บทที่สาม

      

เสี่ยวชิงชิงมองหน้ามู่ฟ่านปิงด้วยความตกใจ

“เธอพูดอะไรนะฟ่านปิง ฉันไม่รู้เรื่อง”

อี้เหิงก็หน้าซีดเช่นเดียวกันพอมู่ฟ่านปิงพูดออกมาชาวบ้านต่างก็แตกฮืออีกครั้ง

“มันก็จริงนี้นา นี้เธอสองคนรู้ได้ยังไงเหรอว่าฉันกับคู่หมั้นของเธออยู่ที่นี้และยังตามคนมาด้วยมากมายด้วยแล้วจะให้ฉันคิดอะไรดีละ ที่จริงถ้ารักชอบกันก็บอกฉันมาตรงๆได้นะไม่ต้องลักกินขโมยกินกันลับหลังฉันกับคู่หมั้นของเธอหรอก”

มู่ฟ่านปิงพูดขึ้นอีกครั้งเสี่ยวชิงหน้าซีดตกใจจนเซถอยหลัง นางเสี่ยวหลันเห็นลูกตัวเองโดนต้อนจนโวยวายขึ้นมาอีกว่า

“แกไม่ต้องมาอ้างอะไรอีกเลย พอคนจับได้แล้วว่าแอบวางยาคู่หมั้นเพื่อน แกยังจะใส่ร้ายลูกสาวฉันอีกก็เพราะเมื่อคืนพวกเราตามหาแกทั้งคืนแล้วไม่เจอ เช้านี้จึงนัดกันมาตามหาแกอีกรู้อย่างนี้มื่อคืนพวกฉันคงไม่ตามหาแก”

นางเสี่ยวหลันบอกทุกคนที่มากลับตัวเอง

“อ้อเหรอคะขอบคุณนะที่ตามหาฉันยังพาคนมาด้วยจะได้เป็นพยานให้ฉันทั้งหมู่บ้านเลย ดี ในเมื่ออยากให้ฉันร้ายก็ยอมรับเอาความอับอายต่อเลยก็แล้วกัน ลุงผู้ใหญ่บ้านเป็นพยานให้หนูด้วยนะคะ ว่าเสี่ยวชิงกับอี้เหิงแอบได้เสียกันมาหลายเดือนแล้วและตอนนี้เสี่ยวชิงก็กำลังตั้งท้องเกือบจะสามเดือนแล้วค่ะถ้าไม่เชื่อให้หมอเท้าเปล่าตรวจได้เลยคะ ถ้าหนูโกหกจะย้ายออกจากหมู่บ้านนี้ไปเองคะ”

มู่ฟ่านปิงพูดขึ้นเสียงดัง หึส่วนชาวบ้านนะหรือเสียงนินทาระยะเผาขนกันเลยละ

“แกใส่ร้ายลูกสาวของฉันนังฟ่านปิง”

นางเสี่ยวหลันตะโกนเสียงดังปรี่เข้ามาจะตบหน้ามู่ฟานปิง มู่หยางรีบเอาตัวปังน้องสาวของตัวเอาไว้

เสิ่นเฉินซานก็รีบเข้าไปจับมือนางเสี่ยวหลันเอาไว้เพราะกลัวว่าจะไปทำร้ายมู่ฟ่านปิงถึงจะโกรธที่คิดว่าเธอวางยาเขาแต่ก็ไม่อาจทนเห็นคนทำร้ายเธอด้วยเช่นเดียวกัน

“หยุดเดี๋ยวนี้”

หัวหน้าหมู่บ้านตะโกนขึ้นอีกครั้งและหันมาหามู่ฟ่านปิงถามเธอว่า

“นังหนูฟ่านปิงที่แกพูดขึ้นมานี้มันให้ร้ายนังหนูเสี่ยวชิงเลยนะนั้น ถ้ามันไม่ใช่ความจริงเธอจะรับผิดชอบอย่างไรละ”

หัวหน้าหมู่บ้านถามมู่ฟ่านปิงที่ยืนข้างหลังพี่ชายของเธอ

“ที่หนูพูดมาคือเรื่องจริงค่ะแต่ไม่ทราบว่าเสี่ยวชิงกับแม่ของเธอจะยอมให้ตรวจไหมละหรือว่าไม่กล้าตรวจในเมื่อกินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้องแล้ว พวกเขาร่วมมือกันทำร้ายหนูก่อนจะหาว่าหนูใจร้ายไม่ได้นะคะลุงผู้ใหญ่เพราะต่อจากนี้หนูจะไม่ยอมโดนรังแกฝ่ายเดียวอีกแน่นอนจ๊ะ”

และหันไปพูดกับอดีดคู่หมั่นอีกว่า

“ว่าไงละอี้เหิงนายจะยอมรับไหมละว่าร่วมมือกันกับเสี่ยวชิงทำร้ายฉันซึ่งเป็นคู่หมั้นของนาย แค่บอกว่าไม่อยากแต่งกันฉันดีๆฉันก็ไม่ฝืนไปแต่งกับคนที่ไม่รักตัวเองหรอก หน้าฉันไม่หนาพอเท่าเธอสองคน”

มู่ฟ่านปิงบอกกับอดีตคู่หมั้นของเธอและมองกลับด้วยสาตาที่รังเกียจสองคนผัวเมียผีเน่ากับโรงผุที่ยืนหน้าซีด

“แล้วเธอละเสี่ยวชิงจะกล้าตรวจไหม อ้อแล้วก็ขอแสดงความดีใจกับเธอและอี้เหิงล่วงหน้าด้วยนะช่างเป็นครอบครัวที่เหมาะสมกันยิ่งนัก ผีเน่ากับโรงผุหึๆ”

มู่ฟ่านปิงหัวเราะเบาๆส่วนเสี่ยวชิงยืนหน้าซีดเผือก

“อ้อแล้วคุณป้าก็ไม่ต้องแสดงละครมากหรอกนะคะเพราะคุณป้าเป็นคนช่วยลูกสาววางแผนเองกับว่าที่ลูกเขย ทั้งยังคอยเรียกชาวบ้านมาดูฉันคงจะรอคอยเหยียบย้ำเวลาเห็นคนอื่นโดนรังแก หรือคุณลุงคุณป้าน้าอาตรงนี้ที่มาจะบอกว่าไม่ใช่ป้าเสี่ยวหลัวเรียกให้มาดูเรื่องสนุกกันคะ รวมทั้งแม่ของนายด้วยอี้เหิงทั้งสองครอบครัวร่วมด้วยช่วยกันเพราะไม่อยากได้ลูกเขยที่ใบหน้ามีแผลเป็น บาดเจ็บ เอาละหมดเวลาสนุกนกันได้แล้ว คุณลุงช่วยตรวจเสี่ยวชิงหน่อยสิคะว่าเธอตั้งท้องตามที่หนูพูดไหมถ้าไม่ใช่หนูยินดีย้ายออกจากหมู่บ้านแห่งนี้คะ แต่ถ้าใช่ต้องจ่ายค่าที่ฉันเสียหายด้วยนะคะครอบครัวละสองพันหยวน ไม่เช่นนั้นหนูจะเข้าอำเภอไปแจ้งความกับตำรวจว่าพวกคุณรังแกวางยานายทหารที่บาดเจ็บ ข้ออ้างเพียงเพราะไม่อยากแต่งกับทหารที่มีแผลเป็นที่หน้าไปตลอดชีวิต คุณป้าคิดว่าตำรวจจะเชื่อใครละ”

สี่คนแม่ลูกหน้าซีดเผือกไม่คิดว่าเรื่องมันจะพลิกกับมาใส่หัวตัวเอง แค่เพียงคิดจะให้เสิ่นเฉินซานแต่งให้นังฟ่านปิง แต่ทว่ามันดันรู้ความลับของลูกของนางอีก

แล้วตอนนี้ชาวบ้านที่พามาด้วยเพื่อเป็นพยานต่างก็เหมือนจะเชื่อนังฟ่านปิงทุกคน

“ข้าไม่ยอมลูกสาวของฉันเป็นสาวจะมาตรวจว่าตั้งท้องได้อย่างไร” นางเสี่ยวหลันโวยวายต่อทันที

“ถ้าลูกของแกไม่ได้ทำเหมือนที่นังหนูฟ่านปิงมันบอกแกจะกลัวไปทำไมนังเสี่ยวหลัน เป็นแกที่เรียกพวกข้ามาดูเรื่องสนุกและมาเป็นพยานด้วย แต่พวกข้าคิดว่าทำตามที่นังหนูฟ่านปิงพูด เถอะ ลูกของแกจะได้ไม่โดนว่าร้ายจากนังหนูฟ่านปิงมันนะ ถ้าไม่มีอะไรในกอไผ่แล้วจะกลัวอะไรถ้าเป็นสาวตรวจอย่างไรมันก็ไม่พบหรอกว่าตั้งท้อง นอกจากคนมีสามีแล้วเท่านั้น”

ยายเฒ่าหม่าพูดขึ้นแทนชาวบ้านที่มากันเพราะนางเสี่ยวหลันไปเรียกมานั้นเอง

“เอาละข้าตัดสินใจแล้ว”

หัวหน้าหมู่บ้านบอก

“นังหนูฟ่านปิงให้คำมั่นสัญญาแล้ว ถ้าตรวจไม่พบว่านังหนูเสี่ยวชิงไม่ตั้งท้องจะย้ายออกไปจากหมู่บ้านแห่งนี้”

เขาหันไปย้ำอีกครั้งกับฟ่านปิง

“ค่ะหนูยอมรับทุกคำพูดที่บอกกับทุกคนไปในที่นี้ค่ะลุงซ่ง”

มู่ฟ่านปิงตอบเสียงดังฟังชัด

“อืมดีเอาละพวกเจ้าสองครอบครัวก็ต้องยอมรับและชดใช้ให้นังหนูมู่ฟ่านปิงด้วยนะว่าอย่างไรอี้หลาง”

หัวหน้าหมู่บ้านถามพ่อของอี้เหิงและพ่อของเสี่ยวชิงด้วยซึ่งก็รับปากเพราะไม่ได้รับรู้เรื่องของลูกกับเมียของตัวเองที่ทำไปลันวมหีวกันปิดบังไว้ สี่แม่ลูกหน้าซีดแล้วซีดอีก ฟ่านปิงได้แต่หัวเราะในใจ

และจากนั้นหมอจึงเอาผ้าวางบนแขนและจับชีพจรให้เสี่ยวชิงที่นั่งหน้าซีดเผือกเพราะนางก็ไม่รู้ว่าตัวเองท้องเช่นกันแต่เธอรู้ว่าประจำเดือนของเธอไม่มาสองเดือนแล้ว เพราะเธอกับอี้เหิงลักลอบได้เสียกันมาได้หลายเดือนแล้วและนี้ก็คือวิธีที่ตัวของเธอกับแม่ของอี้เหิงและแม่ของตัวเองวางแผนกำจัดมู่ฟ่านปิง

ใครจะรู้ว่าเรื่องมันจะมาเข้าตัวเองจนพูดอะไรไม่ออกเลยในตอนนี้