สีที่เลือกสำหรับหมู่บ้านมักทำหน้าที่เป็นตัวบอกอารมณ์ของเรื่องและเป็นภาษาสื่อสารที่ไม่ต้องใช้บทพูดเลย—โทนสีสามารถบอกได้ทันทีว่าที่นี่อบอุ่น เงียบเหงา คร่ำครึ หรือมีชีวิตชีวา ดิฉันมักเริ่มจากการกำหนดแก่นเรื่องก่อน: หากหมู่บ้านเป็นฉากในนิทานชนบท โทนอุ่นอย่างเหลืองทอง ปนส้มและเขียวมอสจะให้ความรู้สึกปลอดภัยและคุ้นเคย แต่ถ้าต้องการบรรยากาศแปลกประหลาดหรือย้อนยุค โทนสีซีดที่มีคราบ ความไม่สม่ำเสมอของสี และการใช้ค่าความอิ่มตัวต่ำจะช่วยสร้างความ
ห่างเหินได้อย่างดี การเลือกสีต้องคำนึงถึงค่าแสง (value) และความอิ่มตัว (saturation) มากกว่าการตั้งชื่อสีเพียงอย่างเดียว เพราะสีอิ่มตัวสูงในสภาพแสงอันอบอุ่นจะอ่านต่างจากสีเดียวกันในแสงเย็นตอนพลบค่ำ
ดิฉันนิยมใช้ภาพอ้างอิงจากวัสดุจริงเพื่อให้คำบรรยายมีความเฉพาะตัว เช่น สีของไม้ที่ถูกแดดเผา สีคราบสนิมบนหลังคาสังกะสี ร่องของผนังปูนที่ลอกล่อน หรือเฉดของฟางที่เปลี่ยนตามฤดูกาล การเขียนวลีสำหรับสคริปต์หรือบรีฟงานฉาก ควรระบุทั้งสีและลักษณะพื้นผิว พร้อมกับอารมณ์ที่ต้องการสื่อ เช่น 'หลังคากระเบื้องสีน้ำตาลไหม้แดด มีคราบขาวจากปูนตามขอบ' หรือ 'บ้านไม้สีเขียวหม่น แซมด้วยสนิมแดงจากตะขอประตู' ประโยคสั้น ๆ ที่จับคู่สี+วัสดุ+อารมณ์จะช่วยให้ทีมศิลป์และแสงเข้าใจเจตนาได้ตรงประเด็น ตัวอย่างประโยคที่ใช้จริง: หลังคาเป็นโทนสีน้ำตาลอมส้มจาง ๆ เหมือนพึงผ่านฤดูร้อนมา; ผนังบ้านสีฟ้าซีด มีคราบถลอกเป็นแถบตรงมุมบันได; แสงเย็นยามค่ำสะท้อนให้สีแผ่นหินมีเหลือบม่วงอ่อน
มิติของเวลาและฤดูกาลสำคัญมาก—สีของหมู่บ้านตอนรุ่งสางจะบางและเย็น ขณะที่ตอนเย็นจะอบอุ่นและมีเงายาว การบรรยายควรระบุช่วงเวลาด้วย เช่น 'โทนสีของเช้าวันฝน
พรำ: เขียวมอสเข้ม ผสมหรี่ ๆ ด้วยสีเทา' หรือใช้การเปรียบเทียบเชิงภาพเพื่อให้ผู้อ่านเห็นภาพทันที เช่น 'สีของหลังคาเหมือนขี้เถ้าจากเตาไฟบ้าน' การอ้างอิงผลงานที่เราชอบสามารถช่วยให้ทีมเข้าใจแนวทางได้เร็วขึ้น เช่น หมู่บ้านชนบทที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นแบบ 'My Neighbor Totoro' หรือหมู่บ้านที่มีบรรยากาศลึกลับยามค่ำในโทนมืดเหมือนบางฉากจาก 'Spirited Away' ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีสำหรับการอธิบายโทนสี
สุดท้าย การบรรยายสีในหมู่บ้านเป็นเรื่องละเอียดอ่อนและสนุกตรงที่มันผสานทั้งข้อมูลเชิงเทคนิคและความรู้สึกส่วนตัวของผู้เล่า ดิฉันมักลงรายละเอียดเล็กน้อยเกี่ยวกับคราบ ความเก่า และการเปลี่ยนสีตามกาลเวลา เพราะองค์ประกอบเหล่านี้ทำให้ฉากมีชีวิตและน่าเชื่อถือมากขึ้น และความพอใจเล็ก ๆ เมื่อเห็นหมู่บ้านบนหน้าจอหรือภาพวาดมีโทนสีตามจินตนาการนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้การออกแบบฉากคุ้มค่าทุกครั้ง