Lahat ng Kabanata ng นางร้ายอย่างข้าขอพลิกชะตาของตัวเอง: Kabanata 31 - Kabanata 40

ในวันนี้ที่ยังไม่ถึงเวลามืดค่ำฟ่านปิงจึงถ่วงเวลาไม่เข้าไปในห้องหอก่อนเป็นเด็ดขาดตั้งแต่ที่โดนสามีหน้านิ่งจับจูบเอาเรี่ยวแรงจากเธอไปเกือบหมด เห็นปากร้ายๆหน้านิ่งๆก็รุกจนเธอใจสั่นไปเหมือนกัน ฟ่านปิงจึงแกล้งช่วยงานแม่เสิ่นกับพี่ชายตลอดทั้งช่วงบ่ายซึ่งเฉินซานก็ช่วยงานพี่ชายภรรยาเก็บของที่บางส่วนให้เข้าที่เข้าทางเพราะได้นำออกมาจัดในช่วงเช้าตอนทำพิธีและที่เขาใจเย็นก็เพราะรอให้มืดคำก่อนจึงจะเข้าหอกับภรรยาอย่างแน่นอนเพราะว่าฟ่านปิงคงกลัวว่าสามีจะจับเธอเข้าหอในตอนกลางวันจนเธอไม่ยอมเดินไปที่ห้องหอเลยสักครั้งเฉินซานได้แต่คิดขำในใจ ที่ภรรยาตัวน้อยรีบออกตัวพาเขาออกจากในห้องหอพอเขาจู่โจมตอนเที่ยงด้วยการจูบอย่างเรียกร้องก็ใครใช้ให้ภรรยาของเขาสวยและน่ารักจนเขาอดรังแกเธอไม่ได้จริงๆแต่หลังจากมื้อค่ำผ่านไปและนั่งย่อยอาหารค่ำถ่วงเวลาจนไม่มีอะไรจะทำแล้ว ฟ่านปิงก็ต้องจำใจเข้าห้องนอนของตัวเองไปอาบน้ำเตรียมตัวนอนถึงแม้จะเคยชินกับการอยู่คนเดียวแต่ตอนนี้มีสามีหมาดๆตามเข้ามาในห้องนอนด้วยก็ต้องปรับตัวใหม่ทั้งหมดถึงแม้ว่าจะเตรียมใจรับแต่มันก็ยังสั่นๆอยู่ดีฟ่านปิงอยากจะหนีเข้าไปในมิติไม่ออกมาเลยดีไหม แล้วพี่ชาย

ในวันนี้มู่ฟ่านปิงจะพาแม่เสิ่นซ้อนท้ายจักรยานเข้าเมืองไปก่อนสองหนุ่มหลังจากที่กินมื้อเช้าด้วยกันอิ่มแล้วและบอกให้พี่ชายกับสามีจะตามไปด้วยหรือจะรอที่บ้านก็ได้ เพราะสองหนุ่มต้องขึ้นเขาไปหาบปลาลงมาอีกสองรอบและที่หาบลงมาก่อนหน้านั้นฟ่านปิงใส่ถังแยกเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วพอรถที่ร้านอาหารของพี่ชายจื่อเซิ้นมาก็ขนขึ้นรถไปได้เลยฟ่านปิงจึงใส่และชั่งเอาไว้ให้เรียบร้อยทุกถังเท่าๆกันในทุกๆวัน เพราะมีตาชั่งใหญ่ฟ่านปิงซื้อมาใช้เองที่ฝากพี่ชายจื่อเซิ้นใส่รถมาให้ส่งที่บ้านให้เพียงเท่านั้นวันนี้จะไปส่งผ้าที่ปักเสร็จแล้วหลายผืนของแม่เสิ่นส่วนฟ่านปิงเน้นวาดแบบมากกว่าส่วนผ้าเธอแค่หยิบเอาในมิติในห้องทำงานที่มีแทบจะทุกลายและพอเธอเอาออกมามันก็จะมีของใหม่มาทดแทนตลอดซึ่งมันทำให้ดีต่อใจของฟ่านปิงมากๆขอบคุณท่านเทพที่ไม่ทอดทิ้งเธอ ที่นำเอาดวงจิตของเธอมาเข้าร่างใหม่ผิดที่ผิดทางและชดเชยให้ด้วยการมอบมิติที่มาพร้อมสามีหน้าโหดคือของแถมของสาวโสดจากภพเดิมที่ยังไม่มีสามีนั้นเองฟ่านปิงจะเอาแบบที่วาดไปส่งที่ร้านให้ทั้งสองร้านของพี่สาวเจียงหยู่กับพี่ชายเจียงห่าวจากนั้นจะพาแม่เสิ่นไปเที่ยวซื้อของที่ห้างดังในตัวเมืองเพื่อซื

หลังจากจบธุระเรื่องซื้อบ้านที่สำนักงานของรัฐแม่ผัวลูกสะใภ้ก็เดินตามหลังกันตัวปลิวไปที่ร้านอาหารของพี่ชายจื่อเซิ้น ซึ่งตอนนี้ทุกคนมาถึงกันพร้อมหน้าและอาหารก็ทยอยขึ้นโต๊ะจนเต็มหลังจากทักทายทุกคนเรียบร้อยที่ขาดไม่ได้คือเฉินซานกับมู่หยางมานั่งรอก่อนทุกคนพอส่งของให้รถที่ไปรับกุ้งกับปลาเสร็จเฉินซานติดรถส่งปลาเข้าเมืองมาก่อน ส่วนมู่หยางปั่นจักรยายตามหลังน้องเขยมาทีหลังเขาได้แต่ส่ายหัวให้กับน้องเขยที่ใจร้อนตามภรรยาเข้าเมืองก่อนเขาเบื่อพวกคลั่งรักเหลือเกินหลังจากทานมื้อเที่ยงอิ่มกันทุกคนก็นั่งพูดคุยกันอีกครึ่งชั่วโมง พี่ชายเจียงห่าวกับพี่สาวเจียงหยู่ก็ขอตัวกลับไปสั่งงานกับลูกน้องตามลายแบบที่ฟ่านปิงให้มาทุกคนเอ่ยลากันด้วยความสุขและรอยยิ้มและแสดงความดีใจกับแม่เสิ่นกับฟ่านปิงที่ไปหาซื้อบ้านกับตึกแถวกันได้สมใจ หลังจากนั้นในห้องจึงมีแค่ครอบครัวของฟ่านปิงกับพี่ชายจื่อเซิ้นที่นั่งคุยกันในห้องด้วยเสียงหัวเราะของที่ห้างมาส่งให้กับแม่เสิ่นและของฟ่านปิงจนครบตามที่สั่งหลงจู๊เอาไว้ก่อนจะกินข้าวกันว่าให้เอาของมาส่งทางหลังร้าน ฟ่านปิงเป็นคนเดินออกไปรับของเองทุกอย่างกับมือโดยมีสามีหน้าโหดเดินตามหลังภรรยาต

ทั้งสี่คนในบ้านมู่ใช้ชีวิตด้วยความเรียบง่ายในแต่ละวันสองหนุ่มเข้าจะโรงเรือนปลูกผักและดูแลด้วยความใส่ใจ จนผ่านมาได้เกือบจะครบเดือนผักทุกอย่างพร้อมจะถึงเวลาตัดออกจากแปลงตามแต่ละชนิดที่จะทำให้มีผักหมุนเวียนกันจนครบทุกอย่างไม่ให้ติดขัดถ้าเกิดพี่ชายจื่อเซิ้นต้องการวันนี้โรงเรือนแรกจะตัดผักบุ้ง คะน้า ผักกาดขาว กระหล่ำต้นหอม ผักชี มะเขือ พริก จะอยู่เป็นล็อคๆอย่างลงตัวทุกอย่างออกดอกออกผลอย่างงอกงามด้วยความใส่ใจของทุกคนที่ดูแลใส่ใจให้ผลผลิตของตัวเองออกมาได้ดีเป็นที่น่าพอใจแม้แต่แม่เสิ่นยังมาดูทุกวันในตอนเช้าเรื่องผักทำกินไม่เคยมีปัญหากับคนบ้านมู่เพราะผักทุกอย่างที่กินได้ในโรงเรือนมีครบทุกอย่างให้เก็บกินในทุกวันไม่ขาดเพราะความคิดของลูกสะใภ้คนเก่งของแม่เสิ่นตอนเช้ากับช่วงเย็นสี่คนจะพากันเข้าโรงเรือนทุกวันช่วงกลางวันจะทำงานในบ้านสองหนุ่มหัดสานที่ดักปลากันเองตามหนังสือที่มู่หยางหยิบออกมาจากในมิติของฟ่านปิงเองเพราะมีวิธีทำให้เข้าใจง่ายส่วนมากทั้งสองคนจะเข้าดูแลโรงเรือกผักมากกว่าเพราะทำได้ทั้งวันไม่ได้เหนื่อยอะไร มู่หยางชอบมากรวมทั้งเฉินซานด้วยส่วนแม่เสิ่นต้องเข้าไปเดินดูจนครบทุกโรงเรือนเช่นเดีย

ฟ่านปิงมาส่งพี่ชายทั้งสองถึงบ้านและดึงพี่ชายทั้งสองคนเข้าห้องนอนของพี่ใหญ่ก่อนจะพูดให้ทั้งสองคนฟังชัดๆเพราะตอนนี้จื่อเซิ้นกับมู่หยางยังตกใจที่ฟ่านปิงรู้เรื่องของตัวเองได้ยังไง"ไม่ต้องตกใจหรอกค่ะพี่จื่อเซิ้นหนูรู้ว่าพี่ชอบพี่ใหญ่เกินคำว่าเพื่อนรัก เพียงแต่คนที่นี้ไม่ค่อยยอมรับเรื่องชายรักชายเท่านั้นเอง แต่สำหรับหนูไม่ว่าพี่ทั้งสองคนจะเป็นแบบไหนหนูก็รับได้ค่ะพี่ไม่ต้องตกใจหนูยินดีที่พี่ทั้งสองคนจะมีความสุขด้วยกันถึงแม้คนอื่นจะไม่ยอมรับแต่จะสนใจทำไมละคะ ในเมื่อพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้หาข้าวให้เรากินหรือมารับเลี้ยงเรานี้คะทำตัวตามที่ใจพี่ทั้งสองคนต้องการเถอะค่ะ" ฟ่านปิงบอกพี่ชายที่เธอรักทั้งสองคน "ปิงเอ๋อร์" มู่หยางพูดเสียงเบาเขาพยายามที่จะหักใจมาตลอดว่าที่ผ่านมามีเพียงจื่อเซิ้นที่คอยช่วยเหลือเขามาโดยตลอดตั้งแต่ขาดพ่อกับแม่เค้าต้องเป็นเสาหลักให้น้องสาว จากที่เรียนมาด้วยกันและรับเข้าไปทำงานในร้านอาหารของพ่อตัวเองตอนเรียนจบ จื่อเซิ้นต้องปกปิดตัวตนทุกอย่างเพราะกลัวว่าบิดาจะเสียใจที่เขามีใจเป็นหญิงท่านพาไปดูตัวผู้หญิงที่ไหนเขาก็ปฎิเสธและขอแลกกับการทำงานแทนการแต่งภรรยาและบอกความจริงกับบิดาไปว่