All Chapters of รักล้นแก้ว: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำ"ไอ้ยินแกกลับมาเดี๋ยวนี้นะไอ้ลูกชั่ว" เสียงชายแก่ขี้เมาที่ทั้งตะโกนเรียกและตะโกนด่าผมไปพร้อม ๆ กันดังลั่นซอยที่ทั้งเล็ก ทั้งแคบในแถบชานเมือง ผมชื่อยินเป็นลูกชายของชายแก่คนนั้น คนที่กำลังตะโกนด่าและวิ่งไล่กวดผมอยู่เพราะผมวิ่งหนีออกมาจากทางเข้าบ้านของเจ้าหนี้ของเขา"กลับไปก็เขาขึ้นกบาลแล้ว" หลังจากพ่อขี้เมาของผมตะโกนด่าผมก็สวนกลับทันที ก่อนที่จะออกจากบ้านพ่อบอกว่าจะพาผมไปทำงานใช้หนี้ที่ผมไม่ได้ก่อ ทั้ง ๆ ที่ทุกวันนี้ผมก็เป็นคนหาเงินหาข้าวให้กิน แต่ตาแก่ขี้เมานั่นนอกจากจะไม่ทำงานแล้วยังติดการพนันเข้าขั้นเสพติด ไปกู้หนี้ยืมสินมาเรื่อย ๆ และครั้งนี้ก็เหมือนกัน ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้เจ้าหนี้มันโง่หรือมันตั้งใจจะโกงตั้งแต่แรก ถึงได้ให้ตาแก่นั่นยืมเงินเกือบห้าหมื่นโดยไม่มีอะไรค้ำประกันเลย สุดท้ายตาแก่นั่นเลยพาผมมาเป็นคนใช้หนี้ โดยขายผมให้กับเกย์แก่ในหมู่บ้านที่เป็นเถ้าแก่ปล่อยเงินกู้ คิดดูว่ามันบัดซบขนาดไหนผมเป็นผู้ชายแต่ถูกขายใช้หนี้ แต่ผมไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงควรถูกขายเพราะไม่ว่าใครก็ไม่ควรถูกขายทั้งนั้นแหละ โชคดีที่ผมบังเอิญไปได้ยินพ่อคุยกับไอ้คนเก็บดอกถึงได้หนีออกมาได้ก่อนจะได้เดินเข้าป

Brew up 2ผมลืมตาขึ้นมาในเช้าของอีกวันเพราะเเสงอาทิตย์ทะลุผ่านผ้าม่านเข้ามา ก่อนจะขยับตัวให้ลุกจากที่นอนช้า ๆ พอมองไปรอบห้องสิ่งที่ทำให้ผมตกใจคือที่นี่ไม่ใช่ห้องเดรค ผมจำได้ว่าเมื่อคืนเลี้ยงรับน้องใหม่อย่างผมและหลังเมาจัดผมจำได้ว่าผมอยู่ที่ร้าน มันคลับคล้ายคลับคลาหรือผมฝันกันแน่นะ"ตื่นได้แล้วหรือไง" เสียงที่ไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไรดังขึ้น จากประตูห้องน้ำที่อยู่ถัดจากเตียงไปไม่ไกลนัก ผมพยายามเพ่งมองอยู่นานเพราะคน ๆ นั้นใช้ผ้าขนหนูวางแปะไว้บนหัวเพื่อซับน้ำที่เปียกจากการสระผม"พี่เป็นใคร" ผมถามพร้อมกับเปิดผ้าห่มออกเพื่อจะลุกจากที่นอน แต่พอเปิดได้แค่นิดเดียวก็ต้องปิดไว้เหมือนเดิมเพราะใต้ผ้าห่มผมไม่ได้ใส่อะไรอยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว"อะ จำเจ้าของร้านตัวเองไม่ได้แล้วหนึ่ง""พี่ครามเหรอ""เออ จะใครล่ะก็เมื่อคืนเมาอยู่ที่ร้าน""แล้วทำไมผมอยู่สภาพนี้อะ""คิดเอาเอง ไปอาบน้ำไป่" พี่ครามพูดจบก็ขว้างผ้าขนหนูมาตรงหน้าของผม ผมรีบเอาผ้าขนหนูพันไว้รอบตัวแล้วตรงเข้าห้องน้ำที่เขาเพิ่งจะออกมา ใช้เวลาอาบน้ำแค่ 5 นาทีผมก็รีบออกมาเพราะมีบางอย่างอยากจะถามเจ้าของร้าน พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นพี่ครามนั่งเป่าผมอยู่หน้า

Brew up 4ผมร้องเพลงเสร็จทุกคนปรบมือกันดังมากจนผมลืมความตื่นเต้นก่อนหน้านี้ไปซะสนิทเลย พี่เกรย์ก็ชูนิ้วโป้งทั้งสองนิ้วพร้อมยิ้มหวานให้ผม"สวัสดีทุกคนนะครับ ขอต้อนรับสู่ห้องนั่งเล่นสำหรับคนที่ต้องการพักผ่อนหย่อนใจในคืนวันเสาร์แบบนี้ สามารถแนะนำเพลงกันขึ้นมาได้นะครับแต่ถ้าใครแนบทิปมาเราจัดให้พิเศษแน่นอนฮะ" พอผมพูดติดตลกใส่ไมค์เสร็จมือกลองห็ให้สัญญาณเริ่มเพลงที่สองต่อเลย นอกจากกระดาษขอเพลงแล้วผมยังได้รับทั้งเหล้าทั้งเบียร์และทิปพิเศษจากลูกค้า ที่ชื่นชอบเสียงผมเป็นพิเศษอีกด้วยวันนี้วันสินะเพราะผมได้ทิปไม่หยุดเลยLaiknam's saidหลังจากขึ้นร้องเพลงในฐานะนักร้องจำเป็น ดูเหมือนเจ้าเด็กหัวส้มนั่นจะได้ความสนใจจากลูกค้ามากเป็นพิเศษ นอกจากหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูแล้วเด็กนั่นยังอัธยาศัยดี ยิ้มเก่ง นี่ผมเพิ่งบอกว่าเด็กหัวส้มนั่นน่ารักใช่หรือเปล่า หลังจากที่คุยกับพี่ชินเสร็จผมก็คิดทบทวนมาตลอดทั้งวัน วันนี้ถึงได้รีบเข้าร้านเพราะผมไม่มั่นใจว่าตัวเองรู้สึกอะไรกับเด็กนั่นหรือเปล่า"เหลือเวลาอีกสองเพลงสุดท้ายแล้ว ใครมีเพลงอะไรแนะนำกันเข้ามาได้เลยนะฮะ" ยินพูดใส่ไมค์ช่วงก่อนขึ้นเพลงใหม่ ผมนั่งจ้องเด็กนั่นมาสั

Brew up 6หลังจากเมื่อวานผมกลับมาถึงบ้านก็รีบอาบน้ำแล้วเข้านอน เพราะตอนเช้าต้องรีบตื่นมาใช้คอมพิวเตอร์ของเดรคจัดหน้าเอกสารก่อนส่งงานอาจารย์ พอเปิดคอมฯ ได้มือเจ้ากรรมก็กดเข้าเฟซบุ๊กก่อนชาวบ้านเลยด้วยความเคยชิน พอเข้ามาก็เลยเปิดดูการแจ้งเตือนต่าง ๆ สักหน่อย การแจ้งเตือนมากมายเพราะผมถูกแท็กในรูปต่าง ๆ ของลูกค้าที่ห้องนั่งเล่น อะห้องนั่งเล่นนี่ไม่ได้หมายถึงห้องที่บ้านนะ ผมหมายถึงร้าน living room ซึ่งทุกคนพร้อมใจกันเรียกห้องนั่งเล่น ผมเปิดไปที่รายการเพิ่มเพื่อนเพื่อกดยอมรับลูกค้าที่ขอเป็นเพื่อน เลื่อนลงไปอีกเกือบสิบคนมือก็กดคลิกเข้าไปดูโปรไฟล์ของคนที่มาขอเป็นเพื่อน"พี่ครามหรอวะ" ผมพึมพำคนเดียวตอนที่มองรูปโปรไฟล์ของคนผมสีน้ำเงินคราม ยืนสูบบุหรี่หันข้างอยู่น่าจะเป็นหน้าต่างของคอนโดที่ไหนสักที่"ไอ้ยิน มึงตื่นมาทำไรแต่เช้าวะ""ตรวจรายงานแล็ป ละมึงตื่นมาทำอะไรแต่เช้าวะ""กูตื่นมาฉี่""งั้นมึงมาพอดี มาดูนี่ดิใช่พี่ครามปะ""ใช่" มองโปรไฟล์แค่แวบเดี๋ยวเดรคก็หันมาตอบผ

Brew up 8หลังพี่เกรย์ดุพวกพี่อาร์มเสร็จเราทุกคนก็พากันกินเหล้าเล่นน้ำต่อ ไม่ได้มีความโกรธกันแต่อย่างใด โดยเฉพาะพวกพี่อาร์มที่รู้สึกจะมีความสุขเป็นพิเศษเพราะสาว ๆ ที่มาชงเหล้าให้ ตอนนี้มีทั้งสาวชงเหล้าและสาว ๆ ที่มาเต้นเอ็นเตอร์เทน แต่สาว ๆ ส่วนมากชอบไปเต้นใกล้พี่ครามกับพี่เกรย์ที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุด หน้าตาดีที่สุด และมีเงินที่สุด จนกระทั่งพี่ครามคงจะหงุดหงิดที่พวกเธอให้ความสนใจเขามากไป พี่ครามเลยเรียกผมไปชงเหล้าให้แทน นั่งกินกันอยู่สักพักผมก็ขอตัวไปเล่นน้ำ ซึ่งเจ้านายก็อนุญาตแต่ห้ามให้ผมถอดชูชีพสีส้มนี่ออกโดยเด็ดขาด  ระหว่างที่กำลังโดดน้ำอย่างเพลิดเพลินผมก็ครุ่นคิดอย่างหนักไปด้วย ทำไมทุกคนถึงเล่นสนุกได้โดยมีคนอื่นคอยชงเหล้าคอยเสิร์ฟอาหารให้ มีแต่ผมที่ต้องคอยชงเหล้าให้พี่ครามคิดได้ครู่เดียวก็รู้สึกปวดเกร็งที่น่องซ้าย ให้ตายเถอะผมกำลังจะเป็นตะคริว พอรู้ผมรีบพลิกหงายเพื่อลอยตัวโชคดีที่โดนบังคับให้ใส่ชูชีพไว้"ช่วยด้วยฮะ ช่วยผมด้วย" ผมตะโกนเสียงดังเรียกให้คนที่อยู่แถวนั้นได้ยินและหวังว่าจะมีสักคนได้ย