บททั้งหมดของ กว่าจะรัก(nc20+): บทที่ 21 - บทที่ 30

[เช้าวันต่อมา...ณ บ้านเช่า]“แม่รอลูกทั้งคืน ไม่เป็นอันหลับอันนอน ทำไมเนย์ไม่โทรบอกแม่ก่อนลูก ว่าเนย์จะค้างบ้านเพื่อน แล้วนี่เนย์นอนดึกหรือลูก ทำไมดูเป็นหมีแพนด้าแบบนี้”กุลทิพย์บ่นลูกสาวของเธอ ซึ่งกลับจากที่ทำงานก็เล่นเอาจวบจนรุ่งของอีกวัน ซึ่งดูจากสภาพของลูกสาวเธอตอนนี้ ราวกับอดนอนมาแรมปี“เนย์ขอโทษค่ะแม่ พอดีเมื่อคืนทำงานดึก และ เอ่อ หลิวไม่อยากให้เนย์กลับบ้านคนเดียวค่ะ เลยชวนเนย์ไปนอนที่บ้าน ที่เนย์ไม่ได้โทรบอกแม่ เพราะเนย์คิดว่ามันดึกแล้ว เลยไม่อยากรบกวนแม่ค่ะ เนย์ขอโทษแม่นะคะ คราวหน้าเนย์จะไม่ทำแบบนี้อีกค่ะ”ลัลน์ลลิตไม่มีทางเลือกอื่นใดที่จะทำให้แม่ของเธอสบายใจได้ นอกจากต้องกุเรื่องขึ้นมา ขืนเธอบอกความจริงที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อคืนไปล่ะก็ มีหวังคงได้เป็นเรื่องใหญ่แน่นอน“อืม...งั้นลูกก็รีบไปอาบน้ำอาบท่า แล้วมากินข้าวเช้า นี่ชุดอะไรเนี่ย เขาใส่ทำงานกันหรือลูก ทำไมดูโป๊ะจัง ดีนะที่ลูกยังใส่เสื้อคลุมทับกลับมา ไม่งั้นชาวบ้านแถวนี้ คงได้เล่าลือกันหนาหูแน่นอน”“ค่ะแม่ งั้นเนย์ขอตัวก่อนนะคะ”ลัลน์ลลิตไม่อาจสู้หน้ากับผู้เป็นแม่ได้นาน เนื่องจากเธอกลัวว่า แม่ของเธอจะเจอพิรุธของเธอเข้า ลัลน

“พราวมุกมีเรื่องจะคุยกับเนย์สักครู่ เชิญ!”ชรินทร์ทิพไม่อาจอดทนรนอยู่ได้ ถ้าเธอไม่ได้สะสางเรื่องนี้ เรื่องที่ค้างคาหัวใจ และกวนใจเธอ มันก็จะสุมอยู่ในอกของเธออยู่แบบนี้ จนไม่เป็นอันกินอันนอนอย่างแน่นอน “ได้สิ พราวมุก...เอ่อ พี่มะปรางคะ เดี๋ยวเนย์มานะคะ” “ได้เลยจ้า” “พราวมุกจะไม่อ้อมค้อมอะไรทั้งสิ้น ขอถามเนย์ตรงๆ เลยละกันนะ ว่าสรุปแล้ว ที่พราวมุกขอร้องเนย์ ว่าให้เลิกยุ่งกันกันต์ เนย์ยังจำเรื่องนี้ได้อยู่มั้ย”ชรินทร์ทิพย์ไม่ถามถึงเรื่องเหตุการณ์เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาหรอกนะ เธอกลัวเหลือเกิน กลัวว่าความจริงที่เธอได้รับรู้นั้น จะทำให้ใจของเธอเจ็บเพิ่มขึ้นอีก “ได้สิ เนย์จำได้” “แล้วทำไม! เมื่อคืนเนย์ถึงอ้อนให้กันต์ไปส่งเนย์ที่บ้าน พราวมุกไม่เข้าใจเลย หรือว่าเนย์เองก็อยากที่จะคบกับกันต์ใช่มั้ย ไหนเนย์บอกว่าระหว่างเนย์กับกันต์เป็นแค่เพื่อนกันไง พราวมุกเครียดมากๆ เลยนะ กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะเรื่องนี้มันกวนใจพราวมุกตลอดเวลา...บอกพราวมุกมาสิเนย์ ว่าคำสัญญาที่เนย์ให้ไว้กับพราวมุกมันยังอยู่เหมือนเดิม!”ชรินทร์ทิพย์อยากจะกระชากหัวลัลน์ลลิตมาตบเหลือ

[4ปีต่อมา...ณ คฤหาสน์กิจธนะวรกุล] “นี่แกเตรียมงานต้อนรับน้องเรียบร้อยดีหรือยังยัยกิม อีกสองวันตากันต์กับหนูพราวมุกก็จะกลับจากอเมริกาแล้ว แม่คิดถึงตากันต์จังเลย ไปเรียนต่อสองปี แต่อยากอยู่ต่ออีกสองปี ไม่กลับมาบ้านเลยตลอดสี่ปีที่ผ่านมา กลับมาจะต่อว่าสักหน่อย เจ้าลูกคนนี้ยังไงกัน ไม่คิดจะห่วงพ่อกับแม่บ้างเลยหรือไง” “เตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะคุณแม่” “แล้วเรื่องงานแต่งงานของแกกับตากริชเป็นยังไงบ้าง การ์ดพิมพ์เสร็จหรือยัง อายุก็ตั้ง 28 แล้ว แต่งไปก็มีหลานให้แม่กับพ่ออุ้มเลยล่ะกัน ถ้ารอตากันต์ คงอีกนาน” “ยังค่ะคุณแม่...”กัญญ์วราจะหาทางออกเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรดี เธอไม่ได้รักคนที่แม่ของเธอหมั้นหมายเลยสักนิด คมกริชลูกชายของเพื่อนแม่ อายุมากกว่าเธอถึงสิบสองปี แถมยังเป็นพ่อหม้ายลูกหนึ่งอีกด้วย “ยัยกิม! นี่แกรออะไร ครั้งที่แล้วก็ปฏิเสธลูกชายคุณกอบศักดิ์มาครั้งหนึ่งแล้ว ทำให้แม่เสียผู้ใหญ่ จนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว งามหน้ามั้ยล่ะ ลุกขึ้นปฏิเสธเขากลางงานหมั้น ไม่รักษาหน้าพ่อกับแม่เลย มันน่าตีนัก ยัยลูกคนนี้”บุตรสาวของเธอคนนี้ ไม่เคยทำอะไรได้ดั

[คฤหาสน์จันวราสกุล] [สายสนทนา...] “วันนี้คงไปไม่ได้หรอกเรย์...พอดีพราวมุกพึ่งจะลงเครื่อง และเหนื่อยล้ามากๆ เลยค่ะ เอาไว้วันอื่นแล้วกันนะคะ”ความเป็นจริงชรินทร์ทิพย์ไม่ได้เหนื่อยล้าแต่อย่างใด แต่กลับเป็นนอยด์เสียมากกว่า สาเหตุนะเหรอ ก็คงหนีไม่พ้นคู่หมั้นของเธออีกนั่นแหละ สี่ปีที่ชรินทร์ทิพย์ไปเรียนต่อกับกันต์ธีร์ มันไม่ได้ราบรื่นและสวยหรูนัก “เสียงแบบนี้ เรย์ว่าต้องเป็นเพราะไอ้กันต์แน่ๆ เลย ไปอยู่ด้วยกันตั้งสี่ปี พราวมุกยังมัดใจมันยังไม่ได้อีกหรือไง”สี่ปีของนราวิชญ์ก็มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงมากมาย โดยเฉพาะสาวๆ ที่เขาเสพเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อสักที ตอนนี้นราวิชญ์ขึ้นแท่นผู้บริหารเต็มตัว ควบธุรกิจสถานบันเทิงหลายแห่ง สนองเจตนารมณ์ของผู้เป็นพ่อ “เรย์รู้ได้ยังไงคะ?”นี่ชรินทร์ทิพย์ยังไม่ได้เอ่ยปากบอกใครสักคนเลยด้วยซ้ำ มีคนเดียวที่รู้เรื่องของเธอ ก็คือแม่ของเธอเท่านั้น “เรย์ไม่เห็น แต่ก็พอจะเดาออกน่าพราวมุก เหนื่อยจริงๆ เหรอ คืนนี้เรย์ว่าจะนัดเลี้ยงรับพราวมุกที่คลับหน่อย ไม่ว่างเลยเหรอ แย่จัง...พราวมุกลืมสัญญาอะไรเรย์หรือเปล่า”นราวิชญ์ทวงคืนสัญญาของ

“ค่ะ ยินดีค่ะ”ลัลน์ลลิตตอบกลับ หลังจากสติสัมปชัญญะของเธอกลับมาเกือบร้อยเปอร์เซนต์แล้ว ‘แกก็คงไม่รู้จักฉันไปแล้วสินะกันต์’ ลัลน์ลลิตรู้สึกถึงท่าทีของอีกฝ่าย ที่ทำเหมือนกับไม่ได้รู้จักกับเธอเลย “นี่ท่านรองประธาน มีอะไรจะคุยกับคุณเนย์ก็เชิญได้เลยนะคะ เพราะตอนนี้คุณเนย์ได้เข้ามาเป็นแอมบาสเดอร์ของบริษัทเราแล้วค่ะ” “เอ่อ ครับ ผมคงไม่ต้องคุยกับคุณลัลน์ลลิตแล้วมั้งครับ เพราะเธอเป็นระดับมืออาชีพแล้ว งานนี้ก็คงไม่น่าห่วงครับ” กันต์ธีร์อยากรู้จริงๆ ว่าทำไมลัลน์ลลิตถึงไม่โต้กลับเขาเหมือนอย่างเคย หรือเป็นเพราะว่า เธออาจจะรู้ตัวว่าตัวเองทำผิดต่อเขาหรืออย่างไร “อ่อค่ะ งั้นก็ดีค่ะ ดิฉันถ่ายเซตสุดท้ายเสร็จพอดีค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวก่อนก็แล้วกันนะคะ”ลัลน์ลลิตเห็นท่าทีอีกฝ่ายเข้า เธอก็เลยตอบกลับเขาไปเช่นกัน ‘ตอนนี้แกคงจะลืมฉันไปจริงๆ แล้วสินะกันต์’ “เอ่อ...เอางั้นเหรอคะ”ผู้จัดการฝ่ายโฆษณารู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ ทำไมวันนี้ดูแปลกๆ นะ “เสร็จแล้วเหรอครับ...พอดีเลยครับ ใกล้เที่ยงแล้ว ผมขอเชิญคุณลัลน์ลลิตรับประทานอาหารมื้อกลางวันเลยล่ะกันครับ