บทที่หนึ่ง

พีระดาตื่นขึ้นมาในร่างของสาวน้อยมู่ฟ่านปิงแบบงงๆแต่ทว่าตอนนี้ความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมกำลังหลั่งไหลเข้ามาที่หัวเธอเหมือนสายน้ำเชี่ยวแรง   เจ้าของร่างถูกเพื่อนในหมู่บ้านเดียวกันหลอกมาดูหนังกลางแปลงที่มาฉายในหมู่บ้าน   เพื่อนสาวคนนั้นยื่นน้ำบางอย่างให้ดื่ม เจ้าของร่างจึงดื่มด้วยความไม่รู้แล้วทุกอย่างก็มืดลง   ตื่นมาอีกทีก็ตกเป็นเมียของคู่หมั้นของเพื่อนที่ชวนตัวเธอมาดูหนังเมื่อคืนนี้

เพราะเพื่อนสาวของเจ้าของร่างนั้นอยากได้คู่หมั้นของมู่ฟ่านปิงที่แอบคบหากันลับหลัง

ทั้งสองคนจึงวางแผนกันบอกให้คู่หมั้นของมู่ฟ่านปิงชวนมาดูหนังด้วยกันอีกด้วยเมื่อคืน

มันช่างเหมือนนิยายที่เราอ่านแล้วโยนทิ้งเอาไว้เลยเหอะ และเนื้อเรื่องยังบอกอีกว่าทั้งสองคนแอบได้เสียกันจนต้องวางแผนให้มู่ฟ่านปิงแย่งคู่หมั้นของเพื่อนตัวเองและมันก็เป็นไปตามแผนของพวกชายชั่วหญิงเลวสองคน

จนร่างนี้ที่พอรู้ว่าตัวเองโดนหลอกมาย้ำยี เธอจึงเสียใจมากหัวใจวายตายหลังจากที่ถูกคู่หมั้นของเพื่อนย้ำยีด้วยยานรกทั้งคู่

"หึในเมื่ออยากให้ฉันร้ายนักฉันจะร้ายให้มันดู"

เพราะร่างเก่าใจอ่อนเชื่อคนง่ายจึงโดนทำร้ายจนต้องตาย ต่อจากนี้ไม่มีแล้วคนอ่อนแอพี่สาวคนนี้จะทวงคืนให้เธอเองสาวน้อยพีระดาคิดในใจ

เพราะในหนังสือที่เธออ่านตอนนี้นังเพื่อนทรยศนั้นกำลังตั้งท้องได้จะสามเดือนแล้วและนี้คือวิธีที่หญิงโฉดชายชั่วร่วมมือกันทำร้ายเจ้าของร่างเดิมโดยใช้คู่หมั้นของตัวเองเป็นเหยื่อ

มีคู่หมั้นเป็นถึงทหารแต่นางไม่ชอบเพราะได้ข่าวว่าเขาบาดเจ็บกลับมารักษาตัวที่บ้านแม่ได้สองอาทิตย์แล้ว ทั้งสองจึงวางแผนกันในวันที่มีหนังมาฉายในหมู่บ้านนั้นเอง พีระดาคิดนี้คือยุคเก้าสิบแล้วมั่ง เพราะชาวบ้านมีนาทำแยกของครอบครัวของใครของมัน

สาวน้อยมู่ฟ่านปิงมีกันกับแค่พี่ชายสองคน แต่พี่ชายทำงานในอำเภอจะกลับมาในตอนค่ำทุกวัน เพราะเป็นห่วงน้องสาวที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว ตั้งแต่พ่อแม่เสียชีวิตก็มีเพียงพี่ชายที่ดูแลเธอมาโดยตลอด

น้องสาวยังไม่ได้แต่งงานเพราะไม่มีบ้านไหนชอบด้วยที่บ้านของสองพี่น้องจนแม้จะมีคู่หมั้นแต่ก็ไม่ใยดีกัน ไร่นาก็ให้คนเช่าทำให้ทุกปี

มู่ฟ่านปิงไม่ค่อยแข็งแรงพี่ชายจึงให้เธออยู่ที่บ้านทำงานบ้าน ปลูกผัก เลี้ยงไก่ในบริเวณบ้านเกือบหกหมู่ที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้

ตอนที่พ่อแม่มีชีวิตอยู่ครอบครัวของเธอก็ถือว่าไม่ลำบากสักเท่าไร

พ่อกับแม่เป็นคนขยันสร้างเอาไว้ให้ลูกทั้งสองคน แต่โชคร้ายที่พวกท่านด่วนจากไปเสียก่อน

ตอนนั้นพี่ชายยังเรียนอยู่ในอำเภอแต่ก็จบมอปลายส่วนมู่ฟ่านปิงจบมอต้น ตั่งแต่สองพี่น้องจึงลำบากกันมาได้หลายปีแล้ว

พี่ชายของเธอชื่อมู่หยางฉินป่านนี้คงจะตามหาน้องสาวทั้งคืนแล้ว

ตอนนี้เธอตื่นขึ้นในห้องของคู่หมั้นเพื่อนสาวตัวร้ายคนนั้น กำลังลุกขึ้นนั่งรีบใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองเพราะตอนนี้เสียงเคาะประตูดังจนมันจะหลุดเข้ามาในห้องให้ได้

เธอมองหน้าคนที่นอนข้างเธอมาทั้งคืน เขามีรูปร่างสูงใหญ่มีผ้าพันแผลติดเอาไว้สีข้างด้านซ้าย นี้สินะคือสาเหตุที่คู่หมั้นสาวคิดหาทางถอนหมั้นและลากเธอเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

คู่หมั้นของเธอเองก็อยากถอนหมั้นให้กับเจ้าของร่างเดิมเพราะจนไม่มีพ่อแม่คุ้มหัวแล้วนั้นเอง

เมื่อก่อนตอนที่มีพ่อแม่ก็ดีทุกอย่างเพราะถือว่าครอบครัวยังไม่ขาดแคลนเท่าไหร่ หลายปีมานี้มีเพียงเด็กสองคนพี่น้องจึงไม่มีคนสนใจสองพี่น้องสักเท่าไร

"เธอทำอย่างนี้ได้ยังไงมีคู่หมั้นแล้วยังมาวางยาใส่ฉันอีก"

เสิ่นเฉินซานที่ตื่นก็ต่อว่ามูฟ่านปิงทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาและพูดต่อไปอีก

"ถึงเธอกับฉันจะได้เสียกันแล้วเธอก็ไม่มีวันได้ใจของฉันแน่"

เขาจ้องหน้าเธออย่างเอาเรื่อง

"นี้คงเป็นแผนของเธอสินะที่แย่งคู่หมั้นของเพื่อนตัวเอง" เขายังพูดต่อไปอีกโดยที่ไม่ถามหาสาเหตุก่อนเลยพีระดาจ้องตากลับไม่หลบและตอบไปอย่างโมโหเช่นเดียวกัน

"แทนที่จะถามว่าฉันมาอยู่ในห้องกับคุณได้ยังไงแต่ตื่นมาก็โทษว่าฉันผิดเลยสินะ

ไม่เป็นไรในเมื่อโง่ให้คนอื่นหลอกเช่นเดียวกันกับฉันก็ถือว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน พอใจหรือยัง"

ในเมื่ออยากให้ฉันร้ายก็จะร้ายจนคนที่มันร่วมมือกันทำร้ายฉันมันตายกันไปข้างหนึ่งเหมือนกัน

มู่ฟ่านปิงทั้งตอบทั้งคิดในใจ ก่อนจะลุกขึ้นกระชากประตูออกไปอย่างรุนแรง

เสิ่นเฉิงซานตกใจเช่นกันที่เธอไม่ร้องให้หรือเรียกร้องให้เขารับผิดชอบทั้งที่เธอตกเป็นเมียของเขาแล้ว ทั้งยังบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก นี้มันอะไรกันเพียงแค่สบตาเขาถึงกับใจสั่น วูบโหว่ง แววตาของมู่ฟ่านปิงจ้องหน้าเขาไม่หลบไม่ยินยอมเช่นเดียวกัน

หรือมีอะไรที่เขาไม่รู้อีก เขาคิดแล้วก็ลุกตามเธอออกมาจากในห้องเช่นเดียวกัน นี้มันบ้านร้างท้ายหมู่บ้านแต่ตอนนี้มันไม่ร้างแล้ว เพราะว่ามีคนมารวมตัวกันจนจะหมดทั้งหมู่บ้านเลยมั้ง

พอมู่ฟ่านปิงเปิดประตูห้องออกมา

ก็เจอคนมองดู คนที่มาทุบประตู ทั้งคนที่ยืนออกันหน้าบ้านร้างทุกคนในหมู่บ้านมาเหมือนนัดกันมาทั้งหมู่บ้าน พอกวาดตามองก็เจอกับแม่ดอกบัวขาวเป็นอันดับแรก คู่หมั้นของเธอกับพ่อแม่ของเขา

แม่ของผู้ชายที่นอนกับเธอเมื่อคืนและพี่ชายของร่างที่พีระดามาอาศัยในตอนนี้

"ฟ่านปิงเธอกับคู่หมั้นของฉันแอบมานอนด้วยกันหมายความว่าอย่างไร" หล่อนพูดไปน้ำตาไหลอาบแก้มคนมองแล้วชวนให้สงสารเหมือนเสียใจมากมายที่ถูกหักหลังจากเพื่อนรักและคู่หมั้น

"พี่เสิ่นเฉินซานก็เช่นกันร่วมมือกันกับฟ่านปิงทำร้ายฉันหรือ" หล่อนพูดไปร้องให้ไปเหมือนเสียใจมากมายจนแม่ของหล่อนคอยประคองเอาไว้ เสิ่นเฉินซานมองดูหน้าของคู่หมั้นแล้วพูดขึ้น

"พี่ไม่รู้ว่ามาอยู่ที่บ้านร้างได้ยังไง"

เขาบอกคู่หมั้นของตัวเองพอเห็นน้ำตาของคู่หมั้นสาวร้องให้จนตาแดงก่ำก็ให้เสียใจ พอมองแม่ที่ยืนกังวลอยู่ เขาบอกแม่ของเขาด้วย

"ผมไม่รู้ครับแม่ผมไม่รู้ว่ามานอนที่บ้านร้างกับมู่ฟ่านปิงได้ยังได้ ผมไม่รู้เลย"

ส่วนมู่หยางฉินรีบเดินมาจับมือน้องสาวเมื่อคืนเขาตามหาน้องสาวของตัวเองทั้งคืนเพราะเธอบอกว่าจะไปดูหนัง แต่เขาแค่เดินมาส่งน้องที่ตรงเขาฉายหนังแล้วกลับไปนอนที่บ้านต่อถึงจะออกมารับน้องสาวตอนหนังฉายจบแล้วเพราะเขาต้องไปทำงานในตอนเช้าจึงไม่มานั่งดูหนังด้วย แต่น้องสาวบอกว่านัดกันกับเสี่ยวชิงชิงเอาไว้เขาจึงไม่เป็นห่วงน้องมาก

"ฟ่านปิงมันเกิดอะไรขึ้นบอกพี่"

เขาถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วงเพราะมีกันแค่สองคน เขารู้ว่าน้องสาวหัวอ่อนและเชื่อคนง่ายสองคนพี่น้องไม่เคยปิดบังอะไรต่อกัน