Pag-uwi ko galing sa trabaho, parang nilunod ako sa pagod. Ang bigat ng ulo ko, pero mas mabigat ‘yung iniisip ko. The day felt endless back-to-back meetings, endless calls, and Sam trying to make things right again. But no matter how sincere he sounded, I couldn’t feel it anymore. Parang naglaho na ‘yung dating ako.I dropped my bag sa couch, hinubad ang heels, at diretso sa shower. Mainit na tubig lang talaga ang kalaban ng pagod. Paglabas ko, nakatapis pa ako nang may marinig akong katok mula sa pinto.Napakunot noo ako. Mahigit alas otso na ng gabi. Sino naman ‘to?Pagbukas ko, walang tao. Pero may paper bag sa sahig, may kasamang takeout at thermos ng soup. Walang note, walang pangalan.“Baka sina Lyka ‘to,” bulong ko, picking it up. Or maybe si Sam, trying to make up for everything. Either way, gutom ako. So I brought it inside.The food smelled comforting creamy pasta, garlic bread, and mushroom soup. Exactly my favorite. Hindi ko na inisip kung sino nagpadala. I ate in silenc
最終更新日 : 2025-11-11 続きを読む