ย้อนกลับไปในปี 1973 นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอเวอร์ชันต้นแบบของ
ธานอสบนหน้ากระดาษสีสันสดจากยุคทองของคอมิกส์ และการเปิดตัวของเขาใน 'Iron Man #55' กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมต้องหยุดอ่านแล้วคิดต่อยาว ๆ
ผมโตมากับเรื่องราวของธานอสในรูปแบบคอมิกส์ที่แตกต่างจากภาพยนตร์สุด ๆ — เขาเกิดบนดาวไททันในตระกูลของเผ่าอีเทอร์นัล มีพ่อชื่อเมนเทอร์และแม่ชื่อซุย-ซาน แต่อย่างหนึ่งที่ทำให้ตัวละครนี้โดดเด่นคือความหมกมุ่นในเชิงปรัชญาและความรักที่ผิดปกติที่เขามีต่อตัวตายตัวแทนของความตายในจักรวาลคอมิกส์ นั่นคือเหตุผลที่เขาลงมือสังหารหมู่นักรบและสะสมอัญมณีเพื่อควบคุมพลังทั้งหมดในคอมิกส์ชุด 'The Infinity Gauntlet' — งานชิ้นนี้นิยามภาพลักษณ์ของธานอสในหัวผมว่าเป็นทั้งอภิมหาอำนาจและ
โศกนาฏกรรมในฐานะคนอ่านที่ชอบวิเคราะห์ ผมเห็นความแตกต่างชัดเจนเมื่อตัวละครนี้ถูกดัดแปลงมาเป็นภาพยนตร์: แรงจูงใจจากการหลงใหลในความตายของคอมิกส์ถูกเปลี่ยนเป็นหลักการเชิงยูทิลิเทเรียนที่โหดร้ายในภาพยนตร์ มันทำให้ธานอสเหมือนคนที่เชื่อว่าตัวเองทำสิ่งที่ถูกต้อง แม้ว่าวิธีนั้นจะทำลายล้างก็ตาม ผมชอบทั้งสองเวอร์ชันในมุมของงานศิลป์คนละแบบ — คอมิกส์ให้ความหลอนในระดับเทวทัตติ์ ส่วนภาพยนตร์ให้ความอึ้งขนลุกแบบเข้าใจได้ แต่ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยจริง ๆ