All Chapters of PAINFUL REVENGE: Come to Me, Senyorita: Chapter 1 - Chapter 10

VALERIA FUENTES “Ang akala mo patay na ako diba? Na pinatay ako ng sarili mong ama na si Don Juanico? Hahahaha! No, Valeria. Sorry to say pero nandito ako. Buhay na buhay at sa wakas, natupad din ang matagal ko nang gusto! Iyun ay ang mapasakamay ko ang lahat ng meron ang ama mo noon!” nanlilisik ang mga matang sagot nito sa akin. Hindi naman ako nakapiyok nang bigla niya nalang akong itinulak. Kung hindi pa ako nakahawak sa pintuan baka natumba na ako eh. Pagkatulak nito sa akin, mabilis na itong pumasok sa loob ng mansion. Para itong isang hari na naglakad kaya naman mabilis na akong napasunod dito. Hindi ko maintidihan kung ano ang kailangan nito pero sa nakikita ko ngayun kay Carlos, alam kong may importante itong kailangan. Hindi ito susugod ng ganoon-ganoon na lang. “Siguro naman may idea ka na kung bakit ako nandito diba?” seryosong muling wika ni Carlos. Naguguluhan akong napailing. Ngayun ko lang din napagtanto sa sarili ko na sobrang na-miss ko ang taong ito. Na ma

VALERIA POV “Papa! Alam mo ang dahilan kung bakit lubog tayo ngayun? Kilala mo kung sino ang may kasalanan!” mataas din ang boses na sagot ko dito. Muli akong naluha habang matalim ang mga matang nakatitig ito sa akin “Ako ang may kasalanan. Alam ko, kasalanan ko ang lahat-lahat! Kung hindi lang siguro ako niluko ng mga kaibigan ko at kung hindi lang siguro ako nalulong sa sugal, hindi naman mangyayari ito eh.” Mahina ang boses na sagot nito sa akin. Muling tumitig ang malamlam nitong mga mata sa bintana. Sa pagkakataon na ito, kitang kita ko na sa mga mat ani Papa ang matinding lungkot kaya wala sa sariling dahan-dahan akong naglakad palapit dito “Dumating na sila, Papa! Dumating na ang bagong may-ari ng mansion at Hasyenda Fuentes kaya kailangan na nating lisanin ang lugar na ito.” Seryosong wika ko dito Sunod-sunod naman ang pag-iling na ginawa nito kasabay ng malakas nitong pag-iyak. Iyak ng isang ama na nagpapatunay na wala na itong laban sa hamon ng buhay “Hindi! Hin

FLASHBACK, FIVE YEARS AGOVALERIA POV“I love you, Senyorita Valeria!” nakangiting wika ni Carlos sa akin habang nandito kami sa ilalim ng puno ng mangga. Papalubog na ang araw at napakatahimik ng buong paligid. Lahat kasi ng mga trabahador ng hasyenda ay nagsipag-uwian na kaya naman malaya na kaming makapag-usap ni Carlos dito sa bukirin na alam kong walang sino man ang makakakita sa aming dalawa.Anim na buwan na kaming may sekretong relasyon ni Carlos at kahit papaano masasabi kong masaya kami. Oo, magkalayo ang agwat ng kabuhayan meron kami. Nag-iisa akong anak ng Don na si Don Juanico samantalang si Carlos naman ay isa lamang hamak na trabahador ng hasyenda. Gayun paman, hindi iyun hadlang para iparamdam naming sa isa’t -isa kung paano kami nagmamahalan.“I love you too, Carlos!” nakangiting kong sagot kay Carlos. Buong paglalambing na yumakap ako dito at walang sabi-sabing kusa kong idinampi ang labi ko sa labi ng binata. Kusa naman akong niyakap ng mahipit ni Carlos kasab

CONTINUATION OF FLASH BACK FIVE YEARS AGO Mabilis na lumipas ang mga araw. Kahit papaano, mas nagiging maayos naman ang relasyon ng magnobyong Valeria at Carlos. Nahahalata ng ibang mga tauhan ng hasyenda ng relasyon ng dalawa pero ang ama ni Valeria na si Don Juanico, walang kamalay-malay. Isang araw, pauwi na noon si Valeria galing sa iskwelahan. Siyempre, ang sumundo sa kanya ay walang iba kundi si Carlos. Nakangiti ang dalagang pumasok ng kotse kasama ang mga ka-classmate at mga kaibigan nitong sila Lila, Flora at Edlyn. “Hi Carlos! Awww, grabe…habang tumatagal mas pumu-pogi ang Carlos mo, Valeria ah?” nakangising wika ni Lila. Siyempre, nagulat si Carlos. Ang alam niya kasi, kahit na ang mga kaibigan n Valeria, hindi alam ang pagkakaroon niya ng relasyon sa dalaga. “Oo naman. Ako pa ba naman..magaling akong pumili noh?” nakangiting wika ni Valeria na noon ay nakaupo sa tabi ng binata at walang sabi-sabing hinatak nito ang ulo ni Carlos at walang sabi-sabing sinabasib ng h

KASALUKUYANG NANGYAYARIVALERIA POV‘PAYAG AKO! Oo, payag akong maging parausan mo. Basta, basta mangako ka lang sa akin na---na huwag mo kaming paalisin dito sa mansion. Carlos, pumapayag na ako.” Umiiyak kong pakiusap kay Carlos.Alam kong nagkasala ang Papa ko dito pero alam ko din sa sarili ko na minahal ko ng sobra si Carlos. Kaya lang, may mga pangyayari talagang mahirap ipaglaban. Kagaya na lang ngayun, kahit na ano pa sigurong paliwanag ang gagawin ko kay Carlos, hindi ito maniniwala sa akin. Hindi ito maniniwala sa akin na hindi ko naman talaga ginusto ang mga nangyari five years ago eh.“Good! Very good, Valeria. Iyan ang gusto ko. Marunong kang lumugar sa kinalalagyan mo.” Nakangising sagot ni Carlos sa akin. Hindi naman ako nakaimik. Tahimik lang akong lumuluha“Alam mo, binabawi ko na ang sinabi ko kanina na isa ka na lang lumang basahan sa paningin ko. Actually, maganda ka pa rin naman eh. Sobrang ganda mo pa rin naman at ngayun pa lang, feeling ko, nalilibugan na ako