All Chapters of นางร้ายอย่างข้าขอพลิกชะตาของตัวเอง: Chapter 11 - Chapter 20

พอมาถึงบ้านของสองพี่น้องมู่สองหนุ่มก็แยกไปที่สวนและทำงานที่ค้างอยู่ ส่วนฟ่านปิงกับแม่เสิ่นก็ปักผ้าต่อที่หลังบ้านใต้ต้นลูกพับที่เย็นสบาย"แม่ว่าวันนี้เราก็คงจะได้ผ้าปักกันคนละสองผืนที่สวยงามเป็นอย่างมากแน่เลยปิงเอ๋อร์แม่ไม่อยากขายแล้วสิ" ฟ่านปิงหัวเราะเบาๆและบอกกับแม่เสิ่นไป"เดี๋ยวหนูจะวาดแบบใหม่ๆออกมาให้คุนแม่ปักทุกลายเลยคะ""ดีๆรับปากแม่แล้วนะปิงเอ๋อร์" แม่เสิ่นพูดด้วยความดีใจ"ค่ะกลัวว่าคุณแม่จะปักไม่ทันมากกว่าค่ะ" ฟ่านปิงตอบกลับ สองคนแม่ลูกคนละฝาพูดคุยกันจะถึงเวลาอาหารเที่ยงฟ่านปิงจึงขอตัวไปทำอาหาร"ไม่ต้องทำหลายอย่างพอดีแม่ทำมาด้วยสองอย่างในตระกร้าที่ตั้งอยู่บนโต๊ะแม่ลืมบอกหนูไปเมื่อเช้า""อ้อค่ะเดี๋ยวหนูจะอุ่นให้ร้อนๆและทำเพิ่มอีกสองอย่างก็พอค่ะคุณแม่" พูดจบเธอก็เดินเข้าครัวไปทำเลยเดี๋ยวสองหนุ่มจะกลับมาเสียก่อนมู่ฟ่านปิงใช้เวลาทำอาหารไม่นานก็เสร็จพอดีกับสองหนุ่มกลับมาถึงและช่วยกันยกอาหารไปขึ้นโต๊ะ และคนที่กินข้าวอร่อยที่สุดคงจะสามีจำเป็นของเธอและพี่ชายที่กินข้าวกันคนละสามถ้วยหลังจากกินข้าวอิ่มแล้วก็นั่งพักกันจนถึงยามบ่ายสองหนุ่มก็เตรียมตัวขึ้นเขาไปตัดไม้ฟ่านปิงจะไปด้วยป้าเสิ่

แม่เสิ่นหนานจึงพาฟ่านปิงมาเลือกลายผ้าเพื่อไปใช้ปักลายใหม่มาส่งและเป็นสินค้าตัวอย่างอีกด้วยแม่เสิ่นดีใจมากยิ้มไม่หุบเลย ส่วนสองหนุ่มนั่งรอที่ร้านน้ำชาใกล้ๆกันและคอยมองว่าคนของตัวเองออกมาจากร้านผ้าหรือยังนี้เกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้วมู่ฟ่านปิงลืมเอาลายเครื่องประดับออกมาพอคิดได้เธอจึงบอกแม่เสิ่นเลือกผ้ารอและให้แม่เสิ่นเป็นคนเลือกสีผ้าเผื่อเธอด้วย"หนูขอไปถามคุณเจียงหยู่สักครู่นะคะคุณแม่" ฟ่านปิงบอกก่อนจะรีบเดินตามเจียงหยู่ที่เดินไปได้สักพัก ก่อนเห็นเธอยืนสั่งงานคนงานที่ขายผ้าอยู่หน้าร้านพอดีฟ่านปิงจึงรีบเดินไปหาทันที"ขอโทษค่ะพี่สาวเจียงหยู่พอดีฉันมีเรื่องจะถามพี่สาวเจียงสักครู่ได้ไหมคะ" ฟ่านปิงรีบบอกเรื่องของตัวเองต่อพอเห็นว่าเจียงหยู่สั่งงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว"อ้าวฟ่านปิงมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ" เจียงหยู่ถามกับมู่ฟ่านปิง"อ้อพอดีฉันจะถามพี่สาวว่าร้านที่ขายเครื่องประดับร้านไหนรับซื้อและให้ราคายุติธรรมที่สุดคะพี่สาวเจียงหยู่" มูฟ่านปิงตอบพี่สาวเจียงทันที"อ้อฟ่านปิงมีอะไรจะไปขายหรือเดี๋ยวพี่สาวแนะนำให้ร้านที่ถัดกันไปจากร้านของพี่สาวนี้ละ เป็นร้านของครอบครัวฝั่งพี่สาวเองจ๊ะพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ของพ

สามสาวเดินตามกันมาถึงร้านผ้าก็เข้าไปที่ห้องทำงานของลูกสาวทันที เจียงหยู่จึงไปหยิบผ้าที่รับซื้อมาจากมู่ฟ่านปิงให้แม่ของเธอและพี่สะใภ้ดู !!คุณนายเจียงถึงกับตกตะลึงผ้าคลุมไหล่หลายผืนมีลายที่แตกต่างกัน พอกางออกดูรูปดอกไม้หรือสัตว์เหมือนกับมีชีวิตยิ่งมองยิ่งหลงใหล แถมผ้าเช็ดหน้าก็มีลายการ์ตูนคนละลายและมีสัตว์ที่เหมือนกับมันจะส่งยิ้มให้คนมองอีกด้วยสร้างความหลงใหลให้กับคนที่มองเห็นยิ่งนัก"สวยเหลือเกินลูก" คุณนายเอามือลูบผ้าด้วยความหลงใหล"ปิงเอ๋อร์หนูเก่งจริงๆเลยลูก" คุนนายบอกกับฟ่านปิงด้วยรอยยิ้มเต็มหน้าพวกเราเจอเพรชงามแห่งหมู่บ้านหลัวเค่อเข้าให้แล้วละ คุณนายหัวเราะด้วยความเบิกบานใจที่ลูกสาวคนเล็กมอบผ้าคลุมไหล่กับผ้าเช็ดหน้าให้อย่างละผืน รวมทั้งพี่สะใภ้อย่างเหม่ยอิงด้วยที่ยิ้มไม่หุบเพราะได้ของถูกใจจากเพื่อนรัก"ปิงเอ๋อร์หนูคือความโชคดีของครอบครัวเราดีใจที่สุดเลย" คุณนายเจียงซินเย่วถึงกับดึงตัวฟ่านปิงมากอดด้วยความดีใจ เพราะลายผ้าที่ลูกสาวของเธอได้มามันทำเงินให้ครอบครัวของลูกสาวของเธอมากมายมหาศาลทั้งตำแหน่งสะใภ้ใหญ่ที่มั่นคง และทำให้กิจการร้านขายผ้าของสามีก้าวหน้าต่อไปในวันข้างหน้า"เอ้อ

"เอ้ยใจเย็นๆเพื่อนวันนี้ยังไม่ได้กลับบ้านเลยว่าจะไปใส่รอบบ่ายตอนไปถึงบ้านแล้ว และจะไปหาซื้อที่ดักปลาด้วยแต่ถ้านายต้องการด่วนก็ไปถามฟ่านปิงดูก่อนนะเผื่อว่าจะมีให้นายก่อน แต่ต้องไปเอาที่บ้านเองนะวันนี้ฉันคงไม่ปั่นจักรยานเข้ามาอีกแล้วละ นี้ก็จะใกล้เที่ยงแล้วว่าจะพาฟ่านปิงกินข้าวแล้วก็กลับเลย" มู่หยางบอกเพื่อนรัก"ถ้าอย่างนั้นฉันขอคุยกับน้องฟ่านปิงเป็นการส่วนตัวก่อนนะนายไปสั่งอาหารรอที่ห้องพิเศษได้เลย" จื่อเซิ้นบอกเพื่อนรัก "อือได้เดี๋ยวฉันเรียกปิงเอ๋อร์มาให้" มู่หยางบอกก่อนจะออกไปเรียกน้องสาวให้เข้าไปหาจื่อเซิ้นที่ห้องทำงานเพื่อคุยธุระต่อเสิ่นเฉินซานจึงลุกขึ้นจะตามเข้าไปด้วยมู่หยางจึงบอกว่าเขาจะคุยธุระและทำสัญญาเรื่องสูตรอาหารกับฟ่านปิง"นายไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเพื่อนของฉันไว้ใจได้เราไปสั่งอาหารรอที่ห้องก่อนเดี๋ยวฟ่านปิงก็จะตามมากินข้าวกับเรานี้แหละไปครับคุนป้าเสิ่น" มู่หยางชวนสองแม่ลูกให้ตามเขาเข้าไปที่ห้องรับรองส่วนตัวที่เพื่อนรักจัดให้ส่วนมู่ฟ่านปิงก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องทำงานไปหาพี่ชายจื่อเซิ้นเพื่อคุยงานกันต่อ"ปิงเอ๋อร์ให้พี่เข้าไปด้วยไหม" เฉินซานถามภรรยาตัวน้อยด้วยความหึงหวง

"ผมก็ไม่ได้รักและไม่ได้รังเกียจเห็นว่าพ่อกับแม่หาเอาไว้ให้คงจะมีนิสัยพอใช้ได้และไม่อยากขัดใจแม่ด้วยที่อยากให้ผมมีครอบครัวจนมีเรื่องเสื่อมเสียเกิดขึ้นมา รวมทั้งลากเอาฟ่านปิงเข้ามาเกี่ยวข้องอีกด้วยหรือผมต้องขอบคุณสองนั้นดีครับแม่ที่ทำให้ได้ภรรยาที่ดีอย่างปิงเอ๋อร์" เฉินซานพูดกับมารดาไปตลอดทาง"จนผมบาดเจ็บกลับมาและลาออกครอบครัวของฝ่ายโน้นคงอายที่จะได้ลูกเขยใบหน้ามีแผลเป็น จะไม่ได้รับเงินเดือนทหารตามที่หวังคาดหวังเอาไว้ว่าตอนผมยังเป็นทหารอยู่ลูกสาวก็จะได้รับเงินเดือนที่ผมส่งมาให้ทุกเดือน แต่พอผมบาดเจ็บและลาออกจึงหาทางออกและพวกเขาคงแอบครบกันจนทั้งท้องได้คงหลายเดือนแล้วละครับแม่ ถ้าบอกกันดีๆผมก็ถอนหมั้นให้อยู่แล้วครับแม่ไม่ต้องทำกันขนาดนี้จนมองหน้ากันไม่ติด" เฉินซานบอกมารดากล่าวไปเรื่อยๆ"แต่ที่ผมหนักใจก็คือฟ่านปิงต่างหากละครับแม่เธอใจแข็งเหลือเกินครับ แต่เวลาผมอยู่กับเธอแล้วมีความสุขถึงแม้ว่าเธอจะไม่คอยตอบเวลาผมถามก็ตาม แค่เธอมองหน้าผมเธอจะสะบัดหน้าหนีผมตลิด แต่ผมชอบที่จะอยู่ใกล้และตอแยให้เธอยิ้มผมรู้นะว่าแม่ชอบลูกสะใภ้คนนี้มากถึงขั้นให้เรียกแม่ก่อนที่จะแต่งเข้าบ้านของเราอีก" ชายหนุ่มบอกแม