การเตรียมบทของ '
takumi' สำหรับฉันเป็นการผสมผสานระหว่างการขุดรากความเป็นตัวละครกับการปรับเสียงให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของฉาก
ฉันมักเริ่มจากการอ่านสคริปต์รอบแล้วรอบเล่าเพื่อจับน้ำหนักของคำและจังหวะการพูด เห็นจุดที่ต้องเก็บอารมณ์ไว้ในช่องว่างหรือปล่อยระเบิดออกมาอย่างเต็มที่ จากนั้นจะลองตั้งคำถามให้ตัวเอง เช่น เขาอยากจะปกป้องใคร เหตุการณ์ใดที่ทำให้เขาระแวง จังหวะหายใจของฉากรถแข่งอย่างใน 'Initial D' ช่วยให้ฉันรู้ว่าต้องทำให้คำบางคำสั้นและกระชับเพื่อให้เข้ากับเสียงเครื่องยนต์
หลังจากนั้นฉันฝึกเสียงจริง ๆ ทั้งการปรับโทนสูงต่ำ การเปลี่ยนสำเนียงเล็กน้อย และการทำงานร่วมกับนักออกแบบเสียงเพื่อให้การหายใจ เสียงฝุ่น หรือแผ่วที่แทรกในบทสมจริงมากขึ้น เทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นการยืดเวลาเสียงสั้น ๆ เมื่อพูดคำสำคัญหรือการกดเสียงตอนฮึดเพื่อแสดงความกดดัน ใช้ได้ผลในการทำให้ตัวละครมีชั้นเชิงมากกว่าคำพูดบนกระดาษ เหมือนกำลังขับรถผ่านโค้งแล้วจับพวงมาลัยให้แน่น — นั่นแหละคือความพอใจเล็กๆ ที่ฉันชอบสุด ๆ