All Chapters of นางร้ายอย่างข้าขอพลิกชะตาของตัวเอง: Chapter 21 - Chapter 30

วันต่อมายามเหมาทั้งสี่คนเดินขึ้นเขาพร้อมกันวันนี้ฟ่านปิงจึงเอาซาลาเปาออกมายี่สิบลูกพร้อมกาแฟให้ตัวเองกับพี่ชายและสามีจำเป็น ส่วนโอวัลตินเอาออกมาให้แม่เสิ่นดื่มเตรียมของเสร็จก็พอดีกับสองแม่ลูกมาถึงบ้านของเธอสองพี่น้อง ก็พากันเดินขึ้นเขาไปถือไฟฉายรุ่นเก่าคนละอันส่องนำทางไม่นานก็ไปถึงลำธาร สองหนุ่มพากันเดินลงน้ำเก็บลอบดักปลาเทใส่ถังที่เตรียมมาเลยจากที่เดิมไปสักหน่อยตามที่ฟ่านปิงบอกเอาไว้ทุกคนอึ้งกับปลาที่ติดลอบจนเต็มทุกอันเพราะมีเหยื่อที่ฟ่านปิงเอาให้ใส่ในลอบทุกอันแม้แต่ที่หลุมก็มีแต่ปลาตัวใหญ่ที่ตกลงไปจนแม่เสิ่นตกใจเกิดมาก็พึ่งจะเคยเจอวิธีหาปลาแบบใหม่ของลูกสะใภ้ของตัวเอง ทั้งสองคนช่วยกันเก็บปลาใส่ถังรอสองหนุ่มที่ตอนนี้พากันหาบปลาลงเขาไปที่บ้านแล้วจะขึ้นมาหาบลงไปอีกหลายเที่ยวละวันนี้ฟ่านปิงจึงให้แม่เสิ่นเก็บปลาขึ้นจากหลุม ส่วนกุ้งนั้นเธอไปเก็บใส่ถุงตาข่ายเองและเทใส่ตาข่ายหลายอันตอกไม้เอาไว้ให้แน่นหนาจึงมัดเชือกที่ใส่กุ้งเอาไว้ให้กุ้งอยู่ในน้ำพร้อมตาข่ายกุ้งจะได้ไม่ตายสองหนุ่มหาบปลาลงไปสามรอบจึงหยุดกินมื้อเช้าที่ฟ่านปิงนำมาข้าวเหนียวเนื้อทอดแดดเดียวเพราะทุกคนรองท้องซาลาเปาไปตั้งแต่ยามเ

หลังจากนั่งพักหลังจากที่กินข้าวเที่ยงเสร็จเรียบร้อยตอนนี้สองหนุ่มเตรียมตัวขึ้นไปเก็บผักป่าให้สองสาวอยู่รอที่บ้านปักผ้าไปมู่หยางกับเฉินซานเอาที่ดักไก่ป่าไปด้วยพวกเขาจะใส่เอาไว้ตอนขึ้นไปหลังจากเก็บผักป่าเรียบร้อย จึงจะไล่ดูว่าได้สัตว์มาทำอาหารมื้อเย็นด้วยหลังจากบอกแม่กับภรรยาตัวน้อยของตัวเองแล้ว เฉินซานก็เดินตามหลังมู่หยางไปทางหลังบ้านเพราะมีประตูหลังที่ออกไปลำธารทางขึ้นเขาซึ่งมันก็เป็นการดีมากๆที่จะไม่มีใครรู้เลยว่าสองครอบครัวนี้ขึ้นเขาหาของป่าลงมาขายให้เจ้าของร้านอาหารใหญ่ในเมืองมู่หยางได้แต่ส่ายหัวกับน้องเขยจำเป็นที่มองดูก็รู้ว่าหลงรักน้องสาวเขาเข้าแล้วดูเป็นห่วงจนเกินพอดีสั่งให้แม่ดูแลฟ่านปิงอย่างดีพวกคลั่งรักแล้วหนึ่ง มู่หยางคิดในใจและเดินนำหน้าน้องเขยขึ้นเขาไปส่วนฟ่านปิงเอาลายผ้าออกมาให้แม่เสิ่นสามลายใหม่สร้างความตื่นเต้นให้แม่เสิ่นยิ่งนัก ไม่ว่าฟ่านปิงวาดลายอะไรมันเหมือนจริงจนแม่เสิ่นหลงใหลลายผ้าของลูกสะใภ้ตัวน้อยของนางส่วนตัวของฟ่านปิงเธอไปทำหน่อไม้ที่ปอกเปลือกเรียบร้อยมาจากบนเขามาทำเป็นหน่อไม้ดอง หลังจากนั้นจึงบอกแม่เสิ่นว่าเธอจะขอเข้าไปวาดลาดชุดเครื่องประดับให้เจียงห่าวแล

ในคืนนั้นฟ่านปิงก็แบ่งเงินให้พี่ชายสามหมื่นหยวนไม่รับก็ไม่ได้ น้องสาวจัดใส่ตู้เซฟใบย่อมในห้องนอนในมิติของน้องสาวรียบร้อยไม่ต้องกลัวว่ามันจะหายไปไหนถ้าส่งกุ้งไปถึงหน้าหนาวมู่หยางคิดว่าเขาคงร่ำรวยไม่ต่างจากน้องสาวเลยตอนรับเงินมาถือมือของเขาสั่นมากเพราะตั้งแต่เกิดมานี้คือเงินที่ได้มามากที่สุดในชีวิตนี้ฟ่านปิงจะทำให้เขาตกใจตายเพราะเงินหรือเปล่านะหึๆมู่หยางหัวเราะเหมือนคนบ้าพอน้องสาวปิดเซฟให้เขาเรียบร้อย"พี่ใหญ่ต้องทำใจนะต่อไปเงินของพี่จะต้องเต็มตู้เซฟอย่างแน่นอนเชื่อน้องแล้วจะรวย" ฟ่านปิงหัวเราะกอดอกด้วยความภาคภูมิใจใส่พี่ชาย มู่หยางจึงหัวเราะและเอามือลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู "ได้พี่จะเชื่ออปิงเอ๋อร์ทุกอย่างเลย" สองพี่น้องยอกเย้ากันและพากันออกมานั่งที่ห้องนั่งเล่น ดูทีวีด้วยกันกินผลไม้กับน้ำผลไม้ มู่หยางนั่งดูรายการในทีวีที่น้องสาวของเขาเปิดให้ดูวิธีสร้างอาชีพให้ทุกคนได้เอาไปทำและต่อยอด แม้แต่รายการอาหารมากมายนี้ฟ่านปิงแค่เอาในทีวีนำไปขายให้เพื่อนของเขาทั้งชาติก็ไม่หมดไม่อยากจะคิดเลยว่าจื่อเซิ้นจะร่ำรวยมากแค่ไหนเพราะสูตรอาหารมากหมายในทีวีของฟ่านปิงทั้งทำทั้งกินให้ดูอีกและวิธีดู

หลังจากกินข้าวร่วมกันเสร็จก็นั่งคุยกันสักพักสองพี่น้องเจียงก็ขอตัวไปลุยงานต่อเพราะได้ฟ่านปิงออกแบบให้ครบแล้วชุดที่จะเข้าประกวดครบแล้วสองพี่น้องอยากจะเร่งมือจะทำให้มันออกมาให้ดีที่สุด ก่อนจะเดินออกไปฟ่านปิงหยิบเอากิ๊บช๊อบที่เธอมีในมิติให้กับเจียงห่าวไปสามสี่ชิ้นให้เอาไปผลิตออกมาขายให้กับสาวๆวัยรุ่นที่ชอบสวยชอบงามเพราะร้านที่ขายเครื่องประดับทั่วไปที่อยู่ติดกันกับร้านเครื่องทองเครื่องเพรชก็คือร้านขายเบตเล็ดของครอบครัวเจียงเช่นเดียวกันสร้างความดีใจให้สองสามีภรรยาที่ได้แบบใหม่มาทำออกมาวางขายสินค้าใหม่ๆอีกหลายตัว"ขอบใจน้องมาฟ่านปิง" เหม่ยอิงกับเจียวห่าวบอกและลาทุกคนเดินออกจากร้านด้วยรอยยิ้มที่เต็มใบหน้าส่วนฟ่านปิงเข้าไปเพิ่มเมนูในร้านให้กับพี่ชายจื่อเซิ้นอีกหลายรายการ เธอนำเอาวัสถุดิบในครัวนั้นละออกมาสอนพ่อครัวอีกสี่ห้าอย่างสร้างความพอใจให้จื่อเซิ้นยิ่งนักฟ่านปิงเก็บใบกระเพรามาจากป่าทำเมนูกระเพราหมูสับหมูกรอบ กระเพรากุ้ง ไข่ดาวโป๊ะบนข้าวเยิ้มๆให้แต่ละคนในครัวชิมรวมทั้งตุ๋นไข่ใส่กุ้ง เจียวไข่ใส่กุ้งสับใส่หมูสับผัดผักรวมใส่กุ้งทุกคนกินด้วยความอร่อยทั้งบอกให้พ่อครัวทำคะน้าหมูกรอบผักบุ

ประมาณสิบโมงกว่าพี่ชายกับสามีจำเป็นก็กลับมาพร้อมด้วยเงินก้อนโตเช่นทุกวัน ฟ่านปิงก็ให้พี่ชายแบ่งสองบ้านเท่าๆกันแม่เสิ่นเรียกลูกชายมานั่งฟังเรื่องที่ฟ่านปิงสร้างบ้านสองหลังและขอเป็นคนจ่ายเงินหลังของฟ่านปิงเอง เพราะเป็นที่ดินของสองพี่น้องแต่ต่อไปทั้งสองแม่ลูกจะแต่งงานและย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกับลูกสะใภ้เมื่อคืนสองแม่ลูกตกลงกันแล้วว่าจะย้ายมาอยู่ที่บ้านเดียวกัน"ช่วยกันทำงานแม่เสิ่นปักผ้าเฉินซานช่วยมู่หยางทำสวนและทำนาเพราะต่อไปเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะลูก ฟ่านปิงให้แม่ได้ออกค่าสร้างบ้านด้วยเถอะนะยังไงแม่ต้องมาอยู่กับลูกชายลูกสะใภ้ของแม่อยู่แล้วต่อไปยายแก่คนนี้ต้องให้ลูกสะใภ้กับลูกชายดูแลไปตลอดชีวิตบ้านหลังเก่าแม่จะปิดเอาไว้ ให้เฉินซานไปดูแลเอาถ้ามีคนเช่าก็จะให้เช่า" แม่เสิ่นบอกกับสองพี่น้องบ้านมู่"ถ้าอย่างนั้นคุณแม่ก็ช่วยแค่ครึ่งเดียวก็พอค่ะหนูก็อยากมีส่วนสร้างบ้านของตัวเองด้วยเช่นเดียวกัน" ฟ่านปิงบอกแม่เสิ่น เพราะแม่เสิ่นจะออกให้คนเดียวอ้างว่ามาอาศัยในบ้านของลูกสะใภ้ ดันกันไปก็ไม่มีอะไรดีจึงตกลงที่คนละครึ่งเพื่อความสบายใจกันทั้งสองฝ่ายเฉินซานพอใจมากที่ภรรยาตัวน้อยยอมให้เขากับแม่มีส่