ตอนที่ 28 เจออดีต

“ฉันแค่อยากให้แกดูก่อน”

          “แกมีอะไรเปล่าเนี่ยหลิว...รีบบอกฉันมาเลยนะ”

          “ฉันบอกให้แกอ่าน ถ้าแกไม่อ่าน ก็แล้วแต่แกนะ อย่ามาโทษฉันล่ะ และห้ามโวยวายใดๆ ทั้งสิ้น”

          “อ่ะ เดี๋ยวงานเสร็จฉันจะดูละกัน”

          “อือ...แล้วแต่แกเลย”

ไปถึงที่ แกจะโวยวายฉันไม่ได้นะเนย์ ฉันบอกให้แกอ่านแล้ว ^_<>^

           [โครงการคอนโดมิเนียมสุดหรู บริษัทกิจธนะวรกุล]

          “วันนี้ผมไม่ว่าง ผมต้องทำงาน เอาไว้เดี๋ยวว่างจะโทรกลับนะครับ”

          “แต่พราวมุกคิดถึงกันต์นะคะ กลับจาก ‘เมกา แค่สองวันกันต์ก็ทำงานเลยเหรอคะ แล้วสรุปงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของเราสองคน ที่คุณหญิงป้าจัดล่ะคะ กันต์ทำไมยกเลิกคะ”

ชรินทร์ทิพย์ทราบข่าวร้อนจากนราวิชญ์ เรื่องที่ลัลน์ลลิตเป็นดารานางแบบเบอร์หนึ่งของเมืองไทย ชีวิตของมันไม่ได้ตกต่ำอย่างที่ชรินทร์ทิพย์คิดเอาไว้สักนิด หนังม้วนเดิมถูกฉายอีกครั้ง ชรินทร์ทิพย์จะต้องกำจัดลัลน์ลลิตอีกครั้งหรือนี่

          “ผมไม่เห็นว่ามันจะสำคัญตรงไหน เรื่องงานเลี้ยงขอยกเลิกไปแล้ว ถ้าคุณกับคุณแม่อยากจะจัดล่ะก็ จัดกันเองครับ ผมไม่ไปแน่นอนครับ”

          “งั้น พราวมุกก็ไม่จัดค่ะ วันนี้กันต์ไม่ว่างใช่มั้ยคะ เดี๋ยวพราวมุกไปหากันที่บริษัทค่ะ เห็นคุณแม่บอกพราวมุกว่า คุณหญิงป้าอยากให้พราวมุกไปทำงานกับกันต์ค่ะ งั้น พราวมุกขับรถไปหากันต์นะคะ”

          “ทำไมคุณแม่ไม่บอก...”

          “โอเคนะคะเจอกันค่ะ”

          “...”สายสนทนาถูกตัดไป ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยหรืออธิบายอะไรเลยสักนิด

          [อีกด้านหนึ่ง]

          “เนย์...แกถ่ายเซตสุดท้ายแล้ว ระหว่างที่รอ แกอ่านรายละเอียดหน่อยนะ”

นิชาภัทรเริ่มมีความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่ทราบจากทีมงานว่า ทางฝ่ายผู้บริหารของบริษัท จะเข้ามาดูการถ่ายทำโฆษณาประชาสัมพันธ์ ทำให้เธอร้อนใจเป็นอย่างมาก เธอกลัวว่าเพื่อนเก่าของเธอจะมาเยือนโดยที่ลัลน์ลลิตไม่ทันได้ตั้งตัว

          “แกนี่แปลกๆ นะหลิว ดูแกกังวลเรื่องนี้มากเลย บอกฉันมาเลยดีกว่า ว่าแกมีอะไรปิดบังฉัน”

          “ก็ฉันบอกให้แกอ่านรายละเอียด ทำไมแกไม่อ่านเนย์”

          “ก็แล้วมันมีอะไรล่ะ ทำไมแกไม่บอกฉันตรงๆ”

          “แกอ่านแล้ว แกก็จะรู้เองแหละ ไม่ต้องให้ฉันบอกหรอก เพราะฉันเองก็ไม่รู้จะบอกแกยังไง”

          “ไอ้หลิว! แก...” ยังไม่ทันที่ลัลน์ลลิตจะได้ตอบกลับ มีเสียงของผู้จัดการฝ่ายโฆษณาแทรกขึ้นก่อน

          “น้องคะ...ทางทีมผู้บริหารกำลังมานะคะ เดี๋ยวยังไงคุณเนย์ตอบข้อซักถามทางผู้บริหารหน่อยนะคะ วันนี้เป็นวันที่ท่านรองประธานคนใหม่ มารับตำแหน่งใหม่พอดีเลยค่ะ”

          “คะ?”

          “ค่ะคุณปานวาด...หลิวกำลังบอกเนย์อยู่พอดีค่ะ”

          นิชาภัทรรู้ได้ในทันที ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นเช่นไร เธอไม่อยากจะคิดเลย

          “งั้น อีกสิบนาทีนะคะ พี่มาบอกเราให้เตรียมตัว”

          “ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

          “คืออะไรหลิว??? ทำไมฝ่ายบริหารต้องมาดูเราถ่ายทำด้วย งานทุกครั้ง ฉันไม่เห็นว่าจะมีใครมาดูแบบนี้เลย แล้วฉันทำไมต้องมาตอบข้อซักถามอะไร ไม่เข้าใจ”

          “เรื่องนี้ มันอยู่ในรายละเอียด ที่ฉันให้แกอ่านไงเนย์ และตอนนี้ไม่ต้องอ่านแล้ว มันไม่ทันแล้วแหละ อ่ะ ฉันบอกแกเลยล่ะกัน คือทีมผู้บริหารที่ทางคุณปานวาดบอกเมื่อกี้ เขาจะมาดูเราถ่ายทำ เพราะเขาได้ทุ่มกับการโฆษณาครั้งนี้มาก”

          “มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

          “เกี่ยวดิ เพราะว่าทีมผู้บริหารที่คุณปานวาดบอก ก็คือไอ้กันต์ เพื่อนเลิฟของแกไง เนย์”

          “อะไรนะ!”

ลัลน์ลลิตตกตะลึงในสิ่งที่นิชาภัทรบอกทันที ชื่อนี้กี่ปีมาแล้ว ที่เธอไม่ได้ยิน ความทรงจำต่างๆ พรั่งพรูเข้ามาเป็นฉากๆ รวมไปถึงบทรักอันเร่าร้อนของเธอและเขา เข้ามาในโสตประสาทของลัลน์ลลิตแทบจะทันที

          “ไม่ทันแล้วเนย์ เอ่อ ฉันขอโทษแกด้วยนะเนย์”

นิชาภัทรตอบกลับในขณะที่ บุคคลที่เธอกำลังเอ่ยถึงนั้น กำลังเดินมาใกล้จะถึงที่เธอกับลัลน์ลลิตยืนอยู่

          “และนี่ค่ะ คุณลัลน์ลลิต หรือน้องเนย์ ที่ทางเราคว้าตัวมาเป็นพรีเซนเตอร์ของเราค่ะ”

ผู้จัดการฝ่ายโฆษณาแนะนำทีมงานผู้บริหาร โดยเฉพาะรองประธานบริษัท ที่พึ่งเข้ามาทำงานวันแรก

          “...” ลัลน์ลลิตยืนตะลึง มองบุคคลที่อยู่ตรงหน้าของเธอ ‘กันต์’ นี่เธอฝันไปหรืออย่างไร ทำไมจู่ๆ กันต์ธีร์ถึงโผล่มาที่นี่ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากบางเผยอขึ้น นี่คือปฏิกิริยาหรือปรากฎการณ์ช็อคชั่วขณะ

          “คุณเนย์คะ และนี่ คุณกันต์ธีร์ รองประธานบริษัทกิจธ-นะวรกุล วันนี้คุณกันต์ธีร์มาดูงานโฆษณาค่ะ”

          “...” สายตาคมจับจ้องไปยังร่างบางทันที กันต์ธีร์ไม่ได้ตกใจที่เจอลัลน์ลลิต เขารู้จากการคาดเดาของตัวเองอยู่ก่อนแล้ว และมันก็เป็นความประสงค์ของเขา ที่ต้องการเจออดีตเพื่อนสนิทของเขา หลังจากไม่ได้เจอกันนานถึงสี่ปี

          “เนย์ แก! พูดอะไรบ้างสิ เขากำลังจ้องแกนะ”

นิชาภัทรกระซิบข้างหูเพื่อน ที่ตอนนี้ยืนตะลึงตัวแข็งทื่อไม่ไหวติง

          “เอ่อ คุณเนย์คะ คุณเนย์”

ผู้จัดการฝ่ายโฆษณามึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น หรือว่าคุณลัลน์ลลิตจะตกใจในความหล่อของท่านรองประธานนะ แหม ก็น่าอยู่หรอกเธอยังอดชื่นชมไม่ได้เลย

          “สวัสดีครับคุณลัลน์ลลิต ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

“เอ่อ...” ลัลน์ลลิตตะลึงไปชั่วขณะ เธอไม่รู้ว่าจะทักทายบุคคลที่อยู่ตรงหน้าของเธอว่าอย่างไร

          “ไอ่เนย์แกเป็นอะไร” นิชาภัทรกระซิบเตือนเพื่อนอีกครั้ง ‘นี่ไง ฉันบอกให้แกอ่านรายละเอียด’

          “คุณเนย์น่าจะเหนื่อยหรือเปล่าคะ ไม่เป็นไรค่ะ ให้เธอพักผ่อนก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวทุกท่านเชิญฟังผู้กำกับพรีเซนต์ก่อนก็ได้นะคะ”

ผู้จัดการฝ่ายโฆษณาแก้ปัญหาเฉพาะหน้าทันที

          “ไม่เป็นไรครับคุณปานวาด ผมรอเธอได้ครับ”

กันต์ธีร์มองใบหน้าขาวเนียนด้วยแววตาที่ลึกซึ้งแบบไม่รู้ตัว เขารู้อยู่แล้วว่าต้องเจอเธอ ความรู้สึกเมื่อสี่ปีที่แล้วมันกำลังประเดประดังเข้ามาตามลำดับ ที่สำคัญตอนนี้ ลัลน์ลลิตยังคงงดงามอยู่เสมอ

“เนย์...แกดึงสติของตัวเองกลับมา” เสียงนิชาภัทรกระซิบ

          “เอ่อ...ค่ะ เอ้ย โอเค...” ลัลน์ลลิตรู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อ      นิชาภัทรเขย่าตัวเธอพร้อมเสียงเตือนสติ

          “คุณเนย์พร้อมแล้วใช่มั้ยคะ”

          “ค่ะ ขอโทษนะคะ ที่เมื่อสักครู่ที่ดิฉันเสียมารยาทค่ะ”

ลัลน์ลลิตยกมือไหว้ขอโทษ กลุ่มบุคคลที่อยู่ตรงหน้าของเธอ โดยเฉพาะ ‘คุณกันต์ธีร์’ ใช่! ระหว่างเธอกับกันต์ธีร์ไม่เหมือนเดิมแล้ว เราต่างฝ่ายเป็นคนที่แปลกหน้าต่อกันแล้ว เธอจะเรียกแบบเดิมไม่ได้แล้ว

“ไม่เป็นไร” เสียงทุ้มเอ่ยตอบกลับ สายตาคมเข้มยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้านวลเนียนตลอดเวลา ‘แกจะเจ็บปวดอย่างฉันบ้างมั้ยเนย์’ ความรู้สึกบางอย่างแทรกขึ้นมาในหัวของกันต์ธีร์อย่างกะทันหัน

          “คุณเนย์เป็นดาราที่เราติดต่อ กว่าจะได้คิวมาก็ใช้เวลาพอสมควรค่ะ ตอนนี้คุณเนย์คิวแน่นจริงๆ ค่ะ ต้องขอบคุณด้วยนะคะที่ยอมเปิดคิวให้กับทางเราค่ะ”

เสียงของผู้จัดการฝ่ายโฆษณายังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้เบื้องลึกของทั้งสองฝ่าย ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่