ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอผลงานของเขา ความรู้สึกคละเคล้าระหว่างเสน่ห์กับความแปลกประหลาดก็เกิดขึ้นทันที
ผมจดจำการอ่าน '
homunculus' ได้ชัดเจนว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องสยองแบบผิวเผิน แต่เป็นการสำรวจจิตใจมนุษย์ผ่านภาพและสัญลักษณ์ที่ฝังลึก นักวาดรายนี้ขึ้นชื่อเรื่องการจับธีมความบิดเบี้ยวของจิตสำนึกและร่างกายให้กลายเป็นภาพที่ทั้งดึงดูดและรบกวน ความสามารถในการเปลี่ยนฉากธรรมดาให้กลายเป็นพื้นที่ที่คนอ่านต้องตั้งคำถามกับความจริงเป็นสิ่งที่ทำให้ผมติดตามงานของเขาต่อ
พอเอ่ยชื่อผู้เขียน โลกภายนอกมักจะเชื่อมโยงกับงานที่ค่อนข้างท้าทาย เช่นภาพความรุนแรงหรือความหม่นหมอง แต่ผมคิดว่าแก่นของงานคือความกล้าที่จะสำรวจมิติทางจิตวิทยาที่คนอื่นหลีกเลี่ยง นอกจาก 'Homunculus' ยังมีชิ้นงานอื่นๆ ที่สะท้อนความสนใจในด้านมืดของมนุษย์ ซึ่งทำให้คาแรคเตอร์และบรรยากาศของผลงานนั้นยากจะลืม แม้บางฉากจะทำให้รู้สึกอึดอัด แต่ในแง่ศิลปะมันกระตุ้นให้คิดต่อ และนั่นแหละคือเสน่ห์ที่ผมยอมรับได้