายตามองไปที่ผู้หญิงผมยาวปะบ่าที่ยืนยิ้มหวานอยู่ข้างๆ และด้านหลังผู้หญิงคนนั้นมีเด็กผู้ชายที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายเด็กผู้หญิง คนที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดียืนแอบอยู่วิทวัสเดินเข้าไปหาฉัตรแล้วโอบไหล่พร้อมกับแนะนำให้รู้จักผู้ที่มาใหม่อย่างเป็นทางการ“น้องฉัตรครับ นี่คุณน้าทัดดาวเป็นแม่ของน้องทิชา จากนี้ไปน้าทัดดาวกับทิชาก็จะเข้ามาเป็นสมาชิกของบ้านเรานะครับ”ฉัตรมองนิ่งแล้วทำเฉย วิทวัสรีบเตือนให้ลูกชายไหว้สวัสดีแขกของเขาอีกครั้ง“สวัสดีคุณน้าทัดดาวก่อนสิครับ”ฉัตรยังคงทำเป็นไม่ได้ยิน ทัดดาวจึงเป็นฝ่ายเริ่มในการทำความรู้จักก่อน“สวัสดีค่ะคุณฉัตร น้าชื่อทัดดาว เป็นแม่ของทิชา น้าและทิชาขอมาอาศัยอยู่ในบ้านกับคุณฉัตรนะคะ”น้ำเสียงที่อ่อนโยนน่าฟัง และคำพูดที่แสนสุภาพทำให้ฉัตรชะงักไปนิดนึง เพราะไม่เหมือนภาพแม่เลี้ยงใจร้ายที่เขาคิดไว้‘วันแรกมาก็พูด