ผู้อ่านจะหารีวิวมังงะเรื่อง เซียน ได้จากเว็บไซต์ไหนบ้าง?

ในความทรงจำของฟู่เซียวหาน ซังหนี่เป็นที่คนเงียบขรึม หัวโบราณ และน่าเบื่อคนหนึ่งมาโดยตลอด จนกระทั่ง หลังจากที่หย่าร้างกัน เขาถึงได้พบว่าอดีตภรรยาของเขาเป็นคนที่อ่อนโยนน่ารัก รูปร่างหน้าตาเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง แต่เมื่อเขาอดใจไม่ได้จะเข้าใกล้เธออีกครั้ง ซังหนี่กลับบอกเขาพร้อมกับรอยยิ้มจาง ๆ ว่า “ประธานฟู่ คุณตกรอบไปแล้ว”

เมื่อหกปีที่แล้ว เธอถูกน้องสาวที่ชั่วร้ายหลอกและถูกอดีตสามีทอดทิ้งในขณะที่เธอตั้งครรภ์หกปีต่อมา เธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยตัวตนใหม่ ทว่าน่าแปลกที่ผู้ชายที่เคยทอดทิ้งเธอในอดีตกลับไม่เคยหยุดรังควานเธอเลย“คุณกิบสัน คุณเป็นอะไรกับคุณลินช์ครับ?”เธอยิ้มและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ฉันไม่เคยรู้จักเขา”“แต่แหล่งข้อมูลบอกว่าคุณเคยแต่งงานมาแล้ว”เธอตอบในขณะที่เสยผมขึ้นทัดหู “มันก็แค่ข่าวลือ ฉันไม่ได้ตาบอด คุณไม่เห็นหรือยังไง?”ในวันนั้น เธอถูกตรึงไว้กับกำแพงทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในประตูห้องของเธอลูกทั้งสามคนส่งเสียงเชียร์ “คุณพ่อบอกว่าคุณแม่ตาไม่ดี! คุณพ่อบอกว่าเขาจะรักษามันให้คุณแม่เอง!”เธอคร่ำครวญ “ที่รักได้โปรดปล่อยฉันเถอะ!”

หยุนเจิงทะลุมิติมาเป็นองค์ชายหกแห่งราชวงศ์ต้าเฉียน เขาไม่ชิงบัลลังก์ ไม่ร่วมแก่งแย่งอำนาจในวัง เขาอยากเป็นเพียงเจ้าหกที่กุมอำนาจทหารอย่างสบายใจเฉิบเท่านั้น! มีอำนาจทหารอยู่ในมือ ใต้หล้านี้ล้วนเป็นของข้า! จักรพรรดิเหวิน: เจ้าหก พวกเสด็จพี่ทั้งหลายของเจ้ายิ่งอยู่ยิ่งเหิมเกริม ให้พ่อยืมกำลังพลทหารแสนนายมาจัดการพวกเขาที! องค์รัชทายาท: น้องหก มีอะไรพวกเราคุยกันดีๆ อย่านำกองกำลังทหารมาข่มขู่พี่ชายเจ้าเลยนะ! ขุนนางใหญ่: องค์ชายหกพ่ะย่ะค่ะ ท่านรู้สึกว่าบุตรสาวคนเล็กของกระหม่อมนั้นเป็นอย่างไร

เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"

ฉันได้รับวิดีโอลามกมา “คุณชอบแบบนี้ไหม?” ผู้ชายที่กำลังพูดอยู่ในวิดีโอนี้คือมาร์ค สามีของฉันเอง ฉันไม่ได้เจอหน้าเขามาหลายเดือนแล้ว เขาเปลือยกายล่อนจ้อน เสื้อและกางเกงวางเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น เขาพยายามดันมังกรยักษ์เข้าไปในร่างกายผู้หญิงคนหนึ่งที่มองไม่เห็นหน้า หน้าอกอันอวบอิ่มและกลมกลึงกระเด้งกระดอนอย่างแรง ฉันได้ยินเสียงกระแทกกระทั้นในวิดีโอนั้นอย่างชัดเจน ผสมกับเสียงครวญครางและคำรามอันเร่าร้อน “นั่นแหละ แบบนั้นแหละ กระแทกมาแรง ๆ เลยที่รัก" ผู้หญิงคนนั้นโต้ตอบด้วยร้องครางอย่างมีความสุข “ยั่วสวาทจริง ๆ เลยนะ!” มาร์คลุกขึ้นยืนแล้วพลิกตัวเธอให้คว่ำลง พร้อมตบก้นเธอและพูดว่า "เอนก้นขึ้นมา!” ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างแผ่วเบา พลิกตัวคว่ำลง ส่ายก้นไปมา แล้วนอนคุกเข่าอยู่บนเตียง  ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเทน้ำในกระติกน้ำแข็งราดรดมาบนหัว การที่สามีนอกใจก็แย่พออยู่แล้ว แต่ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือผู้หญิงคนนั้นคือเบลล่า ผู้เป็นน้องสาวของฉันเอง *** “ฉันต้องการหย่า มาร์ค" ฉันพูดซ้ำเผื่อเขาไม่ได้ยินที่ฉันพูดในครั้งแรก ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่าเขาได้ยินอย่างชัดเจนก็ตาม เขาจ้องมองฉันด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะตอบอย่างเย็นชาว่า "นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะเป็นคนตัดสินใจเอง! ผมกำลังยุ่งอยู่นะ อย่ามารบกวนเวลาของผมด้วยเรื่องน่าเบื่อแบบนี้อีก หรืออย่ามาพยายามเรียกร้องความสนใจจากผมด้วย!” สิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำก็คือการโต้เถียงหรือทะเลาะกับเขา “ฉันจะให้ทนายความส่งเอกสารหย่าให้คุณเอง" ฉันพูดออกไปอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย แล้วเดินเข้าประตูตรงหน้าไป พร้อมทั้งกระแทกประตูอย่างแรง ฉันจ้องมองลูกบิดประตูอย่างเหม่อลอย ก่อนจะดึงแแหวนแต่งงานออกจากนิ้วแล้ววางไว้บนโต๊ะ

【ตามง้อเมียแต่สายไปแล้ว+พระรองขึ้นครองที่】 รักกันมานานแปดปี “สืออวี๋” ที่เคยเป็นรักแรกในใจของ “เหลียงหยวนโจว” กลับกลายเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เขาอยากสลัดทิ้งให้เร็วที่สุด พยายามนานถึงสามปี จนกระทั่งหมดสิ้นแม้เศษเสี้ยวความรู้สึกสุดท้าย สืออวี๋จึงตัดใจหันหลังเดินจากไป วันเลิกลา เหลียงหยวนโจวหัวเราะเยาะใส่เธอ “สืออวี๋ ผมจะรอดูวันที่คุณกลับมาขอคืนดีกับผม” แต่รอแล้วรออีก กลับเป็นข่าวงานหมั้นของสืออวี๋แทน! เขาโกรธจนแทบบ้า รีบโทรหาทันที “บ้าพอแล้วหรือยัง?” แต่ปลายสายมีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายอีกคนดังมา “ประธานเหลียง ว่าที่ภรรยาของผมกำลังอาบน้ำอยู่ ไม่สะดวกรับสายคุณ” เหลียงหยวนโจวหัวเราะเยาะ แล้วตัดสายไป คิดว่านี่เป็นเพียงกลยุทธ์เล่นตัวของสืออวี๋เท่านั้น จนกระทั่งในวันแต่งงานจริง เขาเห็นเธอสวมชุดเจ้าสาว อุ้มช่อดอกไม้ เดินไปหาผู้ชายอีกคน เหลียงหยวนโจวจึงเพิ่งตระหนักได้ว่า สืออวี๋ไม่เอาเขาแล้วจริงๆ เขาคลั่งจนวิ่งฝ่าเข้าไปตรงหน้าเธอ “อาอวี๋! ผมรู้ผิดแล้ว อย่าแต่งกับคนอื่นเลย ได้ไหม?” สืออวี๋เพียงยกชายกระโปรงเดินผ่านเขาไป “ประธานเหลียง คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าคุณกับเสินหลีต่างหากที่เกิดมาคู่กัน? แล้วจะมาคุกเข่าอะไรในงานแต่งของฉัน?”